Çocuk yapmayıp da pişman olan var mı?

haydehaydehayde .!.:

Bu geç evlenmekle uzun süre bekar kalmakla da alakalı bı durum ben de eşimle karsilasmasaydim evliliğin çok da bı hükmü yok diyenlerdendim, sonuçta hayat öylede geçiyor böylede neden kendime bir sürü sorumluluk yükleyeyim ki,insanlardaki bu üreme merakını dahi anlamsız buluyordum.oyle evlenince de çocuk yapmadık ama biyoljik saatin daraldığı in farkına varıyorsun,yapsak nasıl olur, bakabilir miyiz,koruyabilir miyiz bir sürü soru,ama bu kadar gelmiş geçmiş insan neye güveniyordu insan neden çocuk yapar soruları falan derken, çocuğumuzu kucağımıza aldık,onun dünyamıza kattigi anlam dünyayi yaşama sebebim buymuş meğer dedirtiyor sana.onun mutlu olduğu şeylerle mutlu olmak onun doyduğunu, uyuduğunu,büyüdüğünü görmek anne babanız gibi hissediyorsun,beni babamın kucağına alıp döndürdüğüde babamın hissettiğini hissetmek,onu emzirdiginde annemin nasıl hissettiğini hissetmek,dünya çocukla anlamlaniyor. çocuk sevip sevmediğinizi iyice irdeleyin,seviyorsanız ihtimali iyice düşünün,insanlar binlerce paralar saçıyor evlat sahibi olmak için,iyice irdeleyin pişman olmayin

Genişletmek için tıkla...

Hiç tatmadigin bir duygunun yokluğunu da hissetmiyorsun aslında. Biz çocuk sahibi olmayanlara da annelerin bazı hisleri garip geliyor. Çocuk yemek yiyor diye mutlu olmak gibi. Ne bileyim mutlu olacak daha değişik şeyler var sanki hayatta. Mutluluğum neden bir canlıya bağlı olsun? Ya da yaşama sebebim neden başka bir canlı olsun? Ben neden kendim için yaşayamıyorum bu hayatı? Belki de Türk annelerinde olan yanlış bir algı var. Saçımı süpürge ettim lafı vardır klasik. Neden saçını süpürge edip ömrünü heba ediyorsun ki? Kendi hayatını yaşamayıp sadece onun için yaşamak belki de normali değildir. Anneler genelde hormonlarıyla hareket ediyorlar. Fakat herkesin bu hayatı yaşamak için tek bir şansı var. O büyüttüğünüz çocuklar da bir gün büyüdüğünde kendi hayatlarını kurmak için gidecekler. Ve yaşlandığınızda kendiniz için bir şey yapmadığınızı, sadece çocuğunuz için yaşadığınızı göreceksiniz. Bence çok acı. Bu normal görülüyor ama kendini heba etmeden çocuk büyütmek, ayarını sağlamak gerek diye düşünüyorum.

Khomyuk .!.:

Biz 3 sene sevgililik 2 sene evlilikten sonra aldık çocuğunuzu kucağımıza. O güne dek ne kavgamız olmuştur ne küslüğümüz. Gerçekten sakin bir çifttik. Ama çocuktan sonra gerçekten gerginlikler artıyor. Bugün bile mesela hala anlaşmazlık oluyor. Ben masa düzeni, yemek yeme konusunda kuralcıyımdır. Masaya gelen her şeyden yemesi kuralı vardır. Eşim bunu sevmez. Her seferinde inceden laf sokar, göz devirir beni sinir eder. Yani gerçekten çocuk ilişkileri ara ara dinamitleyen bir varlıl

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle anneannenizin dediği doğru ilk 2 sene çocuk kötü evliliği bitirir iyi ise bi deprem olur yani ama 2 yıldan sonrası daha huzurlu sakin olabiliyor

kelebek_gibi .!.:

Ayyyy ben ilerde demem inşallah diyordum demek ki yaşları kaç olursa olsun pişmanlık unutulmuyor. Ben aslında 1. Ye değil de 2. Ye çok pişman oldum ablanız neden pişman

Genişletmek için tıkla...

Çocuk insanı degilmisim ben
Sevmiyorum sorumluluk
Özgürce hareket edeyim istiyorum bunların derdi bitmiyor biri bitiyor öbürü başlıyor diyor
Eşimle bişey yapamıyorum benim eşimle aram bunlar yüzünden açılıyor diyor hep

streshanim .!.:

33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.

Genişletmek için tıkla...

Sadece pişmanlık duymamak için çocuk yapılmayacağına göre. Merak etmenize gerek yok.

kelebek_gibi .!.:

Bir de içtenlikle itiraf edeyim ki ben çocuk yaptığıma pişmanım. Bunu söylemez hiç bir anne demiş bazı arkadaşlar ama ben açık açık söylüyorum. Bundan da çekinmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Kendi isteginizle değil eşinizin isteğiyle çabasıyla yaptığınız için belki bu da etkili olmuştur sizde. Eş ısrarıyla asla yapmamak gerek kadının kendisi hazır olmadan.

kedilinick .!.:

Çocuk insanı degilmisim ben
Sevmiyorum sorumluluk
Özgürce hareket edeyim istiyorum bunların derdi bitmiyor biri bitiyor öbürü başlıyor diyor
Eşimle bişey yapamıyorum benim eşimle aram bunlar yüzünden açılıyor diyor hep

Genişletmek için tıkla...

Resmen ablanız=ben

Çocuk ‘ya pişman olursam bir gün ‘ diye düşünülüp yapılacak birşey değil bence. Çok güzel bir duygu olduğuna eminim ama aynı zamanda çok büyük bir sorumluluk.. içinizden gelmiyorsa o çocuğa yazık olur

tobotsever .!.:

Kendi isteginizle değil eşinizin isteğiyle çabasıyla yaptığınız için belki bu da etkili olmuştur sizde. Eş ısrarıyla asla yapmamak gerek kadının kendisi hazır olmadan.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle çok doğru. Benim eşim 2. Çocukta kanıma girdi söyleye söyleye beynime işledi resmen. Ben tek düşünüyordum çok diller döktü beni kandırdı ama o iş öyle olmuyormus burdan okuyan arkadaşlar beni örnek alsınlar bence çocuk yapma kararı eşit olmamalı anne daha çok istemeli

kelebek_gibi .!.:

Kesinlikle çok doğru. Benim eşim 2. Çocukta kanıma girdi söyleye söyleye beynime işledi resmen. Ben tek düşünüyordum çok diller döktü beni kandırdı ama o iş öyle olmuyormus burdan okuyan arkadaşlar beni örnek alsınlar bence çocuk yapma kararı eşit olmamalı anne daha çok istemeli

Genişletmek için tıkla...

Evet genelde çocuk annenin üstünde oluyor sorumluluğu. O sıkıntıyı çeken de genelde anne.

Çok üzücü ama ya cidden annenin evladı için böyle cümleler kurması
Bence böyle cümleler kurulacağına yapipta pişman olmaktansa yapmayıp pişman olunsa keşke. Baktığın zaman tek değilde daha fazla çocuk sahibi olan bikac kişinin pişman olduğunu gördüm. Sonuçta 1 tane yaptığın zaman biliyorsun az çok neyle karsilacaksin madem göze alamiyorsun 2.hic yapmamalısın.

kelebek_gibi .!.:

Kesinlikle çok doğru. Benim eşim 2. Çocukta kanıma girdi söyleye söyleye beynime işledi resmen. Ben tek düşünüyordum çok diller döktü beni kandırdı ama o iş öyle olmuyormus burdan okuyan arkadaşlar beni örnek alsınlar bence çocuk yapma kararı eşit olmamalı anne daha çok istemeli

Genişletmek için tıkla...

Çocuğunuz büyüdü mu biraz daha? İnşallah herşey biraz daha kolaylaşmıştır sizin için

Ilk cocugumu 40 yasimda dogurmama ragmen 2.nciyi yapmadigima bile pismanim.

tobotsever .!.:

Çok üzücü ama ya cidden annenin evladı için böyle cümleler kurması
Bence böyle cümleler kurulacağına yapipta pişman olmaktansa yapmayıp pişman olunsa keşke. Baktığın zaman tek değilde daha fazla çocuk sahibi olan bikac kişinin pişman olduğunu gördüm. Sonuçta 1 tane yaptığın zaman biliyorsun az çok neyle karsilacaksin madem göze alamiyorsun 2.hic yapmamalısın.

Genişletmek için tıkla...

Bence de çok üzücü hep vicdan azabı cekiyorum hep suçluluk duygusu içindeyim. Ama gerçek hislerim bunlar maalesef. Tabi ki her dk bu pişmanlığı yaşamıyorum.

tobotsever .!.:

Çocuğunuz büyüdü mu biraz daha? İnşallah herşey biraz daha kolaylaşmıştır sizin için

Genişletmek için tıkla...

İlk çocuğum 3.5 ikinci çocuğum 1 yaşında büyüdüler oh diyemem malesef

Çocuk sevgisi olan biri bu düşünceye asla kapılmaz herkeste bu duygu olmaya bilir bu soruyu sorduysanız çocuk konusu sizin için bitmiştir pişman olacağınızı sanmıyorum zaten pişman olurum zaman doluyor deyip yapılacak çocuk doğacak bebeğe büyük haksızlık

Bence tek çocuk çok sabır zorlamıyor ama böyle düşünüyorsanız ilerde içten içe pişman olabilirsiniz, tahammülsüzlük yapabilir.
Çocuklarım var o yüzden onlarsız nasıl olurdu bilmiyorum ama baya sessiz olurdu hayatım herhalde

streshanim .!.:

Eşimin de isteği yok. Çocuk kararını tamamen bana bıraktı. Ben istediğim için yaparmış ama çocuğa sen bakacaksın ben bakmam diyor en başından.

Genişletmek için tıkla...

Cocuk diye evlat aşkından olseniz bile tek başınıza buyuteceginiz bir çocuğu yapmayın.
Hem çocuğa hem size günah olur, bence.

Hâlâ yeni evli sayilirim, 1 senelik evliyim. Çocuk yapmaya hicbirzaman istekli değildim, zaten evlenmeden önce eşime de bu kararimi ona göre evlenelim ya da evlenmeyelim diyerek bildirmistim.
Evlendik, bir sene gecti, fikrimizde en ufak degisiklik olmadi. Esim de simdi benim fikirlerimi tamamen benimsemis durumda ve akrabalarindan, arkadaslarindan durumun ne kadar stresli, cetrefilli oldugunu gorup ohh biz iyi ki cocuk yapmayacagiz diyor. :)

Kendi adima pisman olacagima zerre ihtimal vermiyorum, cunku kararimda cok netim.
Bu karar da garipsenecek bir karar degil, bazen insanlar aa olur mu cocuksuz deseler de, neden olmasin sorusuna oyle gelmis oyle giderden baska elle tutulur sebep gosteremiyorlar zaten.
Ben kendime neden yapmamaliyim deyince onlarca cevap buluyorum.
Hayatim bir daha eskisi hicbirzaman eskisi gibi olmayacak. Maddi manevi hep vermem gerekecek. Hep bi kaygi halinde olacagim. Ozgurlugumu, bireyselligimi seviyorum, bir daha hic ozgur ve bireysel kendi halime kalamayacagim. Cocuklar cok uzun yillar yavru kanguru gibi annelerine yapisik geziyor ben boyle bir hayat istemiyorum.
Surekli birini koruyarak, ona faydali olmaya calisarak kendi hayatimdan gecmek istemiyorum.
Calisiyorum ve isimde basarili olmak beni mutlu ediyoe. Kocamla dunyayi gezmek beni cok mutlu ediyor. Kurslara aktivitelere katiliyorum hayatim sosyal ve aktif. Bos zamanimda da sakin kalmak elime kitabimi ya da onume filmimi acip sakin olmayi seviyorum. Hayatim gayet aktif ve bu hayat akisimda bir cocuga ve onun kaygilarina yer yok.


Neden yapmaliyim sorusuna da sadece sevgi cevabi vereblirim ama bu benim icin fazla romantik bakis acisi. Ben bu kadar romantik bi insan degilim. Hayatimda sevdigim bir suru sey var zaten, neden sifirdan stresli bir canli türetip sevgimi ona vermeye calisayim , amac ne? Dunya zaten fütursuzca uruyor, ben uremedim diye nüfusa kıran girmeyecek zaten..

Yani bilemiyorum ama benim yaptigim bisey hayatima basari katmali, keyif katmali, kalite katmali. Cocuk benden sadece alacak birsey bana gore, aksine ben ona hep katacagim. Neden bi kere geldigim omurde kendimi bu kadar bunaltayim? Neden o kadar yasadigim ve yasayabilecegim mutluluk varken , canlinin mamasini yemesinden gazini ckarmasindan uykusunu uyumasindan mutlu olmaya kendimi sartlandirayim. :)

O yuzden ben pisman olmayacagim ama siz olabileceginizi dusunuyorsaniz, cok iyi dusunun. Yine de kendinizi cok yipratmayin. Evcil hayvan alabilirsiniz ona da anne olabilirsiniz ya da evlat da edinebilirsiniz, bunlar da gayet ulvi seyler sonucta. Hatta kendin dogurmaktan daha da ulvi...

birmuhendisanne .!.:

Katılmıyorum... Çevremde çocuk sahibi olduğu için pişman olan birine de denk gelmedim. Bence anne olmak zor olduğu kadar muhteşem ötesi bir mutluluk... Gerçekten istemeyen çocuk sahibi olmasın orası ayrı. Her çocuk sevgi dolu bir evde büyümeyi hakediyor.

Genişletmek için tıkla...

Pişman olanlar toplum baskısından söyleyemez ki.Almanya'da bir kadın bir internet sitesinde çocuk yapmaktan pişman olduğunu yazmış. Kadına etmedikleri hakaret kalmamış, çocuğun kreşinde anneler kadını dışlamışlar. Dikkatinizi çekerim olay Almanya'da olmuş, bir de Türkiye'yi düşünün..

streshanim .!.:

Manevi anlamda bakmam diyor. Çünkü çocuk bakmak istemiyorum diyor. Yani çocukla sen uğraşırsın diyor. Maddi olarak yanımızda.

Genişletmek için tıkla...

Eşiniz istemiyorsa açıkçası çok zor. Düşünsenize çocuk bu illaki ses yapacak, olmadık zamanda ağlayacak, mesela gezmeye cikicaksiniz bazen istediği bişey alinmadığı için ağlayacak ve eşiniz zaten çocuk istemediğinden dolayi bi yandan da sürekli o sizlanacak sizde iki arada bi derede hangisine yeteyim diye dertleneceksiniz. Eğer sizde öyle çok anaç, aman aman çocuk seven biri değilseniz pişman olmazsınız heralde bu durumda..