- 16 Ağustos 2017
- 379
- 1.280
Şu cümle o kadar iyi geldi ki, Allah razı olsun.
Şu cümle o kadar iyi geldi ki, Allah razı olsun.Çocuklarınızın acınmaya,üzülmeye değil değer görmeye, sevilmeye ihtiyaçları var.Neden mutsuz olasınız.
2 çocuğum olduğu için ben evlilik fikrinden çok çok korkuyorum, bana her hali bi garip geliyor.eski evliliğimi bitirdikten sonra aile ısrarları ile geri dönmüştüm. o yalvarmalar yakarmalar değişicemler bana da olmuştu
ama koca bir hiç
zaman kaybından başka bir şey değilmiş
HİÇ BİR ŞEY DEĞİŞMEZ. insanoğlu değişmez.
bu yüzden eski cehenneme asla dönme.
ben 3 sene sonra başkasına aşık oldum tekrar evlendim çok mutluyum bebek bekliyoruz.
Çok tatısınız size ve annenize çok teşekkür ederim, öperim pamuk ellerindenAnneme anlattım durumunuzu. Özellikle yazmamı istedi. Asla geri dönmesin her çocuk anneci olur eninde sonunda. Bu değişmeyen bir kanundur. Çocuklar küçük şimdi kanarlar herşeye. Akılları bir yetsin o zaman ne kadar doğru karar verdiğini tekrar anlar diyor :)
2 çocuğum olduğu için ben evlilik fikrinden çok çok korkuyorum, bana her hali bi garip geliyor.
Çocukarı alıp başka bi eve götürmek, sonra onlara bakın bu yeni ebeveyniniz demek, yada ne bileyim olduki bi sorun oldu bi süre çalışamadım, evlendiğim adamın çocuklarımın masraflarından falan sorumlu olması.. bana çok ilginç geliyor :) kafamda oturtamıyorum.
Size bi ömür mutluluklar dilerim.
Bende silebilirim ! Ancak bine değecek olması lazım çocukları düşündüğümüz için sağlıklı karar veremiyoruz aslında ... Çok üzücü bir durum işin içinden çıkılamaz hatta . Hala acaba ? Dediğim zamanlar hala belki dediğim anlar oluyor ama karşı taraf öyle değil maalesef hatta uzerime geliyorBu duyguyu birebirde yaşamayan birinin empati yapabilmesi çok zor zaten.
Şu konuya dışardan bakan biri olsam kadın çıldırmış galiba derdim.
Boşanmanın üzerinden birsürü zaman geçmiş, kendine bi hayat kurmuş mutluyum da diyor, rahat batıyor herhalde derdim, böyle düşünenler çok haklılar da.
Ama konu çocuk olunca bütün gardım düşüyor, başardığım herşeyi tek kalemde silebilirim iş güç hayat umrumda bile olmuyor.
Tecrübenizi paylaştığınız için minnettarım, çok teşekkür ederim.
Aslında benzer hikayeleri duymak bana güç veriyor ama ne hissettiğinizi, neler yaşadığınızı tahmin ettiğim için şuan size sarılasım var :)
Dururumum daha farklı olsaydı, örneğin şuan yaşadığım evi düzeni kurmasaydım, kendimi yalnızlığa, boşanmaya bu kadar hazırlamasaydım belki sizin gibi çocuklarım için bir kere daha denerdim.
Muhtemelen vakit kaybı olurdu, muhtemelen hiçbişey değişmezdi ama sırf bu bitmeyen tükenmeyen "dön" ısrarları bitsin diye belki bi kere daha denerdim.
Ama eşim ben o evden çıktığım ilk gün itibariyle yaklaşık 4 ay boyunca "seni bu evden ben kovmadım, nasıl gittiysen tıpış tıpış dönersin" modundaydı.Baktım i bi çabası yok, ne için kim için çabalıyorum deyip hayatımı kurmaya başladım.
Ben çok mutluyum, yaptığım hiçbişeyden pişmalık duymuyorum ama bencillik yapıp çocuklarımın mutsuz olmasınından her anne gibi bende çok korkuyorum.
Bu yüzden kafam karışıyor bazen, bi handikapa sokuyorum kendimi.
Burdaki yorumlar çok iyi geldi, kafa atın demiştim ya, attınız çok sağolun :)
Yahu farkında değil misiniz? Mutlu olmaya başlamışsınız bile! Eve sürekli haciz getiren, elektrik duyu doğalgazı kestiren, çocuklarının rızkını ne olduğu belli olmayan borçlarla yiyen anneci tuhaf bir adamdan kurtulmuşsunuz, sizin gibi kendine bir hayat kuramadığı için de size yapışıyor, psikolojik baskıyı da sürekli kürüyor, aklınız bulanmasın aynı derede iki kere yıkanılmaz, yolunuza bakın6 yıllık evliliğimi bitirdim, boşandık.
Bu evlilikten 2 tane nur topu gibi oğlum var.
Evliliğimin bitmesi için çok ciddi sebeplerim vardı; yöneten kayınvalide sendromu, uyarılara rağmen yanlış işler yaparak sürekli icralık olan bir eş, bitmeyen ve nerden ortaya çıktığı belli olmayan borçlar, ilgisizlik, sevgisizlik, hiçe saymalar, evden kovmalar, sürekli kesilen elektrikler, sular, doğalgazlar ve en sonunda bi kadınla aşşırı samimi telefon konuşma kaydı.. (yakalamasaydım belki aldatmaya bile gidebilirdi)
Aldatma, fiziksel şiddet, kumar bilmem ne yok, çok net.
Ama psikolojik şiddetin daniskasını yaşadım.
Neyse bi gün oturduk konuştuk ve bu evliliği devam ettirmek istemiyorum deyip ertesi gün evi terkettim.
Ciddiye bile almadı, "eşek gibi döneceksin" dedi, "beni boşayamazsın 2 çocukla" dedi..
Boşadım.
Bu süre içerisinde bir ev tuttum, bi işe girdim, çocuklarımla annem ilgilendi ve ben kendime pürüpak bir hayat kurdum.Mesleğimi yapmak, çalışmak bana çok iyi geldi kısa zamanda toparladım.
Boşanmadan 3 ay öncesi itibariyle başlayıp, bugün hala süren "tekrar birleşelim, ayrılmayalım, bu ayrılık çok saçma, beni terketmen için yeterli ne yaşamış olabiliriz ki!!!?" gibi bir sürü soru cümlesi kurup, yalvarırım dön geri.. lerle konuyu kapatıyoruz.
Bu konuda ki ısrarı, yakarışı bitmiyor.
Allah var, boşandıktan bugüne kadar hiçbir konuda çirkinleşmedik, saygısızlık etmedik, ikimizde görev ve sorumluluklarımıza göre davrandık.
Ama ben bu evliliği o evden çıktığım gün bitirmiştim zaten, blöf değildi, burun sürttürme planları değildi.
Nettim, bitti dedim çıktım.
Şimdi kuş da tutsa bana çekici gelmiyor hiçbir şeyi.
Bir de şöyle bir konu var;
Bir süredir bi iş projesi sebebiyle tanıştığım, Rabbimin ilahi adaletine beni inandıran, çok anlayışlı, çok kibar, bugüne kadar eksikliğini duyduğum herşeyin ama herşeyin onda bulunduğu (fiziki kastetmiorum) bi adam çıktı karşıma.Çok zeki, anlayışlı, aklıbaşında bir eğitimci, herşeyi tartışabiliyorum, konuşabiliyorum fikir alabiliyorum vs.. Kısacası gelecekte değerlendirmemek için hiçbir sebebim yok, oldukça da hoşlanıyorum.
Dün eski eşim yine "geri dön" minvalinde mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
Cevap bile vermedim yazdıklarına ama sabaha kadar düşündüm.
Benim yıllarca bu adamdan yana yaşamadığım sıkıntı kalmadı, yalvardım düzelmesi için, ağladım üzerimden atlayıp kendine bir bardak çay doldurup "eşkiya dünyaya hükümdar olmaz" izlemeye gitti.
Yapma dedim, bitiyoruz dedim beni ciddiye bile almadı.
Ona karşı zerre kadar ne sevgim ne güvenim yok.
Ben gerçekten mutlu olamaz mıyım?
Bunu artık haketmedim mi?
Çocuklarıma kötülük mü yapıyorum evliliğine dön diyen ama evliliğini bitirmek için elinden gelen herşeyi yapan adamı dinlemediğim için?
Kafam çok karışık, yanlış bişey yapmak istemiyorum.
Lütfen biri bana çocuklarım için eski evliliğime devam etmemem konusunda kafa atsın, tokatlasın.
Amacım asla taşlamak ya da polemiğe girmek değil öncelikle sadece bazı kısımları okumadınız diye düşünerek bilgi vermek istiyorum. Sizin eşiniz ne güzel destek olmuş size geç ya da güç. Allah evlatlarınızı da size bağışlasın hepimizin evladını bağışlasın. Sizi bu konuda desteklemek isterdim ama burda 16 yaşındaki komşu kızının bacağına göbeğine hallenen bir adamdan bahsediyoruz.Valla okurken sizi kendime benzettim ben de ani kararlar içinde bulurum kendimi arkama bakmam bazen zararıma da olsa....bu huyumu da severim
Benim de iki oğlum var ben de iki yıl öncesine kadar aman nolcak çalışıyorum zaten bi de bu adamın kahrını mı çekicem diyordum ta ki büyük oğlum ergenlik çağına girene küçük oğlum da otizm teşhisi alana kadar
Dostlar hatta çekirdek aile dışındaki 2. Derece akrabalar bizden uzaklaştılar örneğin iftara bile davet etmiyorlar biz çağırsak gelmiyorlar
Kucağımda engelli bir çocuk ve ergenlik bunalımlarını yaşayan abisiyle kalakaldım tek destekçim eşim
Eski eşiniz o çocukların babası iyi bi baba olmasaydı Türk erkeklerinin yüzde 90 ı gibi evlenirdi
Ben şimdi eşime hep olumlu tarafından bakıyorum o olmasa bu iki çocukla Halim nolurdu hiç bilemiyorum
Ayrılsam büyük oğlumun bütün tavırlarını parçalanmış aile çocuğu travmasına bağlayacak küçüğün bütün sorumluluğunu tek üstlenecektim
Siz tabii ki yalnız ya da başka bir erkekle daha mutlu olabilirsiniz ama çocuklara verebileceğiniz en güzel hediye birbirini seven anne babadır.
Bu bir zamanlar aynı sizin gibi düşünen ama oğlu ergenliğe girince Allah babasını başımdan eksik etmesin diyen bir annenin yorumudur
Yarın eski eşiniz başka biriyle evlenince bütün sorumluluk üzerinize kalır başka biriyle evlenseniz erkek çocuklar evdeki baba figürüyle çok çatışıyor üzülürsünüz
Kimse beni taşlamasın lütfen tabii ki herkes fikrinde hür bunlar da benim hissettiklerim insan çocuklarla ilgili sıkıntı ysşadığında çekirdek ailesi ve o çocukların babasından başka kimse bulamıyor yanında... benim hissettiklerim bu. Umarım faydası olur....
6 yıllık evliliğimi bitirdim, boşandık.
Bu evlilikten 2 tane nur topu gibi oğlum var.
Evliliğimin bitmesi için çok ciddi sebeplerim vardı; yöneten kayınvalide sendromu, uyarılara rağmen yanlış işler yaparak sürekli icralık olan bir eş, bitmeyen ve nerden ortaya çıktığı belli olmayan borçlar, ilgisizlik, sevgisizlik, hiçe saymalar, evden kovmalar, sürekli kesilen elektrikler, sular, doğalgazlar ve en sonunda bi kadınla aşşırı samimi telefon konuşma kaydı.. (yakalamasaydım belki aldatmaya bile gidebilirdi)
Aldatma, fiziksel şiddet, kumar bilmem ne yok, çok net.
Ama psikolojik şiddetin daniskasını yaşadım.
Neyse bi gün oturduk konuştuk ve bu evliliği devam ettirmek istemiyorum deyip ertesi gün evi terkettim.
Ciddiye bile almadı, "eşek gibi döneceksin" dedi, "beni boşayamazsın 2 çocukla" dedi..
Boşadım.
Bu süre içerisinde bir ev tuttum, bi işe girdim, çocuklarımla annem ilgilendi ve ben kendime pürüpak bir hayat kurdum.Mesleğimi yapmak, çalışmak bana çok iyi geldi kısa zamanda toparladım.
Boşanmadan 3 ay öncesi itibariyle başlayıp, bugün hala süren "tekrar birleşelim, ayrılmayalım, bu ayrılık çok saçma, beni terketmen için yeterli ne yaşamış olabiliriz ki!!!?" gibi bir sürü soru cümlesi kurup, yalvarırım dön geri.. lerle konuyu kapatıyoruz.
Bu konuda ki ısrarı, yakarışı bitmiyor.
Allah var, boşandıktan bugüne kadar hiçbir konuda çirkinleşmedik, saygısızlık etmedik, ikimizde görev ve sorumluluklarımıza göre davrandık.
Ama ben bu evliliği o evden çıktığım gün bitirmiştim zaten, blöf değildi, burun sürttürme planları değildi.
Nettim, bitti dedim çıktım.
Şimdi kuş da tutsa bana çekici gelmiyor hiçbir şeyi.
Bir de şöyle bir konu var;
Bir süredir bi iş projesi sebebiyle tanıştığım, Rabbimin ilahi adaletine beni inandıran, çok anlayışlı, çok kibar, bugüne kadar eksikliğini duyduğum herşeyin ama herşeyin onda bulunduğu (fiziki kastetmiorum) bi adam çıktı karşıma.Çok zeki, anlayışlı, aklıbaşında bir eğitimci, herşeyi tartışabiliyorum, konuşabiliyorum fikir alabiliyorum vs.. Kısacası gelecekte değerlendirmemek için hiçbir sebebim yok, oldukça da hoşlanıyorum.
Dün eski eşim yine "geri dön" minvalinde mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
Cevap bile vermedim yazdıklarına ama sabaha kadar düşündüm.
Benim yıllarca bu adamdan yana yaşamadığım sıkıntı kalmadı, yalvardım düzelmesi için, ağladım üzerimden atlayıp kendine bir bardak çay doldurup "eşkiya dünyaya hükümdar olmaz" izlemeye gitti.
Yapma dedim, bitiyoruz dedim beni ciddiye bile almadı.
Ona karşı zerre kadar ne sevgim ne güvenim yok.
Ben gerçekten mutlu olamaz mıyım?
Bunu artık haketmedim mi?
Çocuklarıma kötülük mü yapıyorum evliliğine dön diyen ama evliliğini bitirmek için elinden gelen herşeyi yapan adamı dinlemediğim için?
Kafam çok karışık, yanlış bişey yapmak istemiyorum.
Lütfen biri bana çocuklarım için eski evliliğime devam etmemem konusunda kafa atsın, tokatlasın.
Doğru bu 16 yaşındaki kızı bilmiyordum benim amacım çocuklar büyüdükçe büyüyen sorunlarla yalnız başına uğraşmanın zorluklarına dikkat çekmekti çünkü çocuklar küçükken hayat çok daha kolay kafa çok daha rahat oluyor....teşekkür ederim uyarılarınıza....Amacım asla taşlamak ya da polemiğe girmek değil öncelikle sadece bazı kısımları okumadınız diye düşünerek bilgi vermek istiyorum. Sizin eşiniz ne güzel destek olmuş size geç ya da güç. Allah evlatlarınızı da size bağışlasın hepimizin evladını bağışlasın. Sizi bu konuda desteklemek isterdim ama burda 16 yaşındaki komşu kızının bacağına göbeğine hallenen bir adamdan bahsediyoruz.
Fiziksel şiddet yok diye anladım ben yazıdan ama...tabii ki yanlış anlamış da olabilirimFiziksel şiddet geçmişsiniz herşeyi geçtim.
Dayak ve şiddetin olduğu günlere geri dönmek hiç mantıklı değil. Çocuklarınızı şiddetin geçimsizliğin olduğu sözde “aile”de mi yetiştirmek daha mantıklı yoksa çabalayıp kurduğunuz düzene devam etmek mi? Tekrar evlenseniz tüm düzeni baştan yıkacaksınız bence böyle bi hataya düşmeyin. Yeni tanıştığınız beyefendiye de çok güvenmeyin. Sevgi ve ilgi eksikliği yaşadığınız için iyi değerlendiremeyebilirsiniz karşınızdaki insanı. Dikkatli olun