• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk sahibi olmak istemiyorum

Biz de cocuk sahibi olmak istemiyoruz. Cogu zaman "cocuk harika, cocuk muhtesem, cocuk mikemmel bisey" diye bir suru dil döken oluyor. Kuzenimin yeni bebegi oldugunda belki cocuk hevesim, istegim gelir diye kucagima tutuşturmuşlardi bebegi :D bence gülüp gecilecek seyler.

Onun disinda yengenin hormon muhabbetine saglam bir cevap gerekirmiş keske tepkisiz kalmasaymissiniz. Evime ben de cocuklu misafir dahi pek almiyorum benim de kafam kaldirmiyor cunku bunu uygunca soyleyebilirsiniz, esin de biraz destek olaun sana bu konuda. Zorla gelecek degiller.
 
Yalnız olmadığımı bilmek güzel :)
Burda herkes yaş grubumuzda olduğu için anlayışla karşıladı yazdıklarımızı ancak gerçek hayatta bunun bir tercih olduğunu anlatmak imkansız ve ne yazık ki çoğu insanın gözünde hep eksik olacağız.
Burdan çok güzel yanıtlar aldım ama yine de doktora gideceğim mutlaka burayı güncellerim.
Lütfen güncelleme yapınca hemen bir Boleyn Kizi Boleyn Kizi şeklinde beni etiketle :)
 
Ben çocuklarla ne konuşmam gerektiğini bağırdıkları ağladıkları zaman ne yapmam gerektiğini ya da bişeyi yapmamaları gerektiğinde ne söylemem gerektiğini bilmiyorum. Evet bana sıkıntı veriyor bu durum. Yani zorla seviyomuş gibi görünmeye çalışıyorum ama açıkcası evet bana sevimliden çok problemli gibi geliyorlar. Isınamıyorum. Tahmin edilemez geliyor ve ne yapacaklarını öngöremiyorum. Bence çocuklarla kimyam tutmuyor
Evet sizi çok iyi anladım.Böyle düşünmenize sebep,belki de hep olumsuz örneklerle karşılaşmış olmanız olabilir.
Çocukları çok seven biri olmama rağmen tahammül etme noktasında zorlandığım zamanlar olmuştur.Hep bakması çok zahmetli gelmiştir.
Dediğiniz gibi kimya uyuşmasıda önemli.
İki küçük ve çok akıllı kız kardeşin birbirleriyle oyun oynarkenki sohbetlerine tanık oldum.Günlük hayatla ilgili öyle güzel sohbet ediyorlardı.Büyük insan gibi.Çok sevimlilerdi.Onların halini görünce ,keşke benimde kızlarım olabilseydi diye düşünmüştüm.
Kendini yerlere atarak,çığlık çığlığa bağırıp,ağlayan çocuk gördüğümde de,haydii ne olacak şimdi demişimdir.
Çocuk fikri ürkütücü gelebiliyor.
Allah isteyen ve bakabilecek olanlara nasib etsin diyelim.
 
Toplum baskısı çok kötü bir şey.
Çocuk olsa hani 2. nerde hemen yapın derler. Sürekli baskı baskı...
Siz özgürsünüz ve eşiniz de kabul ettiyse kimse karışmamalı.
Hiç kafaya takmayın.
Ben şuan gebeyim ve eşimle ortak tercihimiz.
Siz istemiyorsanız size baskı yapmaya gerek yok.
 
Gerçekten bu kadar itici mi geliyor çocuklar ve çocuk sahibi olmak konusu. Şaşırtıcı çünkü ne yaşamış olabilirsiniz ki bir saat çocuk görünce baş ağrısından uyuyamıyosunuz. Bence hormonlar da değil de başka şekilde sıkıntı olabilir. Kendi canınızdan size benzeyen taptatli bir kız çocuğu hayal edin sizinle uyuyan uyanan öpen koklayan. Düşünun bir daha bence.
 
En son çare o gibi eşimin ameliyat olmasi gerekiyor bazı dr larda ameliyat olursa bile sperm bulunmaz diyorlar oda korkuyor ameliyat olmak istemiyor 😑
Başka çocukların davaranışları size kabus gelebilir ama kendi evladın öyle olmuyor ki ben anne olmadan önce yaramazlık yaparsa azcık döverim diyordum doğunca yaramazlık yapınca hiç kızamıyorsun çok değişik bir duygu dünyada tadılması gereken bir duygu evet biraz başlarda zahmetli ama daha sonra size çok güzel bir arkadaş şu gün için değil de ilerleyen yılları düşündüğüm zaman kardeşlerim yuva kurup çoluk çocuk sahibi olduğunda annem babam hayattan göçüp gittiği zaman eşim de yanımda olmadığını düşünürsem ki Allah korusun öyle birşey olmaz inşallah candan ciğerden bir kişi kalıyor geriye düştüğünde elinden tutacak bir yudum kahve yudumlayabileceğimiz yahut derdimi çekinmeden anlatabileceğim biri

Bir örnekle anlatmak istiyorum amacım siiz çocuk yapmak için ikna etmek değil sadece farklı bir bakış açısı sunmak için

Annem ameliyat oldu ve bikaç hafta hastanede kaldı benim de küçük çocuğum var her gece yanına gidemedim sağolsun kardeşleri kardeşlerinin eşleri gelip birer gece kaldılar anneme yemeği biz yediriyorduk annem bigün dedi ki "kızım iyi hoş teyzenler yengenler de yemek yediriyor Allah razı olsun ama çekiniyorum onların elinden yerken senin elinden yerken öyle olmuyorum evladın başka bişey işte canından can oluyor" bu dediklerini annemin evlat sahibi olmasaydım asla anlayamazdım Allah isteyen herkese tattırsın çok güzel bir duygu onun karnı doyduğunda sen doymuş gibi mutlu oluyorsun bir yeri acısa benim acısaydı keşke diyorsun her güldüğünde içinde sanki kelebekler uçuşuyor gibi sevinmek ne eş aşkına benziyor neee anne baba kardeş velhasıl kelam çok yazdım kusura bakma tercihine saygı duyarım sadece bir de bu yönden bak diye yazdım.
Ayy 2sene evlat sahibi olmak için bekledim şimdi çok şükür hamileyim ve gözlerim doldu okurken ne kadar güzel anlatmışsın 😍
 
Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Tabiki çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz bu sizin tercihiniz
Ama bişeyi merk ettim çocukları hiç mi sevmiyosunuz ay ne kadar sevimli bi çocuk dedğiniz hiç olmamışmıdır.. yanlış anlamayın tabiki bu da bi tercih meselesi merak ettim sadece
 
R Rahel149 merhaba eşiniz azospermi ve spermlerinde hücreler var ise mikrotese ameliyatı olsun.
Farklı bı rahatsızlıgı var tehlike var ise tabi ki olmasın.
Fakat bu ameliyat sonunda çok başarı hikayesi çok çok fazla.
Rabbim inşallah tez vakitte size de bu mucizeyi yaşatsın inşallah.
Rabbimin mucizesi bitmez.
 
Yanlış anlamayın ama bana bu biraz kibir gibi geliyor. Zaten homo sapiens olarak dünya kaynaklarını tükettik. Benim bir parçam kalsa ne kazanacak ki dünya, ben kimim ki dünyaya ardımda bişey bırakmam gereksin diye düşünüyorum.

kibir değil bence, sadece devam etme isteği, sonum hiçlik olmasın düşüncesi.
insanın kendini önemli görmesi değil, sadece varolma mücadelesi.
 
Ben çocuklarla ne konuşmam gerektiğini bağırdıkları ağladıkları zaman ne yapmam gerektiğini ya da bişeyi yapmamaları gerektiğinde ne söylemem gerektiğini bilmiyorum. Evet bana sıkıntı veriyor bu durum. Yani zorla seviyomuş gibi görünmeye çalışıyorum ama açıkcası evet bana sevimliden çok problemli gibi geliyorlar. Isınamıyorum. Tahmin edilemez geliyor ve ne yapacaklarını öngöremiyorum. Bence çocuklarla kimyam tutmuyor

Enteresan. İsteyip istememekte özgürsünüz tabi. Acaba nasıl bir cocukluk geçirdiniz? Kardeşiniz var mı, Aile bağlarınız nasıl?
Etrafınızda cocuk yok mu fazla? Bugüne kadar hiç başkaları için fedakarlık yaptınız mı? Fedakarlık yapabilecek kadar sevmek ne demek bunu tattınız mı?
 
Tam olarak ben. Aşırı negatiflik besliyorum. Bir çözüm òneriniz var mı. Varsa söyleyin. Böyle olmaktan ben de hiç memmun değilim.
Cevrenizde cok fazla aglayan mizmiz yaramaz cocuklarami maruz kaldiniz acaba:) bebek veya cocuk gorunce en kati insanin bile yuzunde bir gulumseme olusur genelde..birde cok masum bakima muhtac canlilar oldugu icin nasil negatiflik beslenebilir diye insan sasiriyor bir psikolog vardir aramizda mutlaka cocuklara karsi negatif hislerin sebebi nedir veya normal bir davranismi bizmi yanlis dusunuyoruz merak ettim:)
 
Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Evet,kvnizle aynı fikirdeyim,kesinlikle çocuk sahibi olmalısınız,bu her kadının olmazsa olmazı olmalıdır..
Olun ki şanınız artsın,"anne o anne,ANNE taammı"denilebilsin hakkınızda,stres topunuz her an elinizin altında olsun,sevgisiz büyüyen çocukcağız canından bezsin,yine de onu doğurdunuz diye ömür boyu minnettar olması beklensin çevresi tarafından,mutsuzlara yeni bir mutsuz eklensin:işsiz:
Doğurun evet,istemeseniz de,kv babaanne olsun da gerisi önemli değil,haklı kadın ;)
 
Tabiki cocuk sahibi olmak istemeyebilirsiniz, bunda bir anormallik yok. Anormal olan insanlarin böyle ciddi bir konuda baski yapmalari. Siz net bir sekilde cocuk istemediginizi, esinizin yegeniyle de vakit gecirmekten hoslanmadiginizi, bu konudaki israrli tutumdan rahatsizlik duydugunuzu söyleyin. Hala anlamazlarsa esiniz sert bir sekilde bir daha bu konunun acilmasini istemedigini ifade etsin.
 
Enteresan. İsteyip istememekte özgürsünüz tabi. Acaba nasıl bir cocukluk geçirdiniz? Kardeşiniz var mı, Aile bağlarınız nasıl?
Etrafınızda cocuk yok mu fazla? Bugüne kadar hiç başkaları için fedakarlık yaptınız mı? Fedakarlık yapabilecek kadar sevmek ne demek bunu tattınız mı?
Bana hiç enteresan gelmedi,bence istemeyenler her devirde vardı,ancak şimdi açıkça söyleyebiliyorlar.
Ben bekarken bile çocuklarım olsun istiyordum,oldu da çok şükür.
Fakat istemeyenleri sonuna kadar anlıyorum,ve saygıyla karşılıyorum.
En azından iki yüzlülük yapmıyorlar:9:
Gerçekten isteyen ve hakkını verebileceklere versin rabbim.
 
Evet,kvnizle aynı fikirdeyim,kesinlikle çocuk sahibi olmalısınız,bu her kadının olmazsa olmazı olmalıdır..
Olun ki şanınız artsın,"anne o anne,ANNE taammı"denilebilsin hakkınızda,stres topunuz her an elinizin altında olsun,sevgisiz büyüyen çocukcağız canından bezsin,yine de onu doğurdunuz diye ömür boyu minnettar olması beklensin çevresi tarafından,mutsuzlara yeni bir mutsuz eklensin:işsiz:
Doğurun evet,istemeseniz de,kv babaanne olsun da gerisi önemli değil,haklı kadın :KK66:
👏👏👏
 
Bunu insanlara nasıl anlatırız bilmiyorum fakat bende aynı düşüncedeyim.. 2 senelik evliyim 32 yaşındayım ama anne olmak fikri bana çok uzak. Sanırım bizim toplumumuzun bunu sindirebilmesi için bi 100 yıl geçmesi gerekiyor.
 
Cevrenizde cok fazla aglayan mizmiz yaramaz cocuklarami maruz kaldiniz acaba:) bebek veya cocuk gorunce en kati insanin bile yuzunde bir gulumseme olusur genelde..birde cok masum bakima muhtac canlilar oldugu icin nasil negatiflik beslenebilir diye insan sasiriyor bir psikolog vardir aramizda mutlaka cocuklara karsi negatif hislerin sebebi nedir veya normal bir davranismi bizmi yanlis dusunuyoruz merak ettim:)
Ben çocukluktan beri annem hemşire ya da öğretmen çocuğu bakıyordu. Yani evimizde hep bir çocuk oldu.

Biz biraz büyüyünce de annem işi oldukca çocukları bize birakmaya başladı. Ve ben bundan hoşlanmıyordum.

Etrafımda en gec evlenen benim. Çünkü özgür yetiştim.

Bütün yakın çevrem icinde çocuğu olmayan tek benim.

Her bir araya gelisimizde en azından 3 çocuk oluyor.

Ve Allah daha cok versin sevenim coktur. Hep bana gelinir. Allah ayaklarıni evimdeb eksik etmesin. Ama bi baksalar cocuklarına...

Mumlarımın iplerini söken... kitapligimi boyayan... tuvalete gitmeye igrenip koltuğuma çişini yapan (5 yaşında)..
Elinde cipsle yatagimin uzerinde ziplayan.


Devami var da kısa keseyim.

Asil ofkelendigim annelerdir hic şüphesiz. Onun farkındayim.


Ama sonuc olarak etrafımda anne olmaktan dolayı pisman olanların soyledikleri de eklenince negatifliģim zirveye ulaştı.

Burda iyice düşünmeden anne olanların etkisi de var yani.

O kadar olumsuzum ki, birkac arkadaşım bende yatıya geldikleri zaman cocuklarinin ekstra yaramazlik yaptıklarını söyledi. Yani "bu kadar da degil bu çocuk acaba senden mi etkileniyorlar hani cocuklari sevmiyosun ya" dediler.

Ki mantıksız değil bence. Etkileniyor olabilirler .

Tek sebep benim psikolojim deggil yani. Kolektif bir çalışmanın sonucu benim bu durumum.
 
Bana hiç enteresan gelmedi,bence istemeyenler her devirde vardı,ancak şimdi açıkça söyleyebiliyorlar.
Ben bekarken bile çocuklarım olsun istiyordum,oldu da çok şükür.
Fakat istemeyenleri sonuna kadar anlıyorum,ve saygıyla karşılıyorum.
En azından iki yüzlülük yapmıyorlar:KK9:
Gerçekten isteyen ve hakkını verebileceklere versin rabbim.

Çocuk istememek normal ama cocuk sevmemek bana enteresan geldi.
Ben aksine cocuk severim büyükleri sevmem (:
 
O kadar olumsuzum ki, birkac arkadaşım bende yatıya geldikleri zaman cocuklarinin ekstra yaramazlik yaptıklarını söyledi. Yani "bu kadar da degil bu çocuk acaba senden mi etkileniyorlar hani cocuklari sevmiyosun ya" dediler.

Ki mantıksız değil bence. Etkileniyor olabilirler .

yok be canım yaa öyle şey olur mu, hiç sanmıyorum ben. hem çocuğum yaramazlık yapacak hem de karşı taraf suçlu olacak. tamam biz de çocuğumuz olursa arkadaşların evinde bir şey kırdıklarında "ya negatif enerji var bu evde yoksa hiiiççç yaramaz değillerdir" diyelim. millet de çakal :işsiz:
 
Back