Canım aynı duygular bende de var, hormonal olduğunu düşünüyorum.. Zaten bu süreçte kaygı, endişe hali çok normalmiş.. Bazen Allaha bırakıyorum çok bunalınca, alacak nefesi varsa ben ne yaparsam yapayım doğacak diyorum, böylece rahatlıyorum.. Haftasonu eşim ve kızım influenza oldular, çok zor zamanlar geçirdik.. en son babaanneye yolladim ama dedim Rabbim sen beni koru, benim atlatmam çok zor çünkü.. Velhasıl annelik hep bir endişe hali değil mi işte zaten yaş kaç olursa olsun..Ya kızlar sizdede böyle bi mutsuzluk varmı içimde bi tuaf adını koyamadığım mutsuzluk var bazen çok heyacanlı oluyorum bazen bebk aklıma dahi gelmiyor onla ilgili hayaller dahi kurmuyorum ama bunu bilerek yapmıyorum eşim bile çok heyecansız sin diyor acaba kaybetme korkusu olduğu için kendime içten içe rahatlık verdiğim için mi böyleyim anlamadım kendimi bi türlü alıştıramadım bebeğe gün içersinde sürekli duam da var ama alışmak mı istemiyorum hormon lar lami alakalı yoksa iyi bi anne adayımı değilim çözemedim kendimi tuaf hissediyorum ve şuan ciddi anlamda ne istiyorum bilmiyorum