- 10 Şubat 2011
- 1.880
- 2.251
- 333
yazdıklarını okuyunca kendimdende o kadar çok şey buldumki benzer bir durum bende yaşıyorum.eşimin ailesinin sessiz ama derinden yaptıkları kendilerini aciz zavallı çok iyi kalpli gözterme halleri yüzünden eşim banada düşmen oldu bir süre önce.bende bir anneyim 1 yaşında bir oğlum var bizimde ramızda sessiz çığlıklar yükseliyor ne zamandır.bende artık eşime karşı hissettiklerimi sorgular oldum.çok yoğun çalışıyorum bütün dünyam ev iş çocuk arasında gidip geliyor.ve benim ne kadar bunaldığımı psikolojik olarak ne kadar yorulduğumu görmeyen eşim hep ailesini haklı buluyor.kötü ce acımasız olan ben aciz ve zavallı olan onlar.bende senin gibi bir tartışma sonucunda eşimin ailesiyle ilişkimi kestim içim rahatmı değil tabiki ama şu an onlarla yüz yüze bakmaya yada telefonda bile konuşmaya hazır değilim.eşimle son zamanlarda aramız düzelmeye başladı bizde sizin gibi iale terapistine başladık.2 seans oldu gideli bakalım sonuçları ne olacak.sende biraz daha sakin ol bence içindeki kırılan şeyin hiç onarılamıyacağını düşünüyorsun belkide.ben şu aralar öncelikle hayata pozitif bakmayı öğrenmeyi deniyorum.unutmamalısınki bu hayatta en önemli şey sensin kendin için.eşininde aile trapistine gitmeyi kabul etmesi bazı şeyleri düzeltmeyi eskisi gibi olmayı gerçekten istediği için bence.seni umursamadığını düşündüğün anlarda belki onunda içinde kopan bir sürü fırtına olabilir.eminim aranızdaki kıvılcım hala sönmemiştir.zaten o kıvılcım söndüyse gerçekten bir çözüm bulmak zor olsa gerek.ben eşimden en nefret ettiğim anlarda bile aradan geçen 1 saat sonunda içimde bişeylerin acıdığını hissederdim ama şimdi senin gibi hissiz gibiyim ve bu duygudan korkuyorum.boşanmak çözümmü bence değil terapistimin bir sözü var çok hoşuma gidiyor.ilişkilerde yara alır çokta normaldir.önemli olan bu yarayı temizleyip tedavi edip kapanmasını sağlamak der.sen biraz daha sabırlı ol arkadaşım eşinle konuşmayı dene mümkünse ev ortamında değil ama dışarda hoş bir yerde birer bardak sıcak kahve içerken mesela.ona onu çok sevdiğini söyle ve tüm acıklığıyla iyisiyle kötüsüyle her duygunu anlat.yüzleşmeye zorla onuda bu sorunlarla.baktınki hala bişeyler düzelmiyor o zaman düşünürsün ayrılığı filan.çok uzun yazmayı sevmiyorum ama senin duygularını paylaşıyorum inanki ben başaracağıma inanıyorum eminim sende kurtaracaksın evliliğini canım.üzülme hayat gerçekten üzülmek için o kadar kısaki.
Merhabalar, uzun zamandır nete giremiyorum pc bozuldu bu yüzden kusura bakmayın arkadaşlar,çünü gelişmleri yazacam demiştim...
En son bahsettiğim gibi eşim ilk adımı attı ve bir şekilde konuşmaya başladık...Bir şey halldebildinizmi derseniz hiçbir şey hallolmadı...Dediğim gibi konuşamadığımız çözemediğimiz tek sorun bu, sadece bana beni çok sevdiğini söyleyebildi bende ona benim sevgimin hergeçen gün azaldığını...Çarede mümkün mertebe yalnız kalmamak arkadaş toplantılarıyla vakit geçirmek...Buarada hiçmi konuşmadınız derseniz elbetteki konuştuk,istediği tek şey ailesiyle birlikteyken ona surat yapmamı istemiyormuş...Ailesi onu bekar olarak kabul ediyormuş artık, onlar bir sorun çıkarmıyormuş sorunu şimdi ben çıkarıyormuşum..bunu duyduktan sonrada iyice kötü oldum aslında ama malesef hiçbirşey belli etmiyorum sanki ikili oynuyormuşum gibi geliyor ama susmak çare değil, ayrılmaya korkuyorum, bunu haricindede çözemediğimiz sorun yok anlıyacağınız yine kafam karma karışık...Ona sadece şunu söyledim sen aileni parayla kazanmaya çalışıyorsun sen verdiğin için ve sende bende yokmuşum gibi davrandığn için sorun yok...Ama ben burdayım bütün varlığımla evimizdeyim dediğimde de ses yok...Ayrıca benim kendimden esirgediğim parayı ailesi için harcamasınada dayanamıyorum ki bir kez daha ekstreleri gördüğümde şok oldum...Bende gözümün gördüğünü almaya başladım bakalım farkettiğinde ne olacak...
Şunu çok iyi anladım bu sorun çözülmeyecek ve tekrar görüştüklerinde yine aynı şeyler yaşanacak...Allahım bana sabır ver...
ailesi onu bekar olarak kabul ediyormuş derken ne demek istedi eşiniz?ve bunca söylediğiniz şeye sadece suskun mu kalabildi?aileye gerektiğinde yardım edilir ama onun da bi sınırı olmalı,kendi rızkınızın onlara geçmesi de kul hakkına giriyor.eşiniz fazla sessiz kalıyor ve anladığım kadarıyla bu sessizlik hiçbirşeyin değişmeyeceğini böyle gideceğini belirtiyor.sessiz kalmak yerine orta yolu bulması lazım.bu konuşmalarda sessiz kalmamasını sağlayın bence..size Allah gerçekten sabır versin..
Çok zor bir durum kabul ama sakın öfkenize yenilip bu kadar emek verdiğiniz ilişkiyi bitirmeyin.
Tamam hiçbirşey eskisi gibi değil belki,eşiniz yaşananları unutup ailesine hiçbirşey
yokmuş gibi davranıyor ama inanın bu da çok uzun soluklu olmuycak.
Ailesinin kendisini sadece maddiyat olarak kabul ettiğini anladığında yine ait olduğu yere dönecek...
Siz sadece sabredin ve bekleyin,tüm bu olayların dışında tutun kendinizi.
ne güzel olması gerekeni yapıp kendinizi çekmişsiniz işte,
artık size görünen biçimde zarar veremeyeceklerini biliyorlar ve işlerini arkanızdan çeviriyorlar.
Eşinizin ailesine para yardımında bulunmasına tabiki karışın,sonuçta eve giren para ortak paradır
ve evin ihtiyaçları adına harcanmalıdır öncelikli olarak.
Madem eşinizin parası bu kadar çok,evin ihtiyaçlarını,faturaları,mutfak masraflarını,varsa ev kirasi yada ev kredisi vs neyse tüm herşeyi üstlensin,geriye para kalıyorsa gerçekten ihtiyacı varsa ailesinin
onlara harcasın üstünü.Sizde bir süre kendinizi kemerleri sıkıcam diye hiç şartlamayın,çalışıyorsanız
istediğiniz şekilde harcayında.Ama kendinize ait bir hesap açıp birikim yapın derim.
Evliliğinizin akıbetini şu an kendiniz bile kestiremezken ve en kötü ihtimali düşündüğümüzde,
kardeşinizle olan çatışmanızdan ötürü annenizin evinde bir hayat geçirmeyi istemeyeceğinizden dolayı,
kenarda birikiminiz olması sizin zor günlerinizde ki en büyük desteğiniz olacaktır.
Ama acele karar vermeyin derim.çocuk olayınıda bir müddet daha askıya alın.
Evliliklerde bir gelecek görülmüyorsa sırf deli gibi nükseden annelik hormonlarımız adına,
dünyaya getirdiğimiz çocuklarımıza,biten evlilikler sadece mutsuzluk veriyor.
hiç de canınızı sıkmayın,yaşadığınız hayatta eşinizde olsa sizden daha önemli değil hiçbirşey.
Ne evlilik ne iş...Dilerim eşiniz önceliklerini bir an önce farkeder de normale döner.
Aslını sorarsan bende ne yapmam gerektiğini bilmiyorum...Bu konu konuşulmadan çözülmez, yada benim şuandan yaptığım gibi kısasa kısasla...Sadece zamana bırakmayı deniyorum...Bugün çok iyiyiz hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor eşim ama benim yüreğimde kafamda ne fırtınalar koptuğunun farkında değil malesef...Son zamanlarda ailesiylede çok sık görüşüyor (telefonla),1 aydır hiç gitmedi bildiğim kadarıyla...Birşeyler dönüyor fakat ne olduğunu bilmiyorum, sormuyorumda açıkçası (nasılsa çıkar kokusu)...Dediğim gibi sadece zaman, içimdeki kırıntılar ya bitecek yada birleşerek büyüyecek, bazı şeylerin farkına varmasını bekliyecem...Ama şu bir gerçekki ben de eskisi gibi değilim, bakalım ne zaman soracak sorun ne diye...
eşini kendine baglamaya calıs son care olarak demesı kolay gercı artık gururuna yedirip ona bile zahmet etmek ıstemıyorsundur bence ve haklısın ama yuva kolay kurulmuyor emek harcanmalı o yüzden...
merabaaalarr arkadaşımmm ben melmaa nilüfer sanırmmm nasılsınnn canımmm benn yeniyimmdeeşini kendine baglamaya calıs son care olarak demesı kolay gercı artık gururuna yedirip ona bile zahmet etmek ıstemıyorsundur bence ve haklısın ama yuva kolay kurulmuyor emek harcanmalı o yüzden...
esinizin ailesine ve akrabalarina yardimda bulundugunu nasil anlamadiniz?
gelirlerinizi ayri ayri mi harciyorsunuz? ya da ayri yerlerde mi topluyorsunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?