Canım, benim de böyle bir arkadaşım var. Bizim tedavi ile olduğu için önceki süreçte ne kadar emek verdiğimizi ne kadar çabaladığımızı biliyor. Her ayrıntıyı paylaşırdım o dönemde de. Yazın tüp bebek sürecinde de hep yazdım ama sonucumu bile sormadı. Ben söylediğimde de çok sıradan bir tepki verdi. Sanki ben istemeden kazara hamile kalmışım gibi. Diğer arkadaşlarımdan telefonda ağlayanlar oldu, sevincimi o kadar paylaştılar ki sağ olsunlar. Ama bu duyarsız arkadaşım da yakın arkadaşlarımdandı, ondan da beklentilerim vardı. Neyse okul açılsın yüz yüze daha farklı olur dedim. Okul açıldı gene aynı. Hiç sormaz nasılsın, bebeğin durumu nasıl, bi ihtiyacın var mı, diye. Randevum olduğunda nasıl geçti diye de sormaz. Ben de o yüzden mesafe koydum artık ben de ona sıradan biriymiş gibi davranıyorum. Çünkü bir kadının hayatındaki en özel dönem bence bu, bu dönemi görmezden gelmesi, hele ki yıllarca süren mücadelenin sonunda Allahıma çok şükür yaşadığım bu tecrübeyi önemsememesi arkadaşlığımı sorgulamama sebep oldu.