-
- Konu Sahibi caykolik88
- #461
***KK RTÜK***
Son düzenleyen: Moderatör:
Bugün kızkardeşime mesaj atmış. Kardeşim her şeyi biliyor. Artık duyurmaya başladı. Beni bu şekilde yıldırıp boşanmayı kabul ettireceğini düşünüyor. Ne yaparsa yapsın asla kararımdan vazgeçmicem. Hala çok zoruma gidiyor. Bir hatam suçum olmadığı halde bu şekilde beni bırakmasını kabullenemiyorum.
Rabbim yarına kor ama yanına koymaz. Bana bu yaşattıklarının bedelini nasıl ödeyecek...
Simdi her kez kocana hakaret edecek ama eğer evimiz varsa yarısı senin tabi arabanın da sana 300 çocuğuna 200 TL nafaka vermek zorunda bak canım hakkini ara tamam mi ve asla taviz verme bırak kendi haline zor bulur bidaha seniKızlar canım çok yanıyor. Bu akşam eşimle boşanma kararı aldık. Eşimi çok seviyorum ama beni sevmediğini söyleyen bir adam var karşımda. Evliliğimizin ilk yıllarında maddi olarak çok sıkıntı çektik ama ben hiçbir zaman problem etmedim. Hatta bana “şu dünyayı kapı kapı dolaşsam senin gibisini bulamazdım. Allah’a çok şükür seni karşıma çıkardı.” Derdi. Şimdi çok şükür kadrolu bir işe girdi ama her şey değişti. 1,5 yıldır ilgisizdi ama boşanacak kadar problemlerimiz olduğunu düşünmüyordum. 6 ay öncesine kadar boşanma aklımdan bile geçmiyordu. Birgün karşıma geçip boşanmak istediğini söylediğinde şoka girdim hiç beklemiyordum. Öyle kavga eden bir çift de değiliz. Hatta herkes bizim evliliğimize imrenirdi. Şu an kimse bilmiyor öğrenseler herkes için şok olacak. Ben bile henüz kabullenmiş değilim. Bir ay ailemin yanına gittim arayıp sormadı bile. Sonrasında kendisi bir daha deneyelim dedi ama kendi yine ilgisiz yine aynı şeyleri söyleyip durdu.
Bu akşam eve geldiğinde Sevmiyorum dedi ve yüzüğü çıkarıp masaya bıraktı. Ben de ısrarcı olmadım. Kabul ettim boşanmayı ama dilim söylese de kalbim bir türlü kabullenemiyor bu duruma. Çok acı çekiyorum. Boşa geçen 5 yılım ve 20 aylık bir oğlum. Baba evine gidemiyorum. Evde üvey bir abi. Ailem henüz eşimle olan sorunlarımdan habersiz. Geçen ay ziyaret amaçlı gittim abim geldiğim gün beni odaya sokmadı. Misafir olarak bile eve almadı. Babamla sürekli kavga edip durdular. Şimdi kucağımda bir çocukla o eve beni asla sığdırmaz. Bir ay zor dayandım. Ben memlekete ailemin yanına gitmek istemiyorum. Burada oğlumla kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum ama önceki işim başka bir şehirdeydi. Bu şehre yeni taşındık. Kimsem de yok burada. Nasıl ayakta durucam nasıl yeniden hayat kurucam bilmiyorum. Şu an hala boşanma gerçeğini kabullenmiş bile değilken. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Eşim kimse bilmesin boşandıktan sonra söylersin diyor. Bu kadar kolay mı sevmiyorum deyip beni bir çocukla tek başıma bırakıp gitmek. Bir gün de mi anladı sevmediğini. Ya da ben çok sevdiğim için mi hissetmedim sevmediğini. Bilmiyorum ne yapacağımı şu an kendimde bile değilim. Boşanan anneler siz nasıl ayağa kalktınız. Ben şu an kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki. Şu an tek düşündüğüm oğlum. Babası oğlumu bile sevemiyorum diyor. Psikolojik destek al diyorum. Kabul etmiyor. Ailesiyle de görüşmüyor. Bu hayatta en çok seni sevdim ama artık seni de sevmiyorum diyor. Peki ya oğlum. Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi. Kuzenim de boşandı ama eski eşi tekrar dönmek istiyor. Ama ben hiç boşanmak istemiyorum. Evliliği de devam ettirsem birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Devam ettirmeye kalksam ya beni aldatacak ya da şiddete başvurucak, Ne olur bana bir akıl verin. Nasıl bir yol çizeyim. Boşanmayı istemekle doğru mu yaptım. şu an normal düşünemiyorum. aklımı yitirmiş gibiyim.
Çok teşekkür ederim. İyi olmaya çalışıyorum. Çok güzel yağmur yağıyor. Onu seyrediyorum. Beni biraz rahatlatıyor.Nasılsın çaykolik88 iyisindir umarım
Ben bu zamana kadar ona hep şefkatle yaklaştım. Evliliğimiz boyunca hep o mutlu olsun diye yaptım. Sorun da burda başladı. Eşim bu hallerimden sıkıldığını, benim ona karşı iyi olmam, o ne derse onu yapmam onu sıktığını, bunalttığını söyledi. Ama önceden çok mutlu olduğunu söylerdi. Bir anda nasıl bu hale geldik anlamadım. Kadın dediğin biraz fitneci olurmuş. Ama ben de öyle bir şey yokmuş. Ben bu dünyaya göre bir insan değilmişim. Hayat benim sandığım kadar güzel değilmiş. Her şeyin kötüsünün düşünüp yaşamak gerekiyormuş. Güzel düşünmek, umut etmek, hayal kurup onun için çalışmak varken ben neden kötü düşüncelere kapılıp şu anki hayatımı zehir edeyim.Bence esinizin psikolojisi iyi degil su ara ona sefkatle yaklasin insanlik gorsun ama bni birakma bilmem ne demeyin isin sonu kesin ayrilik olacaksada siz bir annesiniz her turlu ayakta kalmayi basarirsiniz
Suan siginacaginiz ve yardim bekleyeceginiz yer Rabbiniz
Her gununuzu dua ile gecirin esinize ya vedud cekin
Ona ofkeli davranmayin
Surat yapmayin
Bosanmayi kabul etsenizde mumkun oldugunca agirdan alin
Sorun neden bitmis sevgisi siz ne yapmissiniz?
Size dua edecegim insallah 3 unuz icin de hayirlisi ne ise o yasanir ..
Ben bu zamana kadar ona hep şefkatle yaklaştım. Evliliğimiz boyunca hep o mutlu olsun diye yaptım. Sorun da burda başladı. Eşim bu hallerimden sıkıldığını, benim ona karşı iyi olmam, o ne derse onu yapmam onu sıktığını, bunalttığını söyledi. Ama önceden çok mutlu olduğunu söylerdi. Bir anda nasıl bu hale geldik anlamadım. Kadın dediğin biraz fitneci olurmuş. Ama ben de öyle bir şey yokmuş. Ben bu dünyaya göre bir insan değilmişim. Hayat benim sandığım kadar güzel değilmiş. Her şeyin kötüsünün düşünüp yaşamak gerekiyormuş. Güzel düşünmek, umut etmek, hayal kurup onun için çalışmak varken ben neden kötü düşüncelere kapılıp şu anki hayatımı zehir edeyim.
Oğlum şu an küçük olmasına rağmen yapmakta zorlandığı şeylerde onu yüreklendiriyorum. Yapamasa da tekrar tekrar bir daha yapıyoruz. Mücadeleci olsun, yılmasın, elinden her şey gelsin, problem üreten değil çözen olsun istiyorum. Yemek yaparken, ev temizlerken, misafir uğurlarken hayatımın her anına katarak yaşıyorum. Ama eşimin çocukluğunda hayatının hiç bir yerinde ailesi olmamış, çocukken hiç arkadaşı olmamış, bir gün gidip arkadaşlarıyla top oynamamış. Babası hep onları kendi işlerinde kullanmış, annesi de bu durumu kabullenip hiç bir şey yapmamış. Okumak için bulunduğu şehri terk etmiş. Bu zamana kadar kendi sorunlarının üstesinden gelmeye çalışmış, hayatında çok boşluklar yaşamış. Ben o boşlukları doldurmaya çalıştım, eşime memur olamazsın boşuna uğraşıyorsun, okuduğun bölümde devlette alım yok. Göle maya çalıyorsun dediler. Ama ben aksine onun hep arkasında durdum ve ona inandığımı bu işe sahip olabileceğini söyledim. Eşim de bu inançla çok çalıştı. Gece gündüz demeden çalıştı. Çok şükür ki işine kavuştu. Şimdi de kafa sakinleyince geçmişi sorgulamaya başladı. Yaşadığı çocukluğu, ailesinin ilgisizliği onun kafasını iyice bulandırdı. Çok küçük yaşlarda çok büyük sorunların üstesinde kendi başına gelmeye çalışmış. O yüzden eşimi terk etmiyorum.
Kendi babası gibi bir baba olmaktan korktuğunu ve o yüzden ondan uzak durmak istediğini söyledi.
Psikolojik destek almayı kabul etmiyor. Gerçekten çok ciddi sorunları var. Davranışları çok tutarsız. Bir gün bakıyorum gerçek bir aile gibiyiz. Aradan bir kaç saat geçiyor bakıyorum asık suratlı, ağzında bir sürü küfürle karışıma geçiyor. Artık sabrımı iyice zorluyor. Ben de o zaman istediğin gibi biri olurum. Sen bana nasıl davranırsan aynıyla karşılık görürsün, dedim.
Çok şükür ki Rabbime ettiğim dualarla ayakta duruyorum. Dualarını eksik etmeyen arkadaşlara da çok teşekkür ederim. Ben de sizleri tanımasam da dualarımda benim için hayır duası edenlerin dualarını kabul et diye dua ediyorum. Rabbim de sizi sıkıntılardan kurtasın inşallah...
Ben bu zamana kadar ona hep şefkatle yaklaştım. Evliliğimiz boyunca hep o mutlu olsun diye yaptım. Sorun da burda başladı. Eşim bu hallerimden sıkıldığını, benim ona karşı iyi olmam, o ne derse onu yapmam onu sıktığını, bunalttığını söyledi. Ama önceden çok mutlu olduğunu söylerdi. Bir anda nasıl bu hale geldik anlamadım. Kadın dediğin biraz fitneci olurmuş. Ama ben de öyle bir şey yokmuş. Ben bu dünyaya göre bir insan değilmişim. Hayat benim sandığım kadar güzel değilmiş. Her şeyin kötüsünün düşünüp yaşamak gerekiyormuş. Güzel düşünmek, umut etmek, hayal kurup onun için çalışmak varken ben neden kötü düşüncelere kapılıp şu anki hayatımı zehir edeyim.
Oğlum şu an küçük olmasına rağmen yapmakta zorlandığı şeylerde onu yüreklendiriyorum. Yapamasa da tekrar tekrar bir daha yapıyoruz. Mücadeleci olsun, yılmasın, elinden her şey gelsin, problem üreten değil çözen olsun istiyorum. Yemek yaparken, ev temizlerken, misafir uğurlarken hayatımın her anına katarak yaşıyorum. Ama eşimin çocukluğunda hayatının hiç bir yerinde ailesi olmamış, çocukken hiç arkadaşı olmamış, bir gün gidip arkadaşlarıyla top oynamamış. Babası hep onları kendi işlerinde kullanmış, annesi de bu durumu kabullenip hiç bir şey yapmamış. Okumak için bulunduğu şehri terk etmiş. Bu zamana kadar kendi sorunlarının üstesinden gelmeye çalışmış, hayatında çok boşluklar yaşamış. Ben o boşlukları doldurmaya çalıştım, eşime memur olamazsın boşuna uğraşıyorsun, okuduğun bölümde devlette alım yok. Göle maya çalıyorsun dediler. Ama ben aksine onun hep arkasında durdum ve ona inandığımı bu işe sahip olabileceğini söyledim. Eşim de bu inançla çok çalıştı. Gece gündüz demeden çalıştı. Çok şükür ki işine kavuştu. Şimdi de kafa sakinleyince geçmişi sorgulamaya başladı. Yaşadığı çocukluğu, ailesinin ilgisizliği onun kafasını iyice bulandırdı. Çok küçük yaşlarda çok büyük sorunların üstesinde kendi başına gelmeye çalışmış. O yüzden eşimi terk etmiyorum.
Kendi babası gibi bir baba olmaktan korktuğunu ve o yüzden ondan uzak durmak istediğini söyledi.
Psikolojik destek almayı kabul etmiyor. Gerçekten çok ciddi sorunları var. Davranışları çok tutarsız. Bir gün bakıyorum gerçek bir aile gibiyiz. Aradan bir kaç saat geçiyor bakıyorum asık suratlı, ağzında bir sürü küfürle karışıma geçiyor. Artık sabrımı iyice zorluyor. Ben de o zaman istediğin gibi biri olurum. Sen bana nasıl davranırsan aynıyla karşılık görürsün, dedim.
Çok şükür ki Rabbime ettiğim dualarla ayakta duruyorum. Dualarını eksik etmeyen arkadaşlara da çok teşekkür ederim. Ben de sizleri tanımasam da dualarımda benim için hayır duası edenlerin dualarını kabul et diye dua ediyorum. Rabbim de sizi sıkıntılardan kurtasın inşallah...