Çocuk yapmayıp da pişman olan var mı?

Pişman olanlar toplum baskısından söyleyemez ki.Almanya'da bir kadın bir internet sitesinde çocuk yapmaktan pişman olduğunu yazmış. Kadına etmedikleri hakaret kalmamış, çocuğun kreşinde anneler kadını dışlamışlar. Dikkatinizi çekerim olay Almanya'da olmuş, bir de Türkiye'yi düşünün..

Ben anonim bir çalışma okumuştum, kadınlar gayet dürüstçe nedenlerini yazmışlar. Pişman olunur mu? Bu da bir karar sonuçta, pekala olunabilir. Ama annelik toplumun kadınlara çok baskı kurduğu bir kavram olduğu için çoğu kadın pişmansa bile bunu kabul edemez, ancak vicdan azabıyla kendine eziyet eder. Türkiyede böyle bir şeyi sesli söylemeyi bırak, zaten çoğu kadın kabullenemez bile. Almanlar şaşırdım, kadınlar gayet sosyal eşit haklara sahip olsa da anneliğe yüklenen Meryem Ana rolü değişmiyor demek ki🤐
 
Bir de içtenlikle itiraf edeyim ki ben çocuk yaptığıma pişmanım. Bunu söylemez hiç bir anne demiş bazı arkadaşlar ama ben açık açık söylüyorum. Bundan da çekinmiyorum

Cesaretinizden dolayı sizi tebrik ediyorum, bu toplumda linci göze alıp bunu söyleyecek kadın çok az😶
 
Cesaretinizden dolayı sizi tebrik ediyorum, bu toplumda linci göze alıp bunu söyleyecek kadın çok az😶
Biraz karıştırmışım, Almanya'daki anne kitap yazmış bu konuda. Okuduğum yazı şuydu:

 
33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
38 yaşıma kadar 15 yıl direndim çocuk yapmamak için. 16. Yılda okuldaki yakın arkadaşlarım bir defa dene ileride çok pşlman olursun dediler. Denedim ve şu anda 25 aylık kıızm var. Çocuk sahibi olmak hiç bana göre değilmiş. Hayatımda kimseye çocuk yap demem. Zamanı geri alma şansım olsa, asla arkadaş gazına gelmem
 
Bize de ikinci çocuk baskısi yapılıyor sürekli.yani siz birinciyi yapsanız dahi baskı hiç bitmiyor. İkinci cocuk konusunda yaptığım içinde yapmadığım içinde pişman olma ihtimalim var. Ama yapmadığım icin pişman olursam sadece ben mutsuz olurum oysa yaptığım için yaşayacağım pişmanlıktan masum bir bebek de mutsuz olur.

Konu dışı olacak belkide ama insanların ilerde kendilerine bakar diye bu kadar cocuk sahibi olmasını aklım almıyor. Sonuçta ölümlü varlıklarız ben hep bana bir şey olursa çocuğuma kim bakar diye düşünüp tedirgin oluyor cocuk yapamıyorum.
 
Tek taraflı olmuyor bu işler. Benim de eşim çok istiyor ama ben kendimi hiç hazır hissetmiyorum. Hissedeceğimi de düşünmüyorum. Bence pişman olmazsınız
 
38 yaşıma kadar 15 yıl direndim çocuk yapmamak için. 16. Yılda okuldaki yakın arkadaşlarım bir defa dene ileride çok pşlman olursun dediler. Denedim ve şu anda 25 aylık kıızm var. Çocuk sahibi olmak hiç bana göre değilmiş. Hayatımda kimseye çocuk yap demem. Zamanı geri alma şansım olsa, asla arkadaş gazına gelmem
Cok yazık olmuş. Bu öyle denenecek bir sey değil ki, tüm hayatınızı değiştiren bir şey. Muhtemelen yaşım geçiyor yapmam lazım psikolojisi yine... beynimize islemisler zorundaymışız gibi...
 
Başkasını bilmem ama siz pişman olursunuz bence
Emin değilsiniz, emin olsanız kafanızda soru işareti olmazdı buraya konu açmazdınız.
Eşinizin babalığına güvenmediğiniz için istemiyorsunuz ama ilerde keşke dersiniz bence.
 
Ben evlenirken cocuk istemiyorum hic bir zaman senin icin sorun olur mu dedim. esim de, olsa iyi olabilirdi ama cok sorun degil tamam dedi. 35 yasindayim asla cocuk dusunmuyorum. Kazara hamile kalma korkum var. Cocuklarla cok iyi anlasirim ama yegenim bebekken ablamin cektigi zorlugu gordum ve bu benim karar vermemde etkili oldu. yakin tanidiginizin oglan cocuguna bir kac saat bakmaya calisin. Ya da onun nasil baktigini izleyin. O gereksiz aglamalara, direnmelere katlanabiliyorsaniz dusunun. Dunyada cocuktan bol bir sey yok. Ona ayiracaginiz vakti ve parayi bir hobinize ayirin zengin olursunuz. Bir de kuresel isinmaya en buyuk zarari bir insan daha dunyaya getirerek yani zaten artan nufusa katkida bulunarak yapiyorsunuz.
 
Bence pişman olmazsınız 1 çocuk sadece ne kadar zrlayabilir ki sizi. Hiç uğraşamam derseniz tabiki yapmayın. Ama bir mucizeye bizzat şahit oluyorsunuz çok farklı bişey bebeğimizin olması. eşimi ve beni çok mutlu etti, evet çok yorucu olabiliyor ama yapmasaydım ben pişman olurdum, iyiki diyorum hep.
 
Çocukları severim ama o zorluğunu kaldıramayacakmışım gibi hissediyorum. Ne o kadar sabrım var ne de sinirlerimi o kadar sağlam buluyorum :) arada ufak istek geliyor ama yapacak kadar aşırı değil. Çevrem çok fazla yap bi çocuk, çocuksuz olmaz vs dediği için biraz mahalle baskısından soru işaretlerine kapılıyorum sanırım.
Belli bi yaştan sonra cidden kaldıramıyor insan.O millet susmaz zaten sen bakacaksın büyüteceksin ve hiç biri yanında olmayacak.Sorumlulukları çok fazla bunları yerine getirebilecek maddi psikolojik yeterlilikteyseniz siz bilirsiniz karar sizin
 
Evliyim çocuksuzum hiç de pişman olmadım. Ama eşim de ben ee hayvanlara çok düşkünüz evde kedilerimiz olmasa sadece ikimiz sıkılırız. Bence çiftler çocuk yapmıyorsa çok dolu aktif bir yaşamları olması lazım. Çocuk öyle ya da böyle bir amaç bir yaşama sevinci veriyor biz o sevinci hayvanlarda buluyoruz. Hele biraz da anaç bir yapınız varsa enine boyuna düşünün
 
İsyemiyosanız pişman olmazsınız. Ben olmazdım en azından. Sahip olmadığınız şeyin eksikliğini de hissetmezsiniz.

Ha bazı kadınlar gerçekten doğuştan o duyguya sahip doğuyolar. Çocukluktan bunun hayaliyle yaşayan kadınlar var. Onlar için bu düşünülmeye bile açık bi konu değil.

Herkes aynı olmuyor işte. Etrafımda 2 arkadaşım da sizin gibi çocuk yapmayı düşünmüyorlar, evliler.

Şu anki ekonomik durumlar da bu isteksizliği de çok feci körüklüyor. İnsanlar daha kendi karnını zor doyuruyor. Bi bebeğe "hakkıyla" bakabilmek o kadar zor ki..
 
Hamileliği,doğurması,emzirmeye çalışması,uykusuz geceleri,hastalıkları susmadan saatlerce ağlamaları,iştahsızlığı,düşmeleri kalkmalari,kazaları,kreşe alıştırma süreci,inadı,saçma sapan tutturmaları,insanı çileden çıkaran hal ve hareketleri şimdilik bu kadarını yaşadım,yetti bana... ilkokul sürecini,ergenligini daha ilerisini düşünemiyorum düşündükçe daha kötü oluyorum:KK43: Ben mi sabırsızım yoksa bu süreç herkes için sancılı mi bilmiyorum ama herkes için öyle olsa millet 2.ve 3. çocuğu yapmaz o yüzden problem bende biliyorum. Benim sabrım, merhametim, gücüm,yaşam enerjim çok düşükmüş onu anladım bu süreçte ,Allah affetsin. Evlenmekte çocuk sahibi olmakta, olmazsa olmaz ,mutluluğun tek yolu gibi işlenmiş beynimize içimize ruhumuza
 
Çocuk çok büyük bir sabır gerektiren bir durum ve koşulsuz sevgi istiyor aynı yaştayız evet çok zorlanıyorum ama iyiki yapmışım iyiki olmuş diyorum herkes anne baba olamıyor bence olmamalı da evlat imtihan derlerdi büyüklerim anlamazdım şimdi çok iyi anlıyorum onları benden size tavsiye çocuk düşünürseniz bir gün sinirlerinizi mutlaka aldırın :))
 
33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Benim bir arkadaşım vardı iki kez evlendi çocuk yapacak kadar sağlıklı bulmadı karşı tarafı fakat annelik duygusunu yaşamak için bir pişmanlık duymamak için Malta’ya gitti hastaneden zenci spermi aldı hamile kaldı doğurdu iyi ki yapmaşım hayatımda aldığım en doğru karardı diyor dünya tatlısı zenci bir kızı oldu.Benimde bir kız çocuğum var ve ben 8 günlükken ayrıldım yaşadığım zorluğu tahmin edersiniz ama iyi ki doğurmuşum diyorum…Bence siz bi düşünün
 
Stres sen zaten anneni besledin babanı besledin kardeslerini besledin büyüttün hepsinin yükünü, sorumlulugunu sen aldın bunca yasadıklarından sonra kaygılarının, takıntılarının icinde hele birde böyle kocaya sahipsen cocuk istemen dogru degildi.

Her sey cocuk yapmak degil.
Benim bir arkadaşım vardı iki kez evlendi her ikisiyle de çocuk yapacak kadar sağlıklı bulmadı fakat annelik duygusu yaşamak istiyordu bunun için ve Malta’ya gitti hastanede zenci spermi aldı hamile kaldı dünya tatlısı zenci bir kızı oldu iyi ki doğurdum hayatımda aldığım en doğru karar diyor…Benimde bir kızım var ve kızım doğduktan 8 gün sonra ayrıldım yaşadığım zorluğu tahmin edersin buna rağmen iyi ki doğurmuşum diyorum…Bence siz bi düşünün
 
X