Boşanıyorum.. tünelin sonunda ışık var mı ???

pyaar .!.:

Hanımlar merhaba.. konuyu hiç uzatmadan derdimi anlatmak istiyorum. 7 yıllık bir evliliğim oldu. İlk yıllar çok sorunlar yaşadık (hiç şiddet görmemiştim). Bu sorunlar sebebiyle asla çocuk istemedim. Bi kaç kez boşanma derecesine geldik. Annemin ikna etmesiyle 4.senemizde çift terapisine gittik. Bize iyi geldi büyük sorunları aşmıştık. 1 sene boyunca herşey yolunda gidince çocuk yapmaya karar verdik. Yine herşey yolundaydı taaaa ki oğlum 1 yaşına gelene kadar. Çünkü ben işe başlamak zorunda kaldım (bakıcı konusuna ex kişisi olumsuz bakınca annesi bakmaya geldi). Kv kişisi en başından beri beni sevmezdi. Kendisi bizi birbirimize katıp 3 ay sonra çekti gitti. O gittikten sonra bir daha toparlanamadık. 1 senenin sonunda ufacık bir tartışma sonucu ex kişisi olayı büyütüp bana ilk defa şiddet uyguladı. Zaten hep ufak olayları büyütürdü, günlerce ya da haftalarca küserdi,konuşarak çözelim derdim yanaşmazdı. Bunlara katlandım. Ama şiddet olunca hemen polisi çağırıp darp raporu aldım. Şimdi annemin evindeyim. Çok yalvardı tedavi olacağım geri dön diye ama kararım değişmedi.Davayı açtım. Benim soracaklarım şu;

O kadar kızgınım ki hayallerim, emeklerim, yuvam her şeyim darmadağın oldu. Derin bir depresyondayım. Bir kadının kucağında çocukla yuvasını bırakması kolay değil. Çok seviyorum ama güvenim bitti. Bunları haketmedim. Tecrübelilerden duymak istiyorum. Tünelin sonunda ışık var mı? İçimdeki bu acı azalacak mı? Çok acı çekiyorum... oğlum 2 buçuk yaşında en çok ona üzülüyorum. Babasız olmak onu çok yaralayacak. Şimdiden soruyor evimize gidelim diye.. oğlum zamanla alışacak mı? Çok üzülüyorum ona baktıkça...

Genişletmek için tıkla...