Canım bendede aynı oldu ne olduğumu anlayamadım çocuklara o kadar ilgili düşkün biriyim ki normalde bebeğime de tedavilerle kavuştum kayıplarım vardı daha fazla bağlanırım daha çok düşkün olurum diye düşünüyorken bebeğim doğdu tabiki seviyorum yavrum ama böyle hani kanım kaynıyor tabiri var ya o yoktu öpüyorum kokluyorum falan ama istediğim duygu yoktu yani zaten ilk 25 gün falan ev stres doluydu annem kaynanam ve kayınbabam aynı anda geldi çatışmalar sürtüşmeler evde kayınbabanın varlığı huzur bozucu falan bir şey anlamadım sonra bebeğimin gazı başladı sürekli ağlama krizleri sinir stres yine anlayamadım dile de dökemiyorum kendime de konduramıyorum ama istediğim o sevgi o duygu yoktu yani sonra bebeğim düzelmeye gözlerimin içine bakmaya gülmeye bir başladı anlatılmaz duygular içindeyim şu aralar her gözümün içine bakarak güldüğünde önce bir şükürlerle dolu ağlama krizleri tutuyor bana sonra içim akıyor böyle içime sokasım geliyor tam istediğin duygular yüklendi bugün eşime gülüyor bakıyorum kocaman adam hüngür hüngür ağlıyor mutluluktan şu aralar şükürlerle mutluluktan ağlamalarla geçiyor günler yavrum da güldüğünde karşıdaki ağlama tepkisi veriyor zannedecek biz güldüğümüzde oda ağlayacak yakında
merak etme tepkiler başlayınca herşey düzene girip şu gaz sorunu birince o anda yükleniyor annelik bence iliklerime kadar hissediyorum o tam istediğim duyguları sevgiden parçalamak istiyorum