Canım kizmamaya çalış,bebek doğunca sabrinin dayanmadigi da çok şey olacak, sakin olmaya çalış,kızını üzme,benim bu anlamdaki felsefem şu ,iş yerinde birine acayip sinir oluyorum ama bagiramiyorum mecbur yine gülüyorum yüzüne, eşim,annem evladım işyerindeki o insanlardan daha mı değersiz onların kalbini nasıl kirabiliyorum? Bu bakış açısını benimsedim ailemi sevdiklerimi uzmuyorum basit şeyler için kızmıyorum. Bende çok sinirli bir insanım bu arada. Kızına kizacagin zaman asla bagiramiyacagin hep gülmek zorunda olduğun insanlar aklına gelsin,ve ikisini teraziye koy,biraz daha sakin kalabilirsin.
Birde ben çocuklara bağırma kızma konusunda şunu düşünüyorum,insan gücünün yettigine bağırır vurur vs. Engelli evladı olan tanıdıklarım oldu, bir kere baba desin başka bir şey istemem diyenleri gördüm, o arkadaşlar çocukları yeterli yurusun yaramazlık yapsın,ama yürüdüğünü konuştuğunu göreyim derlerdi. Bence sağlıklı bir evlat büyük bir nimet.
Tabiki sınır çizilir uyarılır,ama ufak şeyler için bağırmak gerçekten kalıcı yaraya döner. En yakınlarında oluyo özellikle ikinci olunca büyüğe sürekli iş yüklemek ve bağırma durumu, üzülüyorum o çocuklara, çocuklar sadece sevilir, ben kizamam hiç özelliklerd kız çocuklarına zaafim var,evi altı üstüne getirirler hayran hayran bakarım. Zor olsa da bu süreçte sakin olmaya çalış canım,vicdanen sen kendini yer bitirirsin çocuk unutsa bile,çok uzun yazdım sanırım kusura bakma. Allah kızınla bebeginle mutluluk versin ailene