Seni öyle iyi anlıyorum ki canım.. Benim işe başlamama var daha.. Ama öyle tedirginim ki.. Uyku eğitimi vermeliyim diyorum.. Sonra oğluma bakıyorum imkansız.. Annem olsa yine bu kadar dert etmem, eşimin elinde heder olacak.. Çok ağlatacak, uyutamayacak biliyorum.. Ayrıca lütfen atak dönemine filan girmesin yani.. İlginç biçimde iki haftadır atakta gibiyiz zaten.. Bugün bir kırk dk birde yarım saat uyudu.. Gerisinde hep mız mız.. Ne zaman gülücük dağıtacak bu bebeler? Allah yardımcımız olsun valla..
Sende eşine iyi yapmışsın.. Keşke daha önceden uykusuz bıraksa idin.. Bizimki hâlâ misafir gelecekmişte, gelsinler diyor.. Bir kek bir paçanga birde basit birşey daha yaparsın diyor.. Oysa sabahta yakınmıştım misafirin haber verme zamanından.. Önceki hafta ailesi bu hafta bacısı vardı.. Onlar gittikten sonra yataktan bir kalktım, ayaklarımın üzerinde duramıyorum, bacak kaslarım inanılmaz ağrımış, çok zorlamışım kendimi.. Katmer, patlıcanlı gözleme, karışık kızartma yaptım kahvaltıya.. Tabi hamur kendine gelene kadar arada oğlumu emzirip yatırdım, saat on oldu tabi.. Neymiş kahvaltı gecikmiş, neymiş sade patlıcanlı gözleme mi varmış bla bla.. Ayy ne yaşıyoruz biz ya?? Yaranamıyoruz bile