İkinci çocuk istemiyorum ama

Bigjetplane · Pazar 23:20

intense27 .!.:
Bekarım, çocuk nedir bilmiyorum anne olma isteğim de yok. Bu kısma yorum yapamam ama 7-8 yaş fark çok. Kardeşimle aramda 7 yaş var ben 29 oldum o 22, inanın daha yeni yeni iletişim kurup anlaşıyoruz. Beraber büyüyemedik yani.
Bu da benim tecrübemdir paylaşmak istedim. Yine de kardeş güzel şey, ilerde Yalnız kalmasın derseniz, yardımcı tutacak durumunuz varsa da yapın

Çocukken birlikte pek vakit geçirmez miydiniz? Erkek mi kardeşiniz?

intense27 · Pazar 23:22

Bigjetplane .!.:
Çocukken birlikte pek vakit geçirmez miydiniz? Erkek mi kardeşiniz?

Hayır kız, çocukken az da olsa oynardık ama o tam oyun cagındayken ben ders sınav çağındaydım. :) çok anlaşamazdık yaş farkından dolayı.

Bigjetplane · Pazar 23:22

gizemliasli .!.:
Yok yok hayattalar şu an. Bir gün ölümlerine sebep olacak dedim.
Sürekli belaya bulaşıp annemle babamın şekerden tansiyondan hastanelik olmalarına sebep oluyo

Çok üzüldüm ya her kardeş de bir değil, aynı anne babadan olsa da çok büyük farklar olabiliyor işte. Umarım düzelir kardeşiniz

Suakaryolunubulur23 · Pazar 23:24

Bigjetplane .!.:
Çok geçmiş olsun annenize. Benim de annem geçirdi aynı hastalığı, bir ablam var dediğiniz gibi hep destek olduk birbirimize o süreçte. Zorlanmadınız mı peki o kadar seneden sonra? Bana çok zor geliyor tekrar bir çocuk büyütmek

Sağolun size de geçmiş olsun..ilk hamilelik dönemim,doğumum cocugumun sağlık sorunları,eş ailesinin sorunları kayıplar falan derken benim hayatımın kabusuydu inanın anlatsam ağlarsınız..Tabi ki ikinci de yine aynı şeyleri yasarmiyim stresi,sağlıklı olacak mı korkusu mecburi sezeryan derken..Rabbime sukur korktuguma ugratmadi..Şimdi 3.5 yasinda ve evin neşesi resmen..Hem çalışıyorum hem çocukların sorumluluğu derken evet çok yorucu ama çok güzel .Bir de ilk kizimda hep çalıştığımdan annemin cocugu da sanki bende emanet gibi aksamlari ya da hafta sonlari birlikteydik.Ama bana çok bağlı bir kız, arkadaş gibiyiz..İkinci kızımda evden çalıştığım için her anına şahit olmak ayrı bir güzellik oldu.Hele ki ikinci çocuk doğduğunda sanki ilkine ihanet ediyor muşum ya da eşit severmiyim acaba diye düşünürken öyle olmadığını da görmüş oldum..

Carpediem4 · Pazar 23:31

Bende 33 yaşındayım oğlum 7 yaşında bu sene 1. Sınıf kardeşi de 2.5 yaşında şuan

Öncelikle oğlum istiyor diye değil kendimiz istediğimiz için bir çocuk sahibi daha olduk ben kardeş olgusunun iyi bir durum olduğunu savunanlardanım oda ayrı bir mevzu

Başıma gelebilecekleri tahmin ettigimi sanıyordum ama hiç öyle olmadı 2. Çocuk da ayrı bir tecrübeymiş ama hiçbir zaman pişman olmadım hep iyi ki dedim her zorluğa rağmen.. hiçbir anne o çocuğu gördükten sonra keşke yapmasaydım diyemez ki biz aksine tamamlandık kızımla beraber

Size tek söylleyeceğim kimseye güvenerek çocuk yapmayın bakmayın eşinizin bakarım dediğine emerse o çocuk mecbur siz kalkacaksınız ekstra hırpalanacaksınız. Kollay bir sürec olmuyor malesef.. istemiyorsanız istemiyorsunuzdur aklınızı kurcalamayın düşünmeyin bile

Gocmenturna · Pazar 23:37

Bigjetplane .!.:
Merhaba herkese,
Daha önceki bununla ilgili konuları okudum ama yine biraz kendi durumumdan yola çıkarak yorumlarınızı almak istedim.
33 yaşındayım, oğlum 6 yaşına girecek. Bu zamana kadar ben hiç 2. çocuk istemedim, eşim ara ara istediğini belli etse de ben istemediğimi açıkça söyledim. Bakamam dedim.

Şimdi oğlum okulda arkadaşlarından görüyor ve o da bizim bir bebeğimiz olsa bana abi der, ben onunla oynarım, ona bakarım demeye başladı. Eşime ben bakacak gücü kendimde görmüyorum, tekrar başa dönmek istemiyorum dediğimde ben bakarım, her türlü destek olurum diyor ama ne kadar destek olabilir yani
Oğlum sakin bir çocuk ama çok sosyal değil, hala onu sosyalleştirmek vs gibi sorunlarla uğraşıyoruz. Ben ev işlerini sevsem de sürekli ev, temizlik, iş ve yemek sarmalına girince bunalıyorum. Çocuklar konusunda çok sabırlı değilim. Oğlumun seneye 1. Sınıfı full okul, ödev stresiyle geçecek, belki başka problemler olacak. Bir yandan da hamilelik, lohusalık, uykusuz geceler çok zor geliyor. Ama belki ona da iyi gelir kardeşi olması, daha özgüvenli olur, ileride yalnız kalmaz hem çok çocuklu aile keyifli olur diye düşünüyorum.
Yine de 90% istemiyorum. Aslında çok netim ama bu konunun hayalinin kurulması evde çok sinirimi bozuyor. Zaten karar versek arada 7-8 yaş fark olacak, beraber oynama durumları olmaz. Bu konuda yaptım ama zorlanıyorum biraz pişmanım ya da düşünmüyorum2 diyenler tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

Görümcem aynı bu sebeple yaptı ikinciyi. Aralarında 7 yaş var. O kadar kardeş istiyorum diye ölüp biten kız kıskançlık krizlerine girdi. Oyun oynama da yok ortak payda yok çünkü. Görümcem üşenerek bakıyor bebeğe. Bebek 2 yaşına girdi hala pişmanım diyor. Sürekli birine bırakıyor bağ kuramadı. Bence çocuk da bağ kuramadı. Hissediyor bebekler. Demem o ki çocuk aklı ile hareket etmeyin.

Prenses bella · Pazartesi 00:12

Bigjetplane .!.:
Katılıyorum hatta benim de tezim şu, tek çocuklar ileriki yaşlarında daha sosyal oluyorlar, çevreleri daha geniş oluyor. Tabi karakterle alakalı olabilir ama benim çevremde durum bu, yani tek kardeş diye kimse yalnız kalmıyor, ilişkileri daha kuvvetli gibi.

Bence en büyük avantaj yaşınızında genç olması, zaten her türlü yaş farkı olacak yapacaksanızda 1. Sınıf dönemini atlatın bence, çoğu anne en zor zaman diyor. Zaten beraber oynama zamanları geçti en azından biri okulda olur sizde dinlenirsiniz. Benim hep 2. Bebek konularını okuyorum çok ortada olduğum bi konu

Dreamies · Pazartesi 01:06

Bigjetplane .!.:
Eşim biraz bu açıdan bakıyor olaya, yalnız kalmasın ve ona da iyi bir arkadaş olur diye. Ben bunları bir kenara bırakırsam valla tekrar anne olmak istemiyorum, oğlum tam büyüdü, onunla arkadaş gibi her yerin tadını çıkarmaya başladık, bebek bakımı çok zor geliyor bana ya ilk 1.5 sene özellikle

Kedi alın sokaktan, al sana kardeş deyin. Hem sorumluluk öğrenir oyun oynar beraber büyürler. Kocanızın ben bakarım demesine güvenmeyin, çocuk yapmak istemiyorsanız yapmayın. Çocuk arkadaşlarından görüp heves etmiş, hevesi geçince kardeşinin yüzüne bakmazsa ne olacak?

Ayrıca tek çocuklar yalnız falan kalmıyor, kim uyduruyor bunları yahu?

Once_upon_a_time · Pazartesi 03:26

1. Yi 2. Ye doğurmuş oluyorsunuz daha çok… yüzde 90 böyle maalesef. İstiyorsanız ne ala.. ama çocuğun lafını dikkate almayın. 2 gün sonra istemiyorum da diyebilir zira.

miumao · Pazartesi 09:02

Oğlum 8, kızım 6 yaşında, 39 yaşındayım. Kızımı asla oğluma kardeş olsun diye yapmadım. Bir bebek daha istedim sadece. Çünkü gelenin karakterini bilemezsiniz, belki hiç anlaşamayacaklar? Belki sevmeyecekler birbirlerini? Huy bu sonuçta.

Keza oğlum daha küçükken sevmiyorum bunu, keşke gitse neden bana kardeş yaptınız dedi. Sana kardeş yapmadık, ikinci bir bebek daha istedik ve oldu. Sevmek zorunda değilsin ama aynı evde yaşamayı kabul edip ona göre davranmak zorundasın dedim.

Şimdi geldiğimiz noktada okulda kardeşini teneffüslerde ziyaret eden, çantası ağırsa taşıyan, dolabını düzenlemeye yardım eden bir çocuk oldu. Kızım ise abisini zaten çok seviyor, gece uykudan kalkınca benim yerime abisinin yanında gider, yediği şeyden ona da ayırır vs..

Ben iyi ki iki çocuk diyorum. Hiç pişman değilim.

Eğer ki çocuklar bu yaştayken ben 39 değil de 32-33 yaşlarında olsaydım 3.yü de yapardım.

fish fingers · Pazartesi 10:53

sarahconnor .!.:
Birinci çocuk istiyor diye de çocuk yapmak bana anlamsız geliyor

Katılıyorum. Çocuk bu havadaki uçağı bile ister. Çocuk aklıyla hareket edilmez siz kendinizi tartın

so lame · Pazartesi 11:06

Bigjetplane .!.:
Merhaba herkese,
Daha önceki bununla ilgili konuları okudum ama yine biraz kendi durumumdan yola çıkarak yorumlarınızı almak istedim.
33 yaşındayım, oğlum 6 yaşına girecek. Bu zamana kadar ben hiç 2. çocuk istemedim, eşim ara ara istediğini belli etse de ben istemediğimi açıkça söyledim. Bakamam dedim.

Şimdi oğlum okulda arkadaşlarından görüyor ve o da bizim bir bebeğimiz olsa bana abi der, ben onunla oynarım, ona bakarım demeye başladı. Eşime ben bakacak gücü kendimde görmüyorum, tekrar başa dönmek istemiyorum dediğimde ben bakarım, her türlü destek olurum diyor ama ne kadar destek olabilir yani
Oğlum sakin bir çocuk ama çok sosyal değil, hala onu sosyalleştirmek vs gibi sorunlarla uğraşıyoruz. Ben ev işlerini sevsem de sürekli ev, temizlik, iş ve yemek sarmalına girince bunalıyorum. Çocuklar konusunda çok sabırlı değilim. Oğlumun seneye 1. Sınıfı full okul, ödev stresiyle geçecek, belki başka problemler olacak. Bir yandan da hamilelik, lohusalık, uykusuz geceler çok zor geliyor. Ama belki ona da iyi gelir kardeşi olması, daha özgüvenli olur, ileride yalnız kalmaz hem çok çocuklu aile keyifli olur diye düşünüyorum.
Yine de 90% istemiyorum. Aslında çok netim ama bu konunun hayalinin kurulması evde çok sinirimi bozuyor. Zaten karar versek arada 7-8 yaş fark olacak, beraber oynama durumları olmaz. Bu konuda yaptım ama zorlanıyorum biraz pişmanım ya da düşünmüyorum diyenler tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

Ben cocuk sahibi olmayi hic istemeyordum baslarda. Bu arada ben 35 yasindayim. Saydiginiz sebepler ve gelecek saglayamama kaygisi yuzunden. Daha sonrasinda esim ikna etti ve hamile kaldim ama daha doktara gitmemistim. O sirada, bebegimin biz oldukten sonra bu hayatta tek basina kalacagi dusuncesi beni cok uzdu. Cunku bana gore bir tane cocuk yeterdi. Daha sonra ikiz oldugunu ogrendigimde bir garip olmustum. Benim sansima bu cikti simdi 2 tane cocugum var.
Yine de simdi dusunuyorum, tek olsaydi ikinciyi yapar miydim? Asla... Cok zor. Sizin aradan 6 yil gecmis belki esiniz o donemleri unutmustur, belki siz de unutmussunuzdur. 1.5 yasindalar benimkiler ve kendime ayiracak 10 dk vaktim yok. Ise gelince calisarak dinleniyorum ben cunku baska dinlenecek vaktim yok.
Kaldi ki isimde de hirsli bir insanim. Bir sure daha dogum iznine ayrilmak istemiyorum yeterince zaman kaybettigimi dusunuyorum bu konuda.
Belki genc olsam hayat daha kolay gecerdi cunku biraz daha enerjim olabilirdi, vucudum dayanabilirdi ama bilemiyorum.

Vasfiyeteyzeniz · Pazartesi 11:10

Bigjetplane .!.:
Merhaba herkese,
Daha önceki bununla ilgili konuları okudum ama yine biraz kendi durumumdan yola çıkarak yorumlarınızı almak istedim.
33 yaşındayım, oğlum 6 yaşına girecek. Bu zamana kadar ben hiç 2. çocuk istemedim, eşim ara ara istediğini belli etse de ben istemediğimi açıkça söyledim. Bakamam dedim.

Şimdi oğlum okulda arkadaşlarından görüyor ve o da bizim bir bebeğimiz olsa bana abi der, ben onunla oynarım, ona bakarım demeye başladı. Eşime ben bakacak gücü kendimde görmüyorum, tekrar başa dönmek istemiyorum dediğimde ben bakarım, her türlü destek olurum diyor ama ne kadar destek olabilir yani
Oğlum sakin bir çocuk ama çok sosyal değil, hala onu sosyalleştirmek vs gibi sorunlarla uğraşıyoruz. Ben ev işlerini sevsem de sürekli ev, temizlik, iş ve yemek sarmalına girince bunalıyorum. Çocuklar konusunda çok sabırlı değilim. Oğlumun seneye 1. Sınıfı full okul, ödev stresiyle geçecek, belki başka problemler olacak. Bir yandan da hamilelik, lohusalık, uykusuz geceler çok zor geliyor. Ama belki ona da iyi gelir kardeşi olması, daha özgüvenli olur, ileride yalnız kalmaz hem çok çocuklu aile keyifli olur diye düşünüyorum.
Yine de 90% istemiyorum. Aslında çok netim ama bu konunun hayalinin kurulması evde çok sinirimi bozuyor. Zaten karar versek arada 7-8 yaş fark olacak, beraber oynama durumları olmaz. Bu konuda yaptım ama zorlanıyorum biraz pişmanım ya da düşünmüyorum diyenler tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

Eşin ne kadar destek de olsa ilk 8-9 ay işin büyük kısmı sende olur bebek bakımında. Tamamen kendini hazır hissetmeden yapmamanı tavsiye ederim.
İkinci bir çocuk bence çok önemli bu kişisel düşüncem. Kardeş kavramı çok farklı. Ama bu benim büyüdüğüm ailede ki kardeş bağlarıyla alakalı da olabilir.
Anne kendini psikolojik,fiziksel ve maddi anlamda uygun görmüyorsa çocuk yapmamalı bence

Delirtiyor · Pazartesi 11:26

Bence kardeş dediğin böyle birincisi daha bebekken kazayla falan olacak ya da ikiz olacak bir arada büyüyecek hazır huniyi takmışken. Başka türlüsü imkansız geliyor bana.

clara · Pazartesi 11:32

Bigjetplane .!.:
Merhaba herkese,
Daha önceki bununla ilgili konuları okudum ama yine biraz kendi durumumdan yola çıkarak yorumlarınızı almak istedim.
33 yaşındayım, oğlum 6 yaşına girecek. Bu zamana kadar ben hiç 2. çocuk istemedim, eşim ara ara istediğini belli etse de ben istemediğimi açıkça söyledim. Bakamam dedim.

Şimdi oğlum okulda arkadaşlarından görüyor ve o da bizim bir bebeğimiz olsa bana abi der, ben onunla oynarım, ona bakarım demeye başladı. Eşime ben bakacak gücü kendimde görmüyorum, tekrar başa dönmek istemiyorum dediğimde ben bakarım, her türlü destek olurum diyor ama ne kadar destek olabilir yani
Oğlum sakin bir çocuk ama çok sosyal değil, hala onu sosyalleştirmek vs gibi sorunlarla uğraşıyoruz. Ben ev işlerini sevsem de sürekli ev, temizlik, iş ve yemek sarmalına girince bunalıyorum. Çocuklar konusunda çok sabırlı değilim. Oğlumun seneye 1. Sınıfı full okul, ödev stresiyle geçecek, belki başka problemler olacak. Bir yandan da hamilelik, lohusalık, uykusuz geceler çok zor geliyor. Ama belki ona da iyi gelir kardeşi olması, daha özgüvenli olur, ileride yalnız kalmaz hem çok çocuklu aile keyifli olur diye düşünüyorum.
Yine de 90% istemiyorum. Aslında çok netim ama bu konunun hayalinin kurulması evde çok sinirimi bozuyor. Zaten karar versek arada 7-8 yaş fark olacak, beraber oynama durumları olmaz. Bu konuda yaptım ama zorlanıyorum biraz pişmanım ya da düşünmüyorum diyenler tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

Sizinle ayni sebeplerden ikinciyi düşünemedim.
Yaşım 41 zati.
Bi sene acaba mı deyip bebek denedik, olmadı.
Simdi yine vazgectim.
Psikolojik ve fiziksel gücüm yok.
Yani böyle kalsın dedim.

Vasfiyeteyzeniz · Pazartesi 12:15

Delirtiyor .!.:
Bence kardeş dediğin böyle birincisi daha bebekken kazayla falan olacak ya da ikiz olacak bir arada büyüyecek hazır huniyi takmışken. Başka türlüsü imkansız geliyor bana.

Eşimi 2. Çocuğa ikna etmek için ben de demiştim. 3 sene takar huniyi kapatırım kendimi eve ama ben bu çocuğu yapacam diye

inekobasi · Pazartesi 13:13

Bigjetplane .!.:
Merhaba herkese,
Daha önceki bununla ilgili konuları okudum ama yine biraz kendi durumumdan yola çıkarak yorumlarınızı almak istedim.
33 yaşındayım, oğlum 6 yaşına girecek. Bu zamana kadar ben hiç 2. çocuk istemedim, eşim ara ara istediğini belli etse de ben istemediğimi açıkça söyledim. Bakamam dedim.

Şimdi oğlum okulda arkadaşlarından görüyor ve o da bizim bir bebeğimiz olsa bana abi der, ben onunla oynarım, ona bakarım demeye başladı. Eşime ben bakacak gücü kendimde görmüyorum, tekrar başa dönmek istemiyorum dediğimde ben bakarım, her türlü destek olurum diyor ama ne kadar destek olabilir yani
Oğlum sakin bir çocuk ama çok sosyal değil, hala onu sosyalleştirmek vs gibi sorunlarla uğraşıyoruz. Ben ev işlerini sevsem de sürekli ev, temizlik, iş ve yemek sarmalına girince bunalıyorum. Çocuklar konusunda çok sabırlı değilim. Oğlumun seneye 1. Sınıfı full okul, ödev stresiyle geçecek, belki başka problemler olacak. Bir yandan da hamilelik, lohusalık, uykusuz geceler çok zor geliyor. Ama belki ona da iyi gelir kardeşi olması, daha özgüvenli olur, ileride yalnız kalmaz hem çok çocuklu aile keyifli olur diye düşünüyorum.
Yine de 90% istemiyorum. Aslında çok netim ama bu konunun hayalinin kurulması evde çok sinirimi bozuyor. Zaten karar versek arada 7-8 yaş fark olacak, beraber oynama durumları olmaz. Bu konuda yaptım ama zorlanıyorum biraz pişmanım ya da düşünmüyorum diyenler tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

Kocana inanma bacım yardımcı olurumdan kastı 2 Agucuk bugucuk yapması.. yardımcı alacak maddi durumun varsa hemen yap derim. Benimkilerin arası 7 yaştı şu an oğlan 3 kızım 10 yaşında gayet de güzel oynuyorlar. Evcilik doktorluktuk Lego yapma.. vs. Gerçi bu benim kızımın hala çocuksu olmasından da kaynaklanabilir. Oğlanın bebekliği kızıma göre çok daha rahattı

Gameking · Pazartesi 13:14

Benim 3 tane var iyi ki olmuşlar diyorum. Büyüklerin yaşları yakın, yatmadan önce sürekli muhabbet ediyorlar, küçük olana da çok özverili davranıyorlar. Ellerinden geldiğince ihtiyaçlarına yardımcı oluyorlar.

Bu seneye kadar anlamamıştım ancak bu sene ailem çok fazla sağlık sorunu yaşadı. Ben elimden geldiği kadar ilgilendim zorlandığım yerde abilerim yardımcı oldu. Birbirimizin yükünü hafiflettik.

Verdiğiniz karar ne olursa olsun umarım pişman olmazsınız.

NaMIDiGeRBuzDoLaBI · Pazartesi 13:36

Benim 2. Kazara oldu ama iyi ki olmuş .
Maddi güç ve sabır isteyen bişey çocuk doğurmak , büyütmek. Hakkınızda hayirlisi olsun. Bu arada benimkiler kedi köpek gibi kavgasız dövüşsüz gün gecirmiyorlar desem yeridir.

Doymayanbayan · Pazartesi 13:47

Bigjetplane .!.:
Yok, gittikçe netleşti şuan Söylediğiniz çoğu şeyi ben de içten içe düşünüyorum çünkü. Hele ki çok zor bi hamilelik geçirdim, hastanede yattım hamilelik sürem boyunca, doğumum berbattı, oğlum küvezde kaldı 3 hafta. Yani hamilelik ve lohusalık zaten benim için travma. Uykusuzluğa gelemiyorum artık, oğlum doğduğunda daha sabırlıydım şimdi daha tahammülsüzüm, çocuk yapmaya hiç cesaretim isteğim yok. Bir de bu da benim itirafım olsun, genelde aile dostlarımızın çoğu çocuksuz ve bir yerlere gidildiğinde, görüştüğümüzde onlardaki rahatlığı ve bizdeki full çocuğa endeksli yaşamı görünce bilemiyorum yani.

Rahata ermişken en başa dönmek çok korkutuyor beni. Sırf bu yüzden arka arkaya yaptım

. Yorucu olacaktır

İkinci çocuk istemiyorum ama

Popüler Üye

Üye

Popüler Üye

Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

meseleleri mesele etmezseniz ortada mesele kalmaz

Guru

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Guru

Sen kalbime denk gelen küçücük şey👼🏻

Sen zıplayamayan pire değilsin.

Guru

Guru

Guru

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular