hoşbuldum :) seninki de küçükmüş Allah yardımcımız olsun. Biraz zor olacak evet ama çok güzel olacak her şey ben inanıyorum. Emirmeye devam ediyorum. Düşük riski olmadığı sürece emzirmekte sıkıntı yok. Eğer risk yoksa sen de emzirebilirsin. Yani emzirmeyin diye söylenenlerin hepsi birer şehir efsanesinden ibaret.
İkiz bebek olma ihtimali var evet. Fakat yine de takipte olmalısın bence korkutmak üzmek istemem kesinlikle ama kimyasal gebeliklerde de bu değer birden çok yüksek çıkabiliyor
Hamileliğin ilk zamanları böyle iştahsızlık ve kilo kaybı gibi bulgular olması normal. Sonra toparlarsınız. Ben ilk hamileliğimde az kilo aldım ona rağmen kızım gayet iyi doğdu. Bunu düşünüp kendinizi üzmeyin :)
Merhaba hoşgeldin sen de... Belirti olmaması bazen endişelendiriyor ama aslında bulantıların başlarsa da hiç başlamamış olmasını tercih ederdin :) İlk hamileliğimde şiddetli bulantılarım olmamıştı ve 7-8. haftalarda başlamıştı. Şuan 5. haftadayız hafif bulantılar ve geçen hafta içinde kasık krampları dışında belirtim olmadı. Doğum yaptığımdan beri adet sancısı çekmiyordum. Hamile kalınca - yani bu ay- adet sancısı gibi hafif sancılarım oldu.
Merhaba. Duyduğunuz kesinlikle bebeğinizin kalp atışı değil emin olabilirsiniz. O sizin kalp atışınız ve gaz sonucu oluşan hareketler :) Kalp atışlarını cihazlar bile algılamakta zorlanırken sizin algılamanız mümkün değil. Hareketlerini hissetmek için de en erken 12. hafta...
Şimdi belki bana sen nerden biliyorsun diyeceksiniz ama insan çocuk gelişimci olunca bir de ikinci bebeği olunca biraz daha fazla şey biliyor :) ilk bebeğimde geç yumurtlama dolayısıyla geç döllenme söz konusuydu. Olması gereken zamanlarda ne keseyi görebildik ne kalp atışını duyabildik. Ama ben sabırla bekledim. Çünkü eşim askerdeydi ve bebeğimin olabileceği zaman dilimi belliydi :) Sabretmenizi tavsiye ediyorum. Allah'ın izniyle kalp atışlarını duyup tekmelerini göreceğiniz günler de gelecek
Öncelikle görüşünüze ve tercihinize saygı duyarım. Ayın 27sinde kızım 11 aylık olacak ve ben ikinci bebeğime isteyerek hamile kaldım. İlk zamanlar kızım çok zordu kucağımdan inmiyordu kimseden destek almadan üstesinden geldim. Üstelik özel bir anaokulunda müdürlük yapıyordum ve haftanın belli günleri bebeğimle birlikte işe gidiyordum. Şuan hayatımın düzenini çok iyi oturttuğumu düşünüyorum. Bir çocuk gelişimci olarak da en ideal yaş aralığının bu aralıklarda olduğunu düşünüyorum. Çünkü sizin bahsettiğiniz 4-5 yaş gibi aralıklarda büyük çocukta ciddi sıkıntılar görülebiliyor. Uzun uzadıya anlatmak istemiyorum amacım fikrinize etki etmek değil.
Düşünüyorum da bir kızım daha olursa kızımla aralarında 1,5 yaş olacak... Çok eğleneceğimizi düşünüyorum. Oğlum olursa da kızımın çok şirin bir abla olacağına eminim. Siz duygusal bakıyorsunuz. Olabilir. Elbette duygusal boyutları var. Ben kızımı bu kardeşin bencillikten, şımarıklıktan uzaklaştıracağını hatta kızıma özgüven kazandıracağını düşünüyorum. Tabi yeni doğacak bebeğime de... Sadece dikkat etmeniz gereken şeyler var. Tavırlarınız. Ve artık kesinlikle yaşantınızı çocuklu olarak ayarlamalısınız.
Kesinlikle sizinle aynı fikirdeyim. Üstelik okul çağına gelmiş bir çocuk için annenin kendisiyle ilgilenmemesi ciddi travmalara, kendisinin istenmeyen çocuk olduğunu bu yüzden de kreşe, anaokuluna, ilkokula gitmek zorunda olduğunu düşünmesine yol açıyor.
Size de katılıyorum efendim :) yukarıda yazdıklarım aynen geçerlidir. Bu kadar büyük çocuk her şeyin farkındadır. Çocukların sınırları zorlayan ilgi ve alaka beklentileri, annede sebep olunan yıpranılmışlık, büyüğün kendisine karşı bir tahammülsüzlük ve sevgisizlik olmasına karşın kardeşine olan merhameti apaçık gözlemleyebileceği yaşta olması... Kardeşinin ölmesini isteyen pek çok öğrencim oldu öğretmenlik yaptığım yıllarda
ilk zamanlar zor olacak belki ama sonra geçecek. Benim kızım da 11 aylık sıkıntı yok inşallah üstesinden geleceğiz. Rabbim sağlıkla kucaklamayı nasip etsin