Canım inan ben doktora gidene kadar senden beterdim sanırım
ortada bi sorun yokken, bir kimyasal gebelik geçirdim diye yok yavaş yavaş yürümeler, ay biraz yatıyım kalkmiyim temizlik yapmiyim ay biraz daha yatıyim diye diye baktım günler geçmiyo, giderek mutsuz bi hal içinde buldum kendimi. eşim bile biraz abartmıyor musun diyodu. ben de ona kızıyodum ne kadar anlayışsızsın diye
ama çok haklıymış şimdi gözümdeki perde kalktı. düşünsenize eskiden ultrason bile yokmuş kadınlar tarlalarda karınlarında bebeklerle ne zor şartlar altında yaşamışlar, yaşıyorlar. Bizim halimize şükretmemiz lazım. Ve olayları akışına bırakmak lazım birazcık, içimizdeki bebişimizi daha huzurlu büyütebilmemiz için