Senin kalmış 4 günün ben daha 4.günümdeyim böyle bi psikoloji hayatımda hiç yaşamadım, bdn bu çocuğu büyütemiycem tek başıma diye düşünüyorum hele geceleri çocuk uyumadıkca gaz yüzünden ağladıkca ben kendimden geçiyorum, üstüne bide uykusuzluj çok kötüyüm, hatta şimdi eşime söyledim annenlere gidip kalalım bi sürr diye, kayınvalidemle çok şükür iyi anlaşıyorum bana çok yardımcı oluyor o yanımdayken çok rahatlıyorum psikolojik olarak, gece boyu kucakta çocuk pışpışlamakla başkasınında alıp sen uyu demesi insanı çok rahatlatıyor, biraz düzene girse huyu suyu büyüse rahat edicem anca, bazen öyle belli belirsiz bakıyor gözlerime ağlamaktan alamıyorum kendimi bişeyi varsa anlamıyosam diye
hatta diyodum ki çok şükür ki çocuğu emzirmem gerekiyor yoksa yüzünü goremicem herhalde diyerek abartiyodum durumları
doğum yapmadan önce burda sormuştm lohusalık depresyonunu herkes yaşıyor mu nasıl bişey diye.Ben bire bir bu depresyonu yaşadım.Doğumdan sonraki ilk 2-3 haftam çok kötü geçti ağladım sebepli sebepsiz herşeye.Bebeğime yetemeyeceğim gibi geliyordu.Herkes bişeyler söyledi karşı çıktım kızdım yanlış anlaşıldım.Eşimle annemin arası açıldı bebek yüzünden 2kat daha gerildim.Annemle tartıştım.Kvdemden bebeğimi kıskandım.Sözün kısası lohusalık bi kadın için çok zor bi dönemmiş.Benim de 4 günüm kaldı bitsin gitsin çok sıkıldım
biz 50 olduk
ama kırkı atlamış da alsbilitiz yani ondandır belki
