Çok çok geçmiş olsun canım, tahmin edebiliyorum evin nasıl bir tımarhaneye dönüştüğünü. Aynısını biz de yaşıyoruz. Geçenlerde ofiste eşimle mesajlaşıyorduk, neden bunları evde konuşmuyoruz dedi.. çünkü konuşamıyoruz dedim, haklısın deyip güldü :) Gerçekten zaruri bir durum olmadıkça sıfır iletişim :))
Çocuklar ayakta oldukça onlarla ilgileniyoruz, onlar yatınca biz de yatıyoruz. Çok cocuklu hayat ne yazık ki böyle bir şey.. En azından iki sene daha böyle olacak.. Sonrasında iki kardeş birbirleriyle oyalanırlar diye umuyorum, dinimiz amin :)