Gelinliğimi seçtiden sonra okumadım.
Gelinliğine seçtirirken ses çıkarmadıysan şimdi neden şikayet ediyorsun?
Merhaba arkadaşlar. Kayınvalidemle halledemediğim problemlerim var. Kendi herşeye karışan, sürekli felaket tellallığı yapan, gıybet dedikodusu eksik olmayan bir insan. Nişanlanmadan önce çok iyidi, nişandan sonra gerçek yüzünü görmeye başladım. Sürekli ailesiyle olan problemlerini, eşi ölünce yaşadığı sıkıntıları anlatır, savaş çıkacak, kıtlık başlayacak diyip durur, çocuklarımı büyütürken herşeye müdahale eder. Evlenirken evimin perdelerini, ömrüm boyunca bi kere giyeceğim gelinliğimi bile kendi seçti, bana seçtirtmedi, taktığım yüzüğü bile... O zamanlar dert etmiyordum ama gerçek yüzünü görünce anladım, herşey onun istediği gibi olacak, yoksa kavga çıkarıyor. Hatta eltim ve kaynım evlenirken, kaynım hiçbirşeye karıştırtmadı, eltimin istediği oldu hep, ama benim eşim herşeye annesini de dahil etti, bi tane laf etmedi annesine, öyle mutlu oldu çünkü, benden çok annesini düşündü. Benim ne düşündüğümü umursamadı, evi düzerken annesi hep yanımızdaydı. Evlendik, daha ilk aylarımız, gelip bizde kalıyordu hafta sonları, ben gene bişey demiyordum dul kadın, hadi mutlu olsunlar. Kendimi hiç düşünmemişim. Eltim evlenince herşeyin farkına vardım. Onların çocuğu olunca arada bir kalmaya gidiyordu, ondan öncesinde hiç kalmadı. Bende yaptı bütün yapacaklarını, dili yanınca eltime hiçbişey yapamadı, tabi kaynım da izin vermedi. Öyle olunca eltim ve kayınvalidemin aralarında hiç tartışma olacak bir konu olmadı, hala çok iyi geçinirler, kocada bitiyor iş, bunu çok iyi anladım. Bir aralar boşanmayı bile düşündüm, ama çocuklarım çok küçük, iyi bir eş ve iyi bir baba, sırf annesi yüzünden çıkan tartışmalar için boşanamam. Ama en sonki tartışmamızda eşim bana çok bağırdı, annemi bi daha üzmeyecen diye. Peki benim üzülmem ne olacak? Kayınvalidem Sürekli benle eltimi karşılaştırır, önüne yemek koyarım, diğer gelin yemeği böyle yapıyor der. Artık yemek bile yapıp çağırmak istemiyorum, eskiden her hafta çağırırdım. Doğumgünlerinde pasta yapardım, suratını düşürür, bunun kekini sen mi yaptın, kreması hazır mı diye sorardı, artık pasta da yapmıyorum, arayıp kutlamıyorum bile. Sürekli bana, ben hastayım, evime misafir kabul edemicem, gözlerim bozuk size bişey yapamicam diyip duruyor, ben kendisinden hiçbişey istemiyorum, kendi işimi kendim görüyorum Allah a çok şükür, ama bana böyle diyip diyip eltime her işini yapıyor. Eltim hamileyken neredeyse hergün yemek yaptı onlara, ben 2 kere hamilelik yaşadım, toplasan 5 kere falan yemek yapmıştır. Hasta olduklarında onlara yemek götürür, bize tenezzül etmez, hatta kayınvalidem hastalandığında ona yemek götürdüm, bi anda eltimi övmeye başladı, bi daha yemek yapmayacam dedim içimden ama en son hastalığında gene yemek gönderdim, vicdanım el vermedi. Bana senin çocuğuna bakmam diyip eltimin çocuğuna bakıyor. Bu adaletsizlikler, gelin ayırmalar çok sinirimi bozuyor. Her toplandığımızda illaki bana bir laf sokuyor, beni hep dışlıyor, eltime hep kibar güleç yüzlü, ben bişey diyince suratını ekşitiyor. Beni çok kıskanıyor, 2. Bebeğimi doğurdum, kadın kıskançlıktan napcağını şaşırdı. Nişanlıyken de ablamın sözüne kayınvalidemi çağırmadık diye anneme de gıcık oldu, annemi aradı, "siz oğlumla beni ayırmaya mı çalışıyorsunuz" dedi, annem de kayınvalideme "siz bu nişanı bozmak mı istiyorsunuz" dedi. Biz daha evlenmemiştik. Annem ne olduğunu daha o zaman anladı. Kayınvalidem bi yere çağırılmazsa kıyameti koparır, kendini çok üst görür, kibirlidir, ben de inadına çağırmıyorum. Abimin nişanına da çağırmadık başka şehirde diye, ona da bi sürü laf sokmalar. Kayınvalidemin Eşi ölünce benim eşim baba rolüne girdi, o yüzden beni çok kıskanıyor. Eşim bana kahve makinesi aldı diye suratı okadar düştü ki, hatta geldi kahve yaptım, hiç güzel olmamış dedi içmedi. İlk evliyken bana kısır dedi, eltim evlenirken bana kıskanç dedi, çocuğumun çişi evindeki halısına geldi diye bana herkesin içinde bağırıp çağırdı. çocuğumla ilgili herşeye bana bağırıp çağırıyor, hani eşime de değil sadece bana. Ben çok doldum. En son gelip kalışında gene laf sokmalara başladı, yahu tamam gel torunlarını gör git, kalınca konuşmaları artıyor, artık laf sokmalara gıybetlere giriyor, istemiyorum bizde kalmasını, yeter çok kaldı. Allah korusun Bi hastalık olur, doğal afet savaş olur tamam tabiki birlikte kalabiliriz, ama böyle keyfe gelip kalmasını istemiyorum, her geldiğinde eltimi övüp beni yeriyor. Evi de arabayla 20 dk uzaklıkta. Benim ailem başka şehirde, onlar bile eşim rahatsız olur diye gelip kalmazlar, normal oturmaya bile gelmek istemezler. kayınvalidem bana her laf soktuğunda ortam gerilmesin diye cevap vermiyorum ama sonra eve gelince kendi içimde patlıyorum. Bir de ben çalışmıyorum, iki çocuğuma bakıyorum, çok bi yere gidemiyorum, eşim çok tutumlu, para gider diye gezdirmez zaten. bazen çok bunalıyorum ve bu yaşanılanlar çocuklarıma da yansıyor. Sinirli ve tahammülsüz oluyorum. Ben bir yazı okumuştum gelin ve kayınvalide arasındaki en büyük problem iletişimsizlikmiş. Bişey olunca o an ne hissediyorsan söylemen gerekiyormuş yoksa sonra benim gibi patlayınca daha kötü oluyor tabi. İşte ben de en son çok kibar bi şekilde derdimi ona anlatmaya başladım, bi anda sinirlendi, şekerim çıktı diyip durdu, bağırdı çağırdı, yani karşımda 60 yaşında değil 6 yaşında çocuk vardı sanki. Ben problemlerimi konuşarak çözmeyeceksem nasıl olacak? Hiç bişey demeyip hep içimde mi tutacam? Bu tartışmadan sonra çok hasta olmuş falan filan. Yani söylediklerimden bu kadar hasta oluyorsa ben yandım arkadaşlar. Bana diyorki "senin evine gelirken ayaklarım geri gidiyor". Ben de aynı şekilde dedim, "ben de sana gelmek istemiyorum" dedim. Gelme diye bağırdı. Kendi annesi ve kardeşleriyle miras yüzünden kavgalı, hiç bir akrabasıyla görüşmüyor. Bana en son dediki "bi akrabalarım bi senle anlaşamıyorum". Neden acaba, kendi annesi bile sevmiyor istemiyor kızını, kayınvalidem o yüzden bu durumda, eşi de ölünce iyice psikolojisi gitti, hatta kaynım demiş psikoloğa götürelim seni iyi gelir, ama asla gitmem diyor, yani normal olmadığını kendi oğulları bile biliyor, ama tek alıp veremediği benimle. Bi de neden bana karşı böylesin diye sorduğumda "sen benimle samimi değilsin, eltin daha samimi" diyor. Ben tabiki sınır koyacam, samimi olmak istediğimde istediği lafı söyleme cesareti buluyor çünkü. En son bana "katikulli yapıp eltinle benim aramı bozamicaksın" dedi. Resmen çocuk gibi. Kişi kendinden bilir işi, kendi katikulliler yapıp eltimle aramı bozmaya çalışıyor. benim yerimde başkası olsa dayanamaz. Hatta en son dayanamayıp beddua ettim. Kendisi 1 aydır hasta ve iyileşemiyormuş, hastaneye gidip geliyormuş, bedduam mı tuttu bilmem. Ben kendimi çok yalnız hissediyorum bazen, bunları da birine anlatıp boşuna gıybet edip sevaplarımı vermek istemiyorum, o yüzden içimi buraya dökmek istedim. Düşünceleriniz benim için çok önemli, teşekkür ederim
Çünkü asıl konu bu, sizin bu durumda ne yapacağınız daha doğrusu neyi yapmayı göze aldığınız. Eğer bu raddeye gelir ve siz geri adım atarsanız, Kimseden saygı beklemeyin artık. Ama eğer ben herşeyi göze aldım diyorsanız devam edin , restinizi çekin. En kötü ihtimal size saygı duymayan, sevmeyen , duygularınızı önemsemeyen ve annesinin sizi ezmesine rağmen onun tarafını tutan bir kocadan ayrılırsınız . Sizin özellikle bu soruyu cevaplamak istememenizin bir bir nedeni var, kendinize bile itiraf etmek istemediğiniz bir gerçek. Sizin bunu kendimize itiraf etmemeniz , başkalarının bunu sezemeyeceği anlamına gelmez.Neden bu kadar bu konuda ısrarcısınız
Ses çıkardım ama kabul ettiremedimGelinliğimi seçtiden sonra okumadım.
Gelinliğine seçtirirken ses çıkarmadıysan şimdi neden şikayet ediyorsun?
Kocanız da sizi anlıyor zaten, kimsenin anlama konusunda bir sıkıntısı yok. Kimse kör değil. Sizin kocanız da sizi anlıyor. Herşeyi görüyor ve biliyor, kocanız aptal değil, hatta fazlası ile akllı. durumunuzu , sizin ezilmenizi , annesinin iki geline olan farklı davranışlarını çok iyi anlıyor, görüyor ve biliyor. Eşinin üzüldüğünü anlamak için psikolog olmamaya gerek yok. Eşiniz sizi anlıyor ama sizin duygularınıza, isteklerinize saygı duymuyor. Ve bu davranış ve saygısızlıktan güç alan kayınvalideniz sizi eziyor ve kötü davranıyor. Hiç psikoloji okumamış , ilkokulu zor bitirmiş adamlar , karısına yapılan saygısızlığı görüyor ve tepki veriyorlar. Farkında mısınız sürekli eşinizin size karşı olan davranışlarına mazeret bulmaya çalışıyorsunuz.İşte bunu yapabilmesinin altında psikolog olmasının da büyük payı olduğunu düşünüyorum, karşıdakini anlayabiliyor.
Size verdiğim önceki cevaplarımda "illa anam derse güle güle napayım" yazdığımı hatırlıyorum. Bu cevap size yeterli gelmedi mi? Bir de merak ediyorum siz evli misiniz, başınızdan böyle birşey geçti mi, tecrübeli biri gibi konuşuyorsunuz sanki, ya da siz de psikolog musunuz?Çünkü asıl konu bu, sizin bu durumda ne yapacağınız daha doğrusu neyi yapmayı göze aldığınız. Eğer bu raddeye gelir ve siz geri adım atarsanız, Kimseden saygı beklemeyin artık. Ama eğer ben herşeyi göze aldım diyorsanız devam edin , restinizi çekin. En kötü ihtimal size saygı duymayan, sevmeyen , duygularınızı önemsemeyen ve annesinin sizi ezmesine rağmen onun tarafını tutan bir kocadan ayrılırsınız . Sizin özellikle bu soruyu cevaplamak istememenizin bir bir nedeni var, kendinize bile itiraf etmek istemediğiniz bir gerçek. Sizin bunu kendimize itiraf etmemeniz , başkalarının bunu sezemeyeceği anlamına gelmez.
Sizin de kocanız ve kocanızın annesi kendinize itiraf etmediğiniz gerçeğin farkındalar. O yüzden siz bu soruyu cevaplayın , sonra ne yapacağınıza karar verin.
Gerçekten ses çıkartan ya istediği gelinliği aldırır ya da evlilik bu yüzden iptal ederdi. Bunun orta yolu, uzlaşması yok. Bu yüzden bir çok nişan ayrılıkla sonuçlanıyor, gerçekten ses çıkartan kadınlar olduğu için.Ses çıkardım ama kabul ettiremedim
Bu yapılanlara kesinlikle mazeret bulmam, böyle niyetim olsa neden buraya derdimi yazayım, ilk baş yazarken de belirttim kocada bitiyor iş diye. Kendisiyle açık açık konuştum, neden kayınvalidem eltime böyle bana böyle davranıyor diye, kendisi aynen şöyle dedi "eltin çok güzel yıkama yağlama yapıyor, o yüzden". Sonra direk kayınvalideme sorduğumda bana neden öyle davranıyorsun diye, "eltin bana karşı çok samimi, sen değilsin" dedi. Ama bunlar bana yapılan şeylerin mazereti olamaz.Kocanız da sizi anlıyor zaten, kimsenin anlama konusunda bir sıkıntısı yok. Kimse kör değil. Sizin kocanız da sizi anlıyor. Herşeyi görüyor ve biliyor, kocanız aptal değil, hatta fazlası ile akllı. durumunuzu , sizin ezilmenizi , annesinin iki geline olan farklı davranışlarını çok iyi anlıyor, görüyor ve biliyor. Eşinin üzüldüğünü anlamak için psikolog olmamaya gerek yok. Eşiniz sizi anlıyor ama sizin duygularınıza, isteklerinize saygı duymuyor. Ve bu davranış ve saygısızlıktan güç alan kayınvalideniz sizi eziyor ve kötü davranıyor. Hiç psikoloji okumamış , ilkokulu zor bitirmiş adamlar , karısına yapılan saygısızlığı görüyor ve tepki veriyorlar. Farkında mısınız sürekli eşinizin size karşı olan davranışlarına mazeret bulmaya çalışıyorsunuz.
Ben evliyim, çocuğum var. Avukatım özelikle ceza ve boşanma davaları konusunda uzmanlaştım. Yani tecrübeliyim.Size verdiğim önceki cevaplarımda "illa anam derse güle güle napayım" yazdığımı hatırlıyorum. Bu cevap size yeterli gelmedi mi? Bir de merak ediyorum siz evli misiniz, başınızdan böyle birşey geçti mi, tecrübeli biri gibi konuşuyorsunuz sanki, ya da siz de psikolog musunuz?
Gelinlik yüzünden o an öyle davranmak istemedim, ama aslında asıl mesele gelinlik değilmiş, karakteri böyle, bunu anlayabilecek olgunlukta değilmişimGerçekten ses çıkartan ya istediği gelinliği aldırır ya da evlilik bu yüzden iptal ederdi. Bunun orta yolu, uzlaşması yok. Bu yüzden bir çok nişan ayrılıkla sonuçlanıyor, gerçekten ses çıkartan kadınlar olduğu için.
Anladım, bu zamana kadar bana yazdıklarınız için teşekkür ederim avukat hanım, avukat biriyle ilk defa konuşuyorum ve bundan çok memnun oldum. Şöyle diyeyim, eşimin iyi taraflarını görüyorum, ve de boşansam ya da başka biriyle evli olmuş olsam bu sefer başka sorunlar olacağından eminim, iyi tarafından da bakmaya çalışıyorum açıkçası. Boşandıktan sonra pişman olur muyum, çocuklarım babasız nasıl olur hiç düşünmek bile istemem. Çok sinirlendiğimde ve üzüldüğümde çok düşündüm ama yapamam gibi geliyor şuanlıkBen evliyim, çocuğum var. Avukatım özelikle ceza ve boşanma davaları konusunda uzmanlaştım. Yani tecrübeliyim.
Evet dediğinizi yazdınız, ama hemen sonra bence böyle bir seçim olmayacak , işte ben seçim yapmak zorunda bırakmam dediniz. Siz açıkça istediğiniz gibi davranılmazsa , tavrınızdan vazgeçmeyeceğinizi, ayrılığa kadar girmeye kararlı olduğunuzu söylüyorsanız , bu harika bişey. Dedim ya en kötü ihtimalle iğrenç bir kocadan ve iğrenç bir aileden kurtulmuş olursunuz.
Siz bin dereden su getirseniz, kuş sütünü sağıp buyur iç diye önüne koysanız bile durum değişmez. Kocanızın cevabı bile aslında çok net. Benim annemin hiç bir suçu yok, eğer sen saygılı davranış görmüyorsan bu senin beceriksizliğin ve yetersizliğindir demiş yani. Gerçekten kocanız akıllı. Eltiniz ne yapıyor olabilir ki , siz saygı görmezken o maşallah peri padişahının kızı. Napıyor, süt banyosu mu yaptırıyor, sen mankenlerden daha mı güzelsin kayınvaldeciğim diyor.Bu yapılanlara kesinlikle mazeret bulmam, böyle niyetim olsa neden buraya derdimi yazayım, ilk baş yazarken de belirttim kocada bitiyor iş diye. Kendisiyle açık açık konuştum, neden kayınvalidem eltime böyle bana böyle davranıyor diye, kendisi aynen şöyle dedi "eltin çok güzel yıkama yağlama yapıyor, o yüzden". Sonra direk kayınvalideme sorduğumda bana neden öyle davranıyorsun diye, "eltin bana karşı çok samimi, sen değilsin" dedi. Ama bunlar bana yapılan şeylerin mazereti olamaz.
Evet benim de önceliğim saygı kesinlikle. Ve evet eltim çok güzel iltifatlar eder, sürekli hediyeler alır, benim bunları yapmak içimden gelmiyor, neden olmadığım biri gibi davranayımSiz bin dereden su getirseniz, kuş sütünü sağıp buyur iç diye önüne koysanız bile durum değişmez. Kocanızın cevabı bile aslında çok net. Benim annemin hiç bir suçu yok, eğer sen saygılı davranış görmüyorsan bu senin beceriksizliğin ve yetersizliğindir demiş yani. Gerçekten kocanız akıllı. Eltiniz ne yapıyor olabilir ki , siz saygı görmezken o maşallah peri padişahının kızı. Napıyor, süt banyosu mu yaptırıyor, sen mankenlerden daha mı güzelsin kayınvaldeciğim diyor.
Ayrıca saygı ile sevgi farklı şeyler, saygı temel davranış biçimi olmalı . Kayınvalideniz ve kocanız size saygı duysunlar yeter, sevmeseler de olur.
O zaman bir avukat tavsiyesi, geçemeyeceğiniz dere için paçaları sıvamayın. Siz şimdi böyle az az diklenince onların yola geleceğini düşünmeyin, bunların dönüşü size çok ağır olabilir. Eşiniz size saygı duymadıktan , eş, sevgili , hayat arkadaşı olarak değer vermedikten sonra iyi tarafı yoktur sizin için. Bakın ne kadar net konuştunuz , başkası ile evli olsam ya da boşansam başka sorunlar olacak dediniz. Yani bu davranışlara katlanmak, bu muameleyi görmeye devam etmek sizin kendi içiniz de düşünüp taşınıp artı ve eksilerini değerlendirip verdiğiniz bir karar. Bu evliliğin devamı , bu yaşam döngüsünün temel taşı sizin özgür iradeniz ile verdiğiniz kararlarlardan oluşuyor. Yani karar sizindi, şu anda da sizin ve daima da sizin olacak.Anladım, bu zamana kadar bana yazdıklarınız için teşekkür ederim avukat hanım, avukat biriyle ilk defa konuşuyorum ve bundan çok memnun oldum. Şöyle diyeyim, eşimin iyi taraflarını görüyorum, ve de boşansam ya da başka biriyle evli olmuş olsam bu sefer başka sorunlar olacağından eminim, iyi tarafından da bakmaya çalışıyorum açıkçası. Boşandıktan sonra pişman olur muyum, çocuklarım babasız nasıl olur hiç düşünmek bile istemem. Çok sinirlendiğimde ve üzüldüğümde çok düşündüm ama yapamam gibi geliyor şuanlık
Çok Teşekkür ederimO zaman bir avukat tavsiyesi, geçemeyeceğiniz dere için paçaları sıvamayın. Siz şimdi böyle az az diklenince onların yola geleceğini düşünmeyin, bunların dönüşü size çok ağır olabilir. Eşiniz size saygı duymadıktan , eş, sevgili , hayat arkadaşı olarak değer vermedikten sonra iyi tarafı yoktur sizin için. Bakın ne kadar net konuştunuz , başkası ile evli olsam ya da boşansam başka sorunlar olacak dediniz. Yani bu davranışlara katlanmak, bu muameleyi görmeye devam etmek sizin kendi içiniz de düşünüp taşınıp artı ve eksilerini değerlendirip verdiğiniz bir karar. Bu evliliğin devamı , bu yaşam döngüsünün temel taşı sizin özgür iradeniz ile verdiğiniz kararlarlardan oluşuyor. Yani karar sizindi, şu anda da sizin ve daima da sizin olacak.
Naptin bilmiyorum istersen eşini karşına al konuş biraz gözdağı ver bakaliMerhaba arkadaşlar. Kayınvalidemle halledemediğim problemlerim var. Kendi herşeye karışan, sürekli felaket tellallığı yapan, gıybet dedikodusu eksik olmayan bir insan. Nişanlanmadan önce çok iyidi, nişandan sonra gerçek yüzünü görmeye başladım. Sürekli ailesiyle olan problemlerini, eşi ölünce yaşadığı sıkıntıları anlatır, savaş çıkacak, kıtlık başlayacak diyip durur, çocuklarımı büyütürken herşeye müdahale eder. Evlenirken evimin perdelerini, ömrüm boyunca bi kere giyeceğim gelinliğimi bile kendi seçti, bana seçtirtmedi, taktığım yüzüğü bile... O zamanlar dert etmiyordum ama gerçek yüzünü görünce anladım, herşey onun istediği gibi olacak, yoksa kavga çıkarıyor. Hatta eltim ve kaynım evlenirken, kaynım hiçbirşeye karıştırtmadı, eltimin istediği oldu hep, ama benim eşim herşeye annesini de dahil etti, bi tane laf etmedi annesine, öyle mutlu oldu çünkü, benden çok annesini düşündü. Benim ne düşündüğümü umursamadı, evi düzerken annesi hep yanımızdaydı. Evlendik, daha ilk aylarımız, gelip bizde kalıyordu hafta sonları, ben gene bişey demiyordum dul kadın, hadi mutlu olsunlar. Kendimi hiç düşünmemişim. Eltim evlenince herşeyin farkına vardım. Onların çocuğu olunca arada bir kalmaya gidiyordu, ondan öncesinde hiç kalmadı. Bende yaptı bütün yapacaklarını, dili yanınca eltime hiçbişey yapamadı, tabi kaynım da izin vermedi. Öyle olunca eltim ve kayınvalidemin aralarında hiç tartışma olacak bir konu olmadı, hala çok iyi geçinirler, kocada bitiyor iş, bunu çok iyi anladım. Bir aralar boşanmayı bile düşündüm, ama çocuklarım çok küçük, iyi bir eş ve iyi bir baba, sırf annesi yüzünden çıkan tartışmalar için boşanamam. Ama en sonki tartışmamızda eşim bana çok bağırdı, annemi bi daha üzmeyecen diye. Peki benim üzülmem ne olacak? Kayınvalidem Sürekli benle eltimi karşılaştırır, önüne yemek koyarım, diğer gelin yemeği böyle yapıyor der. Artık yemek bile yapıp çağırmak istemiyorum, eskiden her hafta çağırırdım. Doğumgünlerinde pasta yapardım, suratını düşürür, bunun kekini sen mi yaptın, kreması hazır mı diye sorardı, artık pasta da yapmıyorum, arayıp kutlamıyorum bile. Sürekli bana, ben hastayım, evime misafir kabul edemicem, gözlerim bozuk size bişey yapamicam diyip duruyor, ben kendisinden hiçbişey istemiyorum, kendi işimi kendim görüyorum Allah a çok şükür, ama bana böyle diyip diyip eltime her işini yapıyor. Eltim hamileyken neredeyse hergün yemek yaptı onlara, ben 2 kere hamilelik yaşadım, toplasan 5 kere falan yemek yapmıştır. Hasta olduklarında onlara yemek götürür, bize tenezzül etmez, hatta kayınvalidem hastalandığında ona yemek götürdüm, bi anda eltimi övmeye başladı, bi daha yemek yapmayacam dedim içimden ama en son hastalığında gene yemek gönderdim, vicdanım el vermedi. Bana senin çocuğuna bakmam diyip eltimin çocuğuna bakıyor. Bu adaletsizlikler, gelin ayırmalar çok sinirimi bozuyor. Her toplandığımızda illaki bana bir laf sokuyor, beni hep dışlıyor, eltime hep kibar güleç yüzlü, ben bişey diyince suratını ekşitiyor. Beni çok kıskanıyor, 2. Bebeğimi doğurdum, kadın kıskançlıktan napcağını şaşırdı. Nişanlıyken de ablamın sözüne kayınvalidemi çağırmadık diye anneme de gıcık oldu, annemi aradı, "siz oğlumla beni ayırmaya mı çalışıyorsunuz" dedi, annem de kayınvalideme "siz bu nişanı bozmak mı istiyorsunuz" dedi. Biz daha evlenmemiştik. Annem ne olduğunu daha o zaman anladı. Kayınvalidem bi yere çağırılmazsa kıyameti koparır, kendini çok üst görür, kibirlidir, ben de inadına çağırmıyorum. Abimin nişanına da çağırmadık başka şehirde diye, ona da bi sürü laf sokmalar. Kayınvalidemin Eşi ölünce benim eşim baba rolüne girdi, o yüzden beni çok kıskanıyor. Eşim bana kahve makinesi aldı diye suratı okadar düştü ki, hatta geldi kahve yaptım, hiç güzel olmamış dedi içmedi. İlk evliyken bana kısır dedi, eltim evlenirken bana kıskanç dedi, çocuğumun çişi evindeki halısına geldi diye bana herkesin içinde bağırıp çağırdı. çocuğumla ilgili herşeye bana bağırıp çağırıyor, hani eşime de değil sadece bana. Ben çok doldum. En son gelip kalışında gene laf sokmalara başladı, yahu tamam gel torunlarını gör git, kalınca konuşmaları artıyor, artık laf sokmalara gıybetlere giriyor, istemiyorum bizde kalmasını, yeter çok kaldı. Allah korusun Bi hastalık olur, doğal afet savaş olur tamam tabiki birlikte kalabiliriz, ama böyle keyfe gelip kalmasını istemiyorum, her geldiğinde eltimi övüp beni yeriyor. Evi de arabayla 20 dk uzaklıkta. Benim ailem başka şehirde, onlar bile eşim rahatsız olur diye gelip kalmazlar, normal oturmaya bile gelmek istemezler. kayınvalidem bana her laf soktuğunda ortam gerilmesin diye cevap vermiyorum ama sonra eve gelince kendi içimde patlıyorum. Bir de ben çalışmıyorum, iki çocuğuma bakıyorum, çok bi yere gidemiyorum, eşim çok tutumlu, para gider diye gezdirmez zaten. bazen çok bunalıyorum ve bu yaşanılanlar çocuklarıma da yansıyor. Sinirli ve tahammülsüz oluyorum. Ben bir yazı okumuştum gelin ve kayınvalide arasındaki en büyük problem iletişimsizlikmiş. Bişey olunca o an ne hissediyorsan söylemen gerekiyormuş yoksa sonra benim gibi patlayınca daha kötü oluyor tabi. İşte ben de en son çok kibar bi şekilde derdimi ona anlatmaya başladım, bi anda sinirlendi, şekerim çıktı diyip durdu, bağırdı çağırdı, yani karşımda 60 yaşında değil 6 yaşında çocuk vardı sanki. Ben problemlerimi konuşarak çözmeyeceksem nasıl olacak? Hiç bişey demeyip hep içimde mi tutacam? Bu tartışmadan sonra çok hasta olmuş falan filan. Yani söylediklerimden bu kadar hasta oluyorsa ben yandım arkadaşlar. Bana diyorki "senin evine gelirken ayaklarım geri gidiyor". Ben de aynı şekilde dedim, "ben de sana gelmek istemiyorum" dedim. Gelme diye bağırdı. Kendi annesi ve kardeşleriyle miras yüzünden kavgalı, hiç bir akrabasıyla görüşmüyor. Bana en son dediki "bi akrabalarım bi senle anlaşamıyorum". Neden acaba, kendi annesi bile sevmiyor istemiyor kızını, kayınvalidem o yüzden bu durumda, eşi de ölünce iyice psikolojisi gitti, hatta kaynım demiş psikoloğa götürelim seni iyi gelir, ama asla gitmem diyor, yani normal olmadığını kendi oğulları bile biliyor, ama tek alıp veremediği benimle. Bi de neden bana karşı böylesin diye sorduğumda "sen benimle samimi değilsin, eltin daha samimi" diyor. Ben tabiki sınır koyacam, samimi olmak istediğimde istediği lafı söyleme cesareti buluyor çünkü. En son bana "katikulli yapıp eltinle benim aramı bozamicaksın" dedi. Resmen çocuk gibi. Kişi kendinden bilir işi, kendi katikulliler yapıp eltimle aramı bozmaya çalışıyor. benim yerimde başkası olsa dayanamaz. Hatta en son dayanamayıp beddua ettim. Kendisi 1 aydır hasta ve iyileşemiyormuş, hastaneye gidip geliyormuş, bedduam mı tuttu bilmem. Ben kendimi çok yalnız hissediyorum bazen, bunları da birine anlatıp boşuna gıybet edip sevaplarımı vermek istemiyorum, o yüzden içimi buraya dökmek istedim. Düşünceleriniz benim için çok önemli, teşekkür ederim
Ses çıkardım ama kabul ettiremedim
Senin kayinvalide problemin yok , senin bağımlı eş problemin var , eşine net sınırlar çizmen gerekiyor tabi kayınvalidene de, eltin gibi ol ...Merhaba arkadaşlar. Kayınvalidemle halledemediğim problemlerim var. Kendi herşeye karışan, sürekli felaket tellallığı yapan, gıybet dedikodusu eksik olmayan bir insan. Nişanlanmadan önce çok iyidi, nişandan sonra gerçek yüzünü görmeye başladım. Sürekli ailesiyle olan problemlerini, eşi ölünce yaşadığı sıkıntıları anlatır, savaş çıkacak, kıtlık başlayacak diyip durur, çocuklarımı büyütürken herşeye müdahale eder. Evlenirken evimin perdelerini, ömrüm boyunca bi kere giyeceğim gelinliğimi bile kendi seçti, bana seçtirtmedi, taktığım yüzüğü bile... O zamanlar dert etmiyordum ama gerçek yüzünü görünce anladım, herşey onun istediği gibi olacak, yoksa kavga çıkarıyor. Hatta eltim ve kaynım evlenirken, kaynım hiçbirşeye karıştırtmadı, eltimin istediği oldu hep, ama benim eşim herşeye annesini de dahil etti, bi tane laf etmedi annesine, öyle mutlu oldu çünkü, benden çok annesini düşündü. Benim ne düşündüğümü umursamadı, evi düzerken annesi hep yanımızdaydı. Evlendik, daha ilk aylarımız, gelip bizde kalıyordu hafta sonları, ben gene bişey demiyordum dul kadın, hadi mutlu olsunlar. Kendimi hiç düşünmemişim. Eltim evlenince herşeyin farkına vardım. Onların çocuğu olunca arada bir kalmaya gidiyordu, ondan öncesinde hiç kalmadı. Bende yaptı bütün yapacaklarını, dili yanınca eltime hiçbişey yapamadı, tabi kaynım da izin vermedi. Öyle olunca eltim ve kayınvalidemin aralarında hiç tartışma olacak bir konu olmadı, hala çok iyi geçinirler, kocada bitiyor iş, bunu çok iyi anladım. Bir aralar boşanmayı bile düşündüm, ama çocuklarım çok küçük, iyi bir eş ve iyi bir baba, sırf annesi yüzünden çıkan tartışmalar için boşanamam. Ama en sonki tartışmamızda eşim bana çok bağırdı, annemi bi daha üzmeyecen diye. Peki benim üzülmem ne olacak? Kayınvalidem Sürekli benle eltimi karşılaştırır, önüne yemek koyarım, diğer gelin yemeği böyle yapıyor der. Artık yemek bile yapıp çağırmak istemiyorum, eskiden her hafta çağırırdım. Doğumgünlerinde pasta yapardım, suratını düşürür, bunun kekini sen mi yaptın, kreması hazır mı diye sorardı, artık pasta da yapmıyorum, arayıp kutlamıyorum bile. Sürekli bana, ben hastayım, evime misafir kabul edemicem, gözlerim bozuk size bişey yapamicam diyip duruyor, ben kendisinden hiçbişey istemiyorum, kendi işimi kendim görüyorum Allah a çok şükür, ama bana böyle diyip diyip eltime her işini yapıyor. Eltim hamileyken neredeyse hergün yemek yaptı onlara, ben 2 kere hamilelik yaşadım, toplasan 5 kere falan yemek yapmıştır. Hasta olduklarında onlara yemek götürür, bize tenezzül etmez, hatta kayınvalidem hastalandığında ona yemek götürdüm, bi anda eltimi övmeye başladı, bi daha yemek yapmayacam dedim içimden ama en son hastalığında gene yemek gönderdim, vicdanım el vermedi. Bana senin çocuğuna bakmam diyip eltimin çocuğuna bakıyor. Bu adaletsizlikler, gelin ayırmalar çok sinirimi bozuyor. Her toplandığımızda illaki bana bir laf sokuyor, beni hep dışlıyor, eltime hep kibar güleç yüzlü, ben bişey diyince suratını ekşitiyor. Beni çok kıskanıyor, 2. Bebeğimi doğurdum, kadın kıskançlıktan napcağını şaşırdı. Nişanlıyken de ablamın sözüne kayınvalidemi çağırmadık diye anneme de gıcık oldu, annemi aradı, "siz oğlumla beni ayırmaya mı çalışıyorsunuz" dedi, annem de kayınvalideme "siz bu nişanı bozmak mı istiyorsunuz" dedi. Biz daha evlenmemiştik. Annem ne olduğunu daha o zaman anladı. Kayınvalidem bi yere çağırılmazsa kıyameti koparır, kendini çok üst görür, kibirlidir, ben de inadına çağırmıyorum. Abimin nişanına da çağırmadık başka şehirde diye, ona da bi sürü laf sokmalar. Kayınvalidemin Eşi ölünce benim eşim baba rolüne girdi, o yüzden beni çok kıskanıyor. Eşim bana kahve makinesi aldı diye suratı okadar düştü ki, hatta geldi kahve yaptım, hiç güzel olmamış dedi içmedi. İlk evliyken bana kısır dedi, eltim evlenirken bana kıskanç dedi, çocuğumun çişi evindeki halısına geldi diye bana herkesin içinde bağırıp çağırdı. çocuğumla ilgili herşeye bana bağırıp çağırıyor, hani eşime de değil sadece bana. Ben çok doldum. En son gelip kalışında gene laf sokmalara başladı, yahu tamam gel torunlarını gör git, kalınca konuşmaları artıyor, artık laf sokmalara gıybetlere giriyor, istemiyorum bizde kalmasını, yeter çok kaldı. Allah korusun Bi hastalık olur, doğal afet savaş olur tamam tabiki birlikte kalabiliriz, ama böyle keyfe gelip kalmasını istemiyorum, her geldiğinde eltimi övüp beni yeriyor. Evi de arabayla 20 dk uzaklıkta. Benim ailem başka şehirde, onlar bile eşim rahatsız olur diye gelip kalmazlar, normal oturmaya bile gelmek istemezler. kayınvalidem bana her laf soktuğunda ortam gerilmesin diye cevap vermiyorum ama sonra eve gelince kendi içimde patlıyorum. Bir de ben çalışmıyorum, iki çocuğuma bakıyorum, çok bi yere gidemiyorum, eşim çok tutumlu, para gider diye gezdirmez zaten. bazen çok bunalıyorum ve bu yaşanılanlar çocuklarıma da yansıyor. Sinirli ve tahammülsüz oluyorum. Ben bir yazı okumuştum gelin ve kayınvalide arasındaki en büyük problem iletişimsizlikmiş. Bişey olunca o an ne hissediyorsan söylemen gerekiyormuş yoksa sonra benim gibi patlayınca daha kötü oluyor tabi. İşte ben de en son çok kibar bi şekilde derdimi ona anlatmaya başladım, bi anda sinirlendi, şekerim çıktı diyip durdu, bağırdı çağırdı, yani karşımda 60 yaşında değil 6 yaşında çocuk vardı sanki. Ben problemlerimi konuşarak çözmeyeceksem nasıl olacak? Hiç bişey demeyip hep içimde mi tutacam? Bu tartışmadan sonra çok hasta olmuş falan filan. Yani söylediklerimden bu kadar hasta oluyorsa ben yandım arkadaşlar. Bana diyorki "senin evine gelirken ayaklarım geri gidiyor". Ben de aynı şekilde dedim, "ben de sana gelmek istemiyorum" dedim. Gelme diye bağırdı. Kendi annesi ve kardeşleriyle miras yüzünden kavgalı, hiç bir akrabasıyla görüşmüyor. Bana en son dediki "bi akrabalarım bi senle anlaşamıyorum". Neden acaba, kendi annesi bile sevmiyor istemiyor kızını, kayınvalidem o yüzden bu durumda, eşi de ölünce iyice psikolojisi gitti, hatta kaynım demiş psikoloğa götürelim seni iyi gelir, ama asla gitmem diyor, yani normal olmadığını kendi oğulları bile biliyor, ama tek alıp veremediği benimle. Bi de neden bana karşı böylesin diye sorduğumda "sen benimle samimi değilsin, eltin daha samimi" diyor. Ben tabiki sınır koyacam, samimi olmak istediğimde istediği lafı söyleme cesareti buluyor çünkü. En son bana "katikulli yapıp eltinle benim aramı bozamicaksın" dedi. Resmen çocuk gibi. Kişi kendinden bilir işi, kendi katikulliler yapıp eltimle aramı bozmaya çalışıyor. benim yerimde başkası olsa dayanamaz. Hatta en son dayanamayıp beddua ettim. Kendisi 1 aydır hasta ve iyileşemiyormuş, hastaneye gidip geliyormuş, bedduam mı tuttu bilmem. Ben kendimi çok yalnız hissediyorum bazen, bunları da birine anlatıp boşuna gıybet edip sevaplarımı vermek istemiyorum, o yüzden içimi buraya dökmek istedim. Düşünceleriniz benim için çok önemli, teşekkür ederim
Çünkü herkes anladı ki arkasında eşi olan bir kadını kimse aşşağılayamaz, saygısızlık yapamaz...Ya bu kk çok tuhaf biryer oldu
Eskiden böyle konularda doya doya kv leri gömmerdik
Şimdi hemen koca suçlu ilan ediliyor, sanki adamların annesleri çok normalmiş gibi