Bizim alışma sürecimiz aslında çok zor olmadı. Çünkü oğlum yuvaya gidiyordu ve emmeye devam ediyordu. Onun düzeninin hiç bir şekilde değişmemesine azami özen gösterdim.
İlk 4-5 ay, kardeşini tamamen görmezden geldi. Ne zaman kızım az biraz kendini göstermeye başladı, o zaman arada oyuncak vermeye, sevmeye başladı. Arada çaktırmadan hırpaladığı da oldu ama eğer zarar vermeyecek gibiyse müdahale etmemeye başladık.
Gece boyunca yatağında uyuyan oğlum, kardeşinin yanımda yattığını gördüğünde geceleri yanımıza gelmeye başladı. Asla geri çevirmedim. İstediğinde annesini ve babasını hep yanında buldu.
Kızımı sevmekten hiç bir zaman sakınmadım. Biz kardeşine nasıl davranırsak o da öyle davranır diye düşündüm. Ki öyle de oldu.
Şimdi oyuncak kavgaları, yer kavgaları vs başladı. Ama beraber oyun kurma zamanları da başladı :) Yine bile bazen anne duru okula gitsin gelmesin diyor oğlum bazen :) Kendince bölüm yaptı evde, annenin durusu babanın toprak alisi varmış :) Kızım 2 yaşına gelecek, varlığını yeni yeni kabullenmeye başlıyor.