Bence hayatın, hayatımız çok güzel olacak.. küçük bir şok dalgası ile gireceğiz sadece sürecin içine.. 3,5 yıl önce 55 günlük bir kedi sahiplendim. O güne kadar hiç böyle bir sorumluluk almamıştım. Bir anda o kadar ağır geldi ki, küçücük bişey, sana muhtaç.. 3 gece uykumdan uyanıp ağladım, nasıl bakacağım diye. Kalbim pıt pıt atardı işe gittiğimde.. demem o ki, o küçük kedi benim için çok iyi bir tecrübe oldu. Onunla yaşadığım süreçler şimdi içimi rahatlatıyor. İlk başlarda zor gelen herşey evladım olduğunu kanıksayınca severek yaptığım sorumluluklara dönüştü. Şimdi diyorum ki o küçük tüylü şeyi bu kadar sevip, tüm kahrını çekmişsem, bebeğimi çoook daha fazla seveceğim kesin, çok daha sabırlı olacağım. Onla ilgili şeyler bana zor gelmeyecek. Zamanla daha iyi olacak diye düşünüyorum. Etraftan öyle konuşanları da boşver. Herkes bayılıyor birini müşkül durumda görmeye. Kuyruğu hep dik tutmakta fayda var arkadaşım. Ben karşıma gecip yalandan acıklı gözle bakıp, vah vah son iyi günlerin diyen herkese pis gülüşümle şöyle diyorum; O beni seçmiş, ne yapsa ne zorluğu olsa kabulüm. Fazlasıyla gezdim tozdum yaşadım.. şimdi bebeğimin devri başlıyor
Kimseyi sizi üzebildiğini belli edip mutlu etmeyin.