Canım arkadaşlar büyüme atağı demişler. Doğrudur. Büyüme atakları bizde de böyle geçiyor. Ama en son kızım bu kafar huysuzlandıgında 2 gün sonrası nezle olmuştu. Ön belirtiymiş yani. Ben de ilk defa yaşamış oldum. Aklında bulunsun diye sana da söylemek istedim.
Kızımı küvezden aldıgım ilk günden beri hep ayrı yatırdım. Yatagımın yanındaki beşiğinde uyudu hep. 2 gün öncesine kadar hiç yanyana yatmadık. 2 gün önce de nezleydi, burnu tıkanıyordu. Tıkanır da duymam diye yanımda yatırdım. Yatagıma yatır diye kavga etti benimle resmen
yatıramadım yanımda. Yatagına koydum hop uyudu. Şimdi sizi okuyunca iyi yapmışım ayrı uyutarak diyorum. Ve benim uyku rutinim falan da yok. Gündüz uykusunda ayagımda sallıyorum ki bu benim işime geliyor. Ellerim boşta kalıyor ve işte buraya yazabiliyorum mesela. Gece uykusuna da kendisi geçiyor. Tek istediği benim sesimden e-e-e-eeeeee duymak. Söylemediğim zaman başlıyor kendisi söylemeye
yani demem o ki bence eğitim falan gereksiz. Onlar nasıl isterlerse öyle hareket ediyorlar ve bizim şekillendirmeye çalışmamız, sadece onşarı üzöeye yarıyor. Geçenlerde şu fotograflardaki yazıya denk geldim. Okuyun isterim. Bence mantıklı.
