Canım Cumamız mübarek olsun, dualarımız kabul olsun inşallah tatlı anneler!
Büyük Rabbim hepimize sağlık ve mutluluk versin inşallah en yakın zamanda…
Bu hafta kontrollerimiz vardı.
Muhteşem olmasak da idare ediyoruz çok şükür.
RSV aşımız yapıldı. Tabii ki kan alındı. Bol gözyaşılı geçti. Bir de artık yabancılıyor, doktor elleyince rahatsız oluyor, çok şükür. Şükür diyorum, çünkü öyle herkese atlasın istemiyorum. Maalesef insanlara çok çabuk gülümsüyor, iki, üç dakika içinde alışıyor. Şu yabancılama durumu daha ileri boyutta olsa isterdim. Ben nemrutumdur, hemen samimi olmam mesela. Yavru, anneciğimize benziyor hemen iletişime geçip gülüyor insanlara. Oysa evde hep yalnızız ikimiz. O sosyallik içten geliyor sanırım. Evden çıkmadan önce tembihliyorum; “hiç kimseye gülme, kendini elletme, gel diyene bağır, sana gülene kafanı çevir” diyorum, kahkahalar atıyor bu sözlerime.
Ne bilsin di mi? Azıcık büyüyünce anlar beni di mi inşallah… O günleri görebilecek miyim ben acep???
Yürümüyor ama ayakta durmaya çalışıyor, koltuğa tutunup duruyor, düşüyor, tutuyoruz, yine koltuk istiyor.
Gene yerlerde sürünüyor.
Beslenmesi idare ediyor. Dün akşam közlenmiş kapya biber,kıyma,pilav yedi,yedi,yedi… “Aaa iyi yedi” derken hooop afedersiniz o anda istifra etti. “Hiç önemli değil canımız sağ olsun inşallah” deyip kendisini yıkadık, mamasını yedirip uyuttuk ama üzüldük. Çok aşırı çıkardı çünkü. İyidir inşallah…
Ne zor insan yetiştirmek…
Allahım hepimize yardım etsin inşallah…
Buralar aşırı yağışlı bugünlerde. Kaç gündür gene evden çıkamıyoruz, kocam geç geliyor. Hafta sonu dışarı çıkarız inşallah…
Allahım hepimize yuvalarımızda huzur dolu günler/geceler nasip etsin inşallah.