Çocuk sahibi olmak istemiyorum

Kellebek321 .!.:

Çok şaşırdım ilk defa çocuk istemeyen birini görüyorum tamam başka cocuklar size sevimsiz gelebilir ama kendi cocugunuzu hayal ettiginde onu da mi sevemessiniz bence psikologa gidin ve anlatin çocuk istememenizin normal olup olmadigini sorun normal derse yapmayin (ama içimden bi ses diyor ki kazayla çocuğunuz olursa çocuğunuza deli gibi aşık olacaginizi söylüyor)

Genişletmek için tıkla...

Ay ne alakası var.
Herkes çocuk istemek zorunda mı ki? Öyle bir kural yok diye hatırlıyorum. Siz çocuk yapmak için uğraştığınız ve çocukları sevdiğiniz (topiklerde birkaç kez denk gelmiştim yorumlarınıza, oradan biliyorum.) için size garip geliyordur sadece, yoksa istememek de istemek kadar normal bir durum.
Bende sevmiyorum çocukları, hatta bu zamana kadar elime çocuk alıp bakmışlığım, sevmişliğim yoktur. Kendi çocuğum olursa çok severim, ondan eminim. . Ama psikologlara göre gayet normal bu durum. Bunu biliyorum. Çünkü hastalıkların arasında "çocuk istememe hastalığı" diye birşey yok. Dolayısıyla gayet doğal birşey bu. Herkes anne olacak, çocuk doğurup bakacak diye bir durum yok. Ama Allah hepimize hayırlı evlat versin, isteyen herkes anne baba olsun inşallah.

Istememeniz anlaşılabilir ama nefret kusuyor gibisiniz sanki pekte normal degilsiniz

samantha .!.:

Aman deyim yapma sakin. Ben de seninle ayni kafadayim. Cogu insanin cocugu cok sevimsiz gelio bana. Bak ne tatli derler bos bos bakarim. Boyle birinin milletin aklina uyup cocuk yapması yıkım oluyo. Bence cocuk yapmak istemek biraz fakirlikten. Yapacak biseyleri yok hayatta bi tatile gitseler dunya para. Onu yapip onla avunayim deyip dünyadan vazgeciolar. Ha cok zenginler de her seyi denio bi o kalio ondan yapio. Yoksa akil isi degil.

Genişletmek için tıkla...

Çocuk yapmama kararınıza saygı duyarım, buna mecburumda zaten ayrıca çevrenizde de olması gereken bu.
Ama çocuk sevmemek, ne bileyim bana aşırı bir duygu gibi geldi. Bazı çocuklar sevimli gelmeyebilir onuda anlarım da, sevmemek çok uç bence. İnsanoğlunun en saf, en katkısız hali. En iyi huylu, en iyi karakterli yetişkinden bile daha masum bir varlık nasıl sevilmez.
İlk çocuğum olduğunda fakir değil, eh işte orta halliydik. İkinci de şartlarım bir tık daha üst düzeydeydi. Ama ikisini yaparken de sizin bahsettiğiniz fakirlik! düzeyinde değildik. Gerçi zenginlik/ fakirlik derecesi talep ve beklentilere göre değişen bir durum bence o ayrı. (ortalama gelir düzeyinin altında değilse)

Ama emin olun bir çocuğa yapılan harcama bahsettiğiniz tatillerin çok çok üstünde. Bu sene sırf okul/ kurs harcamalarımız bile bize bir kaç yurtdışı tatili yaptırırdı. Ama onlara duyduğum karşılıksız sevgi, hissettiklerim bir tatille kıyas bile olmaz. Çok şükür ortalama her aile kadar belki bir tık fazla sayıda tatilimizide yapabiliyoruz ayrıca. Bahsettiğiniz çocuk yapma/yapmama kriterinden kusur kalmadık.

Bu evlenmek istemiyorum demek gibi bir şey, anlamalarını beklemeyin ben daha evlenmek isteyip de evlenmememin sebebini sorgulamalarından sıyrılamadım,

Renklihatun .!.:

Evet çok yorgun bir anneyim hakli olabilirsin çünkü komisamayan ve beni cok zorlayan bir oğlum var Allah canlarina saglik versin ama tükenmiş durumdayim ve anliyorum konu sahibine neden anne olmak istemiyorsun demedim ben ya da neden sevmiyorsun da demedim sadece baş belasi ne biliyim ağır bir cümle hani o kadar emek vererek büyüttüğüm bir insana belki dw ben alinganlik etmişimdir olabilir eger yanlis düşündürsem üzgünüm.
Son günlerde fazlaca evlatlardan yana sıkıntı var dedigim gibi biri konuşamıyor digeri fazlaca isyanlarda dil terapisti bulmaya ugrasiyorum derken belki de ben beceremedim bu annelik işini diye sorgularken buluyorum kendimi neyse konudan gitsem iyi olucak

Genişletmek için tıkla...

Konuyu dağıtmak istemiyorum ama İstanbul'daysanız dil-konuşma terapisti konusunda yardımcı olabilirim.

derin sularda .!.:

Konuyu dağıtmak istemiyorum ama İstanbul'daysanız dil-konuşma terapisti konusunda yardımcı olabilirim.

Genişletmek için tıkla...

Konuyu al istedigin kadar dağıt Sizin yorumlarınızi hayata bakış açınızı o kadar çok seviyorum ki iyi ki yazdiniz ilginiz için cok cok teşekkür ederim.
Antalya ya taşındım 4 ay önce dil terapistine götürdüm kreş ile birlikte çalışıcaz algısı çok iyi düzeyde dedi kelimeler çıkarmaya basladi şimdi ama cümle kuramiyor ve hala çok hırçın bu da beni çok üzüyor bilemiyorum kreşte belki biraz düzene girer çünkü kural tanımıyor surekli bağırıyor ve bana adeta yapışık durumda tükenmiş bir haldeyim mesajiniz nasil iyi geldi anlatamam.

-algosnemesis61- .!.:

Ay ne alakası var.
Herkes çocuk istemek zorunda mı ki? Öyle bir kural yok diye hatırlıyorum. Siz çocuk yapmak için uğraştığınız ve çocukları sevdiğiniz (topiklerde birkaç kez denk gelmiştim yorumlarınıza, oradan biliyorum.) için size garip geliyordur sadece, yoksa istememek de istemek kadar normal bir durum.
Bende sevmiyorum çocukları, hatta bu zamana kadar elime çocuk alıp bakmışlığım, sevmişliğim yoktur. Kendi çocuğum olursa çok severim, ondan eminim. . Ama psikologlara göre gayet normal bu durum. Bunu biliyorum. Çünkü hastalıkların arasında "çocuk istememe hastalığı" diye birşey yok. Dolayısıyla gayet doğal birşey bu. Herkes anne olacak, çocuk doğurup bakacak diye bir durum yok. Ama Allah hepimize hayırlı evlat versin, isteyen herkes anne baba olsun inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Anormal demiyorum ama bundan da emin değilim yani insan geçmişinde bazı travma sonucu bilinçaltında çocuk istememe durumu doğabilir yani demek istediğim çocuk istiyordur ama istemedigini zannediyordur yetmişine filan gelince iş işten geçince pişman olsun istemem sadece gerçekten mi istemiyor yoksa başka sebep mı var bunu psikolog soylesin istedim

Kellebek321 .!.:

Anormal demiyorum ama bundan da emin değilim yani insan geçmişinde bazı travma sonucu bilinçaltında çocuk istememe durumu doğabilir yani demek istediğim çocuk istiyordur ama istemedigini zannediyordur yetmişine filan gelince iş işten geçince pişman olsun istemem sadece gerçekten mi istemiyor yoksa başka sebep mı var bunu psikolog soylesin istedim

Genişletmek için tıkla...

Hayır.
Bu sitede çocuk istemediği için psikoloğa giden insanlar da vardı yani. Bu gayet normal bir durum. Siz nasıl deli gibi çocuk isteyip tedavi oluyorsanız, onlar da istemeyip korunuyorlar. Hani anormal bir durum yok. Mesela siz dondurma yemeyi seviyorsunuz ama bir başkası sevmiyor. Siz ona "nasıl dondurma sevmezsin, psikoloğa git" diyebilir misiniz? Bu da öyle birşey.

her kadin anne oladak, her evlilik cocukla taclanacak diye birsey yok. hatta bu düşüncenize aşırı saygi duyuyor ve istemediğiniz halde yapmamanizi tebrik ediyorum. sirf cocuk sahibi olmak icin cocuk yapan, üreyen insanlar var. yahu bizler hayvan degiliz aklimiz fikrimiz var bunun kararini tabiki biz vericez. insanlari hayvanlardan ayıran en büyük özellik düşünme yetisidir. ama cevremiz hala insana evrilememis yetişkinlerle dolu. tebrik ediyorum sizi..

Söylenecek herşeyi söylemişler, tek bir şey hariç. Kayinvalidenizi ikna edemezsiniz
Ondan bunu anlamasini beklemek zaten ona haksızlık olur bence.
Siz olabildiginc duymuyormus gibi davranın.

gosrilankago .!.:

Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Aynı ben :)

Bir kez evlenip boşandım, kürtaj vakam var onun bile travmasını 3 yılda atlattım... Çocuk istemiyorum, anne olmak kesinlikle istemiyorum.. Ruh uyumu sağladığım biri olursa o zaman evlilik düşünebilirim.. Bu toplum zor bir toplum... Bu konuda herkesin çenesini gayet kapatıyorum.. Alttan alamam kimseyi.. Saygı duymak zorundalar.....

Çocuk istememek normal ama çocuklardan nefret etmek psikolojik bir rahatsızlık.

Evliligimiz ureme uzerine kurulu degil deseniz nasil olur?
Yazdiklarinizdan aslinda cocuklari sevmediginiz icin cocuk yapmak istemediginizi anladim. Cunku katlanamiyorsunuz bile. Eger cocuk sevmiyorsaniz cocuga da yazik olur zaten. O yuzden en dogru karari vermissiniz cocuk istememekte. Cunku cocuk yapmak buyuk ozveri isteyen birsey. Sanirim yapilacak en dogru sey cocuk icin size baski yapildiginda net bir sekilde cocuk istemediginizi dile getirmelisiniz.

Zaten bunca baskiya yapasi olsa da yapmaz insan...

captain price .!.:

Abartmayin yahu sanki tüm bebekler çaki

Genişletmek için tıkla...

Ben kızıma diyorum bazen çakiiii

Çocuk sevmemek neden herkese tuhaf gelmiş? Bana da kendi çocuğum ve tanıdığım çocuklardan başkası sevimli gelmiyor. Hala parkta falan çocuk seslerinden hoşlanmıyorum.
Ama şu var ki çocuk sevmeye biri olarak bana sevimlilik yapmaya çalışan bir çocuğa boş boş bakardım çünkü sevimli gelmezdi. Şimdi benim oğlum etrafa gülüo şirinlik yapmaya çalışıp karşılık alamayınca kahroluyorum :/

gosrilankago .!.:

Zaten hiçbir zaman çocuk isteğim olmadı ya da çocuklarla yakıın ilişki kuramadım. Bunda yakın çevremde ve ailemde çok fazla çocuk görmemiş olmamamda etkili oldu.Ama çevremde yeni anne olan arkadaşlarımı görünce bu kararım pekişti, artık kadınlar pişmanlıkları konusunda daha net konuşabiliyorlar. Yeni kuşak annelik kutsaldır ve her kadın anne olmalıdır diye düşünmüyor sanırım. Yakın arkadaşlarımdan gördüğüm ve duyduğum şeyler beni anne rolünden giderek uzaklaştırdı. Kendimi, yıllardır emek verdiğim işimi bırakmış, gözlerimin altı mor, birine bağımlı , 6 aydır uyumamış , bir kahve içmek için eşini beklemek zorunda kalan ve ömür boyu bir sorumluluk almış biri olarak göremiyorum. Daha doğrusu istemediğim birşey için bunları neden kaldırayım ki.
Çocuğu olup bundan mutlu olan annelere saygı duyuyorum, yazdıklarım yanlış anlaşılmasın.

Genişletmek için tıkla...

Eşinizle çocuk istememe konusunda bu kadar kararlıyken insanların ne dediği umrunuzda olmamalı. Ben her kadının anneliği hak ettiğini düşünmüyorum ve her kadın da anne olmamalı.Siz de bu kadar kararlıyken çocuk sahibi olmamalısınız diye düşünüyorum.19 aylık bir oğlum var onun için canımı veririm bu ayrı bir konu tabii. Çocuk bakımı zor ve çok sorumluluk isteyen bir durum.Annem yanıma geldiğinde benden şanlısı yok.Rahatça banyo yapıyorum,yemek yiyebiliyorum, dinleniyorum v.s. Kendi isteğinizle değil de başkaları istedi diye çocuk sahibi olduğunuzda size her şey daha çok gözünüze batacaktır. Sizi kararınzda çok net gördüm ve vazgeçmeyin.

Renklihatun .!.:

Konuyu al istedigin kadar dağıt Sizin yorumlarınızi hayata bakış açınızı o kadar çok seviyorum ki iyi ki yazdiniz ilginiz için cok cok teşekkür ederim.
Antalya ya taşındım 4 ay önce dil terapistine götürdüm kreş ile birlikte çalışıcaz algısı çok iyi düzeyde dedi kelimeler çıkarmaya basladi şimdi ama cümle kuramiyor ve hala çok hırçın bu da beni çok üzüyor bilemiyorum kreşte belki biraz düzene girer çünkü kural tanımıyor surekli bağırıyor ve bana adeta yapışık durumda tükenmiş bir haldeyim mesajiniz nasil iyi geldi anlatamam.

Genişletmek için tıkla...

3 yaşa kadar konuşma gecikmesini normal karşılıyoruz.
İlk tavsiyemiz çocuğu yarım gün bile olsa,
okul öncesi eğitime dahil etmek oluyor.
Anaokuluna devam edilmesine rağmen bariz ilerleme kaydedilemiyorsa dil-konuşma terapistinden yardım alınmalı.
Hırçınlığının konuşma gecikmesi-kendini ifade etme zorluğu ile ilgisi olabilir.

G gosrilankago

Çocuk istememeniz gayet normal bir his, bunda hormonlarınız ya da duygularınızın eksikliği söz konusu değil. Annelik hissiyatı öğretilmiş ve öğrenilmiş birşey. Çocukluğumuzdan beri evcilik oynarken bile anne oluruz niye; cinsiyetimize verilmiş bir roldür bu. Yoksa her kadın annelik hissiyatı taşır, annelik kadının varoluşunda vardır safsataları hikaye yani..

Bir kadın anne olmadan da kadındır, kadınlığın birincil şartı anne olmak değildir. Bunu tuhaf karşılayan insanlar olaylara kendi penceresinden baktıkları için anlamlı bulmuyolar bu durumu.

Annelik kutsal vs.diye de bir savunma mekanizması geliştiriyolar. Her insan kutsaldır, her kadın kutsaldır. Ben anne değilim diye bir-sıfır benden önde mi yani çocuğu olan bir kadın? O çocuğu kendi isteğiyle dünyaya getirdi, insanın isteği doğrultusunda yaptığı birşey için neden bir anlam yükleyelim ki o insana. Dünyaya çocuk getirdiyse elbette ki bakacak ona, fedakarlık yapacak, doğum öncesi ya da sonrası sıkıntılarını elbette ki çekecek. Mecbur buna yani, insanlar tercihleriyle yaşar çünkü.

Ben de bir dönem anne olmak istedim ama yolunda gitmedi bişeyler, o dönemde hassastım bu konuda, sonrasında bir geçiş dönemi yaşadığımı farkettim ve aslında çocuk istemediğime karar verdim.

Şuan anne olayım arzusu yok içimde, bu şekilde o kadar rahat ve mutluyum ki düşünmem gereken, peşinde koşmam gereken, hayatımı sadece ona göre düzenlenmem gereken bir varlık yok hayatımda. Hayat planlarım kendi üzerime kurulu, gelecek planlarım hep kendimle ilgili..Çocukları severim ancak her çocuğa karşı annesi ya da bir yakını gibi hissiyat besleyemem ki bu da gayet normal bir durum. Annesine tatlı gelen bir çocuk bana tatlı gelmeyebilir, niye tatlı gelsin ki ben mi doğurdum?

Belki kızanlar olacaktır ama annelik kendi hayatını ipotek altına almak gibi birşey geliyor bana. Sen yoksun artık sadece çocuk var. Tabi bunu yapmayanlar da var, öyle yapınca da çocuk gün geliyo o anneden nefret ediyor.

Yani diyeceğim o ki verdiğin karar oldukça normal.. Çocuk istemek ne kadar normalse, istememek de o kadar normal.

Seni bu konuda sıkıştıranlara da net bir şekilde istemiyorum bu konuda daha fazla ısrarcı olursanız kırıcı olabilirim deyip son noktayı koyabilirsiniz..