Imkansız biliyorum fakat lütfen yardım eder misiniz?

dokunmakalbme .!.:

sen hiç bunları düşünme yok kiminle evlenecek onu paylaşamam falan bunlar inan şimdi sevdiğin için böle zor geliyor insan konduramıyor ama ahhh canım şimdiki düşündüğün gibi olsa benim gibi olursun evlendiniz diyuelim o çoçuklara her baktığınızda gecmişi gelcek aklınıza yok eskisi ile kıyas yapacaksınız bak ben anlattım millet neler dedi ama öle değil işte yaşayan bilir hep şıunu söledim keşke keşke evlenmiş ayrılmış hatta çoçuğu olan bi adamla evlenmeseydim dedim ve ben evlendim evet ayrıydı evimiz cocuğuda yoktu gözümün önünde ama eşimin maddi sıkıntısı aynı evde hatta birlikte kaldıkları yatak odasında yaşıyorum şimdi onunla ynı şartlardayım sabrediyorum ama ordan burdan unutulmuş eşyaları cıkıyo çünkü kv yaşlı öle benim gibi düşünmüyo ahhh canım ahhh cok zor sen unut onu yalvarıyorum sana unut nice evlenmemişler var ikinci olma sen yaşa özgürlüğünü senin yerinde keşke ben olsaydım ailem sahip cıksaydıda çok şanslısın eğitimi devam ettir ben bi odadayım kpss ye calışıyorum şimdi belki kendim hayatıma yön veririm diye o eskiden olan ölüyorum geberiyorumlar bitiyo inan bak benim 2. eşim her gün iş yerime koca koca güller gönderiridi her akşam yemeklere götürüdü evlenmeden tabi ikna etmek için çok iyi bi işim vardı kıskanclığı yüzünden işimden etti eve hapsetti güzelsin yok herkes bakar falan diye sacmalamaya başladı inan canım boşş aşk boşş muş anladım ama çok gec oldu benden sana tavsiye hiç birzaman bi erkeğin 2. eşi olma

Genişletmek için tıkla...

uyuzum .!.:

bu yaşıma kadar geldim anneme de bana da çok çektirdi. ne annemin karar verme gibi bi lüksü oldu ne benim. hep sıktı hep sıktı. sonra bende mutluluğu böyle buldum. ama biliyordum yanlış olduğunu. fakat oldu işte. bunları da yaşamam gerekiyormuş demekki isyan etmiyorum allahıma. ben bu yaşıma kadar babam kızacak dövecek huzursuz edecek diye kendimi hep kısıtladım. şimdi de duymasın diye mutlu olup evlenmeye bile cesaret edemiyorum. Evlenme kararımı kendim veremiyorum


sustum yorum yapmadım okudum ama şu iletim beni bile delirti şakamısın sen ya cidden bu yaşına kadar kısıtladığım buysa ooo kısıtlamadığın ne olabilir ki 23 yaşındaymıssın 2 yıl geri at 21 yaşında başlamıssın bu ilişkiye babandan korkup evlenmek istemiyorsun ama hamile kalıyorsun bunlardan korkun yok hemde bebeği belki izin verir diye yapıyorsunuz karnımda belirince küçük sabi yok evlenmemize izin vermez diyip aldırıyorsun bu koskaca adamda sana uyuyor korun korunma aldır aldırma ondan sonrada çık korkuyorum e evlenmiyoruım de babam için cnm sen yolunu bulmussun bahanelerin komik çocuğum olcanı sanmıyorum çünkü ayaklarımı üşüttüm ey tıp ahalisi yeni bir korunma yöntemi bulundu siz nasıl fark edemediniz çorap giyme çocuğum olmaz ama dur şaş kaza hamile kalırsam babam ikna olur oo hamile kaldım kim 23 yaşında çocuk bakıcak (akıl beş karış yukarda olunca)ohhhhh aldır cnm kabu et sen zaten bu adamla evlenmek istemiyordun gençsin muhtemelen güzelsin adamın yaşı belli 2 çocuğu var böyle flort etmek ihtiyaçlarını hem bedenen hem ruhen giderme kolay sen evlenmek istesen zaten babanı ikna eder direnirdin çelişki dolusun ya bu konu face yada sen çok değişik bir insansın kızma beni bilen bilir ben burda ilk kez böyle bir msj yazıyorum ama çok sinirlendim yazık o bebeğine babana ve bize çünkü çk üzüldük hepimiz o cana sen ama çok rahatsın sanki sen bebe aldırmamışsın babam suçlu etraf suçlu e kaderimmiş de cnm benden bir dost tavsiyesi anlattığım doğruysa senin ruh durumun iyi değil bir doktora git ayıp değil günah değil offff çok tuhaf oldum ya rabbim sen bizi doğru yoldan ayırma allahım hidayet ver cümlemize

Genişletmek için tıkla...

55divane .!.:

o kadar sıkıntılı günler geçiriyorum ki maddi manevi yıkılmış vaziyetteyim.Bunu allahtan başka kimse bilmiyor.. anlatacak kimsem yok psikolojim alt üst olmuş durumda tımarhaneye gitmem gerekiyor diye düşünüyorum. 23 yaşındayım. 34 yaşında boşanmış 2 çocuklu babayı seviyorum. boşanma sebebi tabikide ben değilim. Hiç yapmam dediğim milleti kınadığım durumdayım. ama Allah'ım yazmış bir kere bunu yaşamam gerekiyormuş yaşadım. İlk başta dostca arkadaşca abi kardeşce başlayan ilişkimiz git gide sevgiliye döndü. pişman olmuş olsam da oldu bir kere yapıcak bişey yok. İkimizde birbirimizi çok seviyoruz. Beni kendinden bile kıskanıyor. ben de onu çok kıskanıyorum. Ne kadar ayrılmaya kalksak da başaramadık. olmuyor ben onsuz yapamıyorum. o da dayanamıyor fakat bu durumda en çok ben yıpranıyorum. Hem kendi annem ve babamdan hem de ondan dolayı. bir de dedikoducuların kendi arkalarına bakmayı beceremeyen fesatcıların yüzünden olan dedikodulardan sebep benim onu aileme söylemem imkansız. Evlenmek istiyor. ben de çok istiyorum. benim için çocukları hariç herkese rest çekmeyi göze alan insan. ama ben onun için aileme sırtımı dönemeyecek kadar karasız. karamsarım. 2 yıldan beri birlikteyiz. Geçende en son noktaya kadar geldik. Hayatımda ilk defa bir bebeğim oldu. babamın korkusundan ne sevgimi ne birlikteliğimi ne de evlenmek istediğimi dile getirebildim. ve kendimide geleceğimi de bebeğimi de babamın korkusundan feda ettim. aldırmak durumunda kaldım. oysanki hep dualar etmişti hayatımdaki insan bi bebeğimiz olsa da o zaman evlenmek zorunda kalırız diye. ama ben o cesarette bulunamadım. sevdiğim insan beni ne yarı yolda bıraktı bırakmak istedi ne de dışladı. o hep benim için uğraştı benim için başını belaya koydu. benimle sadece evlenmek istedi. yuva kurmak istedik. evli olmuş olsaydık şimdiki yaşadığımız sorunları yaşamayacaktık. yaşamayınca bilinmez belki ama biz çok mutlu olacağımızı düşünüyorduk. bebeğimi aldırdıktan sonra sevdiğim insan babama karşı büyük nefret duyuyor. Her şey onun yüzünden diye. evet aslında babam benim mutluluğuma engel oluyor fakat farkında değil. benim hata yapmama yanlış yapmama yaşan söylememe. korkumdan saklamama neden oluyor. ben ne yapacağımı bilmiyorum. kafayı yiyorum. ve şuan artık yazamıyorum ağlamaktan göremiyorum.. Şimdi ayrıldık perişan haldeyim. bu zorunlu ayrılık oldu. bebeğimizin acısından sonra evlenmeden nereye kadar gidecektik bilemiyorduk. 10 yıl bekle desem bekler biliyorum. şimdi nikah kıyalım desem kıyar biliyorum. ama ben buna cesaret edemiyorum.

Babamın annemi kardeşimi bizi bir delilik yapıp öldürmesinden sonra da kendisine sıkmasından korkuyorum. babam bunu yapabilir diye düşünüyorum. tahammül edemez buna. tanıdığı için onu bi yiğeni kardeşi olarak görmüştü. ama kader işte sevdik biribirimizi. evlenmek istedik sadece kötü bişey istemedik ki.. çocuklu olması boşanmış olması benim için önemli değil. onun da sevmeye hakkı var. onları sorun etmeyi çoktan geçtik artık.

Genişletmek için tıkla...