Evliler. Hatta bizim çocuğumiz olacağını öğrenince karıları o kadar sevindi ki. Anlıyorum şimdi o kadınları. Yasi 30 aslında ama "çocukluğundan beri böyleymiş çok severmiş, babası da gidermiş". Bahanesi bitmiyor. İşkolik oldu, okeyci oldu. Hani ben evde çok şey mi istiyorum derseniz vallahi akşama kadar hiçbir iş bırakmıyorum. Ve her akşam aynı gülen suratla açıyorum kapıyı. Yemek yapıyorum. Ve öyle basit yemekler de değil severim yemek yapmayı güzel şeyler yapıyorum. Akşama ona sadece oğlunu sevmek kalıyor. O sevecek, oynayacak söyle 1 saat bende kendime bakacağım. Duş almak, Ağda vb işler. Sonra da çay içip sohbet edeceğiz. İstediğim bu. Çocuğu bile yıkayacağımiz günler. Okeyden geliyor hızlıca üstünü değiştirip hemen çocuğu yıkıyoruz. Yani gitmese olmaz sanki.eşinin yaşı 28den küçük mü canım? yani tabii yaşla ilgili olmaz her zaman ama erkeklerin bu oyun muhabbeti bana henüz olgunlaşmamış biri hissini veriyor. sen artık çocuğunla oynayacak yaşa gelmişsin, tamam insan arada kafa dağıtmak ister ama böyle bi hobi olabilir mi? sorumluluğunun farkında olması lazım. benim kocam da ben bu kadar zor durumdayken alnına silah dayasam çıkıp gitmez evden. onun da gezip eğlenmeye hakkı var benim de ama biz zaten çocuktan önce bunları düşündük, konuştuk. nelerden fedakarlık edeceğimizi fark etmeye çalıştık. sen hemen gemileri yakma tabii ki, boşanma sözünü etme ama bu durumu kabullenmemekle iyi yapıyorsun. eşinin sorumluluklarını anlamasını sağla, inşallah o da fark edecektir bi noktada. kankalar iyidir hoştur ama akşam evine geldiğinde karısının çocuğunun, sıcacık yemeğin, sıcak yuvasının lezzetini hiçbir kankası veremeyecek. genelde evli erkeğin bekar arkadaşları olunca sıkıntı oluyor ama seninkinin arkadaşları evliymiş bi de galiba