Kızlar benim de içimi dökesin var herkes bir şeyler yazmış. Benim de durumum sizinkilerin tam tersi. Eşimin ailesi garip bi aile. Birbirlerine bağlılık anlamında, görgü gelenek anlamında. Garipler yani anlatsam sayfalarca sürer. Kısaca özetlemem gerekirse baba işten eve evden işe aralarda namaza gider, annesi de hayata küsmüş böyle olmayan derdine dertlenir hevessiz meraksız üşengeç bir tip. Hamileliğimde bir kere ne geldi ne yemek gönderdi. Evlerimiz de yakın sayılır. Doğumdan sonra da toplamda 3 kez geldi eve. Hepsinde de onlardan birisi zaten bebeği görmeye gelecekti onun peşine takılıp da geldi. Yani ilgisizlikleri,meraksızlıkları bir işime faydaları olmayışları beni aşırı derecede rahatsız ediyor. Senin torunun olmuş ya hiç mi merakın yok. Kayın peder doğuma gelmedi 1 kez eve geldi görmeye o kadar.
Eşim de bu durumun farkında. O da sürekli bana destek olmaya çalışıyor işten gelir evde yemek yaptığı olur, ortalığı toplar, çamaşır bulaşık hep onda ben nerdeyse bir tek bebekle ilgilenirim çoğu zaman. Zaten 40 gün annem destekti evde hep çoğunlukla. Artı olarak eşim.
Kısaca eşimden yana şikayetçi olcağım tek şey ailesi, o da bunu telafi etmek için elinden geleni yapmaya çalışıyor. Ama ben bu konuda eşime sürekli laf sokmak isteğinden kendimi alamıyorum
çünkü biliyorum ki kendisi de ailesinden o ilgiyi hayatı boyunca görmediği için beklentisi sıfır, benim de öyle olsun istiyor. Ve annesine babasına bu konuda bi söz söylemiyor, söylesem de ne değişecek boşuna annemi üzmüş olacağım diyor. Halbuki ben benim yanımda annesine lafını söylesin de azıcık içim soğusun istiyorum.
Bu gidişle en sonunda anne babasına ben patlayacağım ve bu sebepten aramız bozulacak diye korkuyoruM. Ailesi için eşimi cezalandırmak istemiyorum ama sinir olmamak elde değil.
Uzun oldu kusura bakmayın