Benimkiler de öyle ve esim benim ailemi abartılı sevgi dolu buluyor. Onların ilk torun kendi evlerinde doğmuş üstelik, eltim onlarla birlikte yaşamış uzun süre. Ben ailemin hevesine normal, ilk torunları olacak dedikçe eşim diyor ki bizim de oldu da bu kadar abartmadık. Halbuki insan yeni bebek neşesini abartmalı biraz bence. Kv oturuyor, küçük torunu şu an 8 9 yasinda beni hiç sevmiyor, yok bana sarilmiyor diye sızlanıyor. Kendisinin çocuğa özel bir çikolata verdiğine(bayramda bile) şahit olmadım, ayrıca geçen çocuğa sordu beni seviyor musun diye. Çocuk sevmiyorum dedi 3 kez. Sonra bir de küstü çocuğa. Kahvaltı hazırlamış, çocuk yemiyor, dönmüş bana diyor ki seninki de böyle olmasın düzgün alıştır döverim yoksa. Aradan biraz zaman geçti yaramaz dedi işte kendi torununa. Cocugun tek yaptığı konuşmak, inşallah seninki çekmez ona dedi. Ben de neresi yaramaz, cekecekse çeksin dedim. Sizinkilerden pek farklı değiller anlayacağınız benim kayın aile de. Ama ben cocuguma böyle sözler söyletmem, eltim iyi dayandı bence.