Bacım koyverme kendini ya. Benim çok düşüktü. Bi ay b12 tablet kullandım. Kendine gelmiş.
Kansızlık da sanırım hamilelerin kaderi.

Namazdan sonra uyumayıp iyi yapmışsın. Yat kalk aptal oluyor insan.
Yanına yiyecek al, yüklemeden sonra ağzına atarsın.
Ben karar verdim şükredecem, sabredicem. Dün hastanedeki arkadaşımla konuştum. Hani dedim ya Dr dışarıdan karnına sıvı enjekte edelim demiş. Ama zor bi işlem riski de fazla. Tek başıma karar da alamam, uygulayamam da demiş. Çapa da bi Prof a göndermiş. O da tamam desin diye.
Dr bakmış. Hiç suyu kalmamış. Tehlikeli sınırdasın. Bebeği alalım demiş.

Nasıl ağladı arkadaşım

Demis ki hocam kalbi atıyor nasıl ondan vazgeçelim? Bu sefer sıvı enjektesini sormuşlar. O çare değil. Yukarıdan verilir su anında asagıdan akar gider. Yapılmasın demiş. Hastanede yatışa devam. Her an her şey olabilir. Suyu olmadığından kasları, ciğerleri de gelişmeyebilir ama bi umut bekliyorlar. Bir ay daha dayansa alınacak sezaryenle.
Her gece yatakta elimi karnımda dolaştırıyorum. Hareketleri hissederken diyorum ki bir gün daha atlattık. Bir gün bile kıymetli.
Dedim ki ona, sen ince çıtı pıtı bi kızsın. Bedenin belki küçük ama dev gibi bi kadınsın. Annesin.
Akşamdan beri tansiyonlarımda oynama var. Ona üzüldüğüm için

Dedim ki, Ya Rabbim herkesin ve herseyin sahibi Sensin. Bu bebekleri bize sağlıkla bağışla.
Bilmediğimiz ne hikayeler yaşanıyor. Dua tevekkülden başka yapacak bir şeyimiz yok.