Kesinlikle anne babanın hevesiBen de tanıyorum böyle birini..
Karı koca olarak evlerine ülke ortalamasına göre iyi bir maaş giriyor ama o hala borçtan harçtan yakınıyor çünkü çok harcıyor.
Geçmişte o kadar çok kıyafet almış ki dolap yetmiyor diyor :)
Başka bir örnek ufak çocuklarına yeni model bir yatak aldılar. Ama 2 buçuk yaşındaki çocuk! özendi diye yeni yatağı depoya kaldırıp ranzalı başka model aldılar.
Bu çocuğun değil anne babanın hevesi gibi geliyor bana :))
Bibis sen mübarek kadınsın.Parasızlıktan bıkmış biri olarak seni çok iyi anlıyorum
Bu halimize de şükür be gardaşım çok sağolBibis sen mübarek kadınsın.
Tek gün yakındığini görmedim.
Harbiden mutluluğun ve sactigin ışık çok bariz belli.
Niye benim kafamda zengin birParasızlıktan bıkmış biri olarak seni çok iyi anlıyorum
Gönlüm zenginse demekNiye benim kafamda zengin birBibibella canlanıyor :) yorumlarınızdan öyle bir enerji aldımsa demek :)
Yok zaten instagrama ünlülere falan bakarsam yaşam sevincim söner:)Instagramda görüyorum da bir çok ev hanımı malum kozmetik firmasından para kazanıyor görünüyor.
Takipçisi fazla olanı seçip reklam yüzü mü yapıyorlar nedir? Bakiyesinin fotosunu atıyor bu ay kaç bin kazandım falan diye..
Haftasonu bir avm ye gidiyorum hınca hınç dolu. Mağazalarda gezilmiyor.
Eşim "sorsan para yok ay sonu gelmiyor derler altlarında yeni model araba kıyafetleri marka" diyor. Ben de her seferinde "onların hepsi borçla alınıyor hayatım" derim.
Durumumuz bu. Kapitalizm anamızı ağlatıyor.
Hem özendirip hem borca sokuyor.
Bense kredi kartımı iptal ettirip eski sistemle 'varsa al yoksa bekle' modelini denemek istiyorum Don Kişot misali inşallah :)
Şu fotoğrafı için milyonlar teklif edilen proje bebekli ünlüleri pas geç onlar çok ütopik örnekler zaten.
Zenginin malı züğürdün çenesini yorar aman..
Geçmiş olsun,bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız ins. Bende hep korkarım,başımıza bir şey gelse kenarda beş kuruş birikmiş olsun diye uğraşıyorumAslında hepimizin derdi bu, kimisinin ki daha fazla kimisinin ki daha az. Mesela ben biraz birikmiş param var ama ya zorda kalırsak diye istediğim gibi harcama yapamıyorum nitekim öyle de oldu,geçen sene eşim topugunu kırdı 4 ay çalışamadı,oturma izni olmadığı için her hastaneye gidip gelmemiz bize 750 dolara mal oldu 4-5 kez gittik hastaneye. O günden sonra daha da harcamama isteği oluştu bende ya yine bisey olursa diye. Şimdilerde sadece bebeğim için alışveriş yapıyorum ama yalan yok herseyin en iyisini almaya çalışıyorum şimdi :)
24 yaşında evlendim,27 yaşında anne oldum. Bebek için acele etmedik aslında,ama şimdiki aklım olsa evlenmeyi biraz daha ertelerdim.Keske erken evlenip erken cocuk sahibi olmasaydiniz. Cunku kazancinizi bekarken caninizin istedigi gibi harcayabilirdiniz.
Çok teşekkür ederim canım. En iyisi o ! Niye biliyor musun? En yakınındakiler bile sormuyor biseye ihtiyacin var mi diye. Ev kiramız 1200 dolar eşim annesinden kira parasi istedi,göndere göndere 700 yolladi. Sonra arkamdan konuştu karin neden çalışmıyor diye,daha yeni dusuk yapmıştım psikolojik ve bedenen diplerdeydim ve eşimin bakımı ama bunu dedi kadinGeçmiş olsun,bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız ins. Bende hep korkarım,başımıza bir şey gelse kenarda beş kuruş birikmiş olsun diye uğraşıyorum
Ne doğru dediniz,azla yetinmeyi bilmek. Hayatım boyunca öyle oldum ama bu ara bir hisler var içimde..hani isyan etmek istemiyorum, Allah beterinden korusun ama hep zorluk yaşamak yıldırdı.Benı ozetlemıssınız ya kenıdımı okudum. Bu hayatı yasayanlar ne kadar kendı halında mutevazı oluyor. Bızde gıdemıyoz hersey para degıl esımın ısı ıyı ama bak ucuncu yazımız olacak balayına gıtmedık zatende tatılede gıdemıyoruz aılesı ızne ayrılsak hemen bunaltm bıe gelın dıyorlar bız hep ordayz. Ama evımde oyle huzurluyum kı belkıı %80 benden kaynaklanıyor maddı beklentım yok esımı babam yerıne koymusum ustune tıtremısım kapıdan gırmeden opmeye baslıyorum nerde uygunu var onu bulur alırım. Bızım ıcın belkı acı ama hayatı guzellestıren detaylar bunlar. Azla yetınmeyı ogrenmek. Ese babasızlıgın verdıgı kaybetme korkusu ıle daha fazla ozen gostermek
Doğru diyorsunuz,ne denir ki.. diyeceklerimizi bile diyemediğimiz bir dönemde yaşıyoruz malesefHayatımızın her zerresi neredeyse paraya endeksli iken samanlık seyran olurculardan değilim.
Şuan çalışmıyorum.
O sebeble gönlümce harcayamiyorum.
Eşimin maaşı ise kredi, benzin, kira ıvır zıvır vs vs gidiyor.
Hafta sonları Pazar günü eşim ve kızımla yakın civarlara gidip geziyoruz bu kadar.
Tatil bu sene benim için iptal.
Soğan olmuş 7.5 lira.
Daha ne diyeyim ki.
sağlık tır....Merhaba. Şimdi yazacaklarimin amacı biraz dertleşmek,biraz kendime gelmek vs. Hayatımın ilk yılları, kendi halinde ,toprağını işleyen bir ailenin kızı olarak geçti. Sonra babamın vefatı,ardından toprakların,malın mülkün bir anda elden çıkması derken,o güne kadar kendi işinden başka bir şey bilmeyen annem ve abilerim,dışarıda çalışmaya başlamışlar. O günden beride durmadan çalışıyorlar.
Bu şartlarda tahmin edersiniz ki maddi olarak hiç bir zaman istediğim gibi harcayan,istediğini hemen alabilen biri olmadım. Ortaokulda bir burs kazandım ve onu bile alıp anneme verirdim. Yapı olarak maddiyata hiç önem vermedim. Üniversiteyi kendi çabamla kazandım ve aileme yük olmadan bitirebildim. Hatta burs ve haftasonu çalışarak kazandığım harçlığımdan anneme ve yeğenlerime para bile gönderdim.
Okulu bitince oturup kpss çalışacak şartlarım olmadığı için hemen çalışmaya başladım. O süreçte de hep aileme yardım ettim,yani yine gönlümce harcama yapamadım.
Sonrada eşimle tanışıp evlendim. Çok şükür birlikte idare edebilecek paralar kazandık ama çalıştığımız yer sonradan paramızı ödemedi vs sil baştan yeni bir şehre taşındık,eşim çalışmaya başladı,ben çocuğumuza bakmak için çalışmadım.
Derken belki çalışmıyor olmanın sıkıntısı,belki yılların yorgunluğu artık bunaldığımı hissediyorum. Bir kere düşünmeden,hesap kitap yapmadan alış veriş yapmak istiyorum mesela. Almak istediğim kitap listem,görmek istediğim yerlerin listesi bana uzaktan bakıp durmasın mesela. Ne bileyim eşimle,çocuğumla hadi bu yaz şuraya tatile gidelim diyebilmek istiyorum mesela..
Evet hep kendimden alta onlara bakıp şükrettim,en büyük zenginliğim sağlığım,evladım,eşim,beni anlamasalarda ailem dedim. Ama ..aması var bu aralar içimde.. ne olur biliyorum herkes zorluklarla mücadele ediyor,ya sağlığın olmasaydı ya şunun olmasaydı demeyin,diyorum ya 3 yaşından beri bunların hepsini biliyorum..sadece bu aralar bu hislerime söz geçiremiyorum.
Ah içimdekileri söylediniz resmen. Insan başına gelene kadar toz pembe yaşayabiliyor ama sonra gerçekler dank ediyor bir yerde. Hasta olma lüksümüz bile yokPara muhim degil once saglik vs vs diyenler ya parasizlik gormemis ya hayatinda agir hastalik cekmemis.
Tedavi için her kürü 10-15 bin tl olan ve sgk nin karsilamadigi bir hastaliga yakalaninca anliyorsunuz bunu.
Parayla ömür satin alinmiyor ama parasizsaniz goz gore gore ölüyorsunuz var mi otesi?
Para guzeldir, onemlidir, parasiz ne saadet olur ne de saglik.
Siz zor geçiniyorken aldığınız bursu ne diye yeğenlerinize gönderiyorsunuz kiÖyle tabi,ama isyan değil ama neden neden diyen bir ses var bu ara içimde.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?