Ben bakmam ne demek ya? sanki eve kedi alıyorsunuz. Ben bu koşullarda çocuk yapmanızı doğru bulmadım. Eğer illa çocuk istiyorsanız çocuk isteyen biriyle evlenmelisiniz. Ama sizin de isteğiniz yoksa yapmayın.Eşimin de isteği yok. Çocuk kararını tamamen bana bıraktı. Ben istediğim için yaparmış ama çocuğa sen bakacaksın ben bakmam diyor en başından.
3 yıl mı hayır öyle bişey yok. Dondurulunca çözene kadar aynı. Benim yumurtalarım 5 sene olcak, uzatma alıcam. Doktorlar zamAn süren yok 10 sene de olur diyorBen her şeye rağmen sizin yumurtalarinizi dondurmanizi tavsiye ediyorum 36 yaş gayet genç bir yaş eski yazdıklarınızi okuduğum için söylüyorum amacım sizinle inatlasmak değil .
Zaten endüstriyel olarak 3 yil o yumurta kaliteli kalıyormuş bence sizde biraz üstüne yatın kendinizden bu hakkınızı almayın . Çünkü erkek için bu sorun çok geç başlıyor . 36 yaşında olmaz diye birşey yok ama yine de şansınızı arttırsiniz . İstemezseniz ve hala kararliysaniz zaten olmaz umarım hangi kararı verirseniz verin mutlu olursunuz
*20 15Ben şunu anlayamıyorum. Evet zorluğuna katlanacaksınız ama 40 yaşında arkadaşınız gibi gezersiniz diyenler o zaman çocuk yaklaşık 20-25 yaşında olacak.
Bilmiyorum buradaki insanlar nasıldır ama ben genelde 20-25 yaşlarımda arkadaşlarımla gezerim. Annemle çıktığım, sohbet ettiğim (laf annelikten midir nedir illa bir ders vermeye gelir. Arkadaşla komuştuğun gibi özgürce konuşamazsın. Çekinirsin.) ayda 3-4 civarıdır.
Çocuğunuz derslerinden, sosyallikten falan size ayırabileceği max süre 5dk türk kahvesi içmek ya da çok nadir alışverişe gitmek olacak.
Yaşlanınca da bakarlar diye düşünenler olabilir. Kimisi demiş 60 yaşında pişman olabilirsin.
Benim anneannemlere bayramdan bayrama gibi çok nadir gideriz. Onlar karı koca 70 yaşında yaşıyorlar. Zaten jenerasyon farkından ne annem ne de biz çok eğleniyoruz beraber, yani süper büyük bir aile olacağız gibi bir düşünce bana ütopik geliyor.
Evlendikten sonra ne karşı taraf ne siz ailenize sık uğramıyorusnuz. E sizin çocuklarınız da öyle olacak.
Çocuklarınızın cidden yardımcı olabileceği anlar hastalanacağınız vakitler olacak. Ya da eşiniz ölünce yanlarına taşınacaksınız. (Onda bile çekirdek aile olarak rahatsız olabilirler.) Bunları paranız olursa bakımevi seve seve yapacak. Bilmiyorum çektiğiniz çile tamamen karşılığı dönecek bir süreç olamayacak bence.
Doğurdunuz diye dönüş yapmak zorunda olması hayırlı evlat terimi diye geçer mesela. Ama bir insandan beklenebilecek hayırlı evlat sürece sadece bahsettiğim son hastalık kısmında yardım etmekle kalabilir bence. Çünkü onu doğurdunuz diye o sizle her an vakit geçirmeyecek. Aksine sıkılacak bunalacak bence
Evet aynı şeyleri ben de düşünüyorum ve çocuk sahibi olma fikri beni çok korkutuyor. Çocuk istiyorum ama ne zaman bilmiyorum. Kendi hayatım daha önemli geliyor. Kedim var mesela o bile başlı başına bir sorumluluk ona bile bazen tahammül edemediğim anlar oluyor.36 yaştan bildiriyorum. Henüz olmadım. Aslında yıllardır "şu yaşa gel kesin isteyeceksin, şu yaşı gör çocuklara bayılacaksın, biyolojik saatin çalışacak" vs çok şey duydum. Her yıl soruyorum kendime, yok. Hatta garip tarafı yaşım ilerledikçe daha kendi hayatımı sahiplenir oldum. Gerçi bunda şu var ben kendi kariyerime yatırım yaptığım bir süreçteyim, neredeyse bir cocuk kadar vaktimi alıyor, aşk evliliği yaptım eşim en iyi arkadaşım beraber sadece ikimiz olalım çok eğleniyoruz. Yani hayatım çok dolu. Kendimle, eşimle ilgili yaşamak istediğim bir sürü şey var ve bunu söylemek zorundayım çocuk olunca bu özgürlüğümüzün, birbirimize ayırdığımız vaktin ya da en basitinden kendim ile ilgili planlarımın sekteye uğrayacagını düşünüyorum. Çocuğum olursa çok severim, buna şüphem yok fakat önceliğim kendi hayatım. Haftasonu eşimle sabah birden esip hadi kalk gidelim deyip şehir değiştirmeyi seviyorum, yeni olasılıkları seviyorum. Çocuk olduğu zaman büyüse bile her şey okuluna, dersine, vs ine göre ayarlanmak zorunda. Bu açıkçası beni düşünsel olarak boğan bir şey.
Çok kişisel bir karar bu.
Çocuk güzel olduğu kadar da zor bir iş. Hele kadın için tam zamanlı aşırı sabır ve anlayış gerektiren sınırları zorlayıcı bir iş. Şimdi süpermomlar üstüme çullanacaklar ama en ufak bir istemiyorum düşüncesi varsa kafada bence çocuk yapılmamalı. Hele eşiniz de ben istemiyorum ama sen istersen yaparız diyorsa hiç girmeyin o topa. Çocuk illa kendi doğurduğun olmak zorunda değil, yarın pişman olursanız koruyucu aile olursunuz, evlatlık alırsınız vs vs pek çok alternatif yöntem var. Ama çocuğunuz olduktan sonra pişman olursanız alternatifiniz yok, o çocuğa bakmak, büyütmek zorundasınız. Annesinin kendisini bir pişmanlık olarak gördüğü bir çocuk mu daha iyi olur sizce yoksa keşke çocuğum olsaydı pişmanlığı mı?33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Terapi alınİki sene ônce açmışsınız konuyu ne durumdasınız yeni anne oldum bende bin pişmanım bı bataklıga düşmüşümde kurtuluşum yok gibi hissediyorm
Evli misiniz eşiniz ne düşünüyor33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.