- 18 Ağustos 2007
- 1.258
- 2
İyi ol annesi, zamanla toparlayacaksınız biz bekleriz hikayeni..
Teşekkür ederiz
Ayyyy doğurmak istiyorum artıkkkkkk :2:
Eşini arama kısmına bittim, ne biçim birşey olduk ağlıyoruz herşeye,içim şişti
İyi ol annesi, zamanla toparlayacaksınız biz bekleriz hikayeni..Dogum yapan butun arkadaslarim gozunuz aydin olsun.bol bol sutunuz olsun insallah. ( benimde insallah)
Bende dogum hikayemi yazmak istiyorum ama biraz moralim duzelsin ole yazicam insallah
Teşekkür ederizselam herkese doğum yapan tüm annelere geçmiş olsun allah analı babalı buyutmeyi nasip etsin inşallah doğuracaklarada şimdiden hayırlı doğumlar dilerim
ben eylül annesiydım bebeğimin tahmını doğum tarıhı 7 eylüldü ama cimcimem duramadı yerinde
01.08.2012 de saat 14:30 da 2850 kg 47 cm olarak kızımı spinal sezaryenle dünyaya getirdim.bebeğimde ve bende taşıkardi olduğu için erken doğum oldu normal doğum çok istiyordum içimde kaldı ama hayırlısı buymuş demekki...:26:
kızım şimdi kuvezde c.tesi çıkcak inşallah....
Gunlerden 5 temmuz dr umuza gittik , sezeryan olacagi icin artik gunumuzu belirleyelim diye. Ben haftasonu olsun esim de yanimda olsun diye istiyorum dr umuz da inatla ben haftasonu yapmam hastanede kimse olmaz diyor. Neyse 12 temmuz gunu icin anlastik , esim de dogum iznini kullanicak 4 gun benimle olacak. Ama dr um "bu kadar dayanamaya bilirsin , 10 temmuzda mi alsak" diye soyleyip duruyor. 9 temmuz pazartesi gunu akintim bir degisik geldi , aradim hemen gel dedi dr um, nst ye bagladi. Gecti bir 20 dk a , sonra dr um gelip kagitlara bakti , "en son ne zaman yemek yedin" dedi , ben de bu nasil soru diye dusunemeden gel bu gece seni sezaryene alalim dedi, oglan strese girmis dedi. Ben de bir soguk dus etkisi oldu, kalakaldim. Hastaneyi aradik , aksam olamiyacak yarina kalsin dediler. Sali gunu sabah icin sozlesip , ciktik dr un yanindan. Bebislerim hepi topu planlanandan iki once gelecek ama aldi mi beni bir panik. Dogum panigi var bir de ufakliklarimla tanisma panigi. Eve giderken esimi aradim , aman cikolatalar eksik kalmasin pastaneye ugradik annemlerle ama kafamin ici bombos ben kimim nerdeyim yarin ne olucak hic bilmiyorum :) Eve gelince son kez cantamizi kontrol ettik , sonra annemler gitti esimle kaldik basbasa. Son basbasa aksamimiz. Ertesi gun artik 4 kisilik bir aile olucak , en sevdigim adamin yaninda en sevdigimden parcalar da olucak. O gece hic uyumadim esim de hic uyumadim. Ertesi sabah , cumbur cemaat bizi evden almaya geldiler annemlerle kayinpederim. Hastaneye gittik. Ben hala isi delilige vurup , kendi korkumu gizlemeye calisiyorum. Sabahin korunde , hastanede yatis islemlerini yaptiricak insani zor bulduk , Allahtan oda numaramiz belliydi de giris yaptirmadan odaya yerlesiverdikSonra ameliyat elbisesini getirdiler , giyindim sedyeyle yukari ciktim. Esimden ameliyathanenin kapisina kadar geldi benimle , optu beni ki etrafta insan varken opmez normalde Ameliyathaneye girince anestezi uzmani geldi , gule oynaya katateri takti hicbirsey hissetmedim , arkasindan sondayi takti yine hicbirsey hissetmedim ve beni yatirdilar iki kolumu da bagladilar. Ekip hem kendi arasinda muhabbet ediyor hem benimle muhabbet ediyor. Kendi dr um da geldi ve basladi ameliyat. Ilk hissetigim gobegimde kocaman bir ferahlamaydi sonrasinda kizimi gordum yesil ortunun arkasindan ve bagrisini duydum, butun odayi yikiyordu sipam :) hemen onu yan masaya aldilar iki tane adam orasini burasini cekistiriyor ben de yan gozle bakmaya calisiyorum. Derken ikinci bir bagirma doldurdu odayi , bir baktim oglum da gelmis. Onu da masaya aldilar , onun basinda iki kisi. Durmadan soruyorum nasillar , kuveze giricekler mi , sagliklilar mi vs vs. Kimse de dogru durust cevap vermiyor bebeler ilgilenmekten. O arada benim migdem bulanmaya basladi. Anestezi uzmani cok tatli bir adamdi , ilaclari ayarladi tekrar sonrasinda dedi ki esinin telefonunu hatirliyor musun ? Evet deyince numarayi istedi , cevirdi dayadi kulagima telefonu. Karsimda esim , dedim bebeler geldi. Esim nasil sasirdi anlatamam sen nerdesin diyor bana. Dedim iste ameliyathanedeyim simdi beni dikiyorlar onlar da bagiriyor. Sonra bebelerimi temizleyip yanagima getirdiler , nasil mis gibi sut kokuyor nasil yumusacik iste o anda aglamaya basladim ama ufak ufak yaslar suzuluyor sadece. Bebeklerimi asagi indirdiler sonra , ben hala dikiliyorum, yansima yapan bir camdan da izlemeye calisiyorum. Beni de yukari cikardilar sonra, once annemi gordum bana sarildiginda basladim tekrar aglamaya sonra sakinlestim. Sonra esim gelince yanima yine basladim aglamaya :)) O da anlamadi niye uzuluyorsun niye agliyorsun diyor :) Dedim niyesini bilemiyorum.. Sonra bebeklerimi verdiler kucagima emzireyim diye ufakciklar kiyafetlerin icinde memegi zor tutuyorlar.. Hayatimda ilk defa o kadar kucuk bir bebegi korkmadan dogru tutarak aldim kucagima ve hic egitime falan gitmeme ragmen dogru tutarak emzirmeye calisti.. Annelik ıcgudusuyle de boylece ilk defa tanismis oldum. Simdi alistigim emzirirken boncuk boncuk bana bakan iki cift goz var , sanki hep hayatimdalarmis gibi.. Oyle birsey ki kanama gecirirken bile kendim icin korkmaktan once Allahim bebeklerim cok kucuk yapamazlar bensiz nolur bisi olmasin diye dua ettim.. Boyle bisiymis annelik kendinden once onlari dusunmekmis anladim..
Gunlerden 5 temmuz dr umuza gittik , sezeryan olacagi icin artik gunumuzu belirleyelim diye. Ben haftasonu olsun esim de yanimda olsun diye istiyorum dr umuz da inatla ben haftasonu yapmam hastanede kimse olmaz diyor. Neyse 12 temmuz gunu icin anlastik , esim de dogum iznini kullanicak 4 gun benimle olacak. Ama dr um "bu kadar dayanamaya bilirsin , 10 temmuzda mi alsak" diye soyleyip duruyor. 9 temmuz pazartesi gunu akintim bir degisik geldi , aradim hemen gel dedi dr um, nst ye bagladi. Gecti bir 20 dk a , sonra dr um gelip kagitlara bakti , "en son ne zaman yemek yedin" dedi , ben de bu nasil soru diye dusunemeden gel bu gece seni sezaryene alalim dedi, oglan strese girmis dedi. Ben de bir soguk dus etkisi oldu, kalakaldim. Hastaneyi aradik , aksam olamiyacak yarina kalsin dediler. Sali gunu sabah icin sozlesip , ciktik dr un yanindan. Bebislerim hepi topu planlanandan iki once gelecek ama aldi mi beni bir panik. Dogum panigi var bir de ufakliklarimla tanisma panigi. Eve giderken esimi aradim , aman cikolatalar eksik kalmasin pastaneye ugradik annemlerle ama kafamin ici bombos ben kimim nerdeyim yarin ne olucak hic bilmiyorum :) Eve gelince son kez cantamizi kontrol ettik , sonra annemler gitti esimle kaldik basbasa. Son basbasa aksamimiz. Ertesi gun artik 4 kisilik bir aile olucak , en sevdigim adamin yaninda en sevdigimden parcalar da olucak. O gece hic uyumadim esim de hic uyumadim. Ertesi sabah , cumbur cemaat bizi evden almaya geldiler annemlerle kayinpederim. Hastaneye gittik. Ben hala isi delilige vurup , kendi korkumu gizlemeye calisiyorum. Sabahin korunde , hastanede yatis islemlerini yaptiricak insani zor bulduk , Allahtan oda numaramiz belliydi de giris yaptirmadan odaya yerlesiverdikSonra ameliyat elbisesini getirdiler , giyindim sedyeyle yukari ciktim. Esimden ameliyathanenin kapisina kadar geldi benimle , optu beni ki etrafta insan varken opmez normalde Ameliyathaneye girince anestezi uzmani geldi , gule oynaya katateri takti hicbirsey hissetmedim , arkasindan sondayi takti yine hicbirsey hissetmedim ve beni yatirdilar iki kolumu da bagladilar. Ekip hem kendi arasinda muhabbet ediyor hem benimle muhabbet ediyor. Kendi dr um da geldi ve basladi ameliyat. Ilk hissetigim gobegimde kocaman bir ferahlamaydi sonrasinda kizimi gordum yesil ortunun arkasindan ve bagrisini duydum, butun odayi yikiyordu sipam :) hemen onu yan masaya aldilar iki tane adam orasini burasini cekistiriyor ben de yan gozle bakmaya calisiyorum. Derken ikinci bir bagirma doldurdu odayi , bir baktim oglum da gelmis. Onu da masaya aldilar , onun basinda iki kisi. Durmadan soruyorum nasillar , kuveze giricekler mi , sagliklilar mi vs vs. Kimse de dogru durust cevap vermiyor bebeler ilgilenmekten. O arada benim migdem bulanmaya basladi. Anestezi uzmani cok tatli bir adamdi , ilaclari ayarladi tekrar sonrasinda dedi ki esinin telefonunu hatirliyor musun ? Evet deyince numarayi istedi , cevirdi dayadi kulagima telefonu. Karsimda esim , dedim bebeler geldi. Esim nasil sasirdi anlatamam sen nerdesin diyor bana. Dedim iste ameliyathanedeyim simdi beni dikiyorlar onlar da bagiriyor. Sonra bebelerimi temizleyip yanagima getirdiler , nasil mis gibi sut kokuyor nasil yumusacik iste o anda aglamaya basladim ama ufak ufak yaslar suzuluyor sadece. Bebeklerimi asagi indirdiler sonra , ben hala dikiliyorum, yansima yapan bir camdan da izlemeye calisiyorum. Beni de yukari cikardilar sonra, once annemi gordum bana sarildiginda basladim tekrar aglamaya sonra sakinlestim. Sonra esim gelince yanima yine basladim aglamaya :)) O da anlamadi niye uzuluyorsun niye agliyorsun diyor :) Dedim niyesini bilemiyorum.. Sonra bebeklerimi verdiler kucagima emzireyim diye ufakciklar kiyafetlerin icinde memegi zor tutuyorlar.. Hayatimda ilk defa o kadar kucuk bir bebegi korkmadan dogru tutarak aldim kucagima ve hic egitime falan gitmeme ragmen dogru tutarak emzirmeye calisti.. Annelik ıcgudusuyle de boylece ilk defa tanismis oldum. Simdi alistigim emzirirken boncuk boncuk bana bakan iki cift goz var , sanki hep hayatimdalarmis gibi.. Oyle birsey ki kanama gecirirken bile kendim icin korkmaktan once Allahim bebeklerim cok kucuk yapamazlar bensiz nolur bisi olmasin diye dua ettim.. Boyle bisiymis annelik kendinden once onlari dusunmekmis anladim..
Yaa anla işte fırsat olmuyor
safakba yazar belki en sık giren o
Ayyyy doğurmak istiyorum artıkkkkkk :2:
Eşini arama kısmına bittim, ne biçim birşey olduk ağlıyoruz herşeye,içim şiştiYerim senin minnaklarını, ikiz duygusu içimde kaldı hep. 2009da kızımla oğlumu kaybettik 6 aylıkken,kurduğum hayalleri şimdi sende canlandırıyorum. Rabbim yavrularına sağlık versin,hayırlı uzun ömürleri olsun inşaallah. Sana da sabır versin annesii
canımmm benimm cok güsel bir dogum gecirmissin. Allah analı babalı büyütsün meleklerini. Emzirirken ya da gece uyandıgında gaz sancısı icin dolastıgımda, hep sen aklıma geliyorsun ikizlerle ne yapıyor acaba diye. biri susup biri mi baslıyo ikisini aynı anda mı emziriyo vs.. Allah kolaylık versin canım.. lilyumece ne yaptı acaba onu da merak ediyorum haberin varmı acaba?
Benden sonra doğuranlar yazdı ama benden hala tık yokgerci başladım ama yarım kaldi. İnsaallah ilk fırsatta tamamlayıp bende ekleyeceğim .
Demircan gozun aydin Allah Anali babali buyutsun darisi tum bekleyenlere
gözünüz aydın anneciklerr.. Allah yavrularımızı bize bagıslasın...
Taze anneler, gözleriniz aydınn; allah analı babalı, sağlıcakla büyütmeyi nasip etsin yavrularınızı
Sizlere de çekilen acılardan sonra geçmiş olsun diliyorum, kendinizi ve meleklerinize iyi bakın
Gunlerden 5 temmuz dr umuza gittik , sezeryan olacagi icin artik gunumuzu belirleyelim diye. Ben haftasonu olsun esim de yanimda olsun diye istiyorum dr umuz da inatla ben haftasonu yapmam hastanede kimse olmaz diyor. Neyse 12 temmuz gunu icin anlastik , esim de dogum iznini kullanicak 4 gun benimle olacak. Ama dr um "bu kadar dayanamaya bilirsin , 10 temmuzda mi alsak" diye soyleyip duruyor. 9 temmuz pazartesi gunu akintim bir degisik geldi , aradim hemen gel dedi dr um, nst ye bagladi. Gecti bir 20 dk a , sonra dr um gelip kagitlara bakti , "en son ne zaman yemek yedin" dedi , ben de bu nasil soru diye dusunemeden gel bu gece seni sezaryene alalim dedi, oglan strese girmis dedi. Ben de bir soguk dus etkisi oldu, kalakaldim. Hastaneyi aradik , aksam olamiyacak yarina kalsin dediler. Sali gunu sabah icin sozlesip , ciktik dr un yanindan. Bebislerim hepi topu planlanandan iki once gelecek ama aldi mi beni bir panik. Dogum panigi var bir de ufakliklarimla tanisma panigi. Eve giderken esimi aradim , aman cikolatalar eksik kalmasin pastaneye ugradik annemlerle ama kafamin ici bombos ben kimim nerdeyim yarin ne olucak hic bilmiyorum :) Eve gelince son kez cantamizi kontrol ettik , sonra annemler gitti esimle kaldik basbasa. Son basbasa aksamimiz. Ertesi gun artik 4 kisilik bir aile olucak , en sevdigim adamin yaninda en sevdigimden parcalar da olucak. O gece hic uyumadim esim de hic uyumadim. Ertesi sabah , cumbur cemaat bizi evden almaya geldiler annemlerle kayinpederim. Hastaneye gittik. Ben hala isi delilige vurup , kendi korkumu gizlemeye calisiyorum. Sabahin korunde , hastanede yatis islemlerini yaptiricak insani zor bulduk , Allahtan oda numaramiz belliydi de giris yaptirmadan odaya yerlesiverdikSonra ameliyat elbisesini getirdiler , giyindim sedyeyle yukari ciktim. Esimden ameliyathanenin kapisina kadar geldi benimle , optu beni ki etrafta insan varken opmez normalde Ameliyathaneye girince anestezi uzmani geldi , gule oynaya katateri takti hicbirsey hissetmedim , arkasindan sondayi takti yine hicbirsey hissetmedim ve beni yatirdilar iki kolumu da bagladilar. Ekip hem kendi arasinda muhabbet ediyor hem benimle muhabbet ediyor. Kendi dr um da geldi ve basladi ameliyat. Ilk hissetigim gobegimde kocaman bir ferahlamaydi sonrasinda kizimi gordum yesil ortunun arkasindan ve bagrisini duydum, butun odayi yikiyordu sipam :) hemen onu yan masaya aldilar iki tane adam orasini burasini cekistiriyor ben de yan gozle bakmaya calisiyorum. Derken ikinci bir bagirma doldurdu odayi , bir baktim oglum da gelmis. Onu da masaya aldilar , onun basinda iki kisi. Durmadan soruyorum nasillar , kuveze giricekler mi , sagliklilar mi vs vs. Kimse de dogru durust cevap vermiyor bebeler ilgilenmekten. O arada benim migdem bulanmaya basladi. Anestezi uzmani cok tatli bir adamdi , ilaclari ayarladi tekrar sonrasinda dedi ki esinin telefonunu hatirliyor musun ? Evet deyince numarayi istedi , cevirdi dayadi kulagima telefonu. Karsimda esim , dedim bebeler geldi. Esim nasil sasirdi anlatamam sen nerdesin diyor bana. Dedim iste ameliyathanedeyim simdi beni dikiyorlar onlar da bagiriyor. Sonra bebelerimi temizleyip yanagima getirdiler , nasil mis gibi sut kokuyor nasil yumusacik iste o anda aglamaya basladim ama ufak ufak yaslar suzuluyor sadece. Bebeklerimi asagi indirdiler sonra , ben hala dikiliyorum, yansima yapan bir camdan da izlemeye calisiyorum. Beni de yukari cikardilar sonra, once annemi gordum bana sarildiginda basladim tekrar aglamaya sonra sakinlestim. Sonra esim gelince yanima yine basladim aglamaya :)) O da anlamadi niye uzuluyorsun niye agliyorsun diyor :) Dedim niyesini bilemiyorum.. Sonra bebeklerimi verdiler kucagima emzireyim diye ufakciklar kiyafetlerin icinde memegi zor tutuyorlar.. Hayatimda ilk defa o kadar kucuk bir bebegi korkmadan dogru tutarak aldim kucagima ve hic egitime falan gitmeme ragmen dogru tutarak emzirmeye calisti.. Annelik ıcgudusuyle de boylece ilk defa tanismis oldum. Simdi alistigim emzirirken boncuk boncuk bana bakan iki cift goz var , sanki hep hayatimdalarmis gibi.. Oyle birsey ki kanama gecirirken bile kendim icin korkmaktan once Allahim bebeklerim cok kucuk yapamazlar bensiz nolur bisi olmasin diye dua ettim.. Boyle bisiymis annelik kendinden once onlari dusunmekmis anladim..
sıra geldi bizim doğum hikayemize
6 yıl sonra gelen mucizeme şükürler olsun kavuştum.
3 ağustos belirlenen doğum tarihimiz doktorun isterseniz bir gün önce alalım demesiyle 2 ağustosa alındı.günler geçmek bilmiyodu sanki.oğlumla son gecemizdi artık öyle alışmıştım ki içimdeki hareketlerine boşlukta kalıcaktım...o gece uyuyamadık heyecandan.sabahı zor ettik.sabah 8 30 gibi hastanenin yolunu tuttuk tabiki son fotoğraflar çekildi.yatışım yapıldı.üstüme önlüğüm giydirildi damar yolum açılıp serum takıldı.epidural mi genelmi diye kafamda çok soru işaretleri vardı.ama mucizemin doğum anını görmeyi okadar çok istiyordum ki.cesaretimi topladım ve ben epidural istiyorum dedim.sıra geldi ameliyathaneye inmeye.odadakilerle vedalaştım.eşim geldi benimle kapıya kadar onu almadılar doğuma halbuki ne çok istemiştik.eşim anlımdan öptü ve gözyaşlarıyla birlikte girdim ameliyathaneye.evet itiraf ediyorum hiç sevimli bir yer değil.ama sonunda oğlumu görmek vardı.epiduralim takıldı ayaklarım uyuşmaya başladı pek can yakıcı değil o iğne.sonrasında ayaklarımı hissdemiyordum.içim daraldı sanki neredeyse beni uyutun dicektim.doktorum geldi hoşbeş konuştuk gülüştük.ve perdeyi kapattılar önüme başlıyoruz dediler çok geçmeden sarsıntılarla oğlum geldi dünyaya.allahım nasıl bir güzellik o.ağlamaya başladım gözyaşlarım akmadı içime sel oldu...oğlummm dedim hoşgeldin mucizem.hoşgeldin dedim.temizleyip muayene ettiler.doğum anında su yutmuş oğlum onu temizlediler.sonra beklediğim an geldi.yanıma verdiler oğlumu öptüm kokladım.sıcak sımsıcacık pamuk gibiydi.onu götürdüler babasına.beni dikmeye devam ettiler.o an dedimki benide bir an önce çıkarın doyamadım oğluma.çok sürmeden benide aldılar odaya gittim sonra oğlum geldi.artık yanımdaydı şükürler olsun rabbime.ogünün akşamı ayağı kaldırdılar o acı tarifsizdi çok canım acıdı ayağı kalkmak ne zormuş meğer.2 gün kaldık hastanede ve ben oğluma bakmaktan uyuyamıyordum.ilk emzirişimde eşimin gözleri doldu ağlaştık.okadar acı ameliyat acısı herşeye değersin canım oğlum...rabbim hepimizin evlatlarını bağışlasın
Merhaba Teyzoşlar...
Doğum Hikayemi bir gün buraya yazacağım hiç aklıma gelmezdi..
İlk olarak sizlerle başlamak istiyorum,hamile kaldığım ilk günden itibaren KK 2012 Ağustos Anneleri Paylaşım alanına gelmekle gerçekten çok iyi yapmışım.Birlikte o kadar çok şey yaşadık,paylaştık ki hepsi çok güzel ve özeldi.. Hepinizi tanıdığım için ayrı ayrı çok mutluyum.Sizleri ve o pamuk bebeklerinizi çok seviyorum.
*04.08.2012 Cumartesi günü normal kontrolumüz vardı,bildiğiniz gibi 36.Haftada Gebelik Kolestazı denilen hastalık bende teşhis edilince bebeğimin hayatı riske girmişti.Bunun için kontrolumuz yapıldı,ve kan değerlerinde düşme söz konusuydu fakat,düşüş olsa bile bebek için hala bir risk vardı malesef...
Doktorum beni bu hafta olmasa bile 38. haftanın sonunda gebeliğimi sonlandıracağı hakkında bilgi verdi,bana kalırsa hemen doğuma hazırdım ve bu isteğimi dile getirdim... Alttan kontrolunu yapalım dedi,ve açılmam hiç yoktu. Şubat ayında başına bu hastalıktan dolayı Ölü Bebek doğumu gerçekleştirdiğinden dolayı kendiside endişeye kapılmıştı ve herşeyi bana bıraktı. Bebeği almak için erken olup olmaması ile ilgili yanımda 3 tane uzman doktor ile görüştü ve 1 hafta daha bekle dedi diğer doktorlar,ben hala ısrarcıyım,ya bir şey olursa diye? Beni o şekilde endişeli görünce son 2 doktor arkadaşım daha var onlarada danışalım dedi,ve hemen gebeliği sonlandırmanı tavsiye ederiz dedi her 2 doktorda...
Doktor bana,ben eşime,eşimde halamın kızına bakıyordu... Yaklaşık 20-25 dakika bu endişeyi yaşadık ve ben karar vererek beni sezeryana alın doğurmak istiyorum dedim,ve yatışımı verdi doktorum... Halamın kızı benı yanlız bırakmadı bu dönemde hiç,ve duygulanarak başladı ağlamaya... Yatacağım odaya çıkartıldım,hazırladılar beni serum takıldı doğum öncesi için,daha sonra 3-4 tane asistan geldi ve hazırmısınız dedi,"hazırım" diyerek beni diğer yatağa aldılar ve doğumun olacağı -1 katına götürdüler... O an çevremde,eşim,annem,kayınvalidem,kayınpederim,ablam ve babam vardı onları seçebildim giderken heyecandan ve hepsi ağlıyordu...
Offffffff,ameliyathaneye geldik,doktorum geldi,korkma sakın uyuyup uyanacaksın dedi,der demez benim gözler gittii ve narkoz etkisini göstermişti..Gözümü açtığımda asitan "iyimisin,iyimisin" diyodu ben konuşamadım kafam çok güzel olmuştu:) yarım ağızla "iyiyim bebeğim nasıl" diyebildim zar zor şahoş gibi,"ÇOK TATLI BİR BEBEĞİN VAR" dedi ve hafif gülümseyerek gözümü kapattım o rahatlıkla.Kendimi odada buldum bebeğim benden önce odamızdaydı,babasının kucağında... Yanıma veridler ve ilk işim emzirmek oldu kokladım,öptüm çok tipsizsin dedim ve herkes güldü... 2 gece kaldım hastanede çok zor 2 gece geçirdim,bebeğin yanında ama doğru düzgün hareket bile edemiyosun,sevemiyosun,kucağına alamıyosun.. 2 gecenin sonunda taburcu edildim,ve meleğimle yakışıklı erkeğimle evimize geldik... Evde daha çok benimsedim o meleği,kokusunu içime çekiyorum,emzirdiğimde gögsümün altında uyuyakalıyor ve "İYİ Kİ DOĞURMUŞUM" seni diyorum...Eşim bebeğim ve ben çok mutluyuz,evin havası değişti,sizi seviyorum hayatımın anlamı 2 erkeğim canlarım benim...
Çok güzeldi yaa,Allahım herkese bu mutlululu yaşatsın ve bebeği olmayanlara,o kadar çok para döken insanların hepsine en kısa sürede bir bebek nasip etisn inşallah....
Amin..