- 18 Ağustos 2007
- 1.258
- 2
İyi ol annesi, zamanla toparlayacaksınız biz bekleriz hikayeni..Dogum yapan butun arkadaslarim gozunuz aydin olsun.bol bol sutunuz olsun insallah. ( benimde insallah)
Bende dogum hikayemi yazmak istiyorum ama biraz moralim duzelsin ole yazicam insallah
Teşekkür ederiz Herşeyin hayırlısı demek lazım en azından kızın iyi canım. Birkaç gün daha sabrediversin annesiselam herkese doğum yapan tüm annelere geçmiş olsun allah analı babalı buyutmeyi nasip etsin inşallah doğuracaklarada şimdiden hayırlı doğumlar dilerim
ben eylül annesiydım bebeğimin tahmını doğum tarıhı 7 eylüldü ama cimcimem duramadı yerinde
01.08.2012 de saat 14:30 da 2850 kg 47 cm olarak kızımı spinal sezaryenle dünyaya getirdim.bebeğimde ve bende taşıkardi olduğu için erken doğum oldu normal doğum çok istiyordum içimde kaldı ama hayırlısı buymuş demekki...:26:
kızım şimdi kuvezde c.tesi çıkcak inşallah....
Gunlerden 5 temmuz dr umuza gittik , sezeryan olacagi icin artik gunumuzu belirleyelim diye. Ben haftasonu olsun esim de yanimda olsun diye istiyorum dr umuz da inatla ben haftasonu yapmam hastanede kimse olmaz diyor. Neyse 12 temmuz gunu icin anlastik , esim de dogum iznini kullanicak 4 gun benimle olacak. Ama dr um "bu kadar dayanamaya bilirsin , 10 temmuzda mi alsak" diye soyleyip duruyor. 9 temmuz pazartesi gunu akintim bir degisik geldi , aradim hemen gel dedi dr um, nst ye bagladi. Gecti bir 20 dk a , sonra dr um gelip kagitlara bakti , "en son ne zaman yemek yedin" dedi , ben de bu nasil soru diye dusunemeden gel bu gece seni sezaryene alalim dedi, oglan strese girmis dedi. Ben de bir soguk dus etkisi oldu, kalakaldim. Hastaneyi aradik , aksam olamiyacak yarina kalsin dediler. Sali gunu sabah icin sozlesip , ciktik dr un yanindan. Bebislerim hepi topu planlanandan iki once gelecek ama aldi mi beni bir panik. Dogum panigi var bir de ufakliklarimla tanisma panigi. Eve giderken esimi aradim , aman cikolatalar eksik kalmasin pastaneye ugradik annemlerle ama kafamin ici bombos ben kimim nerdeyim yarin ne olucak hic bilmiyorum :) Eve gelince son kez cantamizi kontrol ettik , sonra annemler gitti esimle kaldik basbasa. Son basbasa aksamimiz. Ertesi gun artik 4 kisilik bir aile olucak , en sevdigim adamin yaninda en sevdigimden parcalar da olucak. O gece hic uyumadim esim de hic uyumadim. Ertesi sabah , cumbur cemaat bizi evden almaya geldiler annemlerle kayinpederim. Hastaneye gittik. Ben hala isi delilige vurup , kendi korkumu gizlemeye calisiyorum. Sabahin korunde , hastanede yatis islemlerini yaptiricak insani zor bulduk , Allahtan oda numaramiz belliydi de giris yaptirmadan odaya yerlesiverdik Sonra ameliyat elbisesini getirdiler , giyindim sedyeyle yukari ciktim. Esimden ameliyathanenin kapisina kadar geldi benimle , optu beni ki etrafta insan varken opmez normalde Ameliyathaneye girince anestezi uzmani geldi , gule oynaya katateri takti hicbirsey hissetmedim , arkasindan sondayi takti yine hicbirsey hissetmedim ve beni yatirdilar iki kolumu da bagladilar. Ekip hem kendi arasinda muhabbet ediyor hem benimle muhabbet ediyor. Kendi dr um da geldi ve basladi ameliyat. Ilk hissetigim gobegimde kocaman bir ferahlamaydi sonrasinda kizimi gordum yesil ortunun arkasindan ve bagrisini duydum, butun odayi yikiyordu sipam :) hemen onu yan masaya aldilar iki tane adam orasini burasini cekistiriyor ben de yan gozle bakmaya calisiyorum. Derken ikinci bir bagirma doldurdu odayi , bir baktim oglum da gelmis. Onu da masaya aldilar , onun basinda iki kisi. Durmadan soruyorum nasillar , kuveze giricekler mi , sagliklilar mi vs vs. Kimse de dogru durust cevap vermiyor bebeler ilgilenmekten. O arada benim migdem bulanmaya basladi. Anestezi uzmani cok tatli bir adamdi , ilaclari ayarladi tekrar sonrasinda dedi ki esinin telefonunu hatirliyor musun ? Evet deyince numarayi istedi , cevirdi dayadi kulagima telefonu. Karsimda esim , dedim bebeler geldi. Esim nasil sasirdi anlatamam sen nerdesin diyor bana. Dedim iste ameliyathanedeyim simdi beni dikiyorlar onlar da bagiriyor. Sonra bebelerimi temizleyip yanagima getirdiler , nasil mis gibi sut kokuyor nasil yumusacik iste o anda aglamaya basladim ama ufak ufak yaslar suzuluyor sadece. Bebeklerimi asagi indirdiler sonra , ben hala dikiliyorum, yansima yapan bir camdan da izlemeye calisiyorum. Beni de yukari cikardilar sonra, once annemi gordum bana sarildiginda basladim tekrar aglamaya sonra sakinlestim. Sonra esim gelince yanima yine basladim aglamaya :)) O da anlamadi niye uzuluyorsun niye agliyorsun diyor :) Dedim niyesini bilemiyorum.. Sonra bebeklerimi verdiler kucagima emzireyim diye ufakciklar kiyafetlerin icinde memegi zor tutuyorlar.. Hayatimda ilk defa o kadar kucuk bir bebegi korkmadan dogru tutarak aldim kucagima ve hic egitime falan gitmeme ragmen dogru tutarak emzirmeye calisti.. Annelik ıcgudusuyle de boylece ilk defa tanismis oldum. Simdi alistigim emzirirken boncuk boncuk bana bakan iki cift goz var , sanki hep hayatimdalarmis gibi.. Oyle birsey ki kanama gecirirken bile kendim icin korkmaktan once Allahim bebeklerim cok kucuk yapamazlar bensiz nolur bisi olmasin diye dua ettim.. Boyle bisiymis annelik kendinden once onlari dusunmekmis anladim..
Ayyyy doğurmak istiyorum artıkkkkkk :2:
Eşini arama kısmına bittim, ne biçim birşey olduk ağlıyoruz herşeye,içim şişti Yerim senin minnaklarını, ikiz duygusu içimde kaldı hep. 2009da kızımla oğlumu kaybettik 6 aylıkken,kurduğum hayalleri şimdi sende canlandırıyorum. Rabbim yavrularına sağlık versin,hayırlı uzun ömürleri olsun inşaallah. Sana da sabır versin annesii