annelik üzerine kafa karışıklığım..

Nedesembilemedimkiben .!.:

Cevapları okuyunca madem annelik bu kadar güzel bizim annelerimiz neden bu kadar mutsuzdu diye sorasım geliyor.burda da okuyoruz mesela toksik,narsist anneler.her anne adayı nasıl bir anne olmalıyım,ona ne verebilirim,devamlı güleryüzlü,neşeli bi anne olabilecek miyim ( ki her çocuğun hakettiği yegane şey mutlu anne )diye sorması gerekiyor.beş karış suratlar, hayatın yükünü çocukların sırtına yükleyen ebeveynler.bunlardan o kadar çok var ki.bilmiyorum ben cesaret edemedim.umarım siz çok mutlu bir anne olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Bazi kadinlarin farkindaliği yok.
Derin konulara inmeden (narsistik anne gibi) en basit örneklerde bile kendini gösteriyor.

Benim eşimin kuzeninin hanimi mesela 2 çocuk sahibi. Üçüncüyü istiyor ama maddi ve manevi yetemiyorlar.
Avrupanin göbeğinde çocuk odalari bile yok. Iki göz (55 metrekare) evde 4 kişi yaşamaya çalışıyorlar.
Çocuklarına daha bir çorba kaynatmiş insan değil.

Kizi (5 yaşında) çürük dişlerle geziyor ve yediği sadece nutella ve tost ekmeği. Kızı daha sağlıklı herhangi bir besin yerken görmedim.
Annesine sorsan dünyanin en en en mükemmel annesi kendisi. Farkindalik = 0
Her kadin malasef kendini ve kapasitesini ölcüp bicemiyor.
Çıkardığı işi (çocuk eğitimi, bakimi) mükemmel sanıyor.
Anne olunca iyice anladim. Malasef bazi çocuklar sadece ama sadece hastalıklı kadinlarin egosunu tatmin etmek için doğuyorlar. Üzücü

Sizin çok güzel bir hayatınız var bence. Bir süre daha bu kadar huzurlu olduğunuz düzeninizi koruyun derim. Aslında çocuk sahibi olmak insanın kendisi için verdiği bir karar. Genellikle de bir şeylerin eksikliğinden kaynaklanıyor. Hayatından memnun olan kimse düzen değişsin istemez, tıpkı sizin gibi. Ama çoğu evlilik sizinki kadar bekar hayatına benzer rahatlıkta ve keyifte ilerlemiyor, bu noktada da kadınlar kendilerine bir motivasyon kaynağı arıyorlar hayata dair. Akla ilk gelen de çocuk tabi. Ama dediğim gibi sizin hayatınız, özgürlüğünüz, yaşadığınız evlilik modeli bir nimet. Biraz daha tadını çıkarın bence

Kimsenin deneyimi kimseyi bağlamaz bir konu bu sorduğunuz.Her tür supriz var hayatda olumlu yada olumsuz.Sizin deneyimleyecekleriniz duyduklarinizla yada okuduklarinizla zerre örtüşmeyebilir.İnsan olarak karakter olarak benden farklı kadınsınız.Ortak anatomi farklı duygular deneyimler.Anlatirsam sadece kendi duygularımı aktaririm.Yanlış yada doğru etkilerim. Karar verirseniz vazgeçip vazgeçmedikleriniz olacak Muazzam bir tatmin duygusu belki ona eşlik eden yetersizlik hissi ve sonsuz bir endişe sorumluluk güzellikler yanında bitmeyen yorgunluk belki başarma hissi belki kaderi kontrol edemediğimiz için korku hepsinin bütünü.Sormadan dünyaya getirip bu dünya kötü niye dogurdun dogurdun bakacaksın en iyiyi vereceksin mecbursun ama sen annesin.Dolu önerme biraz bencillik çünkü ölüp gidip birakacagiz dünyada.Sonucta ne olmak zorunda ne olmasada olur ne şahane ne berbat bunlar kişisel dilerim en güzel duygular ağır bassın.Tahti da bahtida

Ilk kizima isteyerek hamile kaldim öncesinde bir kaybim vardi onu da cok istemistim.Sandim ki bebegimi gorecegim sonra gozlerim selale olup akacak ah yavrum diyip kucagimdan indirmeyecegim o da melek gibi uyuyacak oysa ki öyle olmadı. Dogum sonrasi dönemim igrenc gecti kv sayesinde o lohusaymis gibi bebegi sahiplendi dilim lal olmus gibi ses edemedim belki o an bu isime geldi bilmiyorum cok degisik bir duyguydu.. sonra kv ile kavga ettim cocuk bakimi konusunda catistigimiz icin mesafe koydum arama ama onun yüzünden ama lohusaliktan bilmiyorum bebegimi bir türlü canimi verecek derecede sevemedim sanki hep bir seyler eksikti evet seviyordum ama oturmayan bir seyler vardi.Alerjikti kolikti alerji diyeti yaptim onun icin o her agladiginda yetemedigimde keske biraz daha bekleseydik dedigim zamanlar cok oldu evi b.. gotururdü hic bir isimi tam yapamazdim yapamadikca bunalimlara girdim ben iyi bir anne degilim dedim destek aldım simdi bu düsüncelerime gülüyorum.Anneligi kabullenmem 1 yili buldu o büyüdükce beni gördüğünde gözleri parladikca iletisimimiz kuvvetlendi.
Ikinci defa anne oldum 1 ay önce bu bebegime korunurken (gercekten korunuyorduk) hamile kaldim hic beklemedigim bir anda geldi cok riskli hastanelerde gecen hamilelik gecirdim bu bebegim de ilk cocugum gibi alerjik ve kolik ama hic dert etmiyorum evin isi kaldi mi aman koyvergitsin diyorum disaridan yiyoruz sadece cocuklarima aileme odaklandim o an mutlu muyuz mutluyuz zaman gerisi önemli degil diyorum.Lohusa psikolojisine hic girmedim. Öyle bir duygu ki bu sefer de ilk kizima karsi vicdan yapiyorum sanki ilk kizimi tekrar büyütüyormusum gibi hissediyorum onda yaptigim yanlislari yapmiyorum mesela.Cocuk isteseniz de istemeseniz de insan lohusalikta bocaliyor hele ki ilk cocuksa ne hissedecegini bilmiyor. Hep güzel hep mükemmel gidiyor diyemeyecegim ama dünyanin en güzel hissi diyebilirim.Ama onu o an yasarken degil zaman akip gittikten sonra anliyorsunuz negatif kismi da bu