- 10 Mayıs 2020
- 2.541
- 6.760
- 88
Ayy hepimiz mi boyle kaybetmişiz. Yada kendimize mi suc buluyoruz. Biz uzun yıllar sevgililik döneminden sonra evlendik. Evliligimizin ilk bir yılı kabus gibi kavgalarda gecti. Ve biz bebegi hep erteledik. Bu kavganın icine cocuk doğmaz diye. Hatta ayrılırsak cocuk perisan olur diye 1 bucuk yil istemedik. Sonra istedik hemen oldu. Ilk ay bana bir sakinlik geldi ama 2. Ay biz yine kavgalara basladik. Esimde bende düşumüşüz nasil olacak huzursuz aileye cocuk diye. Tabi sonra kaybedince tepetaklak olduk. Cok.sukur bir düzene oturduk. Artik buyuk problemlerimiz yok. Bu seferde bebis gelmekte inat ettiBende 21 haftalık kaybettiğim bebeğimde, hep diyordum ki eğer eşimle ayrılacaksak çocuğum olmasın ya gibi salak şeyler geçiyordu sürekli içimden. Ne anasız kalsın ne babasız fln diye. Eşim o zmnlar cok daha sinirliydi, kayınvalidem bi yandan duygu sömürüleri yapardı, kayınbiraderimin sürekli para istemeleri, eltimin uyuzluğu derken stres sebebi olan çok sey vardı hayatımda. Kaybedince yavrumu, cok üzüldüm benim yüzümden oldu bu diye. Bi arkadaşım dedi ki, eğer ayrılsan da sen bu çocuğa babalık bile edersin vs diye sildi aklımdan bu salaklıkları saolsun.
Bu arada eşimle o günleri Geride bıraktık çok şükür. Herseyı görüp anladı ki mutluyuz. Darısı huzursuz olan yuvalara olsun inş
Bundan sonra hersey güzel olur insallah