- 9 Ağustos 2021
- 14.982
- 50.966
-
- Konu Sahibi streshanim
- #321
Yaa sonu beni çok duygulandırdıKolik de olsa süreci doğru yönlendirebilirsen; tadından yenmiyor.
Benim başlangıçta tam bir travma halindeydi (Kendi özel durumlarım da olduğu için); 3 sene stabil kaldım, doktorlarımın büyük teşviki ile bebek yapma kararımı netleştirdim. Kesinlikle bana da çok iyi geleceğini söylediler ancak bilemiyorsun doğacak bebek nasıl olacak. :) Bizim şansımıza kolik çıktı ve benim için double damage zamanları başladı. Tanrım, bir yerde biri kolik bebek yazsa daha, hala böyle anlatasım geliyor ahshs bitiremedim anlatmalara... :)
Neyse sonuç itibariyle o dönemlerden geçtik, elbette o süreçte şunları dedim:
-Susturamıyorsun, yapamıyorsun anneliği
-Yetemiyorum galiba ben bu çocuğa
-Ne halt etmeye doğurdum sanki benden olmazmış anne
Vb...
Kendime çok haksızlık ettiğimi de sonradan anladım. Şimdi "İyi ki sen benim annemsin, seni çok seviyorum" diye gözümün içine bakıp sarılıp öpen bir oğlum var. İyi ki yapmışım. :))
Hahahahah di miTatilde yiyecekler çocuklar sizi haberiniz yok.
Hep toz pembe hayaller.
Hahahahah yok bencede kesinlikle herkes çocuk yapacak diye bişey yok. Herkesin isteği farklı olur bu çok normalBence de o kadar korkunc değildir ama yine de herkes yapmasin ya.Hani uslu muslu da olsa o da sorumluluk istiyor.
Millet 2. Cocugu yapar ben gecen eşime 2. Kediyi mi sahiplensek dedim. Yok dedi yeter bu kediden sonra başka kedi istemiyorum.Tahammul seviyemiz.
Bence bu kadar isteksiz iseniz pişman da olmazsınız gibi. Çünkü pek sevmiyor gibisiniz33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Sizi kastetmemistim aslında konu sahibi için ve genel olarak konuşuyorduk. Ben zorluklara katılıyorum en başından beri bir kez çok kolay herkes yapmalı yazmadım. Ama öcü de değil yani bu çocuklar elbette bir şekilde hallediliyor herşey dedim. Tabiki çocuksuz hayatta olduğu gibi ilerlemiyor,ilerleyemez. Müthiş kolay olacak hiç zorluk olmayacak yazmadım bende hiç. Tabiki kolay değil kenarda büyümüyor. Öyle buyumemelide. Ama oo hayattim bitti mahvoldumda değil bence.Tatile gidilmiyor demedim. Gittiğim şeyin adına tatil denmiyor bence dedim. Çünkü ben çocuktan önce öğlen kalkar yemeğimi yer keyfim gelince denize iner saatlerce kitap okur güneşlenir yüzerdim. Akşam da güzel bir meyhaneye gider saatlerce demlendirdik. Derinlere açılırdım. Şimdi sabah erken kalkıyoruz, her sene umutla yanımda kitap taşıyorum ama çoğu zaman okuyamadan geri taşıyorum. Çünkü arkadaş bulamazsa illa ki bizle oynuyor. Tek başına oyun oynamak çok sıkıcı diyor. Derinlere açılamıyoruz çünkü birimiz denize girince peşinden geliyor. Haliyle kollukla da olsa dubaları aşamıyoruz. Meyhaneye gitmesine gidiliyor çocukla ama dur yavrum yapma yavrum derken genelde ne yediğin ne içtiğini anlamıyorsun. Haliyle biz dokuz on gibi en geç uyutalım da bari odada düzgün içelim diyoruz.
Çocukları canavarlaştırmıyorum. Ama toz pembe tablolar çizip çocuğu kucağına alınca şoka girmesin insanlar diyorum.
Keza bana emzirme harika süper için eriyecek dediler üç ay meme ucu yarasından ağlaya ağlaya emzirirken insanlar neden bazı konuları abartarak kolaylaştırıyorlar demiştim.
Çocuk büyütmek kolay değil, sen hayatını aynı yaşarken o da kıyıda kendi kendine büyümüyor.
En yakın arkadaşım çocuk sahibi olduğundan beri sanırım 2 defa görebildim onda da ben evine gittim. En son artık kuaföre gitmek istiyorum kendime zaman ayırmak istiyorum diyordu. Bir de çok çok isteyerek sahip oldular çok çok seviyor çocuğunu ama ne karı koca hayatları eskisi gibi nede arkadaşım eski arkadaşım. Durumları iyi olmasına rağmen arkadaşım şuan mutsuz.33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Yaa sonu beni çok duygulandırdışu an çok iyileştirici değil mi ya . Ben kedimi böyle bazen içime sokasim geliyor anneğğğm diye bilmiyorum çocuk olunca ne olacak .
O sevgiyi ,duyguyu , keşfedilecek anları hatta sinirını bile tatmadan ölmek istemiyorum . İnşallah kolik bir bebek olmaz . Ama her annenin kendini böyle yetersiz hissettiği acaba yanlış mı yaptım bunu dediği birçok an vardır eminim . Ben geldim 26 yaşına hâlâ annem sana şunu yapamadım şu an yanında değilim diye üzülüyor . Bu sanırım anneliğin kaderi . Senin minik kaç yaşında dillenince ne tatlı olmuştur
Demekki onlar çocuklarını kıyıda büyütüyor ya da yaşam felsefeleri çok farklı. Ben sizi çok iyi anlıyorum. Özellikle tatilde akşamları demlenmeyi bende özledim.Tatile gidilmiyor demedim. Gittiğim şeyin adına tatil denmiyor bence dedim. Çünkü ben çocuktan önce öğlen kalkar yemeğimi yer keyfim gelince denize iner saatlerce kitap okur güneşlenir yüzerdim. Akşam da güzel bir meyhaneye gider saatlerce demlendirdik. Derinlere açılırdım. Şimdi sabah erken kalkıyoruz, her sene umutla yanımda kitap taşıyorum ama çoğu zaman okuyamadan geri taşıyorum. Çünkü arkadaş bulamazsa illa ki bizle oynuyor. Tek başına oyun oynamak çok sıkıcı diyor. Derinlere açılamıyoruz çünkü birimiz denize girince peşinden geliyor. Haliyle kollukla da olsa dubaları aşamıyoruz. Meyhaneye gitmesine gidiliyor çocukla ama dur yavrum yapma yavrum derken genelde ne yediğin ne içtiğini anlamıyorsun. Haliyle biz dokuz on gibi en geç uyutalım da bari odada düzgün içelim diyoruz.
Çocukları canavarlaştırmıyorum. Ama toz pembe tablolar çizip çocuğu kucağına alınca şoka girmesin insanlar diyorum.
Keza bana emzirme harika süper için eriyecek dediler üç ay meme ucu yarasından ağlaya ağlaya emzirirken insanlar neden bazı konuları abartarak kolaylaştırıyorlar demiştim.
Çocuk büyütmek kolay değil, sen hayatını aynı yaşarken o da kıyıda kendi kendine büyümüyor.
Bunlar iyi günlerinKolik ve alerjik bir bebeğim var 18. ayına geldi çok şükür ve bir an bile pişman olmadım.
Maşallah baya büyümüş artık okula başlayacakHeh eve geçmişken cevaplayayım; benim oğlan 6 olacak bu ağustos sonuna. Ben de yakalayıp kucağıma sokuverip tutuyorum bazen "Gel len bura, daha da büyüyünce sığmayacaksın kucağıma, sığıyorken sevim böyle" diyorum. :)
Kolik de olsa, sonsuza kadar öyle kalmıyor. Ha düşmanıma dilemem o ayrı ahsh
Kocamı deli gibi seviyorum 8 yıllık çok güzel giden bir evliliğimiz var ama asla ama asla çocuk düşünmüyorum..
Kocayı sevmemekle alakalı bir durum değil ki bu, bir ömür sorumluluk duygusu, hayatının büyük bir bölümünün çocuğa ait olması, sosyal hayatın sıfırlanması...
Çocuk istememe sebeplerim bunlar. Hatta eşime çok aşık olduğum için de istemiyorum, onunla geçireceğim vakitlerin kısalmasını göze alamıyorum.
Gerçekten kolay çocuklar da var. Ben mesela dördüncü çocuk olarak doğmuşum. Diğer kardeşlerim zormuş ben arada en uslu olanmışım. Koyarlarmış uyurmuşum verirlermişim yetmişim. Oyun desen abim ablam oynatırdı. Arada büyümüşüm hani. Anneannem hep sen dört çocuk büyüttüm deme yavrum yedi çocuk büyüttüm böylesini görmedim derdiDemekki onlar çocuklarını kıyıda büyütüyor ya da yaşam felsefeleri çok farklı. Ben sizi çok iyi anlıyorum. Özellikle tatilde akşamları demlenmeyi bende özledim.
Onu demek istemistim zatenCocuklar restorana gelmesin demediler ki sadece cocuk kabul etmeyen yerler de olsun hani "seçenek" olsun dediler yoksa komple cocuklar yasaklansin demediler.
Ve gercekten boyle bir secenek olmali aslinda. Yaş sınırı olan oteller gibi yani.
Anne olanlar da heryere cocuguyla gitmek istiyor ve hakki ama cocuk aglamasiyla sinema izlemek istemeyen, cocuk gurultusuyle yemek yemek istemeyen insanlar da hakli.Yaygin şekilde olsa harika olurdu.
Evet tabi iki yaşındaki çocuğu kıyıda buyutucem ne yapmamı istersiniz şamandıradan beriye getirmeyelim miDemekki onlar çocuklarını kıyıda büyütüyor ya da yaşam felsefeleri çok farklı. Ben sizi çok iyi anlıyorum. Özellikle tatilde akşamları demlenmeyi bende özledim.
CiRiLLA Gülme ya yaşarken hiç biri komik değil Bir gün tramvaya bindik. Orada da daracık kalabalık alanda milletin bacaklarından fln geçiyor oraya çıkıyor burdan bakıyor. Elini tutsam kaçıyor ben onun gibi cüce olmadığımdan onu yakalayamıyorum falan rezillik halim. Bir teyze “hep mi böyle” dedi. Evet dedim. “Allah sabır versin” dedi
Bu erkek çocukları niye böyleGerçekten kolay çocuklar da var. Ben mesela dördüncü çocuk olarak doğmuşum. Diğer kardeşlerim zormuş ben arada en uslu olanmışım. Koyarlarmış uyurmuşum verirlermişim yetmişim. Oyun desen abim ablam oynatırdı. Arada büyümüşüm hani. Anneannem hep sen dört çocuk büyüttüm deme yavrum yedi çocuk büyüttüm böylesini görmedim derdi
Arkadaşımın kızı var mesela, nereye gitsek hangi mekana girsek önüne dizer pollylerini hiç abartmıyorum bir saat gık demez oynar. Benimkiyle iki yaş arası, benimki tek oynamaz oyum kurmaz arkadaşım kızı kurar oynar.
Mesela denge tahtasıyla oğlum oynarken ünitenin altına sokup basmış kendini hoplarmak için. Resmen çekmeceyi söktü. Aynı denge tahtasıyla arkadaşımın kızı ama içine peluş koyup ee ee diye evcilik oynar. Benimki onla çekmece kırdı. Kolunu kırdı mesela yataktan aşağı kaydırak olsun diye daha üç yalındaydı. Yani biraz da şans işi. Benimki ilgi sever. Hep ilgi ister. Oyunları kurma oyun değildir ordan atlarım burdan zıplarım şuraya asılırım tarzında. Aşırı hareketli bir saniye durmayan bir insan evladı.
Kesinlikle erkeklerin kafa yapısını ben oğlanı büyütürken anladım. Hani burdan düşerim canım acır diyor ama yine de yapıyor. Yani tecrübe edinmiyorlar. Ben burdan düştüm şunu bir daha yapmamayım diye bir idrakları yok.Bu erkek çocukları niye böyleaffet Khomyuk gülüyorum ama bu erkek çocukları çok hareketli oluyor sanirim genelde ve bir şeyleri kırmaya bayılıyorlar bu da erkek annelerinin şansı
Bence erkek çocukları kızlara göre geç olgunlasiyor ne güzel çocukluklarını doya doya yaşıyorlarKesinlikle erkeklerin kafa yapısını ben oğlanı büyütürken anladım. Hani burdan düşerim canım acır diyor ama yine de yapıyor. Yani tecrübe edinmiyorlar. Ben burdan düştüm şunu bir daha yapmamayım diye bir idrakları yok.
Benim büyük oğlan 7-8 aylarında bişeydi ve uçakla Başka bir ülkeye gidiyoruz. Benim oğlan ozamanlar hayatta kucakta durmazdı , bizde yere bırakır emekler dururdu. Uçakta kalkış bitene kadar zor zapdettim. En sonucunda kollarımda güç kalmadı ve bıraktım. Bırakır bırakmaz uçakta bir bir yukarı bir aşagı emekleyip durdu. Bende arkasında tabi. En son sıkılınca gidip hosteslerin bavulunu bulup onları kurcalamaya başladı. Yapma etme diyecek gücüm dahi kalmamıştı zaten hosteslerde gülüp boşver oynasın dediler. Şimdi o günleri hatırladıkça gülüp geçiyorum..CiRiLLA Gülme ya yaşarken hiç biri komik değil Bir gün tramvaya bindik. Orada da daracık kalabalık alanda milletin bacaklarından fln geçiyor oraya çıkıyor burdan bakıyor. Elini tutsam kaçıyor ben onun gibi cüce olmadığımdan onu yakalayamıyorum falan rezillik halim. Bir teyze “hep mi böyle” dedi. Evet dedim. “Allah sabır versin” dedi