- 21 Mart 2013
- 194
- 1
allah sizinkini analı babalı büyütür inşallah...
22 - 23 yaşındaki insana ben cahil diyemiyorum.
üniversite okuyan, nikahsiz birliktelik yaşamak için rahat davrananların gebelik ihtimalinden habersiz olması mümkün olmadığına göre yaşadıklarının ve yaptiklarinin sorumlulugunu almalı.
E tabi 30 yaşındaki cinsel partnerini oldurmenin sonu hapis, ama karnındaki caresiz canliyi katletmenin cezası yok.
Hic kimseyi suclamayin. Yok sevgilim, yok anam, yok babam. Sonuçta hepsini tanıyorsunuz, huyunu biliyordunuz.
şimdi korkuyor gibi davranmaya gerek yok.
çok şükür ki keyfi için kurtaj olanlara hesap soracak ilahi adalet var.
o zaten babamla en başından konuşacaktı ben engel oldum. herşey benim yüzümden... ilk zamanlar söyleyecekti babama
hiç bir psikolog ve danışman seninle aranda geçeni anlatmaz.zorlasalarda anlatamaz.onun için rahat ol.bence bir büyük yardımıyla bu meseleyi bir ailene açmalısın.hayatın için bu kadar korkak olmamalısın.ya da kendini ölç tart cnm cidden kaldıramayacaksan hiç kımıldama yerinden o adamda yoluna baksın.bana demek kolay ama sen korkularla çerçevelenmişsin.başka diyecek birşey kalmıyorki.bu hayatındaki ya da gelsin erkekçe babanın karşısına çıksın anlatsın ya ölüm yokki sonunda ..
evet haklısın. kaçsaydım da babamda katliam çıkarsaydı.
peki baban katliam çıkarıcak kadar despot,geri kafalı biride o adamla birlikte olduğunu birgün öğrenirse yine aynı katliam olmazmı kendinle çelişkiye düşüyorsun...
şunuda söylemek isterimki sen harikasın,yaptıkların süperdi,iyiki aldırdın gibi kelimelermi duymak isterdin burda yanlışın varsa tabiyki eleştiricez...
devlet hastanesinde psikolog var mı? ne şekilde davranıyorlar. özel gibi kimse ilgi ve alaka göstermez. güvenilir olmaz die düşünüyorum. fakat ona da gitmek çok para. bilmiyorum tımarhaneye yatsam daha kötü olurum die de korkuyorum.
Evet devlet hastahesinde psikilogda var psikiyatride var,cok guzel ilgileniyorlar,sen once psikologa git istersen eger ilac tedavisi gerekecek olursa psikiyatriye yonlendirir.
yahu en basindan beri olmayacak deyip kopamayisinizi anliyorum hani. cinsel hayatinizdan da banane ama korunmadan nasil birlikte oluyorsunuz hem de geleceginizi goremediginiz bi adamla? nasil kiydiniz o masum yavruya?
ayrica ben olayi anlamadim. adam dul iki cocuklu szden yasca buyuk falan filan ama yani evlenmenizdeki problem nedir? seviyorsan yaninda huzurluysan ailenz neyi dert ediyor? ben 21 yasimda evlndm durumumz cok bnziyor esim 10 yas buyuk ve bi kizi var. yanimizda hem de. elbet problemlermz oluyor da bunlarin hic biri engel degil emin ol. ailenden kopacak cesaretin yok evli olmadigin adamdan cocuk yapmaya cesaretin var. cok enteresan. evlenip temiz sicak bir yuva kursaniz kiyamet koparacak olan baba bu olanlari bilse neler olur acaba?
o kadar sıkıntılı günler geçiriyorum ki maddi manevi yıkılmış vaziyetteyim.Bunu allahtan başka kimse bilmiyor.. anlatacak kimsem yok psikolojim alt üst olmuş durumda tımarhaneye gitmem gerekiyor diye düşünüyorum. 23 yaşındayım. 34 yaşında boşanmış 2 çocuklu babayı seviyorum. boşanma sebebi tabikide ben değilim. Hiç yapmam dediğim milleti kınadığım durumdayım. ama Allah'ım yazmış bir kere bunu yaşamam gerekiyormuş yaşadım. İlk başta dostca arkadaşca abi kardeşce başlayan ilişkimiz git gide sevgiliye döndü. pişman olmuş olsam da oldu bir kere yapıcak bişey yok. İkimizde birbirimizi çok seviyoruz. Beni kendinden bile kıskanıyor. ben de onu çok kıskanıyorum. Ne kadar ayrılmaya kalksak da başaramadık. olmuyor ben onsuz yapamıyorum. o da dayanamıyor fakat bu durumda en çok ben yıpranıyorum. Hem kendi annem ve babamdan hem de ondan dolayı. bir de dedikoducuların kendi arkalarına bakmayı beceremeyen fesatcıların yüzünden olan dedikodulardan sebep benim onu aileme söylemem imkansız. Evlenmek istiyor. ben de çok istiyorum. benim için çocukları hariç herkese rest çekmeyi göze alan insan. ama ben onun için aileme sırtımı dönemeyecek kadar karasız. karamsarım. 2 yıldan beri birlikteyiz. Geçende en son noktaya kadar geldik. Hayatımda ilk defa bir bebeğim oldu. babamın korkusundan ne sevgimi ne birlikteliğimi ne de evlenmek istediğimi dile getirebildim. ve kendimide geleceğimi de bebeğimi de babamın korkusundan feda ettim. aldırmak durumunda kaldım. oysanki hep dualar etmişti hayatımdaki insan bi bebeğimiz olsa da o zaman evlenmek zorunda kalırız diye. ama ben o cesarette bulunamadım. sevdiğim insan beni ne yarı yolda bıraktı bırakmak istedi ne de dışladı. o hep benim için uğraştı benim için başını belaya koydu. benimle sadece evlenmek istedi. yuva kurmak istedik. evli olmuş olsaydık şimdiki yaşadığımız sorunları yaşamayacaktık. yaşamayınca bilinmez belki ama biz çok mutlu olacağımızı düşünüyorduk. bebeğimi aldırdıktan sonra sevdiğim insan babama karşı büyük nefret duyuyor. Her şey onun yüzünden diye. evet aslında babam benim mutluluğuma engel oluyor fakat farkında değil. benim hata yapmama yanlış yapmama yaşan söylememe. korkumdan saklamama neden oluyor. ben ne yapacağımı bilmiyorum. kafayı yiyorum. ve şuan artık yazamıyorum ağlamaktan göremiyorum.. Şimdi ayrıldık perişan haldeyim. bu zorunlu ayrılık oldu. bebeğimizin acısından sonra evlenmeden nereye kadar gidecektik bilemiyorduk. 10 yıl bekle desem bekler biliyorum. şimdi nikah kıyalım desem kıyar biliyorum. ama ben buna cesaret edemiyorum.
Babamın annemi kardeşimi bizi bir delilik yapıp öldürmesinden sonra da kendisine sıkmasından korkuyorum. babam bunu yapabilir diye düşünüyorum. tahammül edemez buna. tanıdığı için onu bi yiğeni kardeşi olarak görmüştü. ama kader işte sevdik biribirimizi. evlenmek istedik sadece kötü bişey istemedik ki.. çocuklu olması boşanmış olması benim için önemli değil. onun da sevmeye hakkı var. onları sorun etmeyi çoktan geçtik artık.
yok o kadar da değil ayrıldıktan sonra 34 yaşında bir erkek sadece senin kararsızlığın için 10 sene beklemez. gerçi artık ayrılmışsınız. pek çok şey yaşanmış. bir yandan da senin yararına olmuş ayrılmanız diyorum. aranızdaki 11 yaş farkını hadi geçtim diyelim (eğer yaşın biraz daha fazla olsaydı yaş farkı önemli değil derdim ama sen daha çok gençsin, pek çok heyecanı yaşamak isteyecektin, ama o iki çocuklu 34 yaşında biri olarak seni hep engelleyecekti ve bir süre sonra sıkılmaya bunalmaya başlayacaktın, sana yetmeyecekti)
hadi senin gençliğini kıpır kıpır olman gereken güzel yaşını, onun artık yolun yarısına gelmiş yaşını geçtik diyelim, iki tane çocukla ve kendi ailen akrabaların çevren işin gücün olursa iş çevrenle baş edebilecek misin? üstelik şu anda senin hoplaman zıplaman gezmen tozman arkadaşlarınla takılman iş hayatında bir yandan para kazanıp bir yandan da yeni yeni çevreler edinmen gerekiyorken...
34 yaşında iki çocuklu boşanmış bir adam elbette gencecik körpecik birini başının üstünde taşır, onun kulu kölesi olur. Belki de seni bu tav etti. Ama inan kendi dengin birileri de var seni çok sevecek, muhakkak çıkacaktır karşına, o da seni el üstünde tutacak başının tacı yapacak.
Bu kadar üzülme, senin sadece üzülmen gereken tek bir şey var o da kürtaj. ama artık kendi sağlığın için bunu da geride bırakmalısın. erkekler her türlü hayatlarını yaşarlar, onlar çok güzel yolunu bulur ve güzel güzel hayattan zevk almasını bilir. sen kendine bak, kendini düşün
durum nedir şuan peki sevdiğin adam seni arayıp durumunu soruyor mu nasılsın diye yoksa seni bu halde tek başına mı bıraktı
Şu an zaten her geçen dakikada ölüp ölüp diriliyorsun farkında mısın? Kendini korku hapishanesinin içine almışsın yerinden kıprayamıyorsun bile. Cesur ol lütfen. Bir önceki mesajımda demiştim bi kere bunları ben yaptım ben istedim bütün sorumluluk benim de. Hergün böyle kendine eziyet edip iyice dibe varmaktansa çık babanın karşısına erkek arkadaşınla söyle böyleyken böyle de. Kızsın bağırsın en kötü ihtimali de yapsa inan şu anki durumundan daha kötü olmaz. Dikkatli ol zamanını gözet önce bir iradeni kontrol altına al ve ortaya çık. Ben şahsen hiç öyle büyük konuşmayayım da ben dayanamaz söylerdim hiç öle içimde tutma alışkanlığım yok hele aileme yani. Çünkü ben kücükken çok çekingendim söyleyemez çekinir aynın seninki gibi kafamda kurarda kurar içime dert ederdim. E bi yerden sonra artık diyorum neyse durum söyle çok azdır yani demediğim tepki göstermediğim durum.
beni çok iyi anlattın. aynen öyleyim gerçekten. ben de ne hissettiğimi ne düşündüğümü babama hiç dile getiremedim. böyle ciddi konularda da getiremedim. fakat bu yaşımda sevdiğim insanı ailem hiç tanımasaydı elbette söyleme cesaretinde bulunurdum. o zaman da sorunlar olurdu ama en azından bu kadar olmazdı. yine sonç evlilik olurdu eminim.
tabiki görüşüyoruz. yanlız bırakmadı beni. yarın kontrole beraber gidecez. fakat bana karşı biraz mesafeli die hissediyorum. ailen için çocuğumuzun katili olduk. şimdi onlar için sevgimizi mi feda edelim diyor. sırf onlar mutlu olsun huzursuz olmasın die bunu da yaparım istersen diyor. Şimdiden gel hemen evlenelim kurulu bir düzenimiz olsun sen evet de yeter diyor. babamı ikna etmenin yollarını düşünüyor. oof bilmiyorum.benim kadar canın yanmıyor mu hiç dediğim de de bağırıp çağırıyor. gel evlen benimle diyorum olmaz diyorsun gelim babanla konuşim diyorum olmaz diyorsun die sayıklayıp duruyor.. off ne yapim en çok zarar gören benim aptal olan da :S
Bu hafta icinde bu meseleyi hallet. Al yanına erkek arkadaşını konuş babanla. Bak ne kadar stresli olduğunu biz burdan bile anlıyoruz. Önceki mesajımda durumunu zihninde açık hale gelsin kendini bir toparla ne ile neyin mücadelesini vereceksin onu gör diye yazmıştım. Şimdi bence hedefin aklına takacağın odaklanacağın tek şey babanı ikna olacak. Al arkadaşını konuş. Kararlı ol bir kere korkma en fazla öldürür diyelim ama sonuçta burası bir hukuk devleti kanun var nizam var polis var. Hele ki kadına şiddet karşısında bu kadar hassasiyet artmışken zor yani o ihtimal. En kısa sürede adı konsun işin derim.
sevdiğin adam yanında ve sorunlara çözüm arıyosa bırak konuşsun babanla yarın birgün sevdiğin adam bıkar giderse bu durumda napacaksın adam seni seviyo ve anladığım kadarıyla senin düşüncelerin yüzünden oda hatalar yapmış bebeği aldırtma konusunda diye düşünüyorum
dediğim gibi gerçekten sevdiğin adam babanla konuşmak istiyorsa bırak konuşsun daha fazla zorlama olan olmuş zaten kim ne der kim ne eder diye düşünme kapayı kapatınca herkes dışarda kalıyo aile bile bi yere kadar yanında oluyo sevdiğin adam yanındayken babanla konuşsun daha fazla ne kendini ne de adamı yıprat kısmetse ne varsa onu yaşıyoruz zaten