Çocuk sahibi olmak istemiyorum

zathara .!.:

Bende istemiyorum ya ... allah günah yazmasın ama çocuk benim için kabus... ömür boyu kurtulamayacağın bir sorumluluk... kocayı boşarsın ama evlat boşanmıyor... Allah isteyen herkese versin,aratmasın ... ama istemeyenlere de merhametsiz,vicdansız muamelesi yapılmasın bir zahmet

Genişletmek için tıkla...

gosrilankago .!.:

Çocuktan nefret etmiyorum. Sadece kendi torununa duyduğu hisleri benim de beslememi beklemesi abes. Herkesin çocuğu, torunu kendine güzel ama diğer insanlar aynı fikirde olmak zorunda değil.
Yani şöyle anlatayım çocuk yanımızda olmadığı zamanlarda bile bana telefondan çekilmiş 100 tane fotosunu göstermesi ve çok tatlı di mi bugün babane dedi sarıldı, sayı saymayı öğrendi vs diye benden onay beklemesi normal değil. Başlarda evet çok tatlı vs diyebiliyorum ama gerçekten bir yerden sonra kaldıramıyorum. 3 saat oturuyorsak 2.5 saati bu muhabbeti çekmek zorunda kalıyoruz ve bunun sebebi de aslında ikna çalışmaları.
Yani ne yaparsam yapayım ben o çocuğu annesi, babanesi gibi şevkle sevemem ve ilgilenemem ki. Ha belki ilerde kendi yeğenim olur severim ama şu an o sıcaklığı hissedemiyorsam ve istemedikçe maruz kalıyorsam burda bir sıkıntı var.

Genişletmek için tıkla...

gosrilankago .!.:

Çocuktan nefret etmiyorum. Sadece kendi torununa duyduğu hisleri benim de beslememi beklemesi abes. Herkesin çocuğu, torunu kendine güzel ama diğer insanlar aynı fikirde olmak zorunda değil.
Yani şöyle anlatayım çocuk yanımızda olmadığı zamanlarda bile bana telefondan çekilmiş 100 tane fotosunu göstermesi ve çok tatlı di mi bugün babane dedi sarıldı, sayı saymayı öğrendi vs diye benden onay beklemesi normal değil. Başlarda evet çok tatlı vs diyebiliyorum ama gerçekten bir yerden sonra kaldıramıyorum. 3 saat oturuyorsak 2.5 saati bu muhabbeti çekmek zorunda kalıyoruz ve bunun sebebi de aslında ikna çalışmaları.
Yani ne yaparsam yapayım ben o çocuğu annesi, babanesi gibi şevkle sevemem ve ilgilenemem ki. Ha belki ilerde kendi yeğenim olur severim ama şu an o sıcaklığı hissedemiyorsam ve istemedikçe maruz kalıyorsam burda bir sıkıntı var.

Genişletmek için tıkla...

gosrilankago .!.:

Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Gulse07 .!.:

Kadınlarla iç içe olan bir mesleğim var ve Çocuklu olanların genelinin en büyük pişmanlığı ... Şimdiki AKLIM OLSAYDI diye başlayan cümlenin sonu DOĞURMAZDIMLA bitiyor... Ah çocuklar olmasa yapacağımı biliyorum vs vs.., Annelikten yorulmuş bıkmış usanmış ruh gibi kadınlarla karşılaşıyorum hergün..

34 yaşında 13 yıllık evliyim anne olmayı hiç istemedim... Eşimde istemiyor... Rahat huzurlu gelecek kaygısı olmadan yaşayıp gidiyoruz... Şimdi diyeceksiniz yarın bir bardak su verenin olmaz diye :) Birincisi kimin ne kadar yaşayacağını kimse bilmiyor, ikincisi herkes evladın hayırlısı diye dua ediyor...

Bizim toplum karşılıksız sevmez....Yaşlanınca bakar diye çocuk yapar, meyvesini yerim diye ağaç diker, salataya doğrarım diye marul eker... Meyvesiz olsada sırf yeşil diye bir ağacı sevmez...Meyvesiz ağaç, çocuksuz aile olmaz...

Başkalarının kalıplarıyla yaşamayın. Kendiniz için yaşayın... Unutmayın herkesin bir tane hayatı var.... Başkada yok...

Genişletmek için tıkla...

ilkbahar_15 .!.:

Tabiki çocuk istemeyebilirsiniz.Kendinizi dinlediğinizde neler hissettiğinizi merak ettim.Meselå,çocuk sevmiyorum derken.Çocuk gördüğünüzde veya herhangi bir nedenle bir çocukla iletişiminiz olduğunda ne hissediyorsunuz.Size çocukların yaptığı hareketleri,konuşmaları, sevimli ya da komik geliyor mu?Yoksa, çocukları sadece bakması zahmetli,sürekli ağlayan sıkıntı verici varlıklar olarak mı görürsünüz.
Kayınvalideniz de bu çocuk sevmeme olayınızı,kafasında anlamlandıramadığı için hormonlarına baktır demiştir.Hani genel olarak her kadında bu anne olma isteğinin varolduğunu düşünerek.

Genişletmek için tıkla...

begonyabahcesi .!.:

Bence baştan eşinizle o şekilde anlaştıysanız kimseye laf düşmez. Eşinizin ailesi ile de eşiniz konuşması gerekiyor. Sizi böyle darlamaları hiç hoş değil.
Ben de çocuk istemiyorum açık konuşmak gerekirse - yanan tutuşan bir isteğim yok ama eşim isterse bir tane yapabiliriz tabiki. Ben de acaba bende bir gariplik mi var diye düşünüyorum çünkü etrafımda herkes çocuk aşkı ile yanıp tutuşuyor. Anneme söyledim aslında hiç çocuk yapmak istemediğimi - kadın şoke oldu! Asla böyle bir şeyin mümkün olmadığını hayatımın hatasını yapacağımı belirtti. Ama yani ben de 32 yaşındayım ve hiç çocuk isteği yok.

Genişletmek için tıkla...

LaMademoiselle .!.:

allah şifa versin
ben de eylül-ekim gibi hamile kalmayı planlıyorum aslında... yani bir sorun var mı yok mu o zaman çıkacak
yine de içten içe istiyor muyum hiç emin değilim.
ya 3 4 yıl sonra pişman olursam o zaman da geç olursa diye korkuyorum
arkadaşlarımın da çocukları var hem de en sık görüştüğüm hepsinin
hiç de özenmiyorum gibi yaa, hiç ne güzel onların çocukları var benim de olsam demedim
hele şimdi 3 4 yaşlarındalar, o şımarıklıkları hiç çekilir gibi değil geliyor bana

Genişletmek için tıkla...

Wynonna .!.:

Cocuk istememek normal de kayinvalideniIn torununun tatliligindan bahsetmesini yazarken parantez acip bence degil demeniz de normal bir tepki degil bence sanki cocuklara karsi gereginden fazla negatiflik besliyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

Boleyn Kizi .!.:

Sen ben olabilir misin acaba. Ayni durumdayım. Istemıyorum. Ama ya pişman olursam diyorum. Ekim gibi planlasam mı diyorum. Ay yok dur cesaretim yok diyorum.

Çocuklu ortama girince de kendime neden geldim buraya diye beddua ediyorum.

Deliriyorum

Genişletmek için tıkla...

Milana22 .!.:

Her kadin dogurmak zorunda degil , anne olmak zorunda da degil , toplumun kadina direttigi sacmaliklardan biri sadece
Kararinizin arkasinda durun , net olun , hadlerini bilip bu konuda konusmamalari gerekiyor
Size saygi duymayi ogrenmeleri lazim

Genişletmek için tıkla...

gosrilankago .!.:

Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...

LaMademoiselle .!.:

o zaman ekimde berabercene şu ekim anneleri forumlarına katılalım hahaha
ya da kasım mı desek
sonra çocuğumuz gıcık bile olsa "ah yavrum melek o melek" deriz
komşuların burnundan getirtiriz nihahahhaa

Genişletmek için tıkla...

Silent_women .!.:

Bu yorumunuzu okurken 21 aylık kızım yanımda şuan ona baktım,öyle masum öyle farklıki..
hani demişsiniz ya "kocayı boşarsiniz ama evlat boşanılmıyor "diye.
Rabbim ömrümden ömür katsın evladıma versin..ondan ayrı 1 gece bile düşünmek çok zor
Çocugum olmadan önce etraftaki çocuklara bakar ne zor derdim.
Ama anneye babaya öyle değil çocuklar.
Dişarda yabanci ortamlarda dünyaya uyum sağlama aşamasında bazen zor oluyorlar.
Benim kızım şuan benim için iyi mesela ama bekar arkadaşim var ona huysuzluk yapiyor ister istenez o arkadaşimda belki sizin gibi düşünüyor.
Tabiki herkes anne olmak zorunda değil ama anne olanlarda bu duyguyu tadanlarda emin olun evlatlari olmadan duramazlar bilin istedim.
bian pişman olmadim hep iyiki dedim.
bana en güzel yol arkadaşi.
günüm ne kadar kötü geçerse geçsin kizimin bir anneeeee demesi unutturuyor herşeyi.
istemsizce yazdim dusuncelerimi,sadece paylaşmak istedim

Genişletmek için tıkla...

gosrilankago .!.:

Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...