Çok iyi anlıyorum seni. Oğlum zor oldu vakit aldı 1 yaşından sonra üzerine düşerim gebelik meselesinin diyodum patladı gitti
aynı şeyleri düşünüyoruz sanki yanımdaki evladıma haksızlık etmişim ihanet etmişim gibi karnımdakini onun kadar sevmeyecekmişim gibi... Her ikinci kez anne olacak insan hissediyordur bunu ama her ikinci kez anne olanda kalbim ikiye bölünmedi kalbim büyüdü diyolar çok güzel anlatmışlar
şöyle düşün bebeğinin en yakın arkadaşını doğuracaksın. Bakma yaaa en küçük kendi kendine otursun ek gıdaya geçsin paldır küldür geçiyor zaman. Birazda sistematik hareket etmek lazım ilk 3 ay sonraso direkt uyku alışkanlıkları edindirirsek büyüklerede yeme alışkanlığı + uyku. Baya yük hafifler inşallah
Kasım ortası gösteriyor ama bakalım. İnşallah sağlıklı ilerler hepimizin
inanmadım iki test daha yaptım
inan aynıyım isteyerek yaptım ama 2 gündür gidip geliyorum sürekli ağlamaklı gülmeli ahahaha yorgunluk geçer dinlenince zorluk şurda en fazla 2 sene onlar değilde derdim hamileyken oğlumdan eksilecek. Bebek doğunca e bu sefer oğlumla daha çok ilgilenebilicem özellikle daha algısı açık olucak etkilenmesin diye bu defa da yeni bebekten eksilecek. Dengeyi kuramama fikri üzüyo beni o kadar. Ben en başta 10 yılımı hibe ettim bebelere 
gerçekten herkeste benzer hisler oluyor sanırım. Acaba oğlum kadar sevebilir miyim bile düşünüyor insan. Çok insanı hisler herkes de az çok yasiyodur eminim. Ama kucağımiza alınca geçer inşallah 
nasılsa ikinciyi yapacaktım bu büyüse rahat etsem tekrar kaldıramam diye düşündüm öyle giriştim 
ben henüz almadım 20sinde kan vericem yükselişi hesaplayıp giderim benim doktorum hastanede değil muayenehanesine gidicem
