merhaba 55divane biliyorum sana çok sert çıkıştım mesajını okuyunca o kadar çok kızdım ki sana aklıma il gelenleri yazmak istedim senin yaşadığın çaresizliği görünce çıldırdım.sen gencecik bir kız iken hayatını nasıl bir adamın ellerine bırakırsın hiç acımıyormusun kendine kendini harap etmeye değerme bu ilişki seni bir kausun içine sürüklüyor ben burda bütün genç kızlardan şunu istiyorum lütfen kendinizi böyle harcatmayın yıpratmayın güzel ömrünüzü böyle bitirmeyinhaklısınız. fakat bu saaten sonra bunca yaşadılarımdan sonra ne ben birini bulmak için uğraşırım. ne yaşamaktan zevk alırım.. ne de beni kimse sever... onca yaşadıklarım ile beni kimse sevmez kabul etmez. Zaten ben bir başkası ile yapamam artıkzaten kürtaj olmasam bu kadar acım olmazdı. hani olurdu fakat bu kadar değil. çocuk olmadan önce de böyle sorunlar vardı fakat hep bi ümit oldu.. tabi onlar da yalan oldu..
o zaman artık ne olur hiç düşünmek bile istemiyorum. Bunları duymayı hedeflediğim için açmadım bu konuyu... ben en ağır eleştiriye bile tek kötü kelime demişmiyim bi bak. eleştirmeyin de demiyorum...[/QUOTE
ben okadar ağır eleştirenleri yadırgıyorum.. yarin birgün hepimizin kardeşi çoluğu çocuğu var kınadığın şey başına gelmeden ölmezmizsin.bunu düşünerek biraz daha insaflı konuşsalar iyi, senide tebrik ederim gayet olgun cvplar verdin bu tip kişilere ben bukadarını yapamazdım...
yok mu ailenizde şöyle sözü geçen,babanızın saygı duyduğu bir insan?onu araya sokun,babanızı ikna etmeye çalışsın.ama
olaylar yeni başlıyormuş gibi anlatın.daha önceki 2 yılınızı yok sayarak babanızı ikna etmeye çalışın.
burada babanın hiç suçu yok diyen arkadaşlara ise katılmıyorum.baba, daha ortada bir şey yokken,dedikodulara inanıp,
anneyi ve kızını bıçaklamaya kalkıyor.demek ki ailesine ve çocuklarına karşı şiddet kullanabilecek bir baba.bu yüzden
konu sahibinin korkularını anlayabiliyorum.
size gelince evet bir takım hatalar yapmışsınız.bana göre,bu hataların en büyüğü korunmamak ve kürtaj olayıdır.11 yaş
asla fazla bir yaş değil,ayrıca evlenip ayrılması ve 2 çocuk sahibi olması da bence sorun değil.tek sorun,karşınızda ki
kişinin 34 yaşında birinin olgunluğuna sahip olmaması.yani hamile kalırsanız,ailenizin müsaade edeceğini düşünmesi.
2 yıllık bir arkadaşlığın,cinsellik içermesi de biraz aceleye getirilmiş gibi.bu durumda iş, yine karşınızda ki erkeğe düşüyor.
daha tecrübeli olan taraf onlar.size daha özenli davranmalıydı ve böyle bir durumla karşıkarşıya bırakmamalıydı.
neyse,olan olmuş, bundan sonra kendinize kahretmek yerine,hayatınızı bir düzene koyun ve başta söylediğim gibi.babanızı ikna
etmeye çalışın.ikna olana kadar da,karşı tarafla herhangi bir ilişkiye girmeyin.
unutmayın,hatalar insanlar içindir.ve allah gerçekten tövbe edeni affeder.
o zaman artık ne olur hiç düşünmek bile istemiyorum. Bunları duymayı hedeflediğim için açmadım bu konuyu... ben en ağır eleştiriye bile tek kötü kelime demişmiyim bi bak. eleştirmeyin de demiyorum...[/QUOTE
ben okadar ağır eleştirenleri yadırgıyorum.. yarin birgün hepimizin kardeşi çoluğu çocuğu var kınadığın şey başına gelmeden ölmezmizsin.bunu düşünerek biraz daha insaflı konuşsalar iyi, senide tebrik ederim gayet olgun cvplar verdin bu tip kişilere ben bukadarını yapamazdım...
gördüğünü gibi benim yeterince derdim sıkıntım. gerçi buna şükürler olsun yine de. beterin beteri var. bakın ben bir şeyi yadırgardım belki ama hep kınamıyorum ama söyle şöyle derdim. fakat bu bile kınamakmış başıma gelince anladım. ne yapim onca çaresizlik içinde sıkıntılarımla yaşarken bu tür cevaplara ne desem boş ne kavga ederim ne de savunurum kendimi. çünkü hatalıyım yaşadıklarımda. ben de okuyum, duyup haklısınız diyip geçiyorum. ben kalmışım kendi derdim ile...
çok üzülüyorum böyle şeyler okuyunca ya,madem babanı tanıyodu,hangi akla hizmet bebek olursa evleniriz diye medet umuyodu.
eger ondan eminsen ve çocuklara da gereğini yapacaksan araya bi büyük sokun canım.
herşeye cesaretin vardı da bir nikaha mı yoktu.......
şimdi güllük gülistanlık evlenmekti isteğimiz, boşanmış çocuklu olması sorununu geçtik diyorsunda
sahip olduğnda bunlarda gözüne batmaya başlar..
herşey alana kadar..
Evet nikaha yoktu. Çünkü bu herkesin öğrenmesi ve ortalığın cidden karışmasına sebep olacaktı. başta ailem babam kahrından annemi beni herkesi yok edecekti sonra da kafasına sıkardı. Yaşamış olduklarımı en azından kimse bilmiyordu. Bi çare aradım babamdan bi yeşil ışık ama olmadı işte. Bundan sonra onsuz yaşamaya çalışıcam. Buna yaşamak denilirse tabi. Amacım kendi ayaklarımın üstünde psikolojik sorunlarımı kendim atlatmak... Aslında tam tımarhaneliğim de. Sorumluluklarım var. ailem var olmuyor işte..
olan olmuş ben bu hayatta insanlara kötülük yapan kişiler dışında kimseyi kınamamayı eleştirmemeyi öğrendim sizde yapmayın arkadaşlar yanlışa girince çıkılmıyo farketmiyosunuz yanlışı oyüzden sınanmadığımız günahların masumu değiliz durumuna çok üzüldüm allah yardımcın olsun şunu bunu yap diyecek kadar basit bi konu değil sadece duacınım okadaro kadar sıkıntılı günler geçiriyorum ki maddi manevi yıkılmış vaziyetteyim.Bunu allahtan başka kimse bilmiyor.. anlatacak kimsem yok psikolojim alt üst olmuş durumda tımarhaneye gitmem gerekiyor diye düşünüyorum. 23 yaşındayım. 34 yaşında boşanmış 2 çocuklu babayı seviyorum. boşanma sebebi tabikide ben değilim. Hiç yapmam dediğim milleti kınadığım durumdayım. ama Allah'ım yazmış bir kere bunu yaşamam gerekiyormuş yaşadım. İlk başta dostca arkadaşca abi kardeşce başlayan ilişkimiz git gide sevgiliye döndü. pişman olmuş olsam da oldu bir kere yapıcak bişey yok. İkimizde birbirimizi çok seviyoruz. Beni kendinden bile kıskanıyor. ben de onu çok kıskanıyorum. Ne kadar ayrılmaya kalksak da başaramadık. olmuyor ben onsuz yapamıyorum. o da dayanamıyor fakat bu durumda en çok ben yıpranıyorum. Hem kendi annem ve babamdan hem de ondan dolayı. bir de dedikoducuların kendi arkalarına bakmayı beceremeyen fesatcıların yüzünden olan dedikodulardan sebep benim onu aileme söylemem imkansız. Evlenmek istiyor. ben de çok istiyorum. benim için çocukları hariç herkese rest çekmeyi göze alan insan. ama ben onun için aileme sırtımı dönemeyecek kadar karasız. karamsarım. 2 yıldan beri birlikteyiz. Geçende en son noktaya kadar geldik. Hayatımda ilk defa bir bebeğim oldu. babamın korkusundan ne sevgimi ne birlikteliğimi ne de evlenmek istediğimi dile getirebildim. ve kendimide geleceğimi de bebeğimi de babamın korkusundan feda ettim. aldırmak durumunda kaldım. oysanki hep dualar etmişti hayatımdaki insan bi bebeğimiz olsa da o zaman evlenmek zorunda kalırız diye. ama ben o cesarette bulunamadım. sevdiğim insan beni ne yarı yolda bıraktı bırakmak istedi ne de dışladı. o hep benim için uğraştı benim için başını belaya koydu. benimle sadece evlenmek istedi. yuva kurmak istedik. evli olmuş olsaydık şimdiki yaşadığımız sorunları yaşamayacaktık. yaşamayınca bilinmez belki ama biz çok mutlu olacağımızı düşünüyorduk. bebeğimi aldırdıktan sonra sevdiğim insan babama karşı büyük nefret duyuyor. Her şey onun yüzünden diye. evet aslında babam benim mutluluğuma engel oluyor fakat farkında değil. benim hata yapmama yanlış yapmama yaşan söylememe. korkumdan saklamama neden oluyor. ben ne yapacağımı bilmiyorum. kafayı yiyorum. ve şuan artık yazamıyorum ağlamaktan göremiyorum.. Şimdi ayrıldık perişan haldeyim. bu zorunlu ayrılık oldu. bebeğimizin acısından sonra evlenmeden nereye kadar gidecektik bilemiyorduk. 10 yıl bekle desem bekler biliyorum. şimdi nikah kıyalım desem kıyar biliyorum. ama ben buna cesaret edemiyorum.
Babamın annemi kardeşimi bizi bir delilik yapıp öldürmesinden sonra da kendisine sıkmasından korkuyorum. babam bunu yapabilir diye düşünüyorum. tahammül edemez buna. tanıdığı için onu bi yiğeni kardeşi olarak görmüştü. ama kader işte sevdik biribirimizi. evlenmek istedik sadece kötü bişey istemedik ki.. çocuklu olması boşanmış olması benim için önemli değil. onun da sevmeye hakkı var. onları sorun etmeyi çoktan geçtik artık.
çok şükür kürtajtan 38 gün sonra kanamam oldu. sanırım regl oldum. Çok şükür rahmim düzene girecek inşallah... Bu arada arkadaşlar erkek arkadaşımla ayrıldık.
Şuan toparlama aşamasında kafamı dağıtmaya çalışıyorum. Eskisi gibi ağlamamak için kendimi tutuyorum. yoksa tımarhanelik olacam biliyorum.
hata üstüne hata yapmışsın..amacım yargılamak değil.
ama baktın yanlışa doğru hata üstüne hata yapyorsun dursaydın biryerde be cnm.
bırak en doğru kararın bu olsun..
babanın vardır elbet bir bildiği yakınen tanıdıgını söylüyorsun..
kısmetse zaten olur akışına bırak..
olan olmuş ben bu hayatta insanlara kötülük yapan kişiler dışında kimseyi kınamamayı eleştirmemeyi öğrendim sizde yapmayın arkadaşlar yanlışa girince çıkılmıyo farketmiyosunuz yanlışı oyüzden sınanmadığımız günahların masumu değiliz durumuna çok üzüldüm allah yardımcın olsun şunu bunu yap diyecek kadar basit bi konu değil sadece duacınım okadar
adında 55 var samsunlumusun canım hemşerimiyiz
herseyi gectim de, benim corap giymediğim için, çocuğum olmaz diye düşünüp,korunmayı bıraktım lafın beni bitirdi
bu ne cehalet!çorap gıymeyenlerın cocugumu olmuyomus?pes dogrusu