Ben size 2bucuk yasindaki kizimin degil 4 yasindaki oglumun baslangicini anlatayim oncelikle.
Farkedeceginiz uzere yaslari cok yakin, 22 ay. Kizima hamile kaldigimda oglum 14 aylikti. Oglumu 18 aylikken baslatmak durumunda kaldim. Konusmuyordu, bezliydi.
Ben okula kiz kardesimin referansiyla gittim. Yuva sahibiyle konusurken salya sumuk agladim, oglumu kardesi geliyor diye evden atiyormus gibi hissettim; daha da kotusu ya oglum boyle hissederse diye korktum.
Beni psikolojik anlamda cok rahatlatti. Oglum kucuk de olmasinin etkisiyle fazla zorlanmadan alisti.
Oglum asla buyuklerin arasina karistirilmadi. Tamamen kendi akranlariyla ayni sinifta oldu. Ogretmenimiz cok ilgili ve sevgi dolu bir kadin. Cocugumu bir gun burnu sumuklu, ustu daginik, poposu pisik teslim almadim. Benim icin sevilmesi ve oz bakiminin titizlikle yapilmasi yeterliydi.
Dolayisiyle kizimi abisiyle ayni okula gotururken 0ek bir tereddutum yoktu. Abisi sagolsun, kizima guzel goz kulak oldu, agladigi zamanlarda elini tuttu. Kizim da guzel alisti. Kizim basladigi zaman konusuyordu ve bezi birakmisti.
Hem oglum hem kizim akranlariyla ayni sinifta. Bazen oyun saatlerinde kizimi abisinin yanina goturuyorlar.
Yuva secerken onemli olan kriterler bence:
Akranlariyla bir sinifta olmasi
Okulun kendi mutfaginin olmasi, yani disardan yemek hizmeti almamasi
Korona sebebiyle mevcutlarin az tutulmasi
Yuvanin guvenli bir bahcesi olmasi
Ogretmenlerin sevgi dolu olmasi
Bizim okulumuzda tabi ki her sinifin bir ogretmeni var ama butun cocuklar butun ogretmenleri tanir. Benim cocugumun burnu aktiysa ogretmen benim ogrencim degil demez, siler.
Onemli olan bu bence.
