- 18 Şubat 2008
- 431
- 173
-
- Konu Sahibi caykolik88
- #501
Nasılsın caykolik88 bir gelişme var mı?
cnm iyimisin...Değişen bir durum yok. Boşanmak istemiyor. Benden bekliyor. Ama sürekli canımı acıtacak cümleler söylüyor. Bana gelip başka kadınları anlatıp duruyor. Psikolojik olarak yıpratmaya çalışıyor. Hiç umursamıyorum. Yüzüne bile bakmıyorum. Artık cevap verme gereği bile duymuyorum. Ona defalarca evden gitmesini de söyledim. Madem istemiyorsun o zaman git diyorum. Burası benim de evim sen gitmezsen ben de gitmem diyor.
Benim eşimde öyleydi sorsan burda herkes öyle der.Saygılı merhametli iyi aile babasıydı kendime bile güvenmezdim ona güvendiğim kadar düzgün bir insan olmamam rağmen .Öylesine bir güven yani .eşim çok sevgi dolu bir insandı. herkes çok severdi. önceki halini bir anlatsam bitiremem. nasıl bu hale geldi anlayamıyorum. kimseyi kırmaz incitmez. ben eşimi en çok merhamet sahibi diye sevdim ve öyleydi. herkes imrenirdi eşime ve bana. bizim de böyle eşimiz olsun diye. bir anda bu hale geldik seni bir türlü sevemiyorum deyip duruyor.
20 aylık çocuğa rağmen böyle bir karar. İçimden neler söylemek geçiyor anlatamam. Sakın boşanırken öyle para pul istemem deme. Sonuna kadar alabildiğin kadar nafaka nı hem kendine hem çocuğuna al. Gurur karın doyurmuyor ama böylr koca, baba müsvetteleri nin çok işine yarıyorKızlar canım çok yanıyor. Bu akşam eşimle boşanma kararı aldık. Eşimi çok seviyorum ama beni sevmediğini söyleyen bir adam var karşımda. Evliliğimizin ilk yıllarında maddi olarak çok sıkıntı çektik ama ben hiçbir zaman problem etmedim. Hatta bana “şu dünyayı kapı kapı dolaşsam senin gibisini bulamazdım. Allah’a çok şükür seni karşıma çıkardı.” Derdi. Şimdi çok şükür kadrolu bir işe girdi ama her şey değişti. 1,5 yıldır ilgisizdi ama boşanacak kadar problemlerimiz olduğunu düşünmüyordum. 6 ay öncesine kadar boşanma aklımdan bile geçmiyordu. Birgün karşıma geçip boşanmak istediğini söylediğinde şoka girdim hiç beklemiyordum. Öyle kavga eden bir çift de değiliz. Hatta herkes bizim evliliğimize imrenirdi. Şu an kimse bilmiyor öğrenseler herkes için şok olacak. Ben bile henüz kabullenmiş değilim. Bir ay ailemin yanına gittim arayıp sormadı bile. Sonrasında kendisi bir daha deneyelim dedi ama kendi yine ilgisiz yine aynı şeyleri söyleyip durdu.
Bu akşam eve geldiğinde Sevmiyorum dedi ve yüzüğü çıkarıp masaya bıraktı. Ben de ısrarcı olmadım. Kabul ettim boşanmayı ama dilim söylese de kalbim bir türlü kabullenemiyor bu duruma. Çok acı çekiyorum. Boşa geçen 5 yılım ve 20 aylık bir oğlum. Baba evine gidemiyorum. Evde üvey bir abi. Ailem henüz eşimle olan sorunlarımdan habersiz. Geçen ay ziyaret amaçlı gittim abim geldiğim gün beni odaya sokmadı. Misafir olarak bile eve almadı. Babamla sürekli kavga edip durdular. Şimdi kucağımda bir çocukla o eve beni asla sığdırmaz. Bir ay zor dayandım. Ben memlekete ailemin yanına gitmek istemiyorum. Burada oğlumla kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum ama önceki işim başka bir şehirdeydi. Bu şehre yeni taşındık. Kimsem de yok burada. Nasıl ayakta durucam nasıl yeniden hayat kurucam bilmiyorum. Şu an hala boşanma gerçeğini kabullenmiş bile değilken. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Eşim kimse bilmesin boşandıktan sonra söylersin diyor. Bu kadar kolay mı sevmiyorum deyip beni bir çocukla tek başıma bırakıp gitmek. Bir gün de mi anladı sevmediğini. Ya da ben çok sevdiğim için mi hissetmedim sevmediğini. Bilmiyorum ne yapacağımı şu an kendimde bile değilim. Boşanan anneler siz nasıl ayağa kalktınız. Ben şu an kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki. Şu an tek düşündüğüm oğlum. Babası oğlumu bile sevemiyorum diyor. Psikolojik destek al diyorum. Kabul etmiyor. Ailesiyle de görüşmüyor. Bu hayatta en çok seni sevdim ama artık seni de sevmiyorum diyor. Peki ya oğlum. Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi. Kuzenim de boşandı ama eski eşi tekrar dönmek istiyor. Ama ben hiç boşanmak istemiyorum. Evliliği de devam ettirsem birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Devam ettirmeye kalksam ya beni aldatacak ya da şiddete başvurucak, Ne olur bana bir akıl verin. Nasıl bir yol çizeyim. Boşanmayı istemekle doğru mu yaptım. şu an normal düşünemiyorum. aklımı yitirmiş gibiyim.
Canm allah yardımcın olsun insiallah. söyle önceki yazışmalara baktım konu sahibinin pek sesi çıkmamış merak ettim insiallah biraz iyiye gidiyordur. Hey rabbim allahım ne manyaklar var yaa kendi çocuğumu bile sevemiyorum ne demek artık ne beklersiniz bu adamdan yarın öbür günde pişman olur bu kızcağız yalnız diemi yapıyo dur nedir Rabbim şu mübarek günlerde kalbine vicdan koysun akıl fikir versin insiallah konu sahibi arkadaşım hersey yoluna girer de bebeginle mutlu yaşarsın.
Kızlar haberi olan varmi
Her geçen gün daha kötüye gidiyor. Çok yıprandım. Anneme mesaj atmış, babamı da telefonla aramış. Çok ağır kelimeler kullanmış. Aileme her şeyi anlatmadım. Sadece borçlardan dolayı bunalımda dedim. Onlar da ısrarla gelmemi istiyorlar. Eşimin de istediği buydu zaten.
İşyerindeki bir kadın sürekli beni arıyor. O da boşanmam konusunda sürekli bana baskı yapıyor. Güya benim yanımda olduğunu söylüyor ama telefonda benim ne ezikliğimi ne gurursuzluğumu koydu. Kendin iş bul çalış kendin kazan. Eşine niye muhtaçsın. Hakim bu istediklerini sana vermez, öylece ortada kalırsın deyip durdu. Kadın annem yaşında olmasa başka bir niyeti var derdim. Ya ben nafaka ve tazminat isteyince ezik ve gurursuz mu oluyorum. Bunca yıl bu evliliği sürdürmek için çok fedakarlıklar yaptım. 3 yıl buz gibi evde kışları suyu donan çatısı akan evde, aylarca kara bata çıka buz tutmuş merdivenlerden su taşıdım, odun kırdım sobasını yaktım, ne getirdiyse razı oldum, evde televizyonumuz bile yoktu. O zamanlar senin gibisini asla bulamazdım, herşeyimsin derdi. Ben de beni seviyor ya o bana yeter diyordum. Benim bunca zaman yaşadıklarımın bir bedeli olmayacak mı? Kendim çalışsam çalıştığım paraya kira mı vereyim bakıcı parası mı vereyim yola mı vereyim geçineyim mi? Madem sevmiyordu neden benden çocuk istedi zaten olmuyordu. İğneyle hamile kaldım.
Şimdi adam memur olunca, cebi para görünce sevmediğini anlamış. Sürekli beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ediyor. Artık dayanamıyorum. Oğluma bir zarar vermesinden korkuyorum. Aslında elimde beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ettiğini söyleyen ses kaydı ve bana hakaret dolu mesajları da var. Ama uğraşmak istemiyorum. Haftaya ailemin yanına gitmeyi düşünüyorum. Evi de satışa çıkarıyor. Ben daha dayanırım ama ya oğluma zarar verirse... Çok korkuyorum, çünkü oğlumun yanına yaklaştığında sürekli onun canını yakıyor, pencereye çıkarıp camı açıyor. Oğlum zaten çok meraklı, hemen camı açıp dışarı bakıyor. Bir kaç kez bu hareketlerine şahit oldum. O yüzden artık gitmenin zamanı geldi. Allah'a bırakıyorum. Bu yaşadıklarımı hak etmedim. Rabbim yarına kor, yanına koymaz. Elimden geleni yaptım, buraya kadarmış.
Özellikle oğlunla alakalı yazdıklarını okuyunca, kocanın bir ruh hastası olduğuna karar verdim. Kaç kurtul o evden, çocuğunun da senin de hayatın tehlikede...Her geçen gün daha kötüye gidiyor. Çok yıprandım. Anneme mesaj atmış, babamı da telefonla aramış. Çok ağır kelimeler kullanmış. Aileme her şeyi anlatmadım. Sadece borçlardan dolayı bunalımda dedim. Onlar da ısrarla gelmemi istiyorlar. Eşimin de istediği buydu zaten.
İşyerindeki bir kadın sürekli beni arıyor. O da boşanmam konusunda sürekli bana baskı yapıyor. Güya benim yanımda olduğunu söylüyor ama telefonda benim ne ezikliğimi ne gurursuzluğumu koydu. Kendin iş bul çalış kendin kazan. Eşine niye muhtaçsın. Hakim bu istediklerini sana vermez, öylece ortada kalırsın deyip durdu. Kadın annem yaşında olmasa başka bir niyeti var derdim. Ya ben nafaka ve tazminat isteyince ezik ve gurursuz mu oluyorum. Bunca yıl bu evliliği sürdürmek için çok fedakarlıklar yaptım. 3 yıl buz gibi evde kışları suyu donan çatısı akan evde, aylarca kara bata çıka buz tutmuş merdivenlerden su taşıdım, odun kırdım sobasını yaktım, ne getirdiyse razı oldum, evde televizyonumuz bile yoktu. O zamanlar senin gibisini asla bulamazdım, herşeyimsin derdi. Ben de beni seviyor ya o bana yeter diyordum. Benim bunca zaman yaşadıklarımın bir bedeli olmayacak mı? Kendim çalışsam çalıştığım paraya kira mı vereyim bakıcı parası mı vereyim yola mı vereyim geçineyim mi? Madem sevmiyordu neden benden çocuk istedi zaten olmuyordu. İğneyle hamile kaldım.
Şimdi adam memur olunca, cebi para görünce sevmediğini anlamış. Sürekli beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ediyor. Artık dayanamıyorum. Oğluma bir zarar vermesinden korkuyorum. Aslında elimde beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ettiğini söyleyen ses kaydı ve bana hakaret dolu mesajları da var. Ama uğraşmak istemiyorum. Haftaya ailemin yanına gitmeyi düşünüyorum. Evi de satışa çıkarıyor. Ben daha dayanırım ama ya oğluma zarar verirse... Çok korkuyorum, çünkü oğlumun yanına yaklaştığında sürekli onun canını yakıyor, pencereye çıkarıp camı açıyor. Oğlum zaten çok meraklı, hemen camı açıp dışarı bakıyor. Bir kaç kez bu hareketlerine şahit oldum. O yüzden artık gitmenin zamanı geldi. Allah'a bırakıyorum. Bu yaşadıklarımı hak etmedim. Rabbim yarına kor, yanına koymaz. Elimden geleni yaptım, buraya kadarmış.
yazmıyayım dedim ramazan günde ama allah bildiği gibi yapsın bunu..Her geçen gün daha kötüye gidiyor. Çok yıprandım. Anneme mesaj atmış, babamı da telefonla aramış. Çok ağır kelimeler kullanmış. Aileme her şeyi anlatmadım. Sadece borçlardan dolayı bunalımda dedim. Onlar da ısrarla gelmemi istiyorlar. Eşimin de istediği buydu zaten.
İşyerindeki bir kadın sürekli beni arıyor. O da boşanmam konusunda sürekli bana baskı yapıyor. Güya benim yanımda olduğunu söylüyor ama telefonda benim ne ezikliğimi ne gurursuzluğumu koydu. Kendin iş bul çalış kendin kazan. Eşine niye muhtaçsın. Hakim bu istediklerini sana vermez, öylece ortada kalırsın deyip durdu. Kadın annem yaşında olmasa başka bir niyeti var derdim. Ya ben nafaka ve tazminat isteyince ezik ve gurursuz mu oluyorum. Bunca yıl bu evliliği sürdürmek için çok fedakarlıklar yaptım. 3 yıl buz gibi evde kışları suyu donan çatısı akan evde, aylarca kara bata çıka buz tutmuş merdivenlerden su taşıdım, odun kırdım sobasını yaktım, ne getirdiyse razı oldum, evde televizyonumuz bile yoktu. O zamanlar senin gibisini asla bulamazdım, herşeyimsin derdi. Ben de beni seviyor ya o bana yeter diyordum. Benim bunca zaman yaşadıklarımın bir bedeli olmayacak mı? Kendim çalışsam çalıştığım paraya kira mı vereyim bakıcı parası mı vereyim yola mı vereyim geçineyim mi? Madem sevmiyordu neden benden çocuk istedi zaten olmuyordu. İğneyle hamile kaldım.
Şimdi adam memur olunca, cebi para görünce sevmediğini anlamış. Sürekli beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ediyor. Artık dayanamıyorum. Oğluma bir zarar vermesinden korkuyorum. Aslında elimde beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ettiğini söyleyen ses kaydı ve bana hakaret dolu mesajları da var. Ama uğraşmak istemiyorum. Haftaya ailemin yanına gitmeyi düşünüyorum. Evi de satışa çıkarıyor. Ben daha dayanırım ama ya oğluma zarar verirse... Çok korkuyorum, çünkü oğlumun yanına yaklaştığında sürekli onun canını yakıyor, pencereye çıkarıp camı açıyor. Oğlum zaten çok meraklı, hemen camı açıp dışarı bakıyor. Bir kaç kez bu hareketlerine şahit oldum. O yüzden artık gitmenin zamanı geldi. Allah'a bırakıyorum. Bu yaşadıklarımı hak etmedim. Rabbim yarına kor, yanına koymaz. Elimden geleni yaptım, buraya kadarmış.
Her geçen gün daha kötüye gidiyor. Çok yıprandım. Anneme mesaj atmış, babamı da telefonla aramış. Çok ağır kelimeler kullanmış. Aileme her şeyi anlatmadım. Sadece borçlardan dolayı bunalımda dedim. Onlar da ısrarla gelmemi istiyorlar. Eşimin de istediği buydu zaten.
İşyerindeki bir kadın sürekli beni arıyor. O da boşanmam konusunda sürekli bana baskı yapıyor. Güya benim yanımda olduğunu söylüyor ama telefonda benim ne ezikliğimi ne gurursuzluğumu koydu. Kendin iş bul çalış kendin kazan. Eşine niye muhtaçsın. Hakim bu istediklerini sana vermez, öylece ortada kalırsın deyip durdu. Kadın annem yaşında olmasa başka bir niyeti var derdim. Ya ben nafaka ve tazminat isteyince ezik ve gurursuz mu oluyorum. Bunca yıl bu evliliği sürdürmek için çok fedakarlıklar yaptım. 3 yıl buz gibi evde kışları suyu donan çatısı akan evde, aylarca kara bata çıka buz tutmuş merdivenlerden su taşıdım, odun kırdım sobasını yaktım, ne getirdiyse razı oldum, evde televizyonumuz bile yoktu. O zamanlar senin gibisini asla bulamazdım, herşeyimsin derdi. Ben de beni seviyor ya o bana yeter diyordum. Benim bunca zaman yaşadıklarımın bir bedeli olmayacak mı? Kendim çalışsam çalıştığım paraya kira mı vereyim bakıcı parası mı vereyim yola mı vereyim geçineyim mi? Madem sevmiyordu neden benden çocuk istedi zaten olmuyordu. İğneyle hamile kaldım.
Şimdi adam memur olunca, cebi para görünce sevmediğini anlamış. Sürekli beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ediyor. Artık dayanamıyorum. Oğluma bir zarar vermesinden korkuyorum. Aslında elimde beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ettiğini söyleyen ses kaydı ve bana hakaret dolu mesajları da var. Ama uğraşmak istemiyorum. Haftaya ailemin yanına gitmeyi düşünüyorum. Evi de satışa çıkarıyor. Ben daha dayanırım ama ya oğluma zarar verirse... Çok korkuyorum, çünkü oğlumun yanına yaklaştığında sürekli onun canını yakıyor, pencereye çıkarıp camı açıyor. Oğlum zaten çok meraklı, hemen camı açıp dışarı bakıyor. Bir kaç kez bu hareketlerine şahit oldum. O yüzden artık gitmenin zamanı geldi. Allah'a bırakıyorum. Bu yaşadıklarımı hak etmedim. Rabbim yarına kor, yanına koymaz. Elimden geleni yaptım, buraya kadarmış.