İnsanlar eli, ayağı, ağzı yamuk, tekerlikli sandalyede yada skolyoz yüzünden posturu bozulmuş bir hasta görünce zekası da hasarlı zannediyorlar.Bu yanılgıya düşenler zaten hastalığı bilmeyenler.Siz herşeyin bilincinde olduğunu bildiğiniz için, o kendini otekilestirmesin diye sıradan sağlıklı bir birey gibi davranmissiniz hep.Ona rağmen patlama noktasına gelmiş.Cunku herşeyi görüyorlar ve herşeyin farkındalar.Hele ki teyzenin gibi hafif gruptakiler.Evet konuşmak çok hafifletiyor bazen, konuşamayinca yumruk gibi kalıyor insanın içinde.Ve ne zaman patlayacagi hiç belli olmuyor.ben de 2 gün önce yaşadım bunu.Tv izlerken dizide bir erkek çocuğu hapisteki annesine mektup yazdi okula başladım bugün diye.Bir de resim yapmış ve annesini çizmiş, ona melek kanatları yapmış. Çınarın yüzünü ekrana kes yapıştır yaptı hafizam bir an.Ve hayatımda ilk kez birinin yanında hickirarak nefessiz ağladım.Konusamiyorum, sebebini soylicem ama anlatamıyorum.esim korktu bebeğe bsy mi oldu diye panikledi.Halbuki o da izliyordu benle beraber ama hiç aklına gelmedi.Sonra bı cümle kurabilirim zorla
" Cınar da bana resim yapar miydi"
O da başladı ağlamaya.Ertesi gün iş dönüşü pastel boya ve resim kağıdı almış.Ben hiç cesaret edememiştim.Zaten 2 gündür çok ağlıyordum okula gidemedi yaşıtları gibi diye.sabah kalkıp camda okula giden çocukları izleyip ağladım bu hafta hep.Cinar boyalara çıldırdı.Sucluluk duydum neden daha önce almadım ki diye.herseyin farkındalar herseyin.
Not: yapamadıklarının farkında oldukları için hırçın ve sınırlı oluyorlar büyük bir çoğunluğu.
Eki Görüntüle 2190921
Baksana mutluluğuna.Elindeki boya kağıda değdi biseyler yaptı diye bu sevinci
melike222
Kilolu basladiysan üzülme cnm ileriki aylarda avantaj olacak sana.zaten düzelir artık bence