Sakin sakin düşündüğümde ben de bu kanıya varıyorum, ben 4 yaşımdaki halimi hatırlamıyorum bile mesela ama kuzum bana geldiğinde babasının boynuna sarılıp ben babamın evinde kalmak istiyorum diyor ya, elim ayağıma dolaşıyor ne diyeceğimi bilemiyorum.Babası da dik dik suratıma bakıyor "bak gör çocukları düşürdüğün duruma" der gibi.Küçük çocuğun davranisiyla hayati izi zehir etmeyin tekrar.Çocuk o.Ben de misafirliğe gittiğim yerlerde burda kalicam diye ağlardim mesela.Ee yani.Zamanla alisir.En ufak seyde fikri değisir.Çocuk yahu o.İnanin çocuklariniz büyüdüğünde 2si de sizi suçlamayacak boşandiğiniz için,yaşadiklarinizi vakti geldiginde anlattiginizda.Asil dönerseniz eğer sizi suçlarlar ilerde.Anlik şeyler için böyle keskin kararlar vermeyin. 1 yil sonra sizin o çocuk belki hiç gitmek istemez bile.Çocuk sonucta
Bu duyguyu birebirde yaşamayan birinin empati yapabilmesi çok zor zaten.Yalan ,sonu gelmeyen icralık borclar bunlar yetmezmiş gibi sürekli evliligime darbeler vuran bir KV. Aynı seyler aynı sıkıntılar tek fark benim bir kızım var ve ben fiziksel şiddet de gördüm ... Boşanma davasını açtım ve sürekli acaba kızım için yine bir araya gelsek mı die düşünüp düşünüp duruyorum ve bu durum beni çok yıprattı .
Böyle olduğu zamanlarda hemen ellerimi açıp "Allah'ım kurtar beni bu adamdan " diye yakarislarim geliyor . Ağlamaktan sabaha kadar şişen gözlerim ve sabah işe giderken o şişliği kapatmak için her zamankinden bir saat önce kalkıp yaptığım ( iş yerim için ) gereksiz bir makyaj . Böyle bir adam için bile tekrar tekrar o cehenneme girmeye niyetleniyorum . Sebep kızım . Üzülüyorum ona .çünkü ben babamı çok seviyorum ve onun varlığı desteği beni hep ayakta tuttu . Şimdi kızım da aynı şeyleri hissetsin die dönmek istiyorum ve sonra ben babamdan yana ,karakterinden ,babaligindan yana sansliydim kızımın öyle bir babasi ben dönsem bile olmayacak maalesef .
Defalarca sans vermiş biri olarak söylüyorum
Dün eski eşim yine "geri dön" minvalinde mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
.
Herşeyi geçtim de,zerre sevip güvenmediğin bir insanla nasıl evlilik sürdüreceksin.Sevgisiz bir evlilikte çocukların iyiliği nerede kalıyor.6 yıllık evliliğimi bitirdim, boşandık.
Bu evlilikten 2 tane nur topu gibi oğlum var.
Evliliğimin bitmesi için çok ciddi sebeplerim vardı; yöneten kayınvalide sendromu, uyarılara rağmen yanlış işler yaparak sürekli icralık olan bir eş, bitmeyen ve nerden ortaya çıktığı belli olmayan borçlar, ilgisizlik, sevgisizlik, hiçe saymalar, evden kovmalar, sürekli kesilen elektrikler, sular, doğalgazlar ve en sonunda bi kadınla aşşırı samimi telefon konuşma kaydı.. (yakalamasaydım belki aldatmaya bile gidebilirdi)
Aldatma, fiziksel şiddet, kumar bilmem ne yok, çok net.
Ama psikolojik şiddetin daniskasını yaşadım.
Neyse bi gün oturduk konuştuk ve bu evliliği devam ettirmek istemiyorum deyip ertesi gün evi terkettim.
Ciddiye bile almadı, "eşek gibi döneceksin" dedi, "beni boşayamazsın 2 çocukla" dedi..
Boşadım.
Bu süre içerisinde bir ev tuttum, bi işe girdim, çocuklarımla annem ilgilendi ve ben kendime pürüpak bir hayat kurdum.Mesleğimi yapmak, çalışmak bana çok iyi geldi kısa zamanda toparladım.
Boşanmadan 3 ay öncesi itibariyle başlayıp, bugün hala süren "tekrar birleşelim, ayrılmayalım, bu ayrılık çok saçma, beni terketmen için yeterli ne yaşamış olabiliriz ki!!!?" gibi bir sürü soru cümlesi kurup, yalvarırım dön geri.. lerle konuyu kapatıyoruz.
Bu konuda ki ısrarı, yakarışı bitmiyor.
Allah var, boşandıktan bugüne kadar hiçbir konuda çirkinleşmedik, saygısızlık etmedik, ikimizde görev ve sorumluluklarımıza göre davrandık.
Ama ben bu evliliği o evden çıktığım gün bitirmiştim zaten, blöf değildi, burun sürttürme planları değildi.
Nettim, bitti dedim çıktım.
Şimdi kuş da tutsa bana çekici gelmiyor hiçbir şeyi.
Bir de şöyle bir konu var;
Bir süredir bi iş projesi sebebiyle tanıştığım, Rabbimin ilahi adaletine beni inandıran, çok anlayışlı, çok kibar, bugüne kadar eksikliğini duyduğum herşeyin ama herşeyin onda bulunduğu (fiziki kastetmiorum) bi adam çıktı karşıma.Çok zeki, anlayışlı, aklıbaşında bir eğitimci, herşeyi tartışabiliyorum, konuşabiliyorum fikir alabiliyorum vs.. Kısacası gelecekte değerlendirmemek için hiçbir sebebim yok, oldukça da hoşlanıyorum.
Dün eski eşim yine "geri dön" minvalinde mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
Cevap bile vermedim yazdıklarına ama sabaha kadar düşündüm.
Benim yıllarca bu adamdan yana yaşamadığım sıkıntı kalmadı, yalvardım düzelmesi için, ağladım üzerimden atlayıp kendine bir bardak çay doldurup "eşkiya dünyaya hükümdar olmaz" izlemeye gitti.
Yapma dedim, bitiyoruz dedim beni ciddiye bile almadı.
Ona karşı zerre kadar ne sevgim ne güvenim yok.
Ben gerçekten mutlu olamaz mıyım?
Bunu artık haketmedim mi?
Çocuklarıma kötülük mü yapıyorum evliliğine dön diyen ama evliliğini bitirmek için elinden gelen herşeyi yapan adamı dinlemediğim için?
Kafam çok karışık, yanlış bişey yapmak istemiyorum.
Lütfen biri bana çocuklarım için eski evliliğime devam etmemem konusunda kafa atsın, tokatlasın.
bu adam hiç uslanmamış hala sizi yola getireceğini düşünüyor bir şeyleri kullanarak o da sevgisinden değil alıştığı düzenin bozulmasından annesine iş yaptırdığından.Sakin sakin düşündüğümde ben de bu kanıya varıyorum, ben 4 yaşımdaki halimi hatırlamıyorum bile mesela ama kuzum bana geldiğinde babasının boynuna sarılıp ben babamın evinde kalmak istiyorum diyor ya, elim ayağıma dolaşıyor ne diyeceğimi bilemiyorum.Babası da dik dik suratıma bakıyor "bak gör çocukları düşürdüğün duruma" der gibi.
Kendisi elinde firsat varken neden bisey yapmamisda simdi seni suclayip vicdan yaptirip ayni cehenneme tekrar sokmak istiyor? Nolmusda sen kendine ve cocuklarina güzel bi hayat kurdukdan sonra geri dönlere baslamis? Bu hayatini da mi bitirecekmis? Bu huzuruna da mi göz dikmis?
Sakın dönme. Kurtulmuşsun. Geride ne bıraktıysan o var.
Hayır, eski eşime karşı içimde zerre kadar sevgi, güven, şefkat yok.Mutsuz aile ortamı da çocuğun gelişimi ,ruh sağlığı için iyi değildir.Babalari ile sık sık görüşüyorlarmis zaten.Bu adamla aynı yatağı,hayatı paylasmanizin o çocuklar için gerçekten bir kazanımı olduğunu sanmıyorum.Ha ben bunları yaşadım ama her sabah ilk uyandığımda evin içinde onu ararken buluyorum kendimi ...onunla yaslanmak istiyorum diyorsanız o ayri
Bunu şimdi okudum. Siz bu adamı çocuklarınıza baba mı yapacaksınız. Bunun üstüne bu konu mu... yapacak yorum bulamıyorum. Bi tatile çıkın vs kendinize gelin lütfen!Yazmadıklarım arasında benim en çok takıldığım ve hala düşündükçe içimi yakan şöyle bişey var;
Evliliğin çok kötüye gittiğinin farkındayım, geceleri yattığım yatağa bile gelmiyor, bi gün dedim ki gel konuşalım.
Bi kahve yaptım, çıktık terasa, konuşuyorum yapmayalım etmeyelim diye suratıma bakmıyor.
Sürekli gözleri belli bi noktaya kayıp toparlıyor.
Arkamı dönüp baktığı yere baktım, karşı komşumuzun 16 yaşındaki kızı, yere yatmış üzerinde şortu ve askılısı vardı, gayriihtiyari göbeği falanda açılmış, perdesi açık uzanıyor.
Ve benim eşim dediğim adam, yıkılmaya yüz tutmuş eviliğimi düzeltmek için çaba sarfettiğim bi anda 16 yaşındaki komşu kızının vücuduna bakıp halleniyor.
Yaşadığım en iğrenç sahneydi sanırım.
Çocuklarım 2 ve 4 yaşındalar.
6 yıllık evliliğimi bitirdim, boşandık.
Bu evlilikten 2 tane nur topu gibi oğlum var.
Evliliğimin bitmesi için çok ciddi sebeplerim vardı; yöneten kayınvalide sendromu, uyarılara rağmen yanlış işler yaparak sürekli icralık olan bir eş, bitmeyen ve nerden ortaya çıktığı belli olmayan borçlar, ilgisizlik, sevgisizlik, hiçe saymalar, evden kovmalar, sürekli kesilen elektrikler, sular, doğalgazlar ve en sonunda bi kadınla aşşırı samimi telefon konuşma kaydı.. (yakalamasaydım belki aldatmaya bile gidebilirdi)
Aldatma, fiziksel şiddet, kumar bilmem ne yok, çok net.
Ama psikolojik şiddetin daniskasını yaşadım.
Neyse bi gün oturduk konuştuk ve bu evliliği devam ettirmek istemiyorum deyip ertesi gün evi terkettim.
Ciddiye bile almadı, "eşek gibi döneceksin" dedi, "beni boşayamazsın 2 çocukla" dedi..
Boşadım.
Bu süre içerisinde bir ev tuttum, bi işe girdim, çocuklarımla annem ilgilendi ve ben kendime pürüpak bir hayat kurdum.Mesleğimi yapmak, çalışmak bana çok iyi geldi kısa zamanda toparladım.
Boşanmadan 3 ay öncesi itibariyle başlayıp, bugün hala süren "tekrar birleşelim, ayrılmayalım, bu ayrılık çok saçma, beni terketmen için yeterli ne yaşamış olabiliriz ki!!!?" gibi bir sürü soru cümlesi kurup, yalvarırım dön geri.. lerle konuyu kapatıyoruz.
Bu konuda ki ısrarı, yakarışı bitmiyor.
Allah var, boşandıktan bugüne kadar hiçbir konuda çirkinleşmedik, saygısızlık etmedik, ikimizde görev ve sorumluluklarımıza göre davrandık.
Ama ben bu evliliği o evden çıktığım gün bitirmiştim zaten, blöf değildi, burun sürttürme planları değildi.
Nettim, bitti dedim çıktım.
Şimdi kuş da tutsa bana çekici gelmiyor hiçbir şeyi.
Bir de şöyle bir konu var;
Bir süredir bi iş projesi sebebiyle tanıştığım, Rabbimin ilahi adaletine beni inandıran, çok anlayışlı, çok kibar, bugüne kadar eksikliğini duyduğum herşeyin ama herşeyin onda bulunduğu (fiziki kastetmiorum) bi adam çıktı karşıma.Çok zeki, anlayışlı, aklıbaşında bir eğitimci, herşeyi tartışabiliyorum, konuşabiliyorum fikir alabiliyorum vs.. Kısacası gelecekte değerlendirmemek için hiçbir sebebim yok, oldukça da hoşlanıyorum.
Dün eski eşim yine "geri dön" minvalinde mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
Cevap bile vermedim yazdıklarına ama sabaha kadar düşündüm.
Benim yıllarca bu adamdan yana yaşamadığım sıkıntı kalmadı, yalvardım düzelmesi için, ağladım üzerimden atlayıp kendine bir bardak çay doldurup "eşkiya dünyaya hükümdar olmaz" izlemeye gitti.
Yapma dedim, bitiyoruz dedim beni ciddiye bile almadı.
Ona karşı zerre kadar ne sevgim ne güvenim yok.
Ben gerçekten mutlu olamaz mıyım?
Bunu artık haketmedim mi?
Çocuklarıma kötülük mü yapıyorum evliliğine dön diyen ama evliliğini bitirmek için elinden gelen herşeyi yapan adamı dinlemediğim için?
Kafam çok karışık, yanlış bişey yapmak istemiyorum.
Lütfen biri bana çocuklarım için eski evliliğime devam etmemem konusunda kafa atsın, tokatlasın.
Siz orada ne derdindesiniz adamın aklı nerede... Yazıklar olsun 16 yaş nedir?... Ben bile çok üzüldüm...Yazmadıklarım arasında benim en çok takıldığım ve hala düşündükçe içimi yakan şöyle bişey var;
Evliliğin çok kötüye gittiğinin farkındayım, geceleri yattığım yatağa bile gelmiyor, bi gün dedim ki gel konuşalım.
Bi kahve yaptım, çıktık terasa, konuşuyorum yapmayalım etmeyelim diye suratıma bakmıyor.
Sürekli gözleri belli bi noktaya kayıp toparlıyor.
Arkamı dönüp baktığı yere baktım, karşı komşumuzun 16 yaşındaki kızı, yere yatmış üzerinde şortu ve askılısı vardı, gayriihtiyari göbeği falanda açılmış, perdesi açık uzanıyor.
Ve benim eşim dediğim adam, yıkılmaya yüz tutmuş eviliğimi düzeltmek için çaba sarfettiğim bi anda 16 yaşındaki komşu kızının vücuduna bakıp halleniyor.
Yaşadığım en iğrenç sahneydi sanırım.
Çocuklarım 2 ve 4 yaşındalar.
Adam amacına ulaşıp kafanızı karışturmayı başarmış.6 yıllık evliliğimi bitirdim, boşandık.
Bu evlilikten 2 tane nur topu gibi oğlum var.
Evliliğimin bitmesi için çok ciddi sebeplerim vardı; yöneten kayınvalide sendromu, uyarılara rağmen yanlış işler yaparak sürekli icralık olan bir eş, bitmeyen ve nerden ortaya çıktığı belli olmayan borçlar, ilgisizlik, sevgisizlik, hiçe saymalar, evden kovmalar, sürekli kesilen elektrikler, sular, doğalgazlar ve en sonunda bi kadınla aşşırı samimi telefon konuşma kaydı.. (yakalamasaydım belki aldatmaya bile gidebilirdi)
Aldatma, fiziksel şiddet, kumar bilmem ne yok, çok net.
Ama psikolojik şiddetin daniskasını yaşadım.
Neyse bi gün oturduk konuştuk ve bu evliliği devam ettirmek istemiyorum deyip ertesi gün evi terkettim.
Ciddiye bile almadı, "eşek gibi döneceksin" dedi, "beni boşayamazsın 2 çocukla" dedi..
Boşadım.
Bu süre içerisinde bir ev tuttum, bi işe girdim, çocuklarımla annem ilgilendi ve ben kendime pürüpak bir hayat kurdum.Mesleğimi yapmak, çalışmak bana çok iyi geldi kısa zamanda toparladım.
Boşanmadan 3 ay öncesi itibariyle başlayıp, bugün hala süren "tekrar birleşelim, ayrılmayalım, bu ayrılık çok saçma, beni terketmen için yeterli ne yaşamış olabiliriz ki!!!?" gibi bir sürü soru cümlesi kurup, yalvarırım dön geri.. lerle konuyu kapatıyoruz.
Bu konuda ki ısrarı, yakarışı bitmiyor.
Allah var, boşandıktan bugüne kadar hiçbir konuda çirkinleşmedik, saygısızlık etmedik, ikimizde görev ve sorumluluklarımıza göre davrandık.
Ama ben bu evliliği o evden çıktığım gün bitirmiştim zaten, blöf değildi, burun sürttürme planları değildi.
Nettim, bitti dedim çıktım.
Şimdi kuş da tutsa bana çekici gelmiyor hiçbir şeyi.
Bir de şöyle bir konu var;
Bir süredir bi iş projesi sebebiyle tanıştığım, Rabbimin ilahi adaletine beni inandıran, çok anlayışlı, çok kibar, bugüne kadar eksikliğini duyduğum herşeyin ama herşeyin onda bulunduğu (fiziki kastetmiorum) bi adam çıktı karşıma.Çok zeki, anlayışlı, aklıbaşında bir eğitimci, herşeyi tartışabiliyorum, konuşabiliyorum fikir alabiliyorum vs.. Kısacası gelecekte değerlendirmemek için hiçbir sebebim yok, oldukça da hoşlanıyorum.
Dün eski eşim yine "geri dön" minvalinde mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
Cevap bile vermedim yazdıklarına ama sabaha kadar düşündüm.
Benim yıllarca bu adamdan yana yaşamadığım sıkıntı kalmadı, yalvardım düzelmesi için, ağladım üzerimden atlayıp kendine bir bardak çay doldurup "eşkiya dünyaya hükümdar olmaz" izlemeye gitti.
Yapma dedim, bitiyoruz dedim beni ciddiye bile almadı.
Ona karşı zerre kadar ne sevgim ne güvenim yok.
Ben gerçekten mutlu olamaz mıyım?
Bunu artık haketmedim mi?
Çocuklarıma kötülük mü yapıyorum evliliğine dön diyen ama evliliğini bitirmek için elinden gelen herşeyi yapan adamı dinlemediğim için?
Kafam çok karışık, yanlış bişey yapmak istemiyorum.
Lütfen biri bana çocuklarım için eski evliliğime devam etmemem konusunda kafa atsın, tokatlasın.
Hayır, eski eşime karşı içimde zerre kadar sevgi, güven, şefkat yok.
Sadece çocuklarımın babası olduğu için saygı duyuyorum, çocuklarımın saygı duymasını istiyorum, seviyeli ama gerektiğinde iletişim kurmaktan çekinmeyeceğim bi diyaloğumuz olsun istiyorum.
Ne gece yatarken, ne sabah kalktığımda, ne de gün içerisinde bir saniye bile aklımın ucundan geçmiyor.
Dedim ya ben o evden çıktığım gün bitirmiştim zaten evliliğimi,nettim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?