Boşanmaya karar verdiğimizde çocuklarımı pedagoğa götürdük ve doktorumuz bu süreci atlatana kadar bir süre en azından ayda 1 gün eşiniz ve çocuklarınızla bir etkinlik yapın, sizi arada sırada birlikte görebileceklerini bilsinler dedi.Eski esinizle neden gorusuyorsunuz ki? Cocuklari gorecegi gun belli degil mi? Bir de saat belirleyin o saate asagida beklesin cocuklari. Siz cocuklari verip tekrar donun eve. Neden bu konusmalari yapacak kadar gorusiyosunuz. Kusura bakmayin mutlu olsaniz, devam ettirebilecek olsaniz hala evli olurdunuz. Adam pisman bile degil. Kendinde hata bile gormuyor. Hala sizi sucluyor. Cocuklar icin geri donseniz bile anlasamadiginizda bosanmaniz cocuklar icin cok daha kotu olur. Kararli olup bu konuyu actiginda gorusmeyi sonlandirin. Zamanla umudunu kaybeder o da. Cocuklar hep cocuk olarak kalmazlar. Illa ki buyuyecekler. Ikinizden de bagimsiz olacak yasa gelecekler. O zaman ne yapacaksiniz bu adamla ayni evin icinde. Bir omuru heba ettiginizle kalirsiniz
Sizi en zayıf noktanızdan ( anneliğinizden) vurup ikinci bir hata yapmanıza müsade etmeyinHepinizin yaptığı yorumu defalarca, tüyerim diken diken okudum.
Hepinize ayrı ayrı zaman ayırdığınız için, derdime ortak olduğunuz için çok teşekkür ederim.
Nasıl duygulandım bilemezsiniz,
Durumumun çok farkındayım, yürümeyen bi evliliği itikleyerek silkelemeye çalıştım yılarca.
Yapmadığım şu kaldı, sabretmediğim bu kaldı dememek için elimde ki tüm mermileri kullandım.
Çok uyardım, çok ağladım, çok konuşmaya çalıştım anlatamadım.
Tıpkı sizlerinde söylediği gibi hiçbir kadın 2 çocuğuyla normal giden düzenini bozupta heyecan arayamaz, ben de çok düşünerek, hesaplayarak, bazen susarak bazen bağırıp çağırıp küfrederek, bazen sadece ağlayarak vardım boşanma kararına.
Ve o evi terkederken en ufak bir şüphem bile yoktu, hala yok.
Rabbim o kadar yardımcım oldu ki; ayrı eve çıkmama asla müsaade etmez dediğim babam benim tuttuğum evin en ufajk çivisine kadar herşeyiyle ilgilendi,
Nasıl iş bulurum nasıl çalışırım derken karşıma benim ve çocuklarımın rızkını çıkarabileceğim, hiçkimseye minnet etmeyeceğim miktarda kazandıran bir iş çıktı,
evimin eşyalarını yavaş yavaş aldım, annem çocuklarımla ilgilendi, o canavar gibi iki erkek çocuk sakinleşti, annemi hiç üzmediler yormadılar.
Silkelendim kendime geldim, yıkıan özgüvenimi tekrar onardım,.
Sonra karşıma bahsettiğim, hoşlandığım kişi çıktı.
Bırakın kadınlığı insan olduğumu hatırladım.
Evet gecelerce ağladım, çocuklarım babalarında kadığında hala boş yatklarını görmek bile içimi parça parça ediyor.
Ne yiyorlar, ne giyiyorlar, ne öğreniyorlar acaba orada diye her an diken üzerindeyim, çünkü anneyim.
32 yaşımdayım hala annem atlet giyin kızım içinize diye uyarıyor bizi, düşünüyor hala.
Ben anakuzusu minicik çocuklarım için tabii ki hayıflanıcam.
Ama çok pişman olacaksın, çocukları bu inadın yüzünden kaybedeceksin, hayatlarını mahvettin, çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun, insan yavruları için bile olsa bi şans olsun verir dedikçe kendimi sorgular oldum.
Hepinizden ayrı ayrı Allah razı olsun şu mübarek Ramazn gecesi.
İçimi ferahlattınız.
Asla ve asla dönmeyi düşünmeyin derim.6 yıllık evliliğimi bitirdim, boşandık.
Bu evlilikten 2 tane nur topu gibi oğlum var.
Evliliğimin bitmesi için çok ciddi sebeplerim vardı; yöneten kayınvalide sendromu, uyarılara rağmen yanlış işler yaparak sürekli icralık olan bir eş, bitmeyen ve nerden ortaya çıktığı belli olmayan borçlar, ilgisizlik, sevgisizlik, hiçe saymalar, evden kovmalar, sürekli kesilen elektrikler, sular, doğalgazlar ve en sonunda bi kadınla aşşırı samimi telefon konuşma kaydı.. (yakalamasaydım belki aldatmaya bile gidebilirdi)
Aldatma, fiziksel şiddet, kumar bilmem ne yok, çok net.
Ama psikolojik şiddetin daniskasını yaşadım.
Neyse bi gün oturduk konuştuk ve bu evliliği devam ettirmek istemiyorum deyip ertesi gün evi terkettim.
Ciddiye bile almadı, "eşek gibi döneceksin" dedi, "beni boşayamazsın 2 çocukla" dedi..
Boşadım.
Bu süre içerisinde bir ev tuttum, bi işe girdim, çocuklarımla annem ilgilendi ve ben kendime pürüpak bir hayat kurdum.Mesleğimi yapmak, çalışmak bana çok iyi geldi kısa zamanda toparladım.
Boşanmadan 3 ay öncesi itibariyle başlayıp, bugün hala süren "tekrar birleşelim, ayrılmayalım, bu ayrılık çok saçma, beni terketmen için yeterli ne yaşamış olabiliriz ki!!!?" gibi bir sürü soru cümlesi kurup, yalvarırım dön geri.. lerle konuyu kapatıyoruz.
Bu konuda ki ısrarı, yakarışı bitmiyor.
Allah var, boşandıktan bugüne kadar hiçbir konuda çirkinleşmedik, saygısızlık etmedik, ikimizde görev ve sorumluluklarımıza göre davrandık.
Ama ben bu evliliği o evden çıktığım gün bitirmiştim zaten, blöf değildi, burun sürttürme planları değildi.
Nettim, bitti dedim çıktım.
Şimdi kuş da tutsa bana çekici gelmiyor hiçbir şeyi.
Bir de şöyle bir konu var;
Bir süredir bi iş projesi sebebiyle tanıştığım, Rabbimin ilahi adaletine beni inandıran, çok anlayışlı, çok kibar, bugüne kadar eksikliğini duyduğum herşeyin ama herşeyin onda bulunduğu (fiziki kastetmiorum) bi adam çıktı karşıma.Çok zeki, anlayışlı, aklıbaşında bir eğitimci, herşeyi tartışabiliyorum, konuşabiliyorum fikir alabiliyorum vs.. Kısacası gelecekte değerlendirmemek için hiçbir sebebim yok, oldukça da hoşlanıyorum.
Dün eski eşim yine "geri dön" minvalinde mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
Cevap bile vermedim yazdıklarına ama sabaha kadar düşündüm.
Benim yıllarca bu adamdan yana yaşamadığım sıkıntı kalmadı, yalvardım düzelmesi için, ağladım üzerimden atlayıp kendine bir bardak çay doldurup "eşkiya dünyaya hükümdar olmaz" izlemeye gitti.
Yapma dedim, bitiyoruz dedim beni ciddiye bile almadı.
Ona karşı zerre kadar ne sevgim ne güvenim yok.
Ben gerçekten mutlu olamaz mıyım?
Bunu artık haketmedim mi?
Çocuklarıma kötülük mü yapıyorum evliliğine dön diyen ama evliliğini bitirmek için elinden gelen herşeyi yapan adamı dinlemediğim için?
Kafam çok karışık, yanlış bişey yapmak istemiyorum.
Lütfen biri bana çocuklarım için eski evliliğime devam etmemem konusunda kafa atsın, tokatlasın.
Katılıyorum kesinlikle.Sırf yorum yazmak için giriş yaptım (şifremi de unutmuştum) lütfen geri dönmeyin. Siz o kararı emin adımlar atarak ve bilinçli bir şekilde verdiniz. Bunu unutmayın. Huzursuz bir ev ortamında geçirdim ben çocukluğumu ve inanın seneler sonra bile etkisini sürdürüyor. Çocuklar anne babaları beraber olunca değil huzurlu ortamda büyüdüklerinde sağlıklı birer birey olurlar.
Bir de şöyle bir konu var;
Bir süredir bi iş projesi sebebiyle tanıştığım, Rabbimin ilahi adaletine beni inandıran, çok anlayışlı, çok kibar, bugüne kadar eksikliğini duyduğum herşeyin ama herşeyin onda bulunduğu (fiziki kastetmiorum) bi adam çıktı karşıma.Çok zeki, anlayışlı, aklıbaşında bir eğitimci, herşeyi tartışabiliyorum, konuşabiliyorum fikir alabiliyorum vs.. Kısacası gelecekte değerlendirmemek için hiçbir sebebim yok, oldukça da hoşlanıyorum
Çocuklarım babalarına çok düşkünler, eski kayınvalidem benim eski evimde ve düzenimde yaşıyor şuan, eski evime taşındı yani.
Çocuklar o evi kendi evleri diye benimsediklerinden özellikle küçük olanı bazen bana gelmek bile istemiyor, ağlıyor, kıyametleri koparıyor babamın evine gidicem diye.
Onlar böyle yaptıkça kendimi suçluyorum, yanlış birşey yapıyormuşum hissine kapılıyorum.
"Çocuklarım için katlanıyorum" mantığında bir insan hiç olmadım, olmakta istemiyorum.
Şuan gerçekten kurulu bir düzenim, herşeyiyle yolunda giden bi hayatım var.
Ama aldığım kararlarla çocuklarıma haksızlık yapmaktan, onların hakkına saldırmaktan çok korkuyorum.
mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?