Eşim benim için artık birşey ifade etmiyor

ada212011

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
15 Şubat 2011
352
1
46
Edirne
merhaba; bende siteye yeni giriş yapanlardanım.Aslını sorarsanız aynı sorunları bende yaşıyorum hemde çok acı şekilde kendimi aptal yerine konmuş gibi hissediyorum...
Bizde eşimle 2 yıllık beraberliğimizin ardından evlendik,yaklaşık 5 yıldır devam eden bir evliliğimiz var. İlk başlarda herşey çok güzeldi (eşimin ailesinin bütün fenalıklarına rağmen), birbirimizi çok seviyor, birbirimiz için yaradıldığımızı düşünüyorduk...
Buraya kadar her şey iyi güzel de sorun nerde diyceksiniz,bizim sorunlar daha nişan aşamasında başladı...Eşimin ailesi yapacam dediği hiçbirşeyi yapmadığı gibi yaptım dediği hiçbirşeyi de yapmadı...Bize söz verdi belli miktar para vericem ihtiyaçlarınızı alırsınız diye,daha sonra öğrendimki verdiği parayı kredi çekmiş ve bütün taksitlerini bize ödetti...Ardından gelinliğimden takılarıma kadar herşeyi eşimle birlilkte tabiri caizse köpek gibi çalışarak yaptık...Daha sonra ne mi oldu,herşeyi biz yaptık herşeyi biz aldık oldu,kız tarafı beş kuruş harcamadı oldu.Buarda ailem kızın alması gereken herşeyi almıştı,kayınvalidemde oğluna kurtlu iki yorgan ve yastığı layık gördü gerisi de hikaye...
Hal böyleyken ben herşeyi yedim yuttum,dedim kimse bize birşey yapmak zorunda değil, çok şükür ikimizinde mesleği var çalışır öderiz diye düşündüm böylede oldu...Hiç bir şeyin hesabını sormadım,hiç birşeyin neden niçinini sormadım,ama hep bi sınır koydum ilişkilerime, hiç bir zaman çok yakında olmadım,düşünün anne baba bile demedim,onlarda neden demiyorsun demediler,çünkü onlar için önemli tek şey vardı kendi reklamlarını yapmak.çok yoğun çalıştığımız içinde ne akrabalarla görüşüyorduk nede onların çevrelerindekilerle...İzin günlerimizde gidip 1 saat oturuyorduk,ama ne laflar ailece o kadar üzerime geliyorlardı ki bende aman sorun çıkmasın diye hep geçiştiriyordum.düşünün gittiğimiz günlerde eşimle benim ailemin evinde kalıyorduk hep,annemde yer içerdik, bir kerede kayınvalide neden bizde kalmıyosunz demedi...Neyse benim sessizliğimi gören eşim ilk başlarda hep bana 'ailem seni haketmiyor,benimle gelmek zorunda değilsin' diyordu,bende saf saf benim yerim senin yanın diye arabeks söylemler içindeydim... Ama bende bir yere kadar dayanabildim, her seferinde türlü türlü yalanlar yapmacık hareketlere cevap veremediğim için 2 yıl sonra ilişkimi bıçak gibi kestim onlarla,ama hiç bir şekilde yüz gözde olmadık...Başlarda eşimde çok destek oluyordu bana,ama malesef o eve gidip geldikten sonra bir kaç gün hiç konuşmuyor yemiyor içmiyordu (buarada olayların boyutu her seferinde arttı ve eşim kendine alkole verdi)...Her seferinde de günün birinde bu yapılanların hesabını sorcam merak etme diyerek beni avutuyordu...
Tabi sonra anladım ki eşimde bu şekilde beni kandırıyordu,ben ilişkimi kestiğim için hiç bir şeyden haberim yoktu, eşim her gittiğinde kendi ıspatlama çabası içerisinde onların maddi manevi bütün eksiklerini tamamlama çabası içerisinde,bende saf saf evde borcumuz var kemerleri sıkma derdinde...
O hesap sorcam diyen eşim yıllar sonra ailesiyle daha çok vakit geçirmeye başladı, ben şehir dışına eğitimlere gittiğimde bile annesinin evinde kalmayıp benim annemle kalan kocam annesinin yanına gittiğinde beni unutmaya başladı,günde en az 5kez beni arayan kocam beni aramdı sormadı...Bende her seferinde surat astım her seferinde eşimden hesap sordum ve olan oldu bütün buluşmaların ardından en az 2 hafta süren küslükler aynı evin içindeki iki yabancı hallerini takındık...Ve şimdide o çok sevdiğim adam benim için bir şey ifade etmiyor boşanmak istiyorum ailem izin vermiyor, işden de ayrıldım bulunduğum yerdede yeni bir iş bulmam çok zor.Ne yapacağımı hiç bilmiyorum,buarada çocuğumuz da yok yıllarca borçlarımızı ödedikten sonra çocuk yapalım diye anlaştık ama ben gördüm ki bizim borçlarımızın yanında ailesininde borçları ödenmiş,yiğenlerinin bütün masrafları karşılanmış...
İşte en kısa haliyle yaşadıklarım bunlar, inanın ne yapacağımı bilmiyorum, lütfen bana yardım edin...
 
Öncelikle merhaba,
Senden yaşça küçüğüm fakat bende bir yorumda bulunmak istedim. Çok şeyler yaşamışsın ve bazı şeyleri sen zaten kafanda bitirmişsin. Eşine karşı herhangi bir hissinde kalmamış anladığım kadarıyla. Hala çok seviyorum vs tarzında şeyler söylemiş olsaydın belki daha başka tavsiyelerde bulunabilirdim. Zaten kafanda bitirdiğin bir evlilik var. ailen neden izin vermiyor onuda anlıyamadım. Çocuklarının mutluluğunu düşünmüyorlarmı? Yazının başında mesleklerimiz var falan demişsin. Bak ne güzel işte elinde bir meseleğin var ve kendi ayaklarının üstünde durabilecek bir bayansın. Çocuğunuz olmuş olsaydı belki daha zor verecektin kararını. Seni bağlayan hiç bir şey yok. Bugüne kadar zaten kendi ayaklarınızın üstünde durup çalışıp didinerek birşeyler yapmışsınız. Bunu sen tek başınada yapabilirsin diye düşünüyorum. Belki başlarda kendini kötü hissedeceksin. 5 yılın vermiş olduğu alışkanlıklar var fakat bir süre sonra alışacaksın. Düzenini kuracaksın. Kararını verdiysen daha fazla kendini yıpratıp üzme derim. Umarım herşey istediğin gibi olur..
 
Ailen neden boşanmana engel oluyor?

annemle babamda boşandılar,erkek kardeşimle annem birlikte yaşıyorlar,babamla görüşmüyorum.Kardeşim de ben kimseye annesi boşandı ablasıda boşandı dedirtmem diyor...
Zaten her problemin ardından kardeşimlede kavga ediyoruz,hatta geçen evden kovdu beni,annemde tepkisiz kaldı malesef...
Eşimle aslını sorarsanız başka bi sorunumuz yok,hiç öyle kavga edip tartışmayızda,başka konularda birbirimizi anlamaya çalışırz...Ama iş ailesi olunca olmuyor yapamıyoruz,konuşamadığımız tek şey,en acısı da kendimi aptal yerine konmuş hissediyorum...Bir çırpıda herşeyi bitirmek kolay gözüküyor ama geriye dönüp baktığımda çok emek verdim ben bu işe ve en kötüsüde henüz kendi yuvamı kuramadım gibi geliyor,hep çocuk için bahaneler öne sürdüm (çok istediğim halde) eşimde başlarda istemiyordu ama son olaydan önce çok istediğini söyledi... Şimdi kafam okadar karışık ki,diyecek birşey bulamıyorum...Eğer boşanırsam bir başkası asla olmaz diyorum,kimseyle evlenemem ben ve hiçbir zaman çocuk sahibide olamam...
 
Ailenizin boşanma kararınıza onay vermeme sebebi maddi zorlukları mıdır?yoksa elalem ne der tarzı eski bir düşünce mi? boşanma kararını kendi içinizde vermişsiniz belli.aileniz onay vermese bile kendi ayaklarınız üzerinde durabileceğinize inanıyor musunuz?aynı evde yabancı olmaz zordur mutlaka.evliliğiniz kafanızda bitmiş bile olsa toparlanma ihtimali var mıdır?eşinizin de kafasında evliliği bitirdiğini düşünüyor musunuz? yuva kolay kurulmuyor.bitirin derdim ama 5 yıllık bir evliliğin de getirdiği alışkanlık vardır mutlaka.tek başına ayakta durmak bir kadın için imkansız değil ama biraz zorlu bir süreçtir.ve çocuk olmaması şu durumda hayrınıza olmuş.eğer çocuk da olsaydı şuankinden kat kat daha fazla sıkıntı yaşayabilirdiniz.kendi içinizde kararı vermiş olsanız da bu soruları ve daha fazla soru olacaktır mutlaka bunları cevaplayın birşeylere tamamen emin olmadan direkt ayrılmayın derim.tabii ki hayat sizin karar sizin.Allah hakkınızda hayırlısını versin...
 

Açıkçası her ikiside hem maddiyat hemde elalem ne der sıkıntısı...Zaten boşandığım zaman aynı şehirde yaşayamam ailemle de kalamam,diyorum ya kardeşimle anlaşamıyorum annemde tepkisiz kalıyor iyice bunalıma giriyorum...Kendi ayaklarım üzerinde durma konusunda açıkçası yaklaşık 2 yıldır aktif olarak çalışmıyorum,haa diplomamı verdim bir kaç yere danışmanlık hizmetleri yürütüyorum maaşım ve sigortam var ama başka bir şehre gittiğimde bu işe deavm edemem...
Annem de çalışıyordu mesela ama hayatla çok zor bir mücadele içerisine girdi,bizleri okuttu beni evlendirdi ama hep yıprandı aynı şeyleri yaşayacağımı bilmek açıkçası çok zor geliyor şu anda...
Şuanda elimden gelen tek şey eşim ne yapıyorsa aynısını yapmak ve o konuşmadığı sürece konuşmamak, artık ne kadar dayanbilirsem, sonrasını da kestiremiyorum maleseff...
 

kardeşiniz aynı evliliği yaşasaydı emin olun bir kalemde boşanırdı sizin vereceğiniz tepkileri önemsemez hayat benim hayatım derdi.anneniz evet boşanmış,sizi okutmuş evlendirmiş fakat sizin evlendirmeniz gereken bir çocuğunuz yok bu sizin avantajınız.2 yıldır çalışmamanın verdiği bir önyargı ve korku da var sizde çok iyi anlıyorum.zaten tek başına ayakta kalmak başlı başına zorlu bir durum.fakat kocanızın yaptığı suskunluğu nereye kadar sürdürebileceksiniz bu da uzun vadede kaldırılabilecek birşey değil.bence kocanızla ciddi ciddi bir konuşma ortamı üretin.dertleşme içini dökme misali.gerçekleri konuşun belki eşiniz kendi hatalarını görebilir bir toparlanma sürecine de gidebilirsiniz.bunu belki üstü kapalı birkaç kez denemiş olabilirsiniz o da konuyu saptırmış olabilir.ama kesin bir konuşma yapmayı deneseniz?enazından aklınızdaki bazı sorulara çözüm bulmuş olursunuz.ne dersiniz?
 
eşini kendine baglamaya calıs son care olarak demesı kolay gercı artık gururuna yedirip ona bile zahmet etmek ıstemıyorsundur bence ve haklısın ama yuva kolay kurulmuyor emek harcanmalı o yüzden...
 
Mevzu aileler olunca işin içinden çıkmak zor oluyor.
Erkek her ne kadar kadının yanında gibi dursa da, her zaman ailesinin yanında oluyor.
İlişkiyi bıçak gibi kesmek biraz hata olmuş sanırım.
Biliyorum ki zor böyle insanları idare etmek, ama onların tellerinde oynayarak gidiyor malesef birşeyler.
Zamanla aile aile diye diye de insan birbirinden soğuyor.
Çözülebilecek birşey varsa oturup eşinizle herşeyi açık açık konuşmak en doğrusu.
Yok artık herşey bitti diyorsanızda, bitirmek en doğrusu tabi ki.
Kendi ailenizin takındığı durumda bana yanlış geldi.
Anneniz boşandı diye, siz de kendinizi istemediğiniz bir hayata mahkum edecek değilsiniz.
Allah hakkınızda hayırlısını versin inş.
 
Öncelikle teşekkür ederim karbeyaz ilgilendiğin için...İnan o kadar çok ihtiyacım varki birileriyle konuşmaya çok sağoll...
Dediğin gibi denedim konuşmayı hemde defalarca 5 yıldır yaşadığımız tek sorunu çözmek için yapmadığım kalmadı,haa başlangıçta bu küslükler aynı şekildeydi her seferinde ben annemin yanına gidiyordum,ama sonra ordaki sorunlardan bunalıp tekrar evime dönüyordum ki bu süreç yaklaşık 2 haftaya kadar çıktı...Birbirimizi aramadık sormadık,normalde eşim bakkala gitsem 50 kez araken annemin yanındayken hiç aramadı sormadı...Ama en sonunda yapacak gidecek yerim yok diyerek hep ilk adımı ben attım...Eşim her seferinde de ben seni çok seviyorum,eğer ayrılırsak ailemin istediği olacak gibi şeylerle beni ikna etmeyi başardı malesef.Ama iki ay sonra görümcelerim geldiğinde aynı sorunlar tekrar baş gösterdi malesef...En sonunda aile terapisine başlamaya ikna ettim, sanırım 4 kez gittik sonra iş yoğunluğundan 2 aydır gitmiyorz...Bu süreçte ailesiyle görüşene kadar çok iyiydik, sürekli arkadaş toplantıları falan lay lay lom geçti günlerimiz...ta ki sömestir tatili başlayana kadar....
Diyorum ya konuşamıyoruz ve her defasında ilk adımı ben attığım için yoruldum,eşim ailesinin kötü ve tehlikeli insanlar olduğunu bana söylüyor,onları iyilikle terbiye etmeye çalıştığını falan...bende bekliyorum ki benim içinde birşeyler yapsın ama malesef kaçıyor hep kaçıyor geç saatlerde eve gelmeler falan...İnanın psikolojim bozuludu hiçbirşey bana zevk vermiyor artık,kendimi öyle bir boşlukta hissediyorum ki bunun tarifini bile yapamıyorum...
 

burada ailemize anlatamadığımız dertlerimizi paylaşıyoruz birbirimize destek oluyoruz.her zaman dinleriz hiç içine sıkıntı yapma
tartışmalarının başlardaki boyutunu bilmiyorum ama annenin evine gitmen sanırım pek doğru olmamış.o da nasılas gelecek diye düşünmüş ve sen de gelmişsin.annenin yanında olduğun için de içi rahattı ve muhtemelen o yüzden aramadı.buarada kardeşinin boşanmayla ilgili fikirlerini biliyordur bence insan bu kadar yıla kayınvalidesini...vs. yakınlarını çözmüştür.onda boşanma ihtimali ile ilgili bir rahatlık da olabilir.
terapiste gitmek çok doğru olmuş peki sömestr da bitti tekrar şansını denesen ikna edebilirmisin seanslara devam etmeye?bu da bir adım olurdu sizin için?
eşin ailesinin tavrının farkında kötü niyetli olduklarını biliyor.eşin iyi niyetle onları terbiye edeceğini umuyor fakat burda iyi niyeti korkunç derecede suistimal ediliyor.bunu üzgünüm ama sen bir adım atmadan eşine anlatamazsın.yani bir erkek bunu mümkün değil göremiyor.sürekli ilk adım atanın sen olduğunu ve artık bundan yorulduğunu kendisine söyleyebilirsin.ama yine senin bi adım atman gerekiyor.bence bu boşanma sürecine giden değil de düzelmeye müsait bir evlilik gibi görünüyor.ama maalesef ilk adımı eşinden bekleme derim.bu kez de sen bir adım at ve artık her konuda ilk olmaktan yorulduğunu ortama göre güzel bir sözle dile getir bence.eşin bunu dikkate alacaktır.sen yine bir şansını dene bence.
 
Eskisi gibi davransan belki eşin alttan almaya başlar. Bu taktik verme işi sinirimi bozsa da insanı mebcur bırakıyorlar ya. Konuşmayla olacak iş değil bence.
 
Kızlar yorum yazan herkese teşekkür ediyorum, çok sağolun...

Belki dediğiniz doğru ama nedense bu sefer ilk adımı atmak hiç içimden gelmiyor, bu olayı defalarca yaşadım ve ne olacaksa olsun diyorum artık...Benki eşimi çok seven değer veren bir insanım,hergün eve gelmesini dört gözle bekleyen daha arabanın motor sesini duyduğumda içi kıpır kıpır olan biriyim...haaa şuanda belkide kendimi sınıyorum,ne kadar dayanabilceğimi görmek istiyorum, doğrumu yapıyorum bilmiyorum ama şuanda hislerimi bile kontrol edemiyorum malesef...Bildiğim tekşey çok kırgın olduğum.Fevri kararlar almak istemiyorum, istediğim tek şey eşim ailesine bütün varlığıyla yaklaşmışken benim için de neler yapabilceğini görmek...İyi yada kötü,belki ozaman kendimi daha iyi hissedecem...Şuanda içinde bulunduğum durum çok zor gerçekten çok zor ve eminimki kimsenin tahammül dahi edemiyeceği bir şey...Örneğin şu anda içim ne kadar acıyor anlatamam,normalde bu saatte evde olan kocam yok eminim gece yarısı gelecek ve iki tv'ye bakıp yatacak.Normal şartlarda şimdiye kadar 50 kez aramıştı,sormuştu...Neyse daha fazla başınızı ağrıtmıyım,gelişmelerden haberdar ederim sizi...
 

canım sabır gostermen lazım ne yapıyorsa bu eşlerimizin annesi ailesi yapıyor zaten bız kadınlar hep bununla mucadele etmeye mahkumuz ne yazıkkı..
eşine zaman ver ona sıradan davran cok ılgı gosterme kırgın oldugunu anlasın cok sogukta davranma bıraz sende boylece kafanı dınle oda bosver gezsın tozsun senın kıymetını elbette anlıcaktır ve geri dönecektir sana..
 
Öncelikle hoşgeldin aramıza arkadaşım.
Sorunu okudum, çok zor. Ama pozitif düşünme olayını hayatında uygulayabilirisin. Pozitif düşünmek, pozitif yaşamak hayatımızda devamlı olmalı.
Hemen hemen hepimizin başında bu kaynana sorunu. Ben de çok zor günler geçirdim, sabrettim hep. Kaynanam şimdi özellikle son beş yıldır bana karşı çok iyi ondan önce neler olduğunu anlatsam üç günlük konu olur.
O yüzden ben de şimdi herşey düzeldi diye hayatıma devam ediyorum.
Boşanmak çözüm mü? Bence bu konuda arkadaşlar ne der bilmiyorum ama boşanmak çözüm değil. Bir süre nefes alsanız, yani bir süreliğine ailenin yanında kalsan, biraz nefes alsan, daha berrak düşünmek için biraz kalabalıklara karışsan, yaptığın iş yanında bir de hobi edinsen, ama epey el oyalayıcı bişeyler bulsan zihnini daha da berraklaştırabilirsin bence.
Zihnin ve bedenin dinlenmiş olursa sorunların daha kolay çözüldüğünü göreceksin.
Tekrar hoşgeldin.
 
canım bence eşinden bir müddet ayrı kal hiç arama sorma msj atma knşma bakalım nolcak ? eşi oldugunu ne zaman hatırlıcak eğer hatırlamazsada boşa gitsin çocukda yok ortada hayatını zindan etmeeeeeeee
 
eşinin yaptığının tam karşılığı iki yüzlülük. boşanma gibi bir durum şimdi gerçekten gereksiz. uzak kalma küslük yapma derim. çünkü uzaklaştıkça sen, eşin de sana karşı uzak davranacak ki zaten anlattıklarından bunu görüyorum. şöyle bir şey söyleyebilirim, anlattığın kadarıyla eşin sana hak veriyor görünüyor sözde. sende kayınvalidene git ve konuş. ona eşinin ailesi hakkında söylediklerini laf arasında söyle, herşeyden haberin olduğunu buna artık müsade etmiceni söyle ve artık bizi bize bırakın bu evliliği bitirmicem falan de. ama önce eşinle aranı düzelt. böyle bir eşi kazanabilirsin. çünkü öyle hikayeler var ki eşler ailesi yüzünden şiddet uyguluyor ve zorla görüşmesini istiyor. kayınvalidenle belki kötü bir konuşma yap diyorum sana, fakat onlar bunu zaten çoktan hak etmiş. benim ki sadece bir öneri. tabi eğer ki boşanıp daha mutlu olacağını düşünüyorsan, boşan. hakkında hayırlı olsun
 

Bestceny haklısın ama bir de şu var, kayınvaldesi ile eşinin olmadığı bir ortamda karşı karşıya kalacak, sözler ağırlaşacak. Kaynanası da kesinlikle bir şahit bulacak ama o arkadaş şahit bulamadığı için zor durumda kalabilir ve kaynanasının eline çok güçlü bir silah geçer, oğlum senin bu karın var ya dan başlar ya da başlar eskileri ısıtmaya. Bu yüzden kaynanaya gidilip ya da tel açılıp böyle bir konuşma yapılması taraftarı değilim. Haklı iken haksız da olabilir. Biraz daha bekleyip uygun bir ortamda dikkatli kelimeler seçilebilir.
Haklı iken haksız konumuna düşmek çok zor.
 
Canım öncelikle derdini okuyunca çok üzüldüm gerçekten senin adına ben evli değilim ancak yaşadığın sıkıntıları çok iyi anlıyorum eminim kendini çok yalnız hissediyorsundur. Bana sevdiklerimin hep hatırlattığı bir söz vardır zor durumlarımda Allah cc kimseye kaldıramayacağı yük yüklemez bence kendine güvenip kollarını sıvarsan bu işi çözersin eşinle bir aile terapistine gidebilirsiniz herşeyin muhakkak bir çözümü vardır. Tabii boşanmayı kafana koyduysan bu senin kararın iyi yada kötü bütün sonuçlarına (evlilik kararında olduğu gibi) sen katlanacaksın malesef insanlar yalnız doğuyor ve yalnız ölüyor. Diyeceğim şu ki sen bu adamı sevmişsin sevgi kolay kolay tükenmez öfken baskın geldiği için belki katı düşünüyorsundur insan ömründe bir kere aşkı ya tadar yada hiçbir zaman tadamaz iyi düşün tabiki karar senin ama bilki Allah cc izninin olup rızasının olmadığı tek şey boşanmak.

Sevgilerimle Allah yar ve yardımcın olsun güzel kardeşim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…