uzun zaman oldu sanırım yazmayalı..
biliyorum merakta bıraktım sizi ama yazmaya,anlatmaya,konuşmaya gücüm olmadı. malesef çapadan "sma ya uyumlu" sonucu çıktı
günler umut ederek geçiyordu zor olsa da ama şimdi çok daha zor her şey. genetik test icin de ayrica kan almislardi,onun sonucu daha cikmadi ama pek umut yok onda. DR kan testinde sma çıkmamasının çok düşük bir olasılık oldugunu söyledi.
bizi neler bekliyor..
bu hastaligin tedavisi yok deniyor..
sadece "tip 0" hastalari icin ilac veriliyormus sanirim..
2 senelik çabanın sonucunda kavuştugum kuzum yürüyebilecek mi..
konusabilecek mi..
koşup boynuma "anne" diye atlayabilecek mi..
okula gidebilecek mi..
ve daha bir sürü soru..
günlerdir bu sorular kafamda..
hicbirinin cevabi yok..
emiri öyle görmek ve belki de hep bu şekilde gorecegimi bilmek canımı öyle acıtıyor ki..
kıyamıyorum
nerden geldi buldu bizi bu lanet hastalik,onu da bilmiyorum..
tıp neden bu hastaliklara çare bulamiyor..bunun da cevabi yok..
günler geceler çok zor geçiyor..
dusunmekten işin icinden cikamiyorum..
bu kadar tedavilerin,çabaların,umut etmenin sonucu bu olmamalıydı..
rabbimin bana yazdigi yazı buymuş.. ben hep baskalarinin çocuklarina bakacakmışım,hamile kalmaya calisirken de,emir hastanede yatarken de..
ne deyim ne söyleyim..
üzüntümüzün tarifi yok..
allah beterinden korusun demekten başka ne denir ki..