Eşim benim için artık birşey ifade etmiyor


Bizde uzaktayız evlerimiz arasında 60km var, benim ailemlede aynı şekilde...Yalnız ben hafta sonları aileme gidiyorum yada eşimle birlikte gidiyoruz, eşim ailesiyle 1-2 saat geçirdikten sonra 5 yıldır hep benim ailemde kalıyoruz...Annemde ailesini tanıdığı için neden oğlum demedi hiç birzaman...Haa son 2 yıldır falan eşim yiğenlerini bahane edip bir kaç kez kaldı orda, ablası yiğenleri, kız kardeşi de uzaktalar, onlar geldikçe gittiği için başta istemesemde sesimi çıkartmıyorum şimdi...Benim derdim gidip geldiğinde bizimkisi kendine gelemiyor, doğru düzgün konuşmaz, beş karış suratla gezer, yemez içmez, bu hep böyle oldu...Ben sadece benim rızkımı verme diye baskı yapıyorum ama ben yapma dedikçe inadına dahada fazlasıyla karşılaşıyorum...
Ben 3 yıldır belki dahada çok oldu görüşmüyorum zaten,onların zaten gelme gibi derdi de yok (haa eşim gelmelerine ben müsaade etmiyorum desede, inanmıyorum)...Anneyle babayla hiç yüz göz de olmadım, sadece babası bana ben şunu yaptım bunu yaptım dedi en son evime geldiğinde ondan sonrada eğer bunları yüzüme karşı söylüyorsanız daha da konuşacak birşeyim yok diyip odama çekildim ve son noktayı koydum (buarada adım gelin beni evden kovdu oldu da neyseee)))böylelikle 3 yıl geçti,kardeşleri de annelerinin söylemleriyle tavır aldılar zaten baştan beri böyledi,kişiliksiz insanlar...Umrumda bile değil, ama nedense onların her istedikleri oluyor,bu nasıl bir şey onuda anlamıyorum ama oluyor işte,size şu kadarını söyliyim kız kardeş yemin ederim bu yaşa geldi çarpım tablosunu ezbere bilmiyor vee öğretmen oldu,kimseyi küçümsemiyorum ama böyle işte ben kpssden 85 aldım hala atanamazken 40 puan alıp da öğretmen olup aklı sıra caka satıyorlar...Yolda görürler selam vermezler, türlü türlü basit hareketler, işte bende hiçbir şey yapamadığım gibi sadece derdimi burda anlatırım ((Yine konuyu dağıttım sanırım, o kadar doluyum ki yine, içimde ne fırtınalar kopuyor bir bilseniz...Kopmak ayrılmak o kadar zor ki, düşüncesi bile çıldırtıyor beni ağlama krizine giriyorum aklımdan geçirdiğim an...Eşim alıştı artık benim tavrıma,ama gerçekten tehlikeli insanlar yarın çocuk olursa nasıl başedecem hadi şimdi görmüyorum olup bitiyor kendi içimde yaşıyorum herşeyi...Ama yarın acaba eşim yanımda olabilecekmi, inanın bilmiyorum ve sanırım yaşamadan da öğrenemiyeceğim....
 
böyle şeyler okumak istemiyorum artık.nedir bu erkek ailelerinin sorumsuzlukları düşüncesizlikleri.yokmu bir kurum yeni yuva kurmuşlara destek olucak.çıkmazmı bir kanun yeni yuva kuranlara ne erkeğin nede kızın ailesi hiçbir şekilde karışmayacak hayatlarına hiçbir şekilde müdahale etmiyecekler diye.nedir bu ya kaynanadan çeker gelin ya görümceden ya eltiden ya hepsinden.kim yuva bozarsa kim fesat düşünürse kim kötütlükle uğraşırsa allahım kendi ayağına dola kötü düşüncelerini.

arkadaşım işten neden ayrıldınki.çocuğunda yokmuş.git istediğin yerde nerde iş bulabilirsen orda çalış kendi evini tut kendi hayatını yaşa. eşinde öyle kabul ederse gelsin etmezse defolup gitsin.ne kardeşinden nede eşinden hiçbir şey bekleme.

birden aklıma şu geldi burda çok aklım varmış,dertleri hemen çözermiş gibi yorum yapıyorumda insan kendi derdine bir yorum bir fikir bir çözüm getiremiyor.ne tuhaf şimdi ben kendi derdime anlatsam emin ol sende bana şöyle şöyle yap diye fikir verirsin.dilerim hepinizin derdinin dermanını rabbim verir.
 

Amin nevgül Allah bu durumda olan herkese derman versin...
İşten ayrılma nedenim uzun hikaye,ama şimdide evden de olsa yaptığım bi kaç iş var yani maaşım sigortam var ama bu işi yalnızca bulunduğum yerdeyken yapabilirim, ikamet zorunluluğum var...İstediğim tek şey devlet dairesinde çalışmak, onun içinde emek verdim kpss ye çalıştım geçerli puan aldım,bu sefer de kadro sayısı azaldı yine kaldım...Gözümü kararttım bu sefer nere olsa gidecem aslında, eşim gelemez onun artık işi burda düzene girdi, oda tayinle gelebileceksen birkaç yıl ayrı kalalım ki sen evde oturup kafana takma olayları diyor...Zaten bir sorun da bu eşim sabah akşam çalışıyor eve geliyor yorgun halde dinlenmek istiyor, bende tüm gün evde olduğumdan konuşma ihtiyacı hissediyorum...Sanırım bu atanma olayıda ayağıma dolandı, diyorum ya kardeşi 40 puanla doğuya atandı sözleşmeliydi çakılı kadro, seçim öncesi cuk diye tayin istedi geldi,ben elimdekiyle bi adım öteye bile gidemiyorum, kadermidir nedir anlamadım gittii...Herşey bana karşı malesef ((
 
of of of bikmadi ya bu erkek aileleri para istemekten, bikmadilar. inanamiyrm ya niye kizin ailesi istemiyor. aslinda dedigin gibi sende annene yardim ediceksin ister ihtiyaci olsun ister olmasin. sinir oluyorum önce insan kendini düsünür sonra ailesini düsünür ama bisey olunca erkekler söylemeyi biliyo biz geciniyoruz ac mi kaliyosun susuz mu diye. Ne geregi var ama parayi dagitmanin, hic mi insanin ihtiyaclari olmuyor sadece amac karin doyurmakmi. Baskalari hem kazansin hem parasini biriktirsin araba ev alsin oh biz böyle karin tokluguna calisalim oh ya ne güzel bi hayat.
 


ben anlayamıyorum canım başkaları yüzünden biten sevgileri , evlilikleri....

hani diyorsun ya eşim hesap sormadı onlara hep beni oyaladı ne olursa olsun onlar anne baba sı of bile

dememesi lazım... güzellikler anne babası ile konuşabilir kırmadan o kadar... şimdi sen onları sorun edip eşin den ayrılsan ki ,

anladığım kadarıyla bu ailesi dışında başka probleminiz yok iyi mi olacak mutlu mu olacaksın...

ne kadar emek vermişsin birazdaha sabırlı ol istediğin gibi bebişte yapın daha huzurlu mutlu olursunuz....

çünkü siz anlaşamayan bi çift değilsiniz... sizin tek sorunuunuz eşinin ailesi... gitmemezlik yapma ne olur sanki ayda yılda

gitsen 1,2 saat otursan ne kaybedersin... sevmesende belli etme kandır he he de geç... benim kayın pederim azıma küfür etti oros. çocuğu dedi bana ve bunu hak edecek bir şey yapmadığım halde


sabırlı oluyorum eşim güzel güzel anlattı ona ve beni savundu ve bende asla istemem babasına karşı gelip bağırmasını çünkü yarın

benim çocuklarımda babasına bağırmasınlar diye ....çok zor hiç tanımadığın insanların hep hayatında olması ... allah hepimize sabır versin inşallah bizde böyle anne babalar olmayız....
 
yazılanların hepsini okuyamadım ama sana tek söyleyeceğim sey
eşini aslaa ailesine yanlız gönderme ve orda yatılı kalmasına müsade etme.sende git tıka kulaklarını otur kocanın yanına..
 
Arkadaşlar iyi güzel diyorsunuz da artık 3 yıl oldu görüşmüyorum bu insanlarla, görüştüğüm dönemlerde de rahat bırakmadılar şimdide iftiralarla yalanlarla peşimi bırakmıyorlar...Bu saatten sonra onların evine gitmek için sebep lazım, ilk önce onlar benim ayağıma gelmeliler...Buda sanırım bebeğim olduğunda olur, ozamanda gelmezlerde belki eşim bu sefer tavrını koyar...Ben onların yanına gidemem diyorum, çünkü eşime güvenmiyorum malesef en başından beri ailesinin tehlikeli insanalr olduğunu savundu ve onlara sus payı verdi...Ama benim 5 yılda gördüğümü malesef o göremedi,ailesi ona değil parasına itaat ediyor...Aslını sorarsanız farkında herşeyin ama ne bileyim engel olamıyor kendisine sanırım...Çünkü eşime göre ben haklıyım, çünkü bir kez olsun bile ben aileme gidiyorum gel demedi (evlendiğimiz günden beri onlar seni haketmiyorlar dedi)... (Hal böyleyken eşimin davranışlarındada tutarsızlık diz boyu...Terapistim de bunu diyor en başından risk yönetimi yapamadığını savunuyor...Biz kadınlarda yada tüm insanlar duymak istediklerine, görmek istediklerine inandıkları için olay şu aşamada içinden çıkılmaz bir aşamada...
 
Yine oturduysam pc başına ne kadar sıkıntıda olduğumu anlatmama gerek yok sanırım (((

Gerçekten daha napıyım bilemiyorum, bu işin içinden nasıl çıkacam, sinirlerimi aldırdım falan diyodum ama

hepsi faso fiso, olduğu gibi duruyor hepsi yerinde....Uzatmadan başlıyım anlatmaya belki derdime bir çare bulunur....

Geçenlerde arkadaşlarla bir kaç günlüğüne bir yerlere gittik, benim alttan almalarımla ilk günler sıkıntılı da olsa büyümeden

geçti gittii...Son gece yemekte hadi bişeyler anlatın dedik beylere ve nasıl olduysa yine konu aile ilişkilerine geldi...

Yanımızdaki çiftinde ailelerden dolayı sorunları var ve her seferinde çözüm için bize danışıyorlar...Bilseler bizim 5 yıldır aynı konuda

boğuştuğumuzu(((Neyse benim kocam başladı anlatmaya; benim ailem artık eşimin adını bile ağzınaa almıyorda, o yokmuş gibi

davranıyorda, karım babamı evden kovduda (kesinlikle yok böyle bişey) ben bişey yapamadım da, karım çocuğumuz olursa

aileme göstermiycekmiş de, Onlar aşiretmişde (buda yok), onun ailesinde damatlar erkek çocuktan kıymetliymiş de,mal mülk

damada kalırmışda,yarın bir gün annesi babası ölünce herşeyi erkek çocuk yaparmışda, damatlar sadece miras yerlermişde falanda filan...Ağzım açık bir

şekilde dinliyorum bende....Şok oldum resmen şok oldum, ailenin aşiret olduğu 5 yıl sonra çıktı ortaya, hadi herşeyi geçtim annemde onlarla aynı

memleketten,bugüne kadr söz konusu bile olmadı olamazda...Anlıyacağınız kocam ailesinin ilgisizliğine ve kendi yaptıklarını haklı çıkarmak üzere böyle bir

senaryo yazdı ve oynamaya başladı...Sonra bende konuşmaya başlayınca kapatın bu konuyu dediler ve kapandı, söylediğim bir kaç cümle de canını yaktı

ki,4 gündür hiç bir şey paylaşmıyoruz, zorunlu olmadıkça konuşmuyoruz( buarada eski küslüklerimiz gibi değil bu seferki)...Şimdi ben napıyım söyleyin kızlar

bu yürek bu kadar yalana dolana nasıl katlansın, ailesiyle konuşmuyorum dürüst olmadıkları için, alın 5 yıldır aynı yastığa baş koyduğum adamında ne farkı

var onlardan....Ne olur bişeyler yazın bana çok ihtiyacım var (((
 
canım benim sen yanında olmadığın zmanlar doldurmuşlar iyice belliki. ne kadar kötü olsalard atamıyorlar laf edemiyorlar ailelerine. erkek milleti işte en adili bile iş aileye gelince taraf tutuyo. sıkma canını bu kadar. bide erkeklerin düşünce yapısı çok farklı. sen ne söylersin onla ne anlar belli olmuyo be tatlım.
 
doldurmuşlar diyoruzda dolmasın oda hayret birşey!!! bırde benım anlamadıgım olay var sen neden 5 yıldır ailesıne gitmıyorsun ? yanı her evde olur öyle dedıkodular falan sende bıraz aksi gibisin kusurabakma inatçısında .bana tavrın öyle geldii....
 

:))) İnat mı, keçiyim ben keçi :)))) Canım sanırım konuyu baştan okumadın onun için böyle yazıyorsun, oku da diyemem hani hem uzun hem de sıkıcı

:))) Özet geçeyim 3 yıldır görüşmüyorum, çünkü dürüst insanlar değil, ne zaman bir araya gelsek saçma sapan yalanlar dolanlar bende malesef

karşılarına geçip neden yalan söylüyorsunuz, yada o iş böyle değil şöyle diyebilecek kadar cesur değilim...Keşke bunu yapabilseydim sanırım eşimin

gazına geldim, sen sus ben herşeyin hesabını soracam diyerek yıllarca uyuttu beni, uyandığımda ise böyle saçma sapan senaryolarla karşıma geldi...

Anlatabildim umarım...
 

Sıkma diyosunda çıkamıyorum işin içinden, bide deli gibi çocuk sahibi olalım diyoruz, gelde bide çocuk doğur...Doğurmazsan oda sorun yaş oldu 31,

evleneli 5 yıl oldu, insanlara ne anlatacağımı şaşırdım, artık insanlar acıyarak bakıyorlar yazık bunların çocuğuda olmuyor diye ...
 

Canım öncelikle Allah yardımcın olsun... Bayanlar evlenince ailesi eşi ve çocukları oluyor ama malesef erkekler bunu pek idrak edemiyor hoş senin eşinin ilk evvela tutumu iyiymiş ama sanırım annesinin dolduruşuna gelmiş ve eminim onun da kafası epeyce karışıktır şu duruma.. bir yanda eş bir yanda ne kadar kötü olursa olsun (bunu evlatlar bu şekilde göremez) annesi.. Bence bir bebeğiniz olduğu zaman eşin asıl ailesini ve sorumluluklarını çok daha iyi anlıyacaktır.. Ben çocuklarının ihtiyaçları varken gidip yeğenininkini karşılayacak erkek tanımıyorum mesela... Bunu bi çok kişide gördüm hala umudunuz varsa güzel bir çözüm olabilir.
 

Ne olmuş yaşına...Senin yaşında daha yeni evlenen insanlar var...Milletin ne dediğini çok önemseme...Sen kendini hazır hissettiğin zaman çocuk sahibi olmak için girişimde bulunursun zaten...

 
yalanlar dolanlar yüzünden görüşmüyorum demişsin.o kadar zaman eşinizin ailesiyle görüşmüyor olmanız ,eşiniz için çok gönül kırıcı değilmi?ne olursa olsun sonuçta onlar sizin eşinizin ailesidir.hiç olmazsa ayda 1 kerede olsa 1 saat görüşseydiniz.eşinizin hatrı hiçmi yoktu?kendini eşinin yerine koy,bir de onun açısından bak derim olaya..insan yapıcı olmalı bence,size zamanında bişeyler yapmadılar diye bunu bir ömür eşinizin yüzüne vurmamalısınız.bende aynı durumları yaşadım.ama şöyle söyleyim cnm ben asla yüzlerine vurmadım.eşim herşeyin farkındaydı zaten,onlarda! ne oldu ben hiçbirşey kaybetmedim,görüşüyorum.insan ne yaparsa kendine yapar.olan size olur,onlara hiçbirşey olmaz.üçüncü şahıslar için yuvanı yıkma derim.hakkında hayırlısı olsun cnm.
 
Allah yardımcın olsun zor bir durum başlangıcın aynı bana benziyor ama biz daha bir yıldır evliğiyiz geçmişimizde beş yıl kadar var sanırım aynı senaryoyu yaşıyoruz seninle ben 6aylık bebeğimi karnımda öldüğü için kaybettim ama eşimin kardeşlerinden bir arayan bile olmadıgı gibi kimse de zor günümzde yanımıza gelmedi ama bi paraya ihtiyaçları olsa hemen ararlar
 

Sağol canım, umarım herşey iyi olur diycem ama olmuyor işte, zaten şunun farkındayım biz henüz çekirdek aile olamadık ve eşimin bu tutumu devam ettikçede olamıyacağız...Keşke en başından beni kabullenmeleri, bana bu şekilde samimiyetsiz yaklaşımlarını engellemek için çaba sarf etseydi...Ama ilk başlarda aynı fikirdeyken hatta hala üvey evlat olduğunu düşünürken bu ikileme beni de sürüklemeseydi...Bazen bende senine aynı şeyleri düşünüyorum belki çocuğumuz olunca işler değişir diye ama nedense bu tavırları görüncede karşılaşacığım sonu da kestirebiliyorum nedense !!!

Eşim hep anlatır babası da böyleymiş, parasını yiğenleri kardeşleri için harcamış ne derece doğru bilemiyorum ama şimdide babası biraraya geldiğimiz günlerde; ki o günler gerçekten maddi açıdan çok sıkıntılı günlerdi bizim için; sürekli olarak torunları ve kızları için yaptıklarını bozuk plak gibi anlatır dururdu...Demezdiki alın buda sizin çorbada tuzum olsun...Eşimide öyle güzel işlerlerdiki oda kardeşleri yiğenleri için neler yaptı, şimdi o insanlar tek maaşla iki çocukla ev bark sahibi oldular, biz yerimizde sayıyoruz...Her biraraya gelişlerinde merak ediyorum acaba bu sefer ne kadar kopardılar nelerini aldırdılar diye...Sanırım ömrüm bunu düşünmekle geçip gidecek...
 

toplum olarak ne kadar "elalem ne der"ciyiz yav, sinir oluyorum şu huyumuza. lafım kardeşine.
 
Son düzenleme:
ben olsam görüşmeye başlardım tekrar ailesiyle, anne , baba da derdim ki ellerinde koz kalmasın, sen susmuşsun, sustukların da içinde büyümüş,

ama bundan sonraki görüşmelerinde annecim neden öyle diyorsuuz deyip güzellikle anlatırsın iletişimsizlik işini daha da zor hale getirmiş çünkü, böylelikle içinde kalmaz, onlar da ayaklarını denk alırlar,

ayrıca çocuk yapmış olsaydın eşini evine bağlamış olurdun, neyse borçlar bitmiş ben olsam çocuk da yapar iktidarı elime alır, eşimi evime bağlardım,eşimin ailesi ile de mesafeli de olsam görüşür onları kendi safıma katmaya çalışırdım (zor olsa da)

eşin kötü, anlayışsız biri değil bence onu kazanabilirsin
 

Haklısın çok haklısın ama işin iç yüzü böyle değil malesef...Bende ilk 2 yıl senin gibi düşündüm, ne olursa olsun benim yerim eşimin yanı diyordum...Amma

velakin daha balayındayken eşim bana ailem seni haketmiyor görüşmek zorunda değilsin diye beni doldurdu...Olmaz dedim seni yalnız bırakmam dedim,

dediğin gibi 1 saat de olsa gittim ama mesafemi de korudum...Buarada onlar benimle görüşmek için hiç çaba sarfetmediler, ben yinede gittim, o yalanlara

bir kez olsun cevap vermedim hep geçiştirdim, evden çıkarkende eşim bana 'teşekkür ederim karıcım, senin yerinde başka biri olsa ne bu eve gelir nede

beni gönderir' derdi...Benimde tam olarak duymak istediğim buydu, kocam benim tarafımdaydı, daha ne isterdimki...Sonrasında iftiralar, yalanlar,

çirkeflikler, sağdan soldan da ailemin, benim ve eşimin kulağına gelmeye başlayınca, eşim; 'hayatım bana biraz zaman ver herşeyin hesabını soracam ben'

dedi...Yıllar geçtikçe bırak hesabı, eşimde ailesinin bize verdiği türlü zararların sonucunda kendini ailesine ispatlama derdine düştü...Tüm ihtiyaçları

karşılamalr, falan falan...

Sanırım yine uzattım, yani dediğin gibi onlar bana bir şey yapmadılar diye değil tüm derdim, onlar aslını sorarsan bana değil oğullarına yapmadı,bende bir

kez dahi yüzlerine vurmadım...Haa bi gün babası karşıma geçip gelinliğine şu kadar, kuaförüne bu kadar verdim diyince 'eğer bunu söylüyorsanız daha

sizinle tartışmanın anlamı yok' dedim haklı olarak...Çünkü hepsini maaş kartımızdan artı paramızı çekerek ödedik, kendi gözümle gördüm ve ödedim...Sonra

da daha neler neler görüştüğüm o 2 yılda neler nelr yaşandı ki, görüşmediğim 3 yılda da bin katı şeyler yaşandı...Merak edersen müsait bi zamanda

anlatırım ok?

Yine bunda bişey yok dersen belkide ben olayları alttan alamıyorum artık, tahammül sınırlarım aşıldı, artık kabullenemiyorum...Olan oldu artık ama eşimin kendini ispatlama çabasına da aklım ermiyor...Terapistim de bunun farkında ama malesefki eşim yarıda bıraktığı için terapiyi bende tek başıma hiç bir şey yapamıyorum....
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

teyzeleri yağmur hanım da geldiler....
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
2K
Benimdilemmam
kendi ailemle sorunlarım varrrrr
Yorumlar
18
Görüntüleme
2K
Brave Capricorn
A
Adim adim tüp bebek
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
36K
Violince35
V
Çocuk Eğitiminde Dikkat Edilecek Hususlar...
Yorumlar
1
Görüntüleme
2K
HeartLess
evet bugün doğum günüm :) ama çok daha önemli birşeyi anladım
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
2K
YaprakDokumun
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…