Doğum hikayemi merak etmiştiniz. Uykumdan feragat ederek anlatayım.
29 Aralık günü sabah kalktım, kahvaltımı ettim belime ağrı vurduğunu anladım. Hayır ya yılbaşına 2 gün var daha değil dedim. Hazırlandım ve kendime bir demet kokina almaya dışarı çıktım. Baktım bel ağrılarım geçmiyor ama canım da doğurmak istemiyor yinede bir planımız olsun diye ablamı da alıp anneme geçtim. Yemek yedik çay içtik derken dedim ki, bir plan yapalım diyelim ki gece çocuklar uyurken suyum geldi ne yapacağız? Her kafadan başka ses çıksada ortak payda da buluştuk ve çocukları uyandırmadan bizim doğuma gitmemizin daha doğru olacağı bu yüzden annemin çocukların yanına gelip doğuma ablamın benle gelmesi gerektiğine ikna olduk. Öyle böyle derken gece saat 11 gibi ablamı evine bırakıp eve geçtim. Çocukları uyuttum eşim yattı tam ben de yatmıştım ki birşey zınk diye belime girdi. Aha dedim kalk. Eşim “nereye?” Dedi.
Yat sen bişey yok dedim. Sanki neyime güveniyorsam iki çocuğunu da ışık hızında doğurmuş ve nasibini alamamış anne işte. Neyse Ve evde volta atmaya başladım. Saat 01 den 03.30 a kadar düzenli 5 dk da bir sancım olmasına rağmen hala acaba mı diye sorguladığımdan emin olamadım. En son hastaneye 1 saat uzaklıkta olduğumuzu hatırlayınca tabi birde 3. Çocuk olduğunu idrak edince hızlıca üstümü giyinip biraz da makyaj yaptım
annemleri aradım onlar eve gelirken eşime kalk dedim. Yola çıktığımızda içinin hala uyuduğuna yemin edebilirim
ablamın evinin önüne geldiğimizde birşey tık dedi ve foşşşşş. Geçmişler olsun artık suyumda boşalmıştı ve ben daha 1 saat yol gidecektim. Yol boyunca sakin kaldım, 4 dk da bire düştü sancılar ve her sancıda derin nefes alıp sancı geçince sohbet ediyordum. Hastaneye vardık nihayet. Acil kapısında bir foşurtu daha. Hemen doğumhanede götürüldüm. Çatala yatarken haydi bir foşş daha. Genç yeni ebe bir kız ve temizlikçi dışında kimse olmadığını görünce hüsrana uğradım. 9 cm açıklık var dedi ebe ve panikle doktoru aradı. Şimdi sıçtın kızım doktor gelmeden buracıkta doğuracaksın dedim kendime ve doğurmamak için dua etmeye başladım. Birkaç dk sonra doktor nihayet geldi, 9 cm açıklık var ama başı hala çok yukarda daha doğurmazsın dedi.
Sen öyle san dedim içimden çünkü ayağa kalksam doğuracağımı biliyordum ama asla kalkmak istemiyorum çünkü ebeden hiç hoşlanmadım çok panik. Neyse biraz daha yattım sonra doktora beni sezaryana alın dedim. Oda sezeryan hazırlığı 45 dk sürer istiyor musun? Dedi. O kadar vaktim olmadığını biliyordum. Saçma sapan sorular sormaya başladım. Sizce yapabilir miyim, doğurabilir miyim dedim. Doktorum da 3. Çocuğum olduğu gerçeğini sitem eder tarzda yüzüme vurunca artık susmam gerektiğini anladım. Ben o zaman ayağa kalkıyorum dedim. Ablamı çağırttım yanıma 2-3 adım attım ama ben vajenimi sıktırıyorum çünkü doğurmak istemiyorum o acıyla tekrar yüzleşmek istemiyorum. Sıktıra sıktıra birkaç adım attım iyiydi dedim tamam bu iş doğumumu kontrol ediyorum hazır olunca bırakırım gelsin. Tam o esnada ablam zavallım daha önce hiç normal doğum yapan birini görmediği için beni öyle sancılar içinde görünce tansiyonu düştü, ebelerde ona koştu ve bir yere oturttu. Benimde dikkatim dağılmış oldu gevşetmişim kendimi. Allah bir titreme geldi bana o an deli gibi ıkınma isteği anlatamam. Nerde ya bu doktor! Diye bir haykırdım doğumhane inledi. Doktor odaya doğru koşarken bir çaaaaat sesi ardından o iğrenç koku! Allahım hayır yaaa gerçekten kakamı yapmış olamazdım. Hemde gencecik erkek doktorumun gözü önünde. Gözlerimi kapattım ve asla açmadım ki kimsenin yüz ifadesini görmeyeyim. Nolur yer yarılsın içine gireyim diye dualar etsemde kendimi çatala zor attım. Hiç doktor ve ebe müdahelesi olmadan bağıra bağıra ıkınmaya başladım. Hani yaptık bir rezillik bağıra çağıra unutturayım bari gibisinden. Gözler yumruk asla açmıyorum sadece doktorun sesini duyuyorum. Dur ıkınma bi nefes al önce dur diye. Başta dinlemedim ama en son çok yorgun düşünce durdum nefes aldım ve tekrar ıkındım doktor da uzaktan sadece komut verip izliyor el kol müdahelesi yapmıyorlar asla. Neyse öyle böyle en son haykırışımda neden doğmuyor bu yaaaa diye söylenirken doğurdum. Utancımdan hala gözlerimi açmıyordum bebeğime bile bakamadım 3 doğum yapmış kadının başına ilk kez gelmiş bu napsın? Doktor elime makası tutuşturdu göbek bağını kesmem için gözlerimi açmıyorum ki makası göreyim? Sonra bir abla sıcak su tuttu popoma anladım ki beni temizliyor deve kuşu olup kafamı toprağa gömmek istedim. Birde ebe eğildi kulağıma “hayatımda gördüğüm en güzel normal doğumdu”dedi. Hahahay dalga mı geçti hala anlamış değilim .. böyleli bi doğum hikayem oldu kızlar kolay ama zor, bol utanmalı bol ıkınmalı benim içinde farklı bi deneyimdi. Neden doktorumu erkek seçtim hala sorguluyorum muayeneye gittiğimde de yüzüne bakamadım çünkü. Onun için normal belki ama benim için kötü bir tecrübeydi.