- 3 Eylül 2015
- 1.915
- 3.022
- 133
- Konu Sahibi Mervenur277
- #25.381
Kızlar başlıyorum. Yazılanları tam okuyamıyorum. Sabah 8 de yatışım yapıldı nstye bağlandım hayatımda damar yolu açtırmamış benim gerginliğim hemşirenin bile dikkatini çekmişti 
daha sonra korka korka sedyeye oturdum, biraz ağladım eşimle ve ailemle vedalaştım. Yalnız olmak biraz zordu ama sonunda bebeğime kavuşacağım diye kendimi telkin ediyordum. Ameliyathaneye girdik ve direk spinal hakkında bilgi vermeye başladılar. Çok tatlı bir anestezi doktorum vardı gayet sıcakkanlı beni rahatlattı işlem hakkında bilgi verdi ve damar yolundan daha az acıyacağını söyledi. Ben pozisyonumu aldım ve iğne yapıldı ve düşündüğüm kadar acı verici olmadı gerçekten damar yolu ile aynı acıya sahiptiler. Direk sol bacağıma bir sıcaklık geldi daha sonra sağ bacağıma. Ve bu süreçte kendimi patates çuvalı gibi hissettim. 
Direk yatırdılar bacaklarımı ayırdılar ve sondayı taktılar yine hiçbir şey hissetmedim. Biraz midem bulandı anestezinin etkisiyle, hemen anestezi uzmanına söyledim ilaç yaptı. Daha sonra başladılar mı diye sordum ohoo kafası çıkmak üzere dedi. 
Ve benim için o an dünya durdu. Oğlumun sesini duydum, ağlamaya başladım. Tansiyonum yükseldi, hemen yanıma getirmediler ilk muayenesi vs yapıldı. Ve o 10 dakika boyunca sadece ağladı en sonunda doktorumdan, anestezi uzmanına kadar herkesi illallah ettirdi çünkü cidden hiç susmadı. Ben hala ağlamaya devam ediyordum, yanıma getirdiler. Yanağına, yanağıma değdirdikleri an dünyam durdu. Dünyanın en yumuşak ve en sıcak yanağına dokundum. Daha sonra bebeğimi yukarı çıkardılar benim dikişlerim yapıldı ve patates çuvalı odasına çıkarıldı ben gittiğimde bebegim oradaydı hemen kucağıma verdiler. Hemşireler geldi emzirmeye başladım çok şükür hemen sütüm geldi.
İlk 4 saat falan bacaklarımı hiç hissetmedim zaten. Daha sonra çorba ve su içmeye başladım. Hemen arkasından götürdüğüm hoşafı içtim. Bacaklarımı hissetmeye başladım ve yürüyüşe geçtik. Sadece ilk kalkış can yakıcıydı acı yoktu sadece yanma vardı tarif etmek gerekirse açık yara yanması gibi. Kalkarken direk karşıya baktım hiç yere bakmadım. Yavaş yavaş yürüdüm. Yürüyebildiğimi görünce sondamı çıkardılar. Bol su içmeye başladım sütüm çoğalsın diye. Bol su içince tuvalet ihtiyacım çok oldu bu da bol hareket demek, hareket demek iyileşmek demek. Eşimin yardımıyla oturup kalkıyordum ama her defasında daha az canım acıyordu. Dikişimde yanma olunca ağrı kesici butonuna basıyordum hafifletiyordu. Akşam gazımı çıkardım ve geceyi böyle atlattık. Şuan çok şükür iyiyim ağrım sızım yok denebilir çok nadir bir yanma oluyor bazı hareketlerde o da olacak, katlanılmaz bir şey değil kesinlikle. Ben kendimi sanırım daha fazla acıya şartlayınca böyle oldu gerçekten hiç korktuğum gibi geçmedi çok şükür. Hatta eşim ameliyattan çıkınca ikinciyi yapar mısın dedi yaparım dedim yani o kadar yani korkan arkadaşlarım varsa korkmasın, tünelin ucu aydınlık 
su gibi doğumlarınız olsun inşallah
daha sonra korka korka sedyeye oturdum, biraz ağladım eşimle ve ailemle vedalaştım. Yalnız olmak biraz zordu ama sonunda bebeğime kavuşacağım diye kendimi telkin ediyordum. Ameliyathaneye girdik ve direk spinal hakkında bilgi vermeye başladılar. Çok tatlı bir anestezi doktorum vardı gayet sıcakkanlı beni rahatlattı işlem hakkında bilgi verdi ve damar yolundan daha az acıyacağını söyledi. Ben pozisyonumu aldım ve iğne yapıldı ve düşündüğüm kadar acı verici olmadı gerçekten damar yolu ile aynı acıya sahiptiler. Direk sol bacağıma bir sıcaklık geldi daha sonra sağ bacağıma. Ve bu süreçte kendimi patates çuvalı gibi hissettim. Direk yatırdılar bacaklarımı ayırdılar ve sondayı taktılar yine hiçbir şey hissetmedim. Biraz midem bulandı anestezinin etkisiyle, hemen anestezi uzmanına söyledim ilaç yaptı. Daha sonra başladılar mı diye sordum ohoo kafası çıkmak üzere dedi. Ve benim için o an dünya durdu. Oğlumun sesini duydum, ağlamaya başladım. Tansiyonum yükseldi, hemen yanıma getirmediler ilk muayenesi vs yapıldı. Ve o 10 dakika boyunca sadece ağladı
en sonunda doktorumdan, anestezi uzmanına kadar herkesi illallah ettirdi çünkü cidden hiç susmadı. Ben hala ağlamaya devam ediyordum, yanıma getirdiler. Yanağına, yanağıma değdirdikleri an dünyam durdu. Dünyanın en yumuşak ve en sıcak yanağına dokundum. Daha sonra bebeğimi yukarı çıkardılar benim dikişlerim yapıldı ve patates çuvalı odasına çıkarıldı ben gittiğimde bebegim oradaydı hemen kucağıma verdiler. Hemşireler geldi emzirmeye başladım çok şükür hemen sütüm geldi.İlk 4 saat falan bacaklarımı hiç hissetmedim zaten. Daha sonra çorba ve su içmeye başladım. Hemen arkasından götürdüğüm hoşafı içtim. Bacaklarımı hissetmeye başladım ve yürüyüşe geçtik. Sadece ilk kalkış can yakıcıydı acı yoktu sadece yanma vardı tarif etmek gerekirse açık yara yanması gibi. Kalkarken direk karşıya baktım hiç yere bakmadım. Yavaş yavaş yürüdüm. Yürüyebildiğimi görünce sondamı çıkardılar. Bol su içmeye başladım sütüm çoğalsın diye. Bol su içince tuvalet ihtiyacım çok oldu bu da bol hareket demek, hareket demek iyileşmek demek. Eşimin yardımıyla oturup kalkıyordum ama her defasında daha az canım acıyordu. Dikişimde yanma olunca ağrı kesici butonuna basıyordum hafifletiyordu. Akşam gazımı çıkardım ve geceyi böyle atlattık. Şuan çok şükür iyiyim ağrım sızım yok denebilir çok nadir bir yanma oluyor bazı hareketlerde o da olacak, katlanılmaz bir şey değil kesinlikle. Ben kendimi sanırım daha fazla acıya şartlayınca böyle oldu gerçekten hiç korktuğum gibi geçmedi çok şükür. Hatta eşim ameliyattan çıkınca ikinciyi yapar mısın dedi yaparım dedim yani o kadar
yani korkan arkadaşlarım varsa korkmasın, tünelin ucu aydınlık su gibi doğumlarınız olsun inşallah
doktor iyi açıkladı korkulacak bişey yok dedi ama onun yanında olamadığım için çok üzgünüm her gittiğim de ağlıyorum oda ağlıyor ve kucağıma alıp susturamıyorum çok zoruma gidiyor 
o günleri iple çekiyorum
ağlattın beni, kendimi hayal ettim bir an kızım ile 
çok güzel pozitif bir doğum olmuş canım, up uzun sağlıklı, mutlu güzel bir ömrü olsun Kıvanç ‘ ın 
birlikte çok güzel hikayeleriniz olsun 
