Zaten hiçbir zaman çocuk isteğim olmadı ya da çocuklarla yakıın ilişki kuramadım. Bunda yakın çevremde ve ailemde çok fazla çocuk görmemiş olmamamda etkili oldu.Ama çevremde yeni anne olan arkadaşlarımı görünce bu kararım pekişti, artık kadınlar pişmanlıkları konusunda daha net konuşabiliyorlar. Yeni kuşak annelik kutsaldır ve her kadın anne olmalıdır diye düşünmüyor sanırım. Yakın arkadaşlarımdan gördüğüm ve duyduğum şeyler beni anne rolünden giderek uzaklaştırdı. Kendimi, yıllardır emek verdiğim işimi bırakmış, gözlerimin altı mor, birine bağımlı , 6 aydır uyumamış , bir kahve içmek için eşini beklemek zorunda kalan ve ömür boyu bir sorumluluk almış biri olarak göremiyorum. Daha doğrusu istemediğim birşey için bunları neden kaldırayım ki.
Çocuğu olup bundan mutlu olan annelere saygı duyuyorum, yazdıklarım yanlış anlaşılmasın.